Ίσως καλύτερη να είναι η αναλογία με διάφορα αποκρουστικά καθεστώτα ανά την υφήλιο που αυτοαποκαλούνταν/αυτοαποκαλούνται "μαρξιστικά-λενινιστικά". Θέλω να πω, όποια γνώμη κι αν έχει κανείς για τον μαρξισμό-λενινισμό, όπως και για τη θρησκεία εν προκειμένω, μην τους φορτώσουμε ντε και καλά όλους τους τρελαμένους δικτάτορες/δολοφόνους όπου γης (παρεμπιπτόντως, το ίδιο θα μπορούσα να πω και για διάφορες ένοπλες/τρομοκρατικές οργανώσεις του '70, προφανώς όχι για όλες και όχι σε όλες τις φάσεις τους). Ιδίως απ' τη στιγμή που, για τη θρησκεία εν προκειμένω (σταματάω εδώ την αναλογία με τον μαρξισμό-λενινισμό), υπάρχουν όλο και περισσότερα στοιχεία που μιλάνε για άλλους καθοριστικούς παράγοντες. Δεν μπορεί να είναι αδιάφορο το ότι στις επιθέσεις στην Ευρώπη, τουλάχιστον, οι δράστες φαίνεται να είχαν εντελώς περιθωριακή κι εργαλειακή σχέση με τη θρησκεία. Εδώ που τα λέμε, και μια "παρέλαση" του IS να δει κανείς, (πολύ) περισσότερο με τσίρκο από μισθοφόρους τραμπούκους μοιάζει (με τόσα τζιπ, ρέιμπαν και αμάνικα) παρά με πομπή από Μαχητές του Θεού.
Το όλο θέμα όμως είναι ότι η θρησκεία είναι το όπλο, ακόμα κι αν δεν είναι η αφορμή. Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και για τον χριστιανικό φονταμενταλισμό, άλλωστε. Δεν μπορείς να επιρρίψεις στον χριστιανισμό διάφορα αποκρουστικά πράγματα όπως αυτό, όμως αυτοί που το έκαναν αυτό χρησιμοποίησαν ως βάση των πράξεών τους.
Γι' αυτό χρησιμοποίησα και το παράδειγμα των Σταυροφοριών. Μπορείς να επιρρίψεις στην θρησκεία την διεξαγωγή τους ή όχι και πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν δεν ήταν στην μέση η θρησκεία; Αυτό έχει σημασία.