"Αλλά ..." στην αρχή της πρότασης.
- Thread starter colurosa
- Start date
Καλημέρα,
Δύσκολο, πρέπει να είναι πολύ ειδική περίπτωση (σπάνιο, αλλά πιο εύκολο θα ήταν να αρχίζει με «όμως»).
Δώσε μας την πρόταση να δούμε και τι άλλες ιδέες μπορούν να υπάρχουν (κάνε αλλαγές π.χ. ονομάτων/ρημάτων αν δεν θέλεις να αποκαλύπτεται το κείμενό σου ;)).
Δύσκολο, πρέπει να είναι πολύ ειδική περίπτωση (σπάνιο, αλλά πιο εύκολο θα ήταν να αρχίζει με «όμως»).
Δώσε μας την πρόταση να δούμε και τι άλλες ιδέες μπορούν να υπάρχουν (κάνε αλλαγές π.χ. ονομάτων/ρημάτων αν δεν θέλεις να αποκαλύπτεται το κείμενό σου ;)).
Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Εγώ δεν αρχίζω τις προτάσεις μου με «αλλά»... :)
Εδώ φωνάζει όμως ότι είναι εκβιασμένο το σπάσιμο της πρότασης πριν από το «αλλά» και ότι χρειάζεται το «όμως» για την αντίθεση... χμμ. Αν δοκίμαζες με άλλον σύνδεσμο, π.χ. το «ωστόσο»;
Τα φορέματα ήταν ήδη απλωμένα, πύργο σχημάτιζαν. Από όλη εκείνη την μεγάλη συλλογή ωστόσο, της Μαρίας την προσοχή την κέντρισε το φόρεμα, που το κρατούσε μια άλλη γυναίκα.
(Τσοντάρισα άλλη μια αντωνυμία και σου άλλαξα και το τέλος, μου φαίνεται αφύσικο το τωρινό.)
Έχω να σου φέρω άπειρα παραδείγματα από τον προφορικό λόγο -- ο οποίος αποτυπώνεται στους υποτίτλους. Άνοιξα μόνο ένα αρχείο υποτίτλων, όπου σε 800 υποτίτλους βρήκα 20 προτάσεις που άρχιζαν με "αλλά". Προφανώς, θα μπορούσε το "αλλά" να μην ήταν στην αρχή νέας πρότασης, αλλά συνέχεια της προηγούμενης με κόμμα. Όμως, όταν ο ίδιος ο ομιλητής έκανε παύση εκεί, το σενάριο βάζει τελεία, και αρχίζει την επόμενη πρόταση με "But..."
Μια μικρή αντίρρηση, χωρίς να δεσμεύομαι ακόμα για την αντίθεση:
Από όλη εκείνη τη μεγάλη συλλογή, της Μαρίας την προσοχή την κέντρισε το φόρεμα που κρατούσε μια άλλη γυναίκα.
Υποψιάζομαι δηλαδή ότι δεν πρόκειται για γνωστό φόρεμα, άρα η αναφορική πρέπει να είναι περιοριστική. Κάτσε να δω πού έχουμε τη διαφορά...
Εδώ βλέπω μια σημείωση:
http://lexilogia.gr/forum/showthrea...η-του-κόμματος&p=152435&viewfull=1#post152435
Από όλη εκείνη τη μεγάλη συλλογή, της Μαρίας την προσοχή την κέντρισε το φόρεμα που κρατούσε μια άλλη γυναίκα.
Υποψιάζομαι δηλαδή ότι δεν πρόκειται για γνωστό φόρεμα, άρα η αναφορική πρέπει να είναι περιοριστική. Κάτσε να δω πού έχουμε τη διαφορά...
Εδώ βλέπω μια σημείωση:
http://lexilogia.gr/forum/showthrea...η-του-κόμματος&p=152435&viewfull=1#post152435
Θα με ενδιέφερε πραγματικά, όταν έχεις χρόνο, να δω 4-5 τέτοια παραδείγματα.
Υπάρχουν συμβάσεις στον αφηγηματικό λόγο που θέλεις να χρησιμοποιήσεις οι οποίες αποφεύγουν την επισημότητα και την αυστηρότητα του δοκιμιακού λόγου, όπως επίσης και τη χαλαρότητα και ιδιωματικότητα του προφορικού. Οι υπότιτλοι αποτυπώνουν προφορικό λόγο. Ούτε οι υπότιτλοι ούτε τα δοκίμια είναι τα σωστά πρότυπα για αυτήν εδώ τη δουλειά.
ΟΚ, αν έχεις το πρωτότυπο φυσικά μπορείς να καταλάβεις τι από τα δύο ισχύει...
Τα φορέματα ήταν ήδη απλωμένα, πύργο σχημάτιζαν. Αλλά, από όλη εκείνη τη μεγάλη συλλογή, της Μαρίας την προσοχή την κέντρισε το φόρεμα που κρατούσε μια άλλη γυναίκα.
Το κείμενο ακούγεται μια χαρά. Δηλαδή, η σύνδεση με το «αλλά» είναι σωστή, και η αντίρρηση βρίσκεται στη στίξη. Θα σας άρεσε το παρακάτω;
Τα φορέματα ήταν ήδη απλωμένα —πύργο σχημάτιζαν— αλλά, από όλη εκείνη τη μεγάλη συλλογή, της Μαρίας την προσοχή την κέντρισε το φόρεμα που κρατούσε μια άλλη γυναίκα.
Στον δοκιμιακό λόγο δεν μας αρέσει να αρχίζουμε περιόδους με «Αλλά», γι’ αυτό προτείνουμε «Όμως» ή «Ωστόσο». Αλλά γιατί να μη θεωρήσουμε ότι σε πιο χαλαρά κείμενα το «Αλλά» λειτουργεί όπως και το «Και» στην αρχή περιόδων;
Το κείμενο ακούγεται μια χαρά. Δηλαδή, η σύνδεση με το «αλλά» είναι σωστή, και η αντίρρηση βρίσκεται στη στίξη. Θα σας άρεσε το παρακάτω;
Τα φορέματα ήταν ήδη απλωμένα —πύργο σχημάτιζαν— αλλά, από όλη εκείνη τη μεγάλη συλλογή, της Μαρίας την προσοχή την κέντρισε το φόρεμα που κρατούσε μια άλλη γυναίκα.
Στον δοκιμιακό λόγο δεν μας αρέσει να αρχίζουμε περιόδους με «Αλλά», γι’ αυτό προτείνουμε «Όμως» ή «Ωστόσο». Αλλά γιατί να μη θεωρήσουμε ότι σε πιο χαλαρά κείμενα το «Αλλά» λειτουργεί όπως και το «Και» στην αρχή περιόδων;
Μου αρέσει αυτή η εκδοχή:
Τα φορέματα ήταν ήδη απλωμένα —πύργο σχημάτιζαν— αλλά, από όλη εκείνη τη μεγάλη συλλογή, της Μαρίας την προσοχή την κέντρισε το φόρεμα που κρατούσε μια άλλη γυναίκα.
Θα ήταν λάθος να πω:
Τα φορέματα ήταν ήδη απλωμένα —πύργο σχημάτιζαν— αλλά, από όλη εκείνη τη μεγάλη συλλογή, της Μαρίας την προσοχή κέντρισε το φόρεμα που κρατούσε μια άλλη γυναίκα.
Γιατί άλλο πράγμα οι συμπλεκτικοί και άλλο οι αντιθετικοί σύνδεσμοι. Χρησιμοποιώντας αντιθετικό σύνδεσμο στην αρχή μιας πρότασης αλλάζεις την εστίαση της συζήτησης (εκτός αν πας να το σώσεις με το κόμμα αμέσως μετά τον σύνδεσμο, όπως εδώ, πράγμα που δείχνει όμως ότι κάτι δεν ξεκίνησε καλά και πρέπει αμέσως να γίνει μια παύση για αναδιοργάνωση).
Αλλά ας το δούμε διαφορετικά (παραδείγματος χάρη) -- είναι οκ, όμως αλλάζει τη συζήτηση.
Όμως άλλα σκέφτονται οι άνθρωποι και άλλα βούλονται οι θεοί -- κι εδώ αλλάζει την πορεία της συζήτησης ή της αφήγησης.
Στο παράδειγμα που έφερε η colurosa όμως, η αντίθεση γεφυρώνει τις δύο φράσεις, υπάρχει στο νόημα, είναι εσωτερική, και το κόψιμο της φράσης μού φαίνεται βεβιασμένο.
Επίσης (αλλά όπως και τα πιο πάνω, απλώς είναι η γνώμη μου) δεν μου αρέσει η αδιόρατη αμφισημία στη διατύπωση «το φόρεμα που κρατούσε μια άλλη γυναίκα», δεν θέλω καν να διστάζει ο αναγνώστης για ένα εκατοστό του δευτερολέπτου. Αλλά ;) είπαμε, λόξες του επιμελητή είναι αυτές.
Ρίξε πρώτα μια ματιά εδώ, για την αντωνυμική επανάληψη:
http://lexilogia.gr/forum/showthrea...γραμματική-μου-τη-θέλω-με-πολλά-παραδείγματα)
Το "όμως" (και το "ωστόσο", δυστυχώς) το έχω ήδη χρησιμοποιήσει δύο φορές.
Πώς θα διατυπώνατε τη φράση εσείς;
Εγώ ξεκίνησα από την αρχική απορία σου, θεωρώντας ότι ήθελες να αρχίσεις την πρόταση με αλλά. Προφανώς, ως ενιαία στέκεται μια χαρά όπως διαμορφώθηκε πιο πάνω. Για το ελάχιστο μικροθέμα με το φόρεμα ίσως πρόσθετα κάτι διευκρινιστικό (κρατούσε ... στα χέρια της), αλλά αν ο μεταφραστής επέμενε στην εκδοχή του, δεν θα του έκοβα και την καλημέρα... :)
Χε χε, ούτε που το πρόσεξα, τόσο με είχε απορροφήσει το νόημα. Colurosa, αναφέρεται ο δόκτωρ στην αμφισημία υποκειμένου - αντικειμένου επειδή δεν φαίνεται ποιο είναι σε ονομαστική και ποιο σε αιτιατική πτώση. Ο ευφάνταστος αναγνώστης θα σκεφτεί μήπως το φόρεμα κρατά τη γυναίκα.
