«Η μπούρκα είναι φυλακή» ;
- Thread starter Ambrose
- Start date
SBE
¥
Δεν ειναι αστικός μύθος. Το είχαν γράψει διαφορα ΜΜΕ. Ιδού με επεξηγήσεις:
A 50-year-old Saudi woman asked for divorce after her husband lifted her face veil while she was sleeping, local press reported.
For 30 years, the wife said she never showed her face to her husband in conformity with the tradition of her native village near the south western Saudi city of Khamis Mushayt.
"After all these years, he tries to commit such a big mistake," the wife told Saudi newspaper Al-Riyadh, after she left the house in total disbelief.
She said the husband apologized and promised never to do it again.
Τι θα είδε ο άνθρωπος!
This is not the first case of husbands who have not seen their wives' faces in decades.
In the past Al Arabiya has reported the case of Ali al-Qahtani, whose wife had been wearing the face veil for the entire ten years of their marrage. When he tried to take it off, she threatened to leave and only decided to stay after he swore never to try again.
Κι άλλος που ίσως τα έιδε όλα. ;)
Hassan Al-Atibi threatened to marry another woman if his wife didn't show him her face. The woman nominated one of her friends who doesn't observe this tradition as a possible new wife for him, saying this would be better than her showing her face.
And neither the husband or children of Om Rabea al-Gahdaray, 70, have ever seen her face. Al-Gahdaray says it is a family tradition, also followed by mother and sisters, which her husband accepted and never tried to change.
When asked how she could have kids without her husband ever seeing her face, she replied: "Marriage is about love, not faces."
The practice of always remaining veiled, even in front of your husband, is not an Islamic practice but a very old tradition practiced by a minority of people in Gulf countries.
A 50-year-old Saudi woman asked for divorce after her husband lifted her face veil while she was sleeping, local press reported.
For 30 years, the wife said she never showed her face to her husband in conformity with the tradition of her native village near the south western Saudi city of Khamis Mushayt.
"After all these years, he tries to commit such a big mistake," the wife told Saudi newspaper Al-Riyadh, after she left the house in total disbelief.
She said the husband apologized and promised never to do it again.
Τι θα είδε ο άνθρωπος!
This is not the first case of husbands who have not seen their wives' faces in decades.
In the past Al Arabiya has reported the case of Ali al-Qahtani, whose wife had been wearing the face veil for the entire ten years of their marrage. When he tried to take it off, she threatened to leave and only decided to stay after he swore never to try again.
Κι άλλος που ίσως τα έιδε όλα. ;)
Hassan Al-Atibi threatened to marry another woman if his wife didn't show him her face. The woman nominated one of her friends who doesn't observe this tradition as a possible new wife for him, saying this would be better than her showing her face.
And neither the husband or children of Om Rabea al-Gahdaray, 70, have ever seen her face. Al-Gahdaray says it is a family tradition, also followed by mother and sisters, which her husband accepted and never tried to change.
When asked how she could have kids without her husband ever seeing her face, she replied: "Marriage is about love, not faces."
The practice of always remaining veiled, even in front of your husband, is not an Islamic practice but a very old tradition practiced by a minority of people in Gulf countries.
SBE
¥
Φαντάσου δηλαδή να μην ξέρει κανένας με τι μοιάζεις, ούτε ο άντρας σου, ούτε τα παιδιά σου...
Και να πω την αμαρτία μου, εκεί που δηλώνει η μπουρκοφορούσα
"Marriage is about love, not faces."
Ο εγκέφαλός μου διάβασε
"Marriage is about love, not faeces."
που μου φάνηκε τελείως σουρεαλιστική διαπίστωση.
Και να πω την αμαρτία μου, εκεί που δηλώνει η μπουρκοφορούσα
"Marriage is about love, not faces."
Ο εγκέφαλός μου διάβασε
"Marriage is about love, not faeces."
που μου φάνηκε τελείως σουρεαλιστική διαπίστωση.
Άντε να γράψεις αφγανικό άρλεκιν με τη μπούρκα... ούτε μάτια ούτε χείλια...
Αμ για να μεταφράσεις; Φαντάζεσαι τι λεξιπλασίες θα έπεφταν στα μεταφραστικά τους φόρουμ, αν είχαν;;)
Μέρος μιας δύσκολης συζήτησης.
Η πρόκληση και η παραίνεση
Δημοσθένης Κούρτοβικ | ΤΑ ΝΕΑ: 02/04/2016 |
Παρελάσεις σχολείων με ενιαίο ντύσιμο και στρατιωτικό βήμα είναι ένα θέαμα απωθητικό για κάθε αληθινά δημοκρατική συνείδηση. Αλλά το να βλέπεις σε μια τέτοια διατεταγμένη ομοιομορφία μία εξαίρεση όπως αυτή της μουσουλμάνας μαθήτριας που παρέλασε κουκουλωμένη από πάνω ώς κάτω είναι διπλά απωθητικό: στο μιλιταριστικό μήνυμα προστίθεται το μήνυμα ενός θρησκόληπτου σκοταδισμού, που υποχρεώνει τη γυναίκα να φυλακίζει το σώμα της σε φασκιές πριν βγει έξω.
Το χειρότερο είναι όμως αυτή καθαυτήν η εξαίρεση, που δεν θα γινόταν για κανένα άλλο θρήσκευμα και καμία άλλη εθνότητα. Αν είναι σημάδι ενός αρχόμενου εξαιρετισμού για τους μουσουλμάνους στη χώρα μας, θα πρέπει να αντισταθούμε σε μια τέτοια εξέλιξη. Η «ειρηνική συνύπαρξη πολιτισμών», για την οποία τόσες γλυκατζούρες ακούσαμε και διαβάσαμε ως επιδοκιμαστικά σχόλια για το περιστατικό, δεν μπορεί να συνεπάγεται την προσαρμογή μιας γηγενούς πλειοψηφίας στα ήθη μιας εξωγενούς μειοψηφίας, αντί για το αντίστροφο, ιδίως όταν τα ήθη αυτά είναι τόσο οπισθοδρομικά και σφραγισμένα από μια μονολιθική θρησκευτική αντίληψη. Πέρα από αυτό, θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν επικίνδυνο να προπαγανδίζεται σήμερα ως προοδευτική κατάκτηση για την ελληνική κοινωνία το «πολυπολιτισμικό» μοντέλο, του οποίου η παταγώδης αποτυχία ομολογείται πια στη Δυτική Ευρώπη και από πρώην υποστηρικτές του.
Πρέπει βέβαια να καταδικάσουμε την ξενοφοβία που καλλιεργεί η ευρωπαϊκή εθνικιστική Δεξιά (όχι πάντοτε ταυτόσημη με την Ακροδεξιά, παρά τις απλουστευτικές δημοσιογραφικές κατηγοριοποιήσεις). Αλλά δεν βοηθούν σε αυτό οι διανοητικές λαθροχειρίες στις οποίες καταφεύγει ο αριστερός ανθρωπισμός για να υποβαθμίσει ένα πραγματικό δίλημμα. Είναι σόφισμα, για παράδειγμα, το επιχείρημα ότι η Ευρώπη των 500 εκατομμυρίων μπορεί άνετα να ενσωματώσει 2 ή 3 εκατομμύρια μουσουλμάνους πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι σόφισμα, πρώτον επειδή οι προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές δεν διαχέονται σε όλη την Ευρώπη αλλά κατευθύνονται σε συγκεκριμένες χώρες, κυρίως τη Γερμανία (ή, χάρη στις θαυματουργίες της ελληνικής και της ευρωπαϊκής πολιτικής, παγιδεύονται τώρα στην Ελλάδα, αύριο και στην Ιταλία). Δεύτερον, άλλο να απορροφάς δύο εκατομμύρια που έρχονται σε διάστημα είκοσι ή δέκα χρόνων και άλλο όταν καταφθάνουν μέσα σε ένα ή δύο. Τρίτον, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των προσφύγων-μεταναστών έχει πολλαπλασιαστές: θα επικαλεσθούν το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης για να φέρουν κοντά τους τις οικογένειές τους, που γενικά δεν τις λες ολιγομελείς.
Τελευταίο και σημαντικότερο είναι ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι να αμφιβάλλουμε για την προθυμία της μεγάλης μάζας των προσφύγων-μεταναστών να ενσωματωθούν. Οι αριστεροί σχολιαστές αρνούνται δημόσια αυτό που παραδέχονται ιδιωτικά: ότι υπάρχει πρόβλημα με το Ισλάμ, άσχετα αν και κατά πόσο οφείλεται σε στενή ή στρεβλή ερμηνεία των ιερών κειμένων του. Οι πολιτισμικές πρακτικές των περισσότερων επήλυδων μουσουλμάνων είναι ανελαστικές και ασυμβίβαστες με θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αξίες. Από καμία άλλη θρησκευτική κοινότητα στην Ευρώπη - και υπάρχουν πολλές - δεν εκπορεύεται εξάλλου τόση άρνηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, τόση διεκδίκηση καθεστώτος εξαίρεσης από τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Σε καμία άλλη δεν υπάρχει τόση επιρροή της θρησκείας στην καθημερινότητα, από καμία άλλη δεν ακούγονται απαιτήσεις όπως για διαφορετικούς χώρους για τα δύο φύλα στα κολυμβητήρια, διαφορετικό μενού για τα παιδιά της στους παιδικούς σταθμούς και βέβαια για ανοχή στη μεταχείριση των γυναικών της ως υπεξούσιων πλασμάτων, για τα οποία ισχύουν ειδικοί περιοριστικοί κανόνες.
Ασφαλώς οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες και μετανάστες, όπως όλοι οι άνθρωποι, πρέπει να κρίνονται ως αυτόνομα υποκείμενα και όχι ως μονάδες μιας θρησκευτικής, εθνικής, εθνοτικής ή φυλετικής συλλογικότητας. Αυτό ορίζει η παράδοση του Διαφωτισμού και είναι μια πραγματική κατάκτηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πολλοί ανάμεσα στους πρόσφυγες-μετανάστες έχουν και τις προϋποθέσεις και τη θέληση να ενταχθούν στις κοινωνίες μας μετέχοντας στις βασικές αξίες του πολιτισμού μας χωρίς να αποκηρύξουν τον δικό τους. Αυτούς πρέπει να τους καλωσορίσουμε. Αλλά θα ωφελήσουμε και τους ίδιους αν δούμε στον ερχομό τους μια παραίνεση να ξαναβρούμε την πολιτισμική αυτοπεποίθησή μας ως Ευρωπαίοι.
Δημοσθένης Κούρτοβικ | ΤΑ ΝΕΑ: 02/04/2016 |
Παρελάσεις σχολείων με ενιαίο ντύσιμο και στρατιωτικό βήμα είναι ένα θέαμα απωθητικό για κάθε αληθινά δημοκρατική συνείδηση. Αλλά το να βλέπεις σε μια τέτοια διατεταγμένη ομοιομορφία μία εξαίρεση όπως αυτή της μουσουλμάνας μαθήτριας που παρέλασε κουκουλωμένη από πάνω ώς κάτω είναι διπλά απωθητικό: στο μιλιταριστικό μήνυμα προστίθεται το μήνυμα ενός θρησκόληπτου σκοταδισμού, που υποχρεώνει τη γυναίκα να φυλακίζει το σώμα της σε φασκιές πριν βγει έξω.
Το χειρότερο είναι όμως αυτή καθαυτήν η εξαίρεση, που δεν θα γινόταν για κανένα άλλο θρήσκευμα και καμία άλλη εθνότητα. Αν είναι σημάδι ενός αρχόμενου εξαιρετισμού για τους μουσουλμάνους στη χώρα μας, θα πρέπει να αντισταθούμε σε μια τέτοια εξέλιξη. Η «ειρηνική συνύπαρξη πολιτισμών», για την οποία τόσες γλυκατζούρες ακούσαμε και διαβάσαμε ως επιδοκιμαστικά σχόλια για το περιστατικό, δεν μπορεί να συνεπάγεται την προσαρμογή μιας γηγενούς πλειοψηφίας στα ήθη μιας εξωγενούς μειοψηφίας, αντί για το αντίστροφο, ιδίως όταν τα ήθη αυτά είναι τόσο οπισθοδρομικά και σφραγισμένα από μια μονολιθική θρησκευτική αντίληψη. Πέρα από αυτό, θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν επικίνδυνο να προπαγανδίζεται σήμερα ως προοδευτική κατάκτηση για την ελληνική κοινωνία το «πολυπολιτισμικό» μοντέλο, του οποίου η παταγώδης αποτυχία ομολογείται πια στη Δυτική Ευρώπη και από πρώην υποστηρικτές του.
Πρέπει βέβαια να καταδικάσουμε την ξενοφοβία που καλλιεργεί η ευρωπαϊκή εθνικιστική Δεξιά (όχι πάντοτε ταυτόσημη με την Ακροδεξιά, παρά τις απλουστευτικές δημοσιογραφικές κατηγοριοποιήσεις). Αλλά δεν βοηθούν σε αυτό οι διανοητικές λαθροχειρίες στις οποίες καταφεύγει ο αριστερός ανθρωπισμός για να υποβαθμίσει ένα πραγματικό δίλημμα. Είναι σόφισμα, για παράδειγμα, το επιχείρημα ότι η Ευρώπη των 500 εκατομμυρίων μπορεί άνετα να ενσωματώσει 2 ή 3 εκατομμύρια μουσουλμάνους πρόσφυγες και μετανάστες. Είναι σόφισμα, πρώτον επειδή οι προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές δεν διαχέονται σε όλη την Ευρώπη αλλά κατευθύνονται σε συγκεκριμένες χώρες, κυρίως τη Γερμανία (ή, χάρη στις θαυματουργίες της ελληνικής και της ευρωπαϊκής πολιτικής, παγιδεύονται τώρα στην Ελλάδα, αύριο και στην Ιταλία). Δεύτερον, άλλο να απορροφάς δύο εκατομμύρια που έρχονται σε διάστημα είκοσι ή δέκα χρόνων και άλλο όταν καταφθάνουν μέσα σε ένα ή δύο. Τρίτον, ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των προσφύγων-μεταναστών έχει πολλαπλασιαστές: θα επικαλεσθούν το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης για να φέρουν κοντά τους τις οικογένειές τους, που γενικά δεν τις λες ολιγομελείς.
Τελευταίο και σημαντικότερο είναι ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι να αμφιβάλλουμε για την προθυμία της μεγάλης μάζας των προσφύγων-μεταναστών να ενσωματωθούν. Οι αριστεροί σχολιαστές αρνούνται δημόσια αυτό που παραδέχονται ιδιωτικά: ότι υπάρχει πρόβλημα με το Ισλάμ, άσχετα αν και κατά πόσο οφείλεται σε στενή ή στρεβλή ερμηνεία των ιερών κειμένων του. Οι πολιτισμικές πρακτικές των περισσότερων επήλυδων μουσουλμάνων είναι ανελαστικές και ασυμβίβαστες με θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αξίες. Από καμία άλλη θρησκευτική κοινότητα στην Ευρώπη - και υπάρχουν πολλές - δεν εκπορεύεται εξάλλου τόση άρνηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, τόση διεκδίκηση καθεστώτος εξαίρεσης από τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Σε καμία άλλη δεν υπάρχει τόση επιρροή της θρησκείας στην καθημερινότητα, από καμία άλλη δεν ακούγονται απαιτήσεις όπως για διαφορετικούς χώρους για τα δύο φύλα στα κολυμβητήρια, διαφορετικό μενού για τα παιδιά της στους παιδικούς σταθμούς και βέβαια για ανοχή στη μεταχείριση των γυναικών της ως υπεξούσιων πλασμάτων, για τα οποία ισχύουν ειδικοί περιοριστικοί κανόνες.
Ασφαλώς οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες και μετανάστες, όπως όλοι οι άνθρωποι, πρέπει να κρίνονται ως αυτόνομα υποκείμενα και όχι ως μονάδες μιας θρησκευτικής, εθνικής, εθνοτικής ή φυλετικής συλλογικότητας. Αυτό ορίζει η παράδοση του Διαφωτισμού και είναι μια πραγματική κατάκτηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πολλοί ανάμεσα στους πρόσφυγες-μετανάστες έχουν και τις προϋποθέσεις και τη θέληση να ενταχθούν στις κοινωνίες μας μετέχοντας στις βασικές αξίες του πολιτισμού μας χωρίς να αποκηρύξουν τον δικό τους. Αυτούς πρέπει να τους καλωσορίσουμε. Αλλά θα ωφελήσουμε και τους ίδιους αν δούμε στον ερχομό τους μια παραίνεση να ξαναβρούμε την πολιτισμική αυτοπεποίθησή μας ως Ευρωπαίοι.
rogne
¥
Αν στην κάτωθι φώτο έχουμε περίπτωση διατεταγμένης ομοιομορφίας που επιδεινώνεται από μήνυμα θρησκόληπτου σκοταδισμού (και όχι, ξέρω 'γω, κάτι παιδιά που κάνουν παρέλαση όπως να 'ναι, φορώντας σε γενικές γραμμές ρούχα που τα κάνουν να ψιλοφαίνονται ίδια από μακριά, επειδή έτσι τους είπαν, αλλά όχι δα και να κουρευτούν ή να χτενιστούν το ίδιο, ή να βάλουν ισομήκεις φούστες ή μη τρακτερωτά παπούτσια κλπ.), εγώ έχω αλογοουρά πιο μακριά κι απ' του σημαιοφόρου:
SBE
¥
Αυτό ακριβώς ήταν και το δικό μου σχόλιο στη φωτογραφία που παραθέτει ο Rogne. Ότι το σχολείο είναι δειγματολόγιο, επομένως με ποιο δικαίωμα λες στη μαθήτρια να αλλάξει; Έχει γίνει καμιά προσπάθεια από τους υπεύθυνους του σχολείου για ομοιομορφία στο ντύσιμο- όπως έχουν δικαίωμα από το σχολικό κανονισμό; Είναι αυτό που βλέπουμε στολή, με οποιαδήποτε έννοια στολής;
Η μία φοράει μίνι, η άλλη μίντι, η άλλη μάξι.
Η μία φοράει μαύρες γόβες, ο άλλος φοράει τρακτερωτά με άσπρη σόλα που φαίνεται από χιλιόμετρα.
Η μία έχει το πουκάμισο μέσα, η άλλη έξω, η άλλη φοράει σακκάκι άσπρο, η άλλη ζακέτα μπλε κλπ
Υποθέτω η δικαιολογία του σχολείου είναι ότι είμαστε σχολείο φτωχογειτονιάς και δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τους γονείς να αγοράσουν συγκεκριμένα ρούχα στα παιδιά τους (διότι π.χ. είναι δύσκολο όταν έρθει η ώρα αγοράς παπουτσιών να πεις στο γιόκα σου δεν θα πάρουμε τα δίχρωμα, θα πάρουμε τα σκέτα που έχουν τα ίδια λεφτά, για να μπορείς να τα φορέσεις και στην παρέλαση, όπως επίσης είναι δύσκολο το σχολείο να χρησιμοποιήσει το ταμείο του για να βοηθήσει τα παιδιά που δυσκολεύονται να ντυθούν κατάλληλα για την παρέλαση).
Η μία φοράει μίνι, η άλλη μίντι, η άλλη μάξι.
Η μία φοράει μαύρες γόβες, ο άλλος φοράει τρακτερωτά με άσπρη σόλα που φαίνεται από χιλιόμετρα.
Η μία έχει το πουκάμισο μέσα, η άλλη έξω, η άλλη φοράει σακκάκι άσπρο, η άλλη ζακέτα μπλε κλπ
Υποθέτω η δικαιολογία του σχολείου είναι ότι είμαστε σχολείο φτωχογειτονιάς και δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τους γονείς να αγοράσουν συγκεκριμένα ρούχα στα παιδιά τους (διότι π.χ. είναι δύσκολο όταν έρθει η ώρα αγοράς παπουτσιών να πεις στο γιόκα σου δεν θα πάρουμε τα δίχρωμα, θα πάρουμε τα σκέτα που έχουν τα ίδια λεφτά, για να μπορείς να τα φορέσεις και στην παρέλαση, όπως επίσης είναι δύσκολο το σχολείο να χρησιμοποιήσει το ταμείο του για να βοηθήσει τα παιδιά που δυσκολεύονται να ντυθούν κατάλληλα για την παρέλαση).
SBE
¥
Και τώρα σκέψεις περί μπούρκας μαθητριών:
Η Ελλάδα έχει μουσουλμανική μειονότητα και έχει και είχε πάντα μουσουλμάνες μαθήτριες στα δημόσια σχολεία της Θράκης (όχι πολλές, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα). Δεν τους επιβλήθηκε ποτέ κανένας ενδυματολογικός περιορισμός και υποθέτω αν κάποια μαθήτρια φόραγε μαντήλα δεν θα της ζητούσε το σχολείο να την βγάλει για την παρέλαση. Επομένως δεν χρειάζεται να ανακαλύπτουμε τον τροχό κάθε φορά. Ό,τι ισχύει στη Θράκη να ισχύει κι αλλού.
Δυστυχώς όταν ζούσα στην Ξάνθη δεν πήγαινα να δω τις παρελάσεις, και δεν ξέρω τί ακριβώς γινόταν. Η μόνη μουσουλμάνα μαθήτρια που ήξερα πήγαινε στο σχολείο με κάτι σι-θρου δικτυωτά πλεχτά και δεν ήταν μάλλον αντιπροσωπευτική αυτού του δείγματος. Και το ιντερνέτιο μου βρίσκει μόνο μια φωτογραφία από κάποιο Πομακοχώρι, που παρελαύνουν μαθήτριες με ομοιόμορφες μαντήλες.
Τώρα, τί θα έκανα εγώ αν ήμουνα υπεύθυνη του σχολείου: θα προσπαθούσα να βρω μια μέση λύση. Θα έλεγα π.χ. όλοι οι μαθητές μαντήλι στο λαιμό, κι αν κάποιος θέλει να το φορέσει στο κεφάλι με γειά του με χαρά του ΑΛΛΑ θα είναι ίδιο με των άλλων κι όχι ό,τι είχε πρόχειρο. Όλες οι φούστες φαρδιές και πέντε πόντους κάτω από το γόνατο, κι όποιος θέλει πιο κοντή ή πιο μακριά δεν πηγαίνει στην παρέλαση (υπάρχει λόγος άλλωστε που δεν παρελαύνουν ποτέ γυναίκες με μάξι, για να μην μπουρδουκλωθούνε). Και όχι, δεν έχω πρόβλημα με τους κεφαλόδεσμους, γιατί τί θα κάνεις αν έχεις μαθητή Σιχ;
Αν εξακολουθούσε να υπάρχει πρόβλημα, μπορεί να αποφάσιζα ότι σημαιοφόροι και παραστάτες θα παρελάσουν με ελληνική εθνική ενδυμασία, ο καθένας θα αντιπροσωπεύει μία περιοχή της χώρας. Έτσι η μαθήτρια μπορεί να ντυθεί Καραγκούνα με σεγκούνι και με φακιόλι και ο μακρυμάλλης θα συμπλήρωνε το λουκ Οδυσσέας Ανδρούτσος. Η λύση μου δηλαδή θα ήταν να αποφύγω το πρόβλημα, κι αυτό δεν το θεωρώ λύση δειλίας. Δεν είναι δουλειά του σχολείου να παίρνει θέση σε ζήτημα το οποίο έχει πολιτικές διαστάσεις.
Η Ελλάδα έχει μουσουλμανική μειονότητα και έχει και είχε πάντα μουσουλμάνες μαθήτριες στα δημόσια σχολεία της Θράκης (όχι πολλές, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα). Δεν τους επιβλήθηκε ποτέ κανένας ενδυματολογικός περιορισμός και υποθέτω αν κάποια μαθήτρια φόραγε μαντήλα δεν θα της ζητούσε το σχολείο να την βγάλει για την παρέλαση. Επομένως δεν χρειάζεται να ανακαλύπτουμε τον τροχό κάθε φορά. Ό,τι ισχύει στη Θράκη να ισχύει κι αλλού.
Δυστυχώς όταν ζούσα στην Ξάνθη δεν πήγαινα να δω τις παρελάσεις, και δεν ξέρω τί ακριβώς γινόταν. Η μόνη μουσουλμάνα μαθήτρια που ήξερα πήγαινε στο σχολείο με κάτι σι-θρου δικτυωτά πλεχτά και δεν ήταν μάλλον αντιπροσωπευτική αυτού του δείγματος. Και το ιντερνέτιο μου βρίσκει μόνο μια φωτογραφία από κάποιο Πομακοχώρι, που παρελαύνουν μαθήτριες με ομοιόμορφες μαντήλες.
Τώρα, τί θα έκανα εγώ αν ήμουνα υπεύθυνη του σχολείου: θα προσπαθούσα να βρω μια μέση λύση. Θα έλεγα π.χ. όλοι οι μαθητές μαντήλι στο λαιμό, κι αν κάποιος θέλει να το φορέσει στο κεφάλι με γειά του με χαρά του ΑΛΛΑ θα είναι ίδιο με των άλλων κι όχι ό,τι είχε πρόχειρο. Όλες οι φούστες φαρδιές και πέντε πόντους κάτω από το γόνατο, κι όποιος θέλει πιο κοντή ή πιο μακριά δεν πηγαίνει στην παρέλαση (υπάρχει λόγος άλλωστε που δεν παρελαύνουν ποτέ γυναίκες με μάξι, για να μην μπουρδουκλωθούνε). Και όχι, δεν έχω πρόβλημα με τους κεφαλόδεσμους, γιατί τί θα κάνεις αν έχεις μαθητή Σιχ;
Αν εξακολουθούσε να υπάρχει πρόβλημα, μπορεί να αποφάσιζα ότι σημαιοφόροι και παραστάτες θα παρελάσουν με ελληνική εθνική ενδυμασία, ο καθένας θα αντιπροσωπεύει μία περιοχή της χώρας. Έτσι η μαθήτρια μπορεί να ντυθεί Καραγκούνα με σεγκούνι και με φακιόλι και ο μακρυμάλλης θα συμπλήρωνε το λουκ Οδυσσέας Ανδρούτσος. Η λύση μου δηλαδή θα ήταν να αποφύγω το πρόβλημα, κι αυτό δεν το θεωρώ λύση δειλίας. Δεν είναι δουλειά του σχολείου να παίρνει θέση σε ζήτημα το οποίο έχει πολιτικές διαστάσεις.
SBE
¥
Τώρα, για το άλλο ζήτημα που θέτει το άρθρο, το ότι δηλαδή πολλοί μουσουλμάνοι της Ευρώπης (παλιότεροι και νεότεροι) απαιτούν ειδική μεταχείριση, την οποία δεν θα είχαν σε μια μουσουλμανική χώρα, και παρεξηγούνται και προσβάλλονται θανάσιμα αν κάποιος δεν γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της θρησκείας τους ή της κουλτούρας τους, το μόνο που έχω να πω είναι: καλωσήρθατε στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ίσως για κάποιους μουσουλμάνους να είναι ζήτημα με πολιτικές διαστάσεις, γι'αυτό επιμένουν τόσο. Κάποιοι άλλοι απλά είναι ανάγωγοι και αμόρφωτοι και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν ανάγωγοι και αμόρφωτοι. Όπως δεν ανεχόμαστε ακοινώνητη συμπεριφορά από κανέναν.
Πίσω στη μπούρκα: πολύ μελάνι έχει χυθεί τις τελευταίες μέρες στον τύπο στο ΗΒ με αφορμή το ότι το Μαρκς & Σπένσερ άρχισε να πουλάει στο ΗΒ μπουρκίνια στο τμήμα μαγιώ. Κάποιοι λένε μπράβο, τώρα θα μπορούν όλες οι γυναίκες που θέλουν να αγοράσουν μπουρκίνι να το βρουν στο μαγαζί της γειτονιάς τους, αντί να τρέχουνε ποιός ξέρει που, καλή επιχειρηματική απόφαση. Άλλοι λένε ότι ο επιχειρηματικός κόσμος πρέπει να έχει κοινωνική ευθύνη και να μην υποχωρεί στις βλακείες μιας μειονότητας πολιτών. Οι σημειολόγοι κι οι φεμινίστριες παρατήρησαν ότι ο κλάδος της ένδυσης ονομάζει αυτή την κατηγορία ενδυμάτων "modesty wear"(σεμνομόδα θα το πούμε αυτό στα ελληνικά; ), το οποίο θεωρούν προσβλητικό γιατί υπονοεί ότι όλα τα άλλα ρούχα είναι άσεμνα.:woot:
Πίσω στη μπούρκα: πολύ μελάνι έχει χυθεί τις τελευταίες μέρες στον τύπο στο ΗΒ με αφορμή το ότι το Μαρκς & Σπένσερ άρχισε να πουλάει στο ΗΒ μπουρκίνια στο τμήμα μαγιώ. Κάποιοι λένε μπράβο, τώρα θα μπορούν όλες οι γυναίκες που θέλουν να αγοράσουν μπουρκίνι να το βρουν στο μαγαζί της γειτονιάς τους, αντί να τρέχουνε ποιός ξέρει που, καλή επιχειρηματική απόφαση. Άλλοι λένε ότι ο επιχειρηματικός κόσμος πρέπει να έχει κοινωνική ευθύνη και να μην υποχωρεί στις βλακείες μιας μειονότητας πολιτών. Οι σημειολόγοι κι οι φεμινίστριες παρατήρησαν ότι ο κλάδος της ένδυσης ονομάζει αυτή την κατηγορία ενδυμάτων "modesty wear"(σεμνομόδα θα το πούμε αυτό στα ελληνικά; ), το οποίο θεωρούν προσβλητικό γιατί υπονοεί ότι όλα τα άλλα ρούχα είναι άσεμνα.:woot:
Modesty wear: σεμνή αμφίεση, σεμνό ντύσιμο > είδη σεμνής αμφίεσης.
Περιλαμβάνει και... modesty blazer; :)
Archangelos
New member
Καταρχήν, να ξεκινήσω με τους ορισμούς (αν και δεν έχω διαβάσει την παρούσα συζήτηση από την αρχή).
Αυτό είναι το hijab
http://fashiongetup.com/wp-content/uploads/2016/03/Latest-Summer-Hijab-Collection-For-Muslim-Women.jpg
κι αυτό είναι το burka
http://images.alarabiya.net/4e/ee/640x392_53122_76364.jpg
Το hijab (η μαντήλα) δεν με ενοχλεί, το burka μου χαλάει την αισθητική. Βέβαια αυτό είναι μια προσωπική άποψη, δεν ξέρω πόσοι συμφωνείτε μαζί μου και πόσοι διαφωνείτε.
Όσον αφορά την φωτογραφία της παρελάσεως, δεν με ενοχλεί το hijab (η μαντήλα). Αυτό που μου χαλάει τὴν αισθητική (και εξαιτίας του οποίου αισθάνομαι την επιθυμία να βγάλω την ζωστήρα και να ρίξω ένα χέρι ξύλο) είναι η άλλη μαθήτρια που έχει βγάλει έξω τα μπούτια της και που αν τραβηχτεί η φούστα μισό πόντο πάνω θα φανεί και κάτι άλλο.
Έχεις κι εσύ το γυναικείο ιδίωμα να πετάγεσαι παντού, που λέει κι ο μπαμπαπαππάς.
Archangelos
New member
Το Σύνταγμα ορίζει ως επικρατούσα Εκκλησία την Ανατολική Ορθόδοξο. Εικόνα του Κυρίου και Σταυρό παντού. :twit::twit::twit: