Οργίλο άρθρο του Γ. Βότση:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=100,id=98126572
Εναργώς θυμάμαι την αντίστοιχη οργή του Γ. Βότση για την άλλη διαβόητη οικολογική "καταστροφή", το Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο στο Σχοινιά. Διερρήγνυε τα ιμάτιά του ότι "
εκεί σκοτώθηκε ο πολέμαρχος Καλλίμαχος!". Ναι, σωστό, επίσης και ο Κυναίγειρος και άλλοι 190, επακριβώς μετρημένοι. Και κάμποσοι Πλαταιείς που είχαν έρθει με επικεφαλής τον Αρίμνηστο,
πανστρατιά, να βοηθήσουν. Ο Πλούταρχος γράφει ότι είχαν και επικουρία ανέλπιστη, "
και των εν Μαραθώνι προς Μήδους μαχομένων έδοξαν ουκ ολίγοι φάσμα Θησέως εν όπλοις καθοράν προ αυτών, επί τους βαρβάρους φερόμενον". Ο αδερφός του Κυναίγειρου, Αισχύλος τις, έγραψε τα σχετικά στο επιτάφιο επίγραμμά του:
"
Αισχύλον Ευφορίωνος Αθηναίον τόδε κεύθει μνήμα
καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας,
αλκήν δ' ευδόκιμον Mαραθώνιον άλσος αν είποι
και βαθυχαιτήεις Μήδος επιστάμενος."
Η εντύπωση που τότε αποκόμισα ήταν ότι ο Βότσης δεν είχε πάει ποτέ στο Σχοινιά. Δηλαδή δεν φταίει αυτός, η φαντασία του τα φταίει. Ως βέρος αριστερογράφος του κενού, φαντάζεται πράγματα και μετά παράγει συναίσθημα επί του φανταστικού. Διότι ο Σχοινιάς είναι μία μεγάλη έκταση γεμάτη θερμοκήπια,
πολλά θερμοκήπια, παραλιακά μαγαζιά, κάμπινγκ, εξοχικά σπίτια, έναν χείμαρρο, μία παλιά εγκατάσταση κεραιών του Ναυτικού, ένα μικρό αεροδρόμιο που δεν χρησιμοποιείται, μία ρωμαϊκή έπαυλη με ιερό της Ίσιδος και πολλά χώματα και βούρλα. Ο Τύμβος είναι στην άλλη άκρη, νότια. Εκεί που φτιάχτηκε το Κωπηλατοδρόμιο, είχε μόνο χώματα και βούρλα. Φτιάχτηκε το Κωπηλατοδρόμιο παρά την Βότσειο οργή, και τι έγινε; Τίποτα. Τι καταστράφηκε; Τίποτα. Τι χειροτέρεψε; Τίποτα. Τι άλλαξε; Τίποτα. Μόνο ο δρόμος έγινε καλύτερος, με διπλές λωρίδες και κράσπεδα. Το Καράβι όπως πάντα, ακριβό, με χάλια θάλασσα αλλά ωραίες παρουσίες. Ο Μωραΐτης το ίδιο. Ο Σχοινιάς ο ίδιος, ανεμόδαρτος, και οι 192 στον Τύμβο. Εκεί παραπάνω έχει και άλλο ένα μικρό νεκροταφείο αρχαίο της Αττικής Τετραπόλεως, ωραία συντηρημένο, με ένα μικρό μουσείο. Και πιο ψηλά το εκκλησάκι του Άι-Γιώργη του Βρανά, που με πήγαινε ο νονός μου όταν ήμουν μικρός, του Αγίου Γεωργίου. Αλλά σιγά μην ήξερε ο Βότσης την Αττική Τετράπολη: Μαραθών, Προβάλινθος, Τρι
κόρυθος, Οινόη. Ευτυχώς σε αυτή την περίπτωση την ανέξοδη αριστερή οργή,
την πολυπραγμοσύνη του τίποτα, την πήρε ο αέρας του Σχοινιά.