11-6-2013: Κλείνει η ΕΡΤ

[panadeli]

Και μετά από δύο χρόνια χούντας, επιτέλους ανοίγει η ΕΡΤ και επιστρέφει η δημοκρατία.

Από τον ιστότοπο της Καθημερινής:
Ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση τα πρόσωπα που επελέγησαν για τις θέσεις του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΡΤ, καθώς και τρία μέλη του ΔΣ.

Οπως ήδη ήταν γνωστό για την θέση του προέδρου είχε επιλεγεί ο Διονύσης Τσακνής, ενώ νέος διευθύνων σύμβουλος θα είναι ο Λάμπης Ταγματάρχης. Ως μέλη του ΔΣ επελέγησαν ο Μιχάλης Γρηγορίου, η Ελλη Παπακωνσταντίνου και ο Νίκος Τρανός.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργού Επικρατείας, συνολικά κατατέθηκαν 153 αιτήσεις από ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, στελέχη του ιδιωτικού τομέα και ανέργους, και αξιολογήθηκαν με βάση την προηγούμενη εμπειρία στο χώρο των ΜΜΕ και της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, τη γνωστική και επαγγελματική συνάφεια, τη διοικητική επάρκεια, την προσφορά στον πολιτισμό και το όραμα (sic) για τη νέα ΕΡΤ.

Μετά από την πρώτη φάση της προεπιλογής διενεργήθηκαν συνεντεύξεις με τους επικρατέστερους υποψηφίους και υποψήφιες.


Η σύνθεση του Δ.Σ. είχε ήδη δημοσιευτεί από το περασμένο Σάββατο, και τρεις βουλευτές δημοσιογράφοι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν προλάβει τη Δευτέρα να βγάλουν ανακοίνωση διαμαρτυρίας κατά της επιλογής του Ταγματάρχη ως Διευθύνοντα Συμβούλου.

Δεδομένου ότι η πρόσκληση ενδιαφέροντος είχε αναρτηθεί στο opengov μόλις στις 30 Απριλίου, με καταληκτική ημερομηνία υποβολής αιτήσεων την Τρίτη 5/5, καταλήγω στο εντυπωσιακό συμπέρασμα ότι ο σύντροφος σούπερμαν Υπουργός Νίκος Παππάς πρόλαβε μέσα σε τέσσερις ημέρες, από το μεσημέρι της Τρίτης μέχρι -φαντάζομαι- το πρωί του Σαββάτου, να ελέγξει και να αξιολογήσει 153 αιτήσεις διακεκριμένων ακαδημαϊκών, καλλιτεχνών, δημοσιογράφων κλπ με βάση "την προηγούμενη εμπειρία στο χώρο των ΜΜΕ και της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, τη γνωστική και επαγγελματική συνάφεια, τη διοικητική επάρκεια, την προσφορά στον πολιτισμό και το όραμα για τη νέα ΕΡΤ", να ολοκληρώσει την "πρώτη φάση προεπιλογής", να διενεργήσει "συνεντεύξεις με τους επικρατέστερους υποψηφίους και υποψήφιες", και να διαλέξει τα μέλη του Δ.Σ. (εκ των οποίων τα τέσσερα από τα πέντε, παρεμπιπτόντως, δεν έχουν καμία "προηγούμενη εμπειρία στο χώρο των ΜΜΕ και της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης". Μοναδική εξαίρεση ο Ταγματάρχης, για την επιλογή του οποίου διαμαρτύρονται στην ανακοίνωσή τους οι σύντροφοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ -δηλαδή διαμαρτύρονται για την επιλογή του μοναδικού προσώπου που ξέρει τη δουλειά). Μετά από όλα αυτά, το μόνο που έχω να πω είναι εύγε στον Υπουργό για την παραγωγικότητά του. Αν όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί εργάζονταν με τους ρυθμούς του σ.σ. Παππά, τα προβλήματα της χώρας θα είχαν λυθεί προ πολλού.

Κατά τα άλλα, ο νέος δημοκρατικός νόμος για την ΕΡΤ ορίζει:

Άρθρο 5

Το άρθρο 2 του ν.4173/2013, αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 2
Σκοπός – Αποστολή

[...]

4. Η Ε.Ρ.Τ. Α.Ε. είναι ανεξάρτητη από το κράτος, όλους τους φορείς δημόσιας ή ιδιωτικής εξουσίας και τα πολιτικά κόμματα και καταρτίζει και εκπέμπει το ραδιοτηλεοπτικό και διαδικτυακό της περιεχόμενο διεπόμενη μόνο από τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και της κείμενης νομοθεσίας.
(Η υπογράμμιση δική μου)

Λίγο παρακάτω, βέβαια (άρθρο 10), για τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου ορίζεται ότι για τα 5 από τα 7 μέλη:
ο Υπουργός Επικρατείας που είναι αρμόδιος για θέματα Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης απευθύνει δημόσια πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, η οποία δημοσιοποιείται με κάθε πρόσφορο μέσο, και μετά την κατάθεση των δηλώσεων ενδιαφέροντος υποβάλλει εισήγηση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής η οποία εγκρίνει τα μέλη των ανωτέρω περιπτώσεων με απλή πλειοψηφία των παρόντων κατά τη συνεδρίασή της μελών.

Με άλλα λόγια, ο Υπουργός Επικρατείας αρμόδιος για θέματα Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης επιλέγει με προσωπική απόφαση τα 5 από τα 7 μέλη του Δ.Σ. της ΕΡΤ. Εδώ μπορείτε να βρείτε το σχέδιο νόμου και την αιτιολογική έκθεση σε pdf.

Να χαρώ ανεξαρτησία. Η ΕΡΤ είναι ανεξάρτητη από όλους τους φορείς δημόσιας ή ιδιωτικής εξουσίας, αλλά το Δ.Σ. της ορίζεται κατά τα 5/7 από τον Υπουργό Αλήθειας Επικρατείας.
Επιτέλους δημοκρατία.

 

[SBE]

(Φτού, γαμώτο, δεν το πήρα χαμπάρι να έκανα αίτηση)

Σύντροφε panadeli, βλέπω μεγάλο αρνητισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στο κυβερνητικό έργο. Πιστεύω ότι θα πρέπει να σε αγκαλιάσουμε με στοργή και να σου υποδείξουμε το λάθος σου με τρόπο ανάλογο της ευγένειας και της λεπτότητας του χαρακτήρα που μας διακρίνει. Επειδή στην Ελλάδα δεν έχουμε κατάλληλες εγκαταστάσεις για τέτοιες υποδείξεις, στην εισήγησή μου θα προτείνω την αποστολή σου σε συναφή κέντρα μετεκπαίδευσης στη Β. Κορέα. Το κούρεμα Κιμ περιλαμβάνεται στην τιμή.

 

[Alexandra]

Αν όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί εργάζονταν με τους ρυθμούς του σ.σ. Παππά, τα προβλήματα της χώρας θα είχαν λυθεί προ πολλού.

Μα υπάρχει κι άλλος στην κυβέρνηση που εργάζεται με τον ίδιο ρυθμό: ο υπουργός Παιδείας, που ψήφισε νόμο για τα ΑΕΙ στο άψε-σβήσε, χωρίς να συζητήσει με κανέναν εμπλεκόμενο. Προφανώς για λόγους ταχύτητας και υψηλής παραγωγικότητας το έκανε, μην το παρεξηγήσουμε και δούμε τίποτα αντιδημοκρατικό πίσω από τη συμπεριφορά του.

 

[Alexandra]

(Φτού, γαμώτο, δεν το πήρα χαμπάρι να έκανα αίτηση)

Στενοχωριέμαι που δεν σου το υπέδειξα εγώ. Προφανώς, είχες όλα τα προσόντα για να διοριστείς, και κυρίως το προσόν της έλλειψης πείρας στο αντικείμενο, που όπως φαίνεται βαθμολογήθηκε ως το πλέον ουσιαστικό.

 

[SBE]

Δεν πειράζει Άλεξ, μου αρκεί που το έργο του Μυριβίλη, του Χατζιδάκι και άλλων που πέρασαν από την ΕΡΤ θα συνεχιστεί από τους διαδόχους τους του 21ου αιώνα, τον Τσακνή π.χ.

Επίσης, αν και μακριά, ενημερώνομαι φεισμπουκικώς και σκέφτομαι να ετοιμάσω βαλίτσες για να έρθω, μετά από αυτό εδώ που είδα να έχει βάλει κάποιος στον τοίχο του:
Τρείς μήνες είναι μόνο στην εξουσία και οι αυτοκτονίες σταμάτησαν, ο κόσμος δεν ψάχνει πια στα σκουπίδια, η ανεργία μειώνεται γιατί αρχίζουν οι προσλήψεις στο δημόσιο. Η ελπίδα είναι εδώ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ. Φαντάσου να μείνουν χρόνια τι έχει να γίνει...

 

[Palavra]

Ξέχασες να πεις ότι σταμάτησαν και οι ψεκασμοί :twit:

 

[drsiebenmal]

Αναφέρεσαι σε μια καθηγήτρια πανεπιστημίου όμως...

 

[Alexandra]

Αναφέρεσαι σε μια καθηγήτρια πανεπιστημίου όμως...

Δυστυχώς φαίνεται ότι ούτε τα πτυχία δεν προσφέρουν ανοσία έναντι των ψεκασμών βλακείας.

 

[Costas]

Από μια ιδεολογία που θεωρεί ότι τα πάντα είναι πολιτικά, και ότι απλώς διαλέγεις ταξικό στρατόπεδο, είναι εξ ορισμού παράλογο να περιμένεις ότι θα αντιμετωπίσει το κράτος σαν ένα χώρο ουδέτερης αξιοκρατίας, ακόμα και σε φιλοσοφικό επίπεδο.

 

[Alexandra]

Από μια ιδεολογία που θεωρεί ότι τα πάντα είναι πολιτικά, και ότι απλώς διαλέγεις ταξικό στρατόπεδο, είναι εξ ορισμού παράλογο να περιμένεις ότι θα αντιμετωπίσει το κράτος σαν ένα χώρο ουδέτερης αξιοκρατίας, ακόμα και σε φιλοσοφικό επίπεδο.

Αυτό ακούγεται ανατριχιαστικό. Δηλαδή, επιστήμονες, άνθρωποι που αναζητούν τη γνώση, που έχουν κάνει έρευνες και έχουν πάρει πτυχία, είναι δυνατόν να δέχονται ότι θα ανελιχθούν μέσω της έμπρακτης αφοσίωσής τους σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο; Δεν ντρέπονται; Δεν νιώθουν κανένα βάρος στη συνείδησή τους; Η λέξη "αξιοκρατία" δεν τους λέει τίποτα;

 

[Costas]

Αυτό είναι η δική μου εκτίμηση. Δεν νομίζω να συμφωνούν οι ίδιοι, ωστόσο υπάρχει μια αντινομία. Πώς μπορεί το κράτος να είναι ταυτόχρονα όργανο ταξικής κυριαρχίας και πεδίο ουδέτερης αξιοκρατικής διαχείρισης, όταν η μόνη δύναμη που θέλει να κάνει το κράτος να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα είναι η Αριστερά; Κατά συνέπεια, είναι υποχρεωμένοι να το στελεχώσουν με αριστερούς ιδεολόγους, όπερ έδει δείξαι. Ίσως ο Πουλαντζάς να επιχείρησε να ψελίσει κάτι διαφορετικό, αλλά... την ελληνική Αριστερά κι αν την πλένεις, τον Πουλαντζά σου χαλάς. Όχι πως οι άλλοι είναι καλύτεροι στην πράξη, αλλά τουλάχιστον δεν έχουν αυτό το φιλοσοφικό κώλυμα.

 

[nickel]

Θα μπορούσα να σκεφτώ 100 έξυπνους τρόπους να αλλάξει (όπως έπρεπε να γίνει εδώ και πολλά χρόνια) το αύριο της ΕΡΤ. Δεν είχα κάτσει να σκεφτώ βλακώδεις τρόπους, αλλά να που μας προσφέρθηκε ένας. Θε μου, εκτός από πολλά άλλα πράγματα, πόσο αδέξιοι είναι πάντα αυτοί οι δεξιοί.

Μια και έγραψα το παραπάνω όταν έπεσε το «μαύρο στην ΕΡΤ», θα μπορούσα να εργαστώ στη νέα ΕΡΤ; (Δεν χρειάζεται να πω ότι δεν είμαι βαφτιστήρι του Ταγματάρχη.)

 

[Costas]

Φυσικά και δεν μπορείς. Μίλησες για αδεξιότητα, ενώ εκείνος για φασιστικό κόλπο.

Ο Χ"νικολάου κουτσομπόλεψε ότι η Ζ ρώτησε τον Ταγματάρχη πού ήταν τη βραδιά του φόνου -εε, του μαύρου, ήθελα να πω.

Εν τω μεταξύ, η Νέριτ στο δελτίο των 6 δεν είπε κιχ για το θέμα, και ο Αλφα λίγο. Έπρεπε να δω Σταρ για να ακούσω τα βέλη του Μητρόπουλου εναντίον της κας Ανακρίτριας.

 

[nickel]

Κατά την εννιάωρη συνεδρίαση για το ΔΣ της νέας ΕΡΤ (ελπίζω κάποτε να μάθουν να κάνουν αυτές τις διαδικασίες σε λιγότερο χρόνο) υποθέτω ότι έγιναν και σοβαρές ερωτήσεις που θα αφορούσαν το διοικητικό και διαχειριστικό πλάνο, τον τρόπο που θα φτιάξει η ΕΡΤ ενδιαφέρον και ανταγωνιστικό πρόγραμμα, το πώς γενικά θα είναι κανάλια που θα μας κάνουν να ξεχνάμε τις κομματικές προσεγγίσεις και να βλέπουμε το πρόγραμμά τους σαν φάρο ποιότητας. Αν πράγματι έγιναν τέτοιες ερωτήσεις, ίσως να διδάχτηκαν μερικοί και τα καλά της αξιολόγησης.

 

[Costas]

Νίκελ, εμπληξία γαρ η άμετρος αισιοδοξία. Η Νέριτ, που δεν μετέδωσε την ομιλία Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο Σεπτέμβρη, από το Γενάρη και μετά άλλαξε απλώς κώλο που γλείφει. Το να κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε δεν θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο. Από το πρωινάδικό της ως τις αναλύσεις του ειδικού της στο βραδινό της δελτίο, το πράγμα βοά. Κι εσύ λες τώρα για ξύλινες δηλώσεις περί ποιοτικού προγράμματος και ακομμάτιστης ενημέρωσης; Των οικιών ημών εμπιμπραμένων...

 

[Costas]

Πόπη Διαμαντάκου / Καθημερινή
Θλιβερή παράσταση με τα απομεινάρια ενός «μαύρου»

Θ​​λίψη, σύγχυση και απόγνωση για όσους έχουν επίγνωση τι σημαίνει η λειτουργία μιας δημόσιας τηλεόρασης σε ένα σύγχρονο και τεχνολογικά εξελιγμένο περιβάλλον, ήταν το αποτέλεσμα ενός δεκάωρου σχεδόν ανακριτικού ριάλιτι με πρωταγωνιστές τα πρόσωπα που επιλέχτηκαν από τον υπουργό για το Δ.Σ. της ΕΡΤ και φόντο την επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.

Θλίψη από μια παράσταση δημοκρατίας, όπου το τελετουργικό των ερωταπαντήσεων αποκάλυψε τις βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες για τη λειτουργία μιας τηλεόρασης πέρα από κάθε σύγχρονη αντίληψη.

Σύγχυση από την προσπάθεια να μοιάζουν με «οραματικές» εκθέσεις ιδεών γυμνασιόπαιδων, τις οποίες παρουσίασαν οι υπό κρίση, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, παντελώς άσχετες με τον προγραμματισμό μιας εταιρείας υπό ανασυγκρότηση με εξαιρετικά ακριβή λειτουργία σε μια χώρα που μαστίζεται από οικονομική κρίση.

Ως εκ τούτου, το θέαμα έμοιαζε μάλλον με παντομίμα παρά πρόσφερε την παραμικρή εμπιστοσύνη μιας απρόσκοπτης επαναλειτουργίας της ΕΡΤ. Η επίμονη επανάληψη της δέσμευσης για μια «δημοκρατική λειτουργία», με κομματικές ισορροπίες, όπου ο ρόλος του προέδρου, όπως τον αντιλήφθηκε ο κ. Τσακνής, θα είναι «πυροσβεστικός» δεν αποκάλυπτε παρά το σαθρό, για μια ακόμη φορά, έδαφος στο οποίο επανοικοδομείται η ΕΡΤ. Το έδαφος των παλαιοκομματικών νοοτροπιών, οι οποίες ευθύνονται για την υπονόμευση και εντέλει πλήρη ανυποληψία του οποιουδήποτε δημοσιογραφικού προϊόντος της δημόσιας τηλεόρασης.

Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική, θα προκαλούσε τη θυμηδία σε όσους γνωρίζουν από τηλεόραση, μια συζήτηση, η οποία λες και διεξαγόταν πολλές δεκαετίες πριν, στην εποχή της αθωότητας και της εγχώριας δημοκρατίας, αλλά και του κόσμου απέναντι στην τηλεόραση. Στις εποχές που χρίζαμε ρομαντισμό, τον ερασιτεχνισμό, δηλαδή την πλήρη απουσία οικονομικών δεδομένων, προϋπολογισμού, αριθμού υπαλλήλων και διαχωρισμού ειδικοτήτων.

Ως εκ τούτου μόνον απόγνωση μπορούσε να προκαλέσει η επανάληψη όλων των αμαρτιών, οι οποίες οδήγησαν στην ανυποληψία την παλιά ΕΡΤ, αναβαπτισμένες στον επαναστατικό οίστρο που προκάλεσε το «μαύρο». Ετσι βρεθήκαμε να μιλάμε για μια τηλεόραση που ούτε υπήρξε ούτε και πρόκειται να υπάρξει στο μέλλον. Και αυτό διότι οι συμβολισμοί, με τους οποίους έχει περιβληθεί η ΕΡΤική επαναλειτουργία, δεν βρίσκονται μόνον πέραν της πικρής ιστορίας της, απόρροια των ίδιων πάντα νοοτροπιών του πολιτικού συστήματος, αλλά και των συναισθηματικών ορίων, τα οποία επιτρέπει η λειτουργία ενός ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού σε συνθήκες σκληρής οικονομικής κρίσης. Αυτό το τελευταίο εξαιρετικά επικίνδυνο, όσο και το μαύρο, να πλήξει τα απομεινάρια μιας δημοκρατικής συνείδησης, παγιδευμένης να πιστεύει ότι μπορεί ποτέ οποιαδήποτε μορφή τηλεόρασης να την δικαιώσει. Δεν υπάρχει αυτό στην ιστορία ενός μέσου, το οποίο στον σχεδόν έναν αιώνα της λειτουργίας του έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να αντανακλά την ποιότητα μιας δημοκρατίας, μπορεί να αποτελεί μέσο προπαγάνδας της μιας ή της άλλης εξουσίας, αλλά το ίδιο υπακούει πάντα σε όρους αγοράς και θεάματος. Με όλους αυτούς τους συμβολισμούς ήταν επόμενο το γεγονός της επανασύστασης της ΕΡΤ να εξελιχθεί σε «δημοκρατικό event».

Ηταν προφανές ότι πολλοί ήθελαν να παρακολουθήσουν αν υπάρξει και μέχρι πού θα φτάσει μια ενδοκυβερνητική σύγκρουση για τα πρόσωπα της ΕΡΤ, μια και η πρόεδρος της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε ήδη εκφράσει τις αντιρρήσεις της για την επιλογή του κ. Λάμπη Ταγματάρχη στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου, πολύ περισσότερο απ’ ό,τι περίμεναν να ακούσουν ένα σαφές και οργανωμένο σχέδιο από τον ίδιο, για το πώς θα επαναλειτουργήσει. Και με τη σειρά του ο κ. Ταγματάρχης δεν διέψευσε τις προσδοκίες του φιλοθεάμονος κοινού με την εμφανή αγωνία του να δείξει πειθήνιος στις «κόκκινες γραμμές» της προέδρου, παίρνοντας ύφος απολογούμενου, ακόμη και για την πιθανή πρόθεσή του να προβεί σε μελλοντικές αποφάσεις, για τις οποίες εκδήλωνε την αντίθεσή της ήδη η πρόεδρος.

Μόνο που για μια ακόμη φορά το επικοινωνιακό επιβλήθηκε στο δημοκρατικά ουσιώδες. Θρίαμβος της τηλεθέασης; Μπορεί. Αλλά η πλάνη των ποσοστών της είναι ότι δεν αντανακλούν απαραιτήτως αποδοχή, απλώς υποδηλώνουν περιέργεια, επίφοβη να μεταστραφεί σε αποστροφή αν διαψευστούν οι προσωπικές επενδύσεις ενός πολύμορφου κοινού. Και αυτές πώς να τις ικανοποιήσει μια δημοκρατία, η οποία οφείλει να λειτουργεί με όρους θεσμών και όχι τηλεθέασης;

Γι’ αυτό και είναι πάντα πολύτιμη η διεθνής εμπειρία από τις διαφανείς δημοκρατίες μας, σύμφωνα με την οποία οι λαοί έχουν μάθει να «αποκρυπτογραφούν» τη χειραγώγηση από τα μέσα - τηλεοπτικά ή μη. Ως εκ τούτου ακόμη και η καλύτερη πολιτική επικοινωνία στον κόσμο, όσο αποτελεσματική κι αν μοιάζει, στο τέλος στρέφεται εναντίον εκείνων που την ενορχηστρώνουν και καταλήγει απόδειξη της ανειλικρίνειας των πολιτικών.

 

[Hellegennes]

Η Καθημερινή δημοσιεύει και ειδήσεις εκτός από κριτική στην κυβέρνηση; Σε όλο το άρθρο δεν αναφέρεται σε τίποτα. Μου θυμίζει κριτικές ταινιών που είναι γεμάτες χαρακτηρισμούς αλλά δεν δικαιολογούν κανέναν. Σε τι αναφέρεται;

 

[drsiebenmal]

Πώς καταφέρνεις να ανακατέψεις τα άρθρα γνώμης (εδώ, ως σχόλιο σε γνωστές ειδήσεις) με τις ίδιες τις ειδήσεις, Χέλλε;

 

[Alexandra]

Η Καθημερινή δημοσιεύει:
1) Ειδήσεις
2) Άρθρα γνώμης που σχολιάζουν διάφορες ειδήσεις, και μπορεί να είναι και επικριτικά για την κυβέρνηση.

Πού είναι το περίεργο ή το δυσνόητο;

 

[Hellegennes]

Πουθενά δεν είναι το περίεργο. Όλες οι εφημερίδες το κάνουν αυτό. Πρώτη φορά όμως βλέπω άρθρο να σχολιάζει είδηση χωρίς να αναφέρει σχεδόν τίποτα για την ίδια την είδηση. Σε τι ακριβώς αναφέρονται οι χαρακτηρισμοί; Τι είδους γνώμη είναι; Θα μπορούσε κανείς να αλλάξει μερικές καίριες λέξεις στο άρθρο και να το κάνει να μοιάζει κριτική π.χ. στα σύγχρονα βιντεοπαιχνίδια.

Τώρα για τις ειδήσεις-ειδήσεις που δημοσιεύει η Καθημερινή, πάλι επιφυλάξεις έχω.