More homework where help is needed!
Here is the text and my attempted translation:
Μέσ’ τη ζωή μας την πεζή ως πότε πια κανείς να ζει
ως πότε πια κανείς να ζει μέσ’ τη ρουτίνα.
Τα χρόνια ρίχνουν στα μαλλιά μας την πλατίνα
και την ψυχή μας γερνάνε σιγά.
Έλα να φύγουμε μαζί, ακόμα τ’ όνειρό μας ζει
έλα να φύγουμε προτού κι αυτό πεθάνει
πριν το κουράγιο της ζωής μας το μαράνει
και πριν να πούμε πως είναι αργά.
Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα
πάμε να ζήσουμε σε κόσμους μακρινούς
να βγούμε λίγο απ’ της ζωής την καταιγίδα
και να γνωρίσουμε καινούργιους ουρανούς.
Χτες πρωταντίκρισα την πρώτη μου ρυτίδα
υπάρχουν τόσα στη ζωή που δεν τα είδα.
Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα
σε κάποια μέρη που δεν ξέρει ούτε ο νους.
Through our prosaic life as no-one ever living
as no-one ever living a routine life.
The years put platinum in our hair
and age our soul slowly.
Come on, let's go together, our dream still lives
come on let us leave before it dies
before it withers away the courage of our lives
and before we say it is too late.
Let's go to the unknown with hope as our boat
Let us go to live in distant worlds
to get away a little from the storm of life
and to get to know new skies.
Yesterday I encountered the first wrinkle
there is so much in my life that I have not seen.
Let's go to the unknown with hope as our boat
to some places that the mind does not even know.
And apparently there are these verses too, which are reasonably straightforward but which I'm too tired to translate now! The last two stanzas come from Elytis's translation of Sappho's Ατθίδα.
Μια θάλασσα μικρή,
είναι το καλοκαίρι μου,
ο έρωτάς μου, ο πόνος μου.
Μια θάλασσα μικρή
στα δυο σου μάτια φέγγει
κάθε πρωί.
Μια θάλασσα μικρή
στο δάκρυ στο τραγούδι,
στο κάθε σου φιλί,
μια θάλασσα μικρή.
Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη,
σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.
Ήρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα,
δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.
Κι από το γάλα πιο λευκή,
απ' το νερό πιο δροσερή
κι από το πέπλο το λεπτό πιο απαλή.
Από το ρόδο πιο αγνή,
απ' το χρυσάφι πιο ακριβή
κι από τη λύρα πιο γλυκειά, πιο μουσική.