Τι θα κάνει η Ευρώπη τους μετανάστες της

[nickel]

Καλημέρα. Δεν θυμάμαι να έχουμε νήμα για τους μετανάστες εδώ μέσα, αλλά δεν εμπιστεύομαι απόλυτα τη μνήμη μου. Έχει ενδιαφέρον ωστόσο η ιδέα που διάβασα στο in.gr, έστω κι αν είναι κάπως παραπλανητικός ο κύριος τίτλος:

Στη Β. Αφρική και στη Μέση Ανατολή
Δημιουργία στρατοπέδων για μετανάστες προτείνουν Μογκερίνι και Αβραμόπουλος

Αθήνα
Οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα εξετάσουν την Δευτέρα το ενδεχόμενο να βοηθήσουν στην ίδρυση καταυλισμών σε περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να ζητούν επί τόπου άσυλο, χωρίς να διακινδυνεύουν τη ζωή τους διαπλέοντας τη Μεσόγειο, για να φτάσουν στην Ευρώπη.

Τουλάχιστον 3.500 άνθρωποι, οι περισσότεροι εκ των οποίων προσπαθούσαν να φύγουν από εμπόλεμες περιοχές ή να γλιτώσουν από τις συνθήκες ακραίας φτώχειας στις οποίες ζούσαν, πέθαναν το 2014 στο ταξίδι τους προς την Ευρώπη, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Τα στοιχεία δείχνουν εξάλλου ότι ο αριθμός εκείνων που προσπαθούν να φτάσουν στην Ιταλία -τον πιο συνηθισμένο προορισμό τους- αυξάνεται διαρκώς.

«Η ιδέα είναι να ιδρυθούν καταυλισμοί στην Αφρική, στην απέναντι πλευρά της Μεσογείου, που θα ασχολούνται με τα αιτήματα όσων ζητούν άσυλο» εξήγησε ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας Αντζελίνο Αλφάνο μιλώντας σε δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες.

«Οι αιτήσεις για τη χορήγηση ασύλου θα μπορούν να κατατίθενται εκεί και οι πρόσφυγες που γίνονται δεκτοί θα μοιράζονται εξίσου σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι θα στερηθούν οι διακινητές ανθρώπων ένα σημαντικό μέρος των εσόδων τους» πρόσθεσε.

Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι και ο επίτροπος εσωτερικών υποθέσεων Δημήτρης Αβραμόπουλος έστειλαν μια επιστολή στους υπουργούς Εξωτερικών των χωρών-μελών της ΕΕ προτείνοντας να ξεκινήσουν συνομιλίες με κυβερνήσεις χωρών της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής για την κατασκευή «τοπικών δυνατοτήτων για τη διαχείριση της μετανάστευσης».

Το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, που αναφέρει ότι είδε την επιστολή αυτή, υποστηρίζει ότι προτείνεται επίσης να αυξηθεί η βοήθεια προς τις χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, ώστε να μπορούν να προστατεύουν καλύτερα τους πρόσφυγες και όσους ζητούν άσυλο και «να παρέχουν ασφαλέστερες εναλλακτικές λύσεις» από τα επικίνδυνα ταξίδια.

Στην επιστολή αυτή γίνεται αναφορά στην Τυνησία, την Τουρκία, την Ιορδανία και τον Λίβανο, τις χώρες στις οποίες θα μπορούσε να επικεντρωθεί η βοήθεια των Βρυξελλών.
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231392729​

 

[daeman]

...
Το πρωτότυπο του άρθρου από το Reuters: EU considers foreign camps to handle asylum seekers.

Άλλα σχετικά νήματα, πρώτα τα γλωσσικά:

irregular migrants = παράτυποι μετανάστες | λαθρομετανάστης = illegal immigrant

λεσεψιανοί μετανάστες = Lessepsian migrants (όχι τόσο άσχετο με το παρόν νήμα, γεωγραφικά τουλάχιστον)

θαλασσοπνίχτης ή γερμανιστί Seelenverkäufer

δουλέμπορος

returnist


και μετά τα υπόλοιπα:

Ιθαγένεια

Να μεταναστεύσουμε; Και πού να πάμε;

Ματωμένες φράουλες

Τι διερμηνέα περιμένεις με 17€ τη μέρα;

Η προοπτική μιας εξισλαμισμένης Ευρώπης

Αστυνομικοί [και άλλοι] ληστεύουν μετανάστες κατ' οίκον

Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους μετανάστες

Ελληνικά για μετανάστες: Πώς, από ποιους, με ποιο σκοπό;

Εμβάσματα μεταναστών

 

[Costas]

Στην ουσία η ιδέα έχει κατά νου κράτη με ένα μίνιμουμ σταθερότητας (για πόσο;), και μου φαίνεται πιο ανεφάρμοστη και από την πρόταση Βαρουφάκη για τουρίστες-χαφιέδες της Εφορίας. Απροπό, μια και η Συρία είναι η μεγαλύτερη πηγή αυτή τη στιγμή, και είναι πάλι στην επικαιρότητα με το "στρατόπεδο" Γιαρμούκ (τσιμεντούπολη κανονική είναι), αυτές οι εικόνες νομίζω λένε πολλά για τη relevance της ιδέας Μογκ-Αβ. Το θέμα είναι πώς θα σταματήσουν οι πόλεμοι, εμφύλιοι και τρομοκρατικοί. Είπαν πολλά οι διάφοροι αντιιμπεριαλιστές για τις ολέθριες συνέπειες της επέμβασης των Δυτικών στη Λιβύη, αλλά στη Συρία που για διάφορους λόγους δεν υπήρξε Δυτική επέμβαση, πώς πήγαν τα πράματα και πώς πάνε ακόμα; Πάντως εμείς δεν έχουμε πρόβλημα: ο Στρατούλης δήλωσε πως οι Έλληνες ξέρουν να κάνουν ηρωικές Εξόδους...

 

[SBE]

Όχι μόνο κράτη με σταθερότητα, αλλά και ανθρώπους πρόθυμους να περάσουν τη διαδικασία αίτησης ασύλου.
Από τη στιγμή που οι λόγοι της μετανάστευσης είναι οικονομικοί, η χορήγηση ασύλου δεν είναι βέβαιη. Οπότε θα συνεχίσουν να προσπαθούν να περάσουν απέναντι όπως όπως.

 

[nickel]

Από τα σημερινά Νέα, το άρθρο της Κίττυς Ξενάκη:

Οι Δουβλινάτοι
Κίττυ Ξενάκη

Στην αργκό των σύρων προσφύγων ο Χασάν είναι ένας «δουβλινάτος». Ενας από τους τόσους και τόσους που έχουν επιστραφεί από κάποια βορειοευρωπαϊκή χώρα στην πρώτη χώρα της ΕΕ στην οποία εισήλθαν (επισήμως), βάσει του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ. Ο Χασάν βέβαια δεν γνώριζε σχεδόν τίποτε για το Δουβλίνο ΙΙ όταν αποβιβάστηκε στις ακτές της Σικελίας. Ούτε ήξερε ότι για να ξαναβρεί τον μεγάλο του αδελφό, που είναι εγκατεστημένος στη Βιέννη, και να έχει ελπίδες να του αναγνωρίσουν οι αυστριακές Αρχές καθεστώς πρόσφυγα έπρεπε να αποφύγει πάση θυσία να του πάρουν αποτυπώματα οι καραμπινιέροι. Αλλά και να το γνώριζε, λίγα θα μπορούσε να κάνει. Κατα πώς είπε στη «Λιμπερασιόν», δεν του άφησαν, ακριβώς, τη δυνατότητα επιλογής οι ιταλοί αστυνομικοί.

Ο Χασάν είναι ένας 25χρονος Σύρος από το Χαλέπι που εγκατέλειψε την πατρίδα του τον Ιούλιο του 2013 λόγω του πολέμου. Εφθασε στη Σικελία μέσω Σμύρνης, Εβρου, Αθήνας και Κρήτης, κρυμμένος πρώτα σε ένα λεωφορείο, μετά σε μια νταλίκα, μετά σε έναν στάβλο, μετά σε ένα πλοιάριο, μετά στο αμπάρι ενός αιγυπτιακού πλοίου, μετά ξανά στο σαπιοκάραβο, δίνοντας στους διακινητές περισσότερα από 7.500 ευρώ συνολικά, από αυτά που είχε μαζέψει και του είχε δώσει η οικογένειά του. Τα όσα έζησε στη διάρκεια του ταξιδιού αυτού τα συνόψισε ο ίδιος σε μία φράση: «Διέφυγα από έναν πόλεμο αλλά δεν είδα παρά δράματα». Και μία δεύτερη: «Ηταν μια ταινία φρίκης».

Ο Χασάν κατάφερε να φθάσει στη Βιέννη, δεν κατάφερε να βρει τον αδελφό του, ούτε είχε ποτέ ελπίδα να βρει εκεί πολιτικό άσυλο. Επειτα από έναν σύντομο εγκλεισμό σε ένα κέντρο υποδοχής προσφύγων στο Ινσμπρουκ οι αυστριακές Αρχές τον έσυραν σε ένα αεροπλάνο και τον επέστρεψαν στην Ιταλία, με τους καραμπινιέρους από τη μία να τον ρωτούν αν θέλει να ζητήσει άσυλο και από την άλλη να τον προειδοποιούν ότι δεν υπάρχουν εκεί ούτε δουλειές ούτε χρήματα και στέγη. Και τώρα ο Χασάν ζει μόνος στη Βενετία, εν μέσω γενικής αδιαφορίας, ή και δυσφορίας, χωρίς να πολυξέρει τι τον περιμένει, μαθαίνοντας ιταλικά και κάνοντας μερικές φορές το παιδί για όλες τις δουλειές σε μια πιτσαρία. Εχει εγκαταλείψει τις ελπίδες να βρει τον αδελφό του στη Βιέννη και ούτε ελπίζει να επιστρέψει μια μέρα στην πατρίδα του. «Στη Συρία», λέει, «δεν ξέρεις πότε θα πεθάνεις. Στην Ευρώπη πεθαίνεις λίγο λίγο ή τρελαίνεσαι».​

 

[Hellegennes]

Η αντιμετώπιση της Ευρώπης απέναντι στην μετανάστευση είναι εφηβικά ανώριμη, αν όχι μωρουδιακά. Το Δουβλίνο ΙΙ είναι μια από τις πιο κατάπτυστες συμφωνίες που υπογράφτηκαν ποτέ, με μόνο στόχο να κρυφτεί η Ευρώπη πίσω απ' τα φουστάνια των νότιων χωρών.

 

[Costas]

Ο Χασάν βέβαια δεν γνώριζε σχεδόν τίποτε για το Δουβλίνο ΙΙ όταν αποβιβάστηκε στις ακτές της Σικελίας. Ούτε ήξερε ότι για να ξαναβρεί τον μεγάλο του αδελφό, που είναι εγκατεστημένος στη Βιέννη, και να έχει ελπίδες να του αναγνωρίσουν οι αυστριακές Αρχές καθεστώς πρόσφυγα έπρεπε να αποφύγει πάση θυσία να του πάρουν αποτυπώματα οι καραμπινιέροι. Αλλά και να το γνώριζε, λίγα θα μπορούσε να κάνει.

Δεν πιστεύω ότι δεν το γνώριζε. Το γνώριζε και το παραγνώριζε. Δεν τον είχε ενημερώσει ο αδερφός του από τη Βιέννη; Παραθύμια της Χαλιμάς είναι αυτά. Απλά, έχουν πάρει την απόφαση να φύγουν, είτε λόγω πολέμου είτε λόγω φτώχειας είτε και τα δύο, και το ρισκάρουν με βάρκα την ελπίδα. Ο τολμών νικά. Ή πεθαίνει.

Ο Χασάν κατάφερε να φθάσει στη Βιέννη, δεν κατάφερε να βρει τον αδελφό του,

Γιατί; απαξιοί να μας ενημερώσει.

Και τώρα ο Χασάν ζει μόνος στη Βενετία, εν μέσω γενικής αδιαφορίας, ή και δυσφορίας, χωρίς να πολυξέρει τι τον περιμένει, μαθαίνοντας ιταλικά και κάνοντας μερικές φορές το παιδί για όλες τις δουλειές σε μια πιτσαρία.

Να λοιπόν που δεν είχε και τόσο άδικο. Σιγά-σιγά, με τύχη και με δουλειά, ελπίζει ότι θα πετύχει μέρος αυτού που έλπιζε, και πάντως γλίτωσε τον πόλεμο. Λίγο το 'χεις;

Εχει εγκαταλείψει τις ελπίδες να βρει τον αδελφό του στη Βιέννη

Γιατί; (bis)

και ούτε ελπίζει να επιστρέψει μια μέρα στην πατρίδα του. «Στη Συρία», λέει, «δεν ξέρεις πότε θα πεθάνεις. Στην Ευρώπη πεθαίνεις λίγο λίγο ή τρελαίνεσαι».

Αν σταθεροποιηθεί κάποτε η κατάσταση στη Συρία, εγώ ελπίζω ότι πολλοί θα επιστρέψουν, τουλάχιστον όσοι είναι στην Τουρκία δίπλα αλλά και πολλοί από την Ευρώπη. Αλλά θα συμβεί αυτό; και πότε; Τουλάχιστον στην περίπτωση της Συρίας δεν μπορεί να κατηγορηθεί η κακιά Δύση ότι με την επέμβασή της στην επανάσταση, όπως στη Λιβύη (και όπως στην Ελλάδα του 1827), έφερε το χάος στη χώρα.

 

[drsiebenmal]

Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιούμε τι πάστα ανθρώπου χρειάζεται όχι μόνο για να αποφασίσεις αλλά και για να επιβιώσεις σε μια τέτοια μάχη ζωής, αδιάφορο αν αναζητάς την ελευθερία ή απλώς μια καλύτερη ζωή για την οικογένειά σου. Αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιούμε πόση ενέργεια κρύβεται μέσα σε αυτούς τους καραβοτσακισμένους αλλά τόσο δυνατούς συνανθρώπους μας που πολλοί τους υποτιμούν κρίνοντας από τις συνθήκες με τις οποίες φτάνουν κοντά μας.

Ας το έχουμε κι αυτό εδώ μέσα, καλό θα μας κάνει να το διαβάζουμε (ολόκληρο) πού και πού:

Migrant boat crisis: the story of the Greek hero on the beach

 

[daeman]

...
Refugee flows to the EU

Distribution of refugees in EU member countries in 2014.
Click on a country of origin to see where the refugees went.

[...]

Use the graphics above to explore where refugees in Europe live. Select a country of origin to see what EU countries people fled to.

These figures are for 2014 and show people that, according to the United Nations refugee agency (UNHCR), were granted refugee status that year or earlier. The numbers also include people in refugee-like situations.

Three of the origin categories may require some additional notes. The term "stateless" refers to people not considered members of any state, e.g. a person whose country of origin has ceased to exist, or a person whose papers are not considered valid by their country of origin.

"Various/Unknown" is used in cases where the UNCHR has not yet established a person's nationality, or in cases where people lack the proper paperwork to prove a certain nationality and can be linked to several countries.

Thirdly, "others" refers to the sum of refugees coming from countries other than the major countries of origin previously listed. Follow this link to view those figures in detail.

Robin Linderborg, Johan Ekman
Published: September 3, 2015 - 7:00 PM

 

[SBE]

Έβλεπα προχτές στο μπιμπισί το Panorama στο οποίο συνεργείο του μπιμπισί, με διερμηνέα κι απ'όλα, ξεκίνησε από την Κω και ακολούθησε τη διαδρομή των μεταναστών- προσφύγων μέχρι την Αυστρία. Συνιστώ να το δείτε, στο λινκ που δίνω πιο πάνω. Ο δημοσιογράφος παρουσιάζει τους διάφορους μετανάστες και τους παίρνει συνεντεύξεις χωρίς σχόλια και χωρίς να εκφράζει άποψη (τουλάχιστον όχι έντονα), παρόλο που σε κάποια σημεία φαίνεται ότι κάποια πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται με την πρώτη ματιά. Αυτή η ουδετερότητα θα είναι νομίζω τροφή για τους αφελείς και ευκολόπιστους εξίσου με τους δύσπιστους.
Για όσους δεν θα το δουν, μια σύντομη περίληψη στις διάφορες ιστορίες. Ξεκινάω με αυτές που δείχνουν πόσο κακό πράγμα είναι η ανοργανωσιά και η έλλειψη προετοιμασίας από τη μεριά της Ευρώπης, του ΟΗΕ κλπ κλπ και ελπίζω να υπήρξε τελικά αίσιο τέλος:
Περίπτωση 1η: ένα μπουλούκι 13 νέοι άντρες που ταξίδευαν μόνοι τους με ένα παιδί δυο-τριών χρονών. Ερωτηθέντες είπαν ότι το παιδί ήταν του ενός κι ένας άλλος ήταν θείος του. Και σε ερωτήσεις για το πού είναι η μητέρα του παιδιού ο ένας είπε ότι δεν είχαν χρήματα να ταξιδέψουν όλοι μαζί και την άφησε στη Συρία με τα άλλα παιδιά. Το συνεργείο τους συναντάει ξανά στην ΠΓΔΜ όπου ο μικρός έχει το σαγόνι τυλιγμένο. Ο φερόμενος ως πατέρας λέει ότι τον πάτησε ένα αυτοκίνητο και τον πήγαν στο νοσοκομείο και δεν υπάρχει πρόβλημα. Τον συναντάνε ξανά τον μικρό στο Βελιγράδι, μόνο του, να τον φροντίζει ιατρικό συνεργείο σε σταθμό υποδοχής. Ο ρεπόρτερ μας λέει ότι είναι εμφανές ότι η πληγή έχει μολυνθεί. Οι γιατροί λένε ότι ο μικρός έχει σοβαρό τραυματισμό με μόλυνση και χρειάζεται να μείνει αρκετές μέρες στο νοσοκομείο. Όσο περιμένουν το ασθενοφόρο ο διερμηνέας του μπιμπισί μιλάει με τον μικρό και το καθησυχάζει (ο μικρός σταμάτησε τα κλάματα κι άρχισε να μιλάει). Ο μικρός λέει ότι δεν είναι πατέρας του αυτός που τον συνοδεύει στο ταξίδι, ότι είναι θείος του (αλλά νομίζω σε όλες αυτές τις χώρες όλους τους μεγάλους τους λένε θείους). Πάνω στην ώρα εμφανίζεται ο θείος- πατέρας, ο οποίος διαψεύδει τον μικρό και θέλει να πάρει το παιδί και να φύγει γιατί λέει βιάζεται. Τελικά τον πείθουν οι νοσοκόμοι να πάει στο νοσοκομείο. Μετά από λίγες ώρες μαθαίνει το μπιμπισί ότι ο ίδιος άντρας πήρε το παιδί από το νοσοκομείο, παρόλο που οι γιατροί ήταν αντίθετοι, και συνέχισε το ταξίδι.
Τώρα, ας μου πει κάποιος που είναι γονιός αν ένας πατέρας που του λένε ότι το παιδί του έχει σοβαρή μόλυνση και χρειάζεται νοσηλεία θα έπαιρνε το παιδί του με το ζόρι από το νοσοκομείο γιατί βιάζεται να περάσει τα σύνορα. Υπόψιν ότι βρίσκονταν στη Σερβία, δηλαδή ήδη είχαν ξεφύγει από οποιονδήποτε πιθανό κίνδυνο, είχαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, είχαν φιλοξενία, τροφή κλπ. Η μόνη βιασύνη τους ήταν να φτάσουν Γερμανία το συντομότερο, γιατί λέει αν έμεναν στη Σερβία πάνω από τρεις μέρες θα έπρεπε να ζητήσουν πολιτικό άσυλο εκεί (που παρεμπιπτόντως, δεν θα τους εμπόδιζε να περάσουν μετά σε χώρα της ΕΕ, καταστρέφοντας τα χαρτιά τους κλπ κλπ).
Τα πήρα ολίγον με τα νοσοκομεία της Σερβίας, που κανονικά θα έπρεπε να είχαν καλέσει την αστυνομία και να διαπιστώσουν αν όντως είναι κηδεμόνας του ανήλικου αυτός που λέει ότι είναι. Από την άλλη σκέφτηκα ότι α. αν γινόταν κάτι τέτοιο θα βγαίνανε οι γνωστές ανθρωπιστικές οργανώσεις και θα τους βρίζανε και β. ποιός ξέρει τί είχαν δει τα μάτια τους και αποφάσισαν ότι η καλύτερη λύση είναι το "άστους να παν στο διάολο να μην έχουμε την ευθύνη τους". Κρίμα το παιδάκι, πάντως, γιατί με τέτοιο τραύμα και μόλυνση άσχημα τα πράγματα.
Η δεύτερη περίπτωση, στο ίδιο πνεύμα, βουτάω ένα παιδί και πάω, ήταν ένας τυπάκος γελαστός, ευχάριστος, ομιλητικός (στην αγγλική) κλπ κλπ. Δηλαδή παιδί που το συμπαθούσες με την πρώτη ματιά, αν δεν σε έκανε να φυλάγεσαι η πονηριά στο μάτι. Αυτόν τον πρωτοείδε το συνεργείο στην Κω, μαζί με μια γυναίκα και τέσσερα παιδιά. Τους είπε ότι ήταν αδερφή του. Τον ξαναβρήκαν μόνο του κάπου στο δρόμο ΠΓΔΜ και τους είπε ότι δεν της ήξερε τη γυναίκα, την πρωτοσυνάντησε στη βάρκα και χωρίσανε οι δρόμοι τους όταν αυτός πέταξε στη θάλασσα στην Κω την τσάντα της, στην οποία είχε τα χαρτιά της και 2000 ευρώ. Είπε ότι δεν το ήξερε ότι είχε και χρήματα η τσάντα, νόμιζε ότι ήταν μόνο χαρτιά. Έτσι όπως το έλεγε γελαστός και με πονηρό ύφος, τάλε κουάλε σαν κάτι Έλληνες που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και το ρίχνουν στο χωρατό, μου φάνηκε ότι αν τον γύριζες ανάποδα θα πέφτανε από την τσέπη του τα δυο χιλιάρικα. Βέβαια ο αφελής Άγγλος θεατής του μπιμπισί που δεν ξέρει από καλόπαιδα της Ελλάδας μπορεί να σου αναπτύξει θεωρίες ότι να, γελάει γιατί αισθάνεται ενοχές, ο άμοιρος (έχω ακούσει πολλά τέτοια τα τελευταία 20 χρόνια). Στο μεταξύ κάπου στην Κω μια κακομοίρα με τέσσερα παιδιά έκλαιγε τις οικονομίες της και δεν είχε δεκάρα να προχωρήσει. Ο τύπος είπε επίσης ότι δεν ζούσε στη Συρία, εργαζόταν από χρόνια στο Λίβανο και είδε ότι φεύγανε όλοι από Συρία κι είπε να ακολουθήσει. Τον ξαναείδε το συνεργείο στα σύνορα της Αυστρίας, που είχε κολλήσει σε μια άλλη οικογένεια και κουβάλαγε ένα παιδί.

Από τις περιπτώσεις που έμοιαζαν να έχουν ανάγκη να φύγουν, μια οικογένεια τετραμελής οι οποίοι είπαν στον ρεπόρτερ ότι ο σύζυγος είχε πρόβλημα με τους τοπικούς επαναστάτες γιατί η σύζυγος οδήγησε τη Μερσεντές της (δώρο του άντρα της) στο χωριό, ενώ οι επαναστάτες της περιοχής τους απαγορεύουν την οδήγηση στις γυναίκες. Τον έκλεισαν φυλακή σε άθλιες συνθήκες για λίγες μέρες και του επέβαλαν πρόστιμο. Μετά από αυτό αποφάσισαν να φύγουν. Η ιστορία τους μου φάνηκε πιο πιστευτή από άλλες. Ίσως επειδή την έλεγε πολύ παραστατικά η γυναίκα (με διερμηνέα, φυσικά), ίσως γιατί είχαν αποφασίσει πού ήθελαν να πάνε και τί να κάνουν και φαινόταν να το έχουν σκεφτεί και όχι είδα φως και μπήκα και έχει ο Θεός.

 

[nickel]

Ευχαριστούμε και για τον σύνδεσμο.

 

[rogne]

Πάντως η δική σου σύνοψη, SBE, μόνο ουδέτερη δεν είναι: δύο αναλυτικές ιστορίες απατεωνιάς + μία συντομότερη, για πρόσφυγες με Μερσεντές... Αντιπροσωπευτικό το δείγμα, πιστεύεις; Αν κρίνω από τις μαμάδες και τους μπαμπάδες με παιδιά (χωρίς εισαγωγικά) που έχω δει εγώ στην Αθήνα, αμφιβάλλω.

ΥΓ. Δεν είδα το βίντεο ακόμα.

 

[SBE]

Πρώτον: δεν θέλω να σας πω όλο το πρόγραμμα, γιατί δεν θα έχει νόημα να το δείτε μετά.
Δεύτερον: ο ρεπόρτερ είπε ότι το 80% αυτών που περπατάγανε στις γραμμές του τρένου ήταν άντρες μόνοι. Ο ρεπόρτερ μαζί με όλους τους άλλους ρεπόρτερ που έχουν πει τα ίδια είναι όλοι προφανώς όργανα της φασιστικής, αντιμεταναστευτικής προπαγάνδας, όλοι μιλημένοι και συνεννοημένοι. Σύντομα θα λάμψει η αλήθεια, καθώς θα τους διαψεύσουν οι κατάλογοι με τα ονόματα των καταγεγραμμένων στα σημεία υποδοχής της ΕΕ- τα επίσημα, όχι αυτά των ΜΚΟ. Έτσι δεν είναι;
Τρίτον: είπα ξεκάθαρα στην αρχή, και το έχω πει ξανά, ότι με απασχολεί η έλλειψη οργάνωσης και η απουσία του ΟΗΕ από όλη αυτή τη διαδικασία και έδωσα δύο παραδείγματα που δείχνουν γιατί αυτά πρέπει να μας απασχολούν. Στο πρόγραμμα υπάρχει και τρίτο, με άρρωστο παιδί (όχι τραυματισμένο). Και πρόβλεψα ήδη ότι οι γνωστές οργανώσεις και οι λοιποί συγγενείς θα φωνάζουν ότι παρεξηγούμε ανθρώπους με αγνές προθέσεις. Εσύ ελπίζω ότι δεν ανήκεις σε αυτούς και ότι εκεί που βοηθάς τους μπαμπάδες και τις μαμάδες έχεις το νου σου, κι αν υποψιαστείς ότι κάτι δεν πάει καλά, θα καλέσεις την αστυνομία.

 

[rogne]

Με προκαλείς να πω διάφορα για τους ρεπόρτερ στο ΗΒ, για το μεταναστευτικό στο ΗΒ, για το μεταναστευτικό στην Ελλάδα, για τις γνωστές οργανώσεις και τους λοιπούς συγγενείς, για την αστυνομία... Κουράστηκα όμως ήδη με τον πίνακα περιεχομένων: άλλη φορά.

 

[SBE]

Κι εγώ δεν θέλω να το συζητήσω, αφού έτσι κι αλλιώς διαφωνούμε. Παρεμπιπτόντως, επειδή αμφισβητείς ότι οι νέοάντρες είναι περισσότεροι από τις γυναίκες, σ'αυτό εδώ που σχολίασε τον άσχετο τίτλο του ο Νίκελ, διαβάζω:
Περιπολικό σκάφος του Λιμενικού έσπευσε αμέσως και διαπίστωσε ότι η βάρκα, με 42 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων 11 γυναίκες και τρία μικρά παιδιά, είχε αρχίσει να βάζει νερά.

Δηλαδή:
3 παιδιά
11 γυναίκες
28 άντρες
Δηλαδή κάθε γυναίκα και κάθε παιδί συνοδεύεται από δύο άντρες.
Λέει το άρθρο "Η 18χρονη γυναίκα με σοβαρά προβλήματα αναπηρίας συνοδευόταν από τη μητέρα και την αδελφή της". Δηλαδή αμέσως αμέσως, τρεις από τις γυναίκες ταξίδευαν χωρίς συνοδεία κάποιου άντρα, που σημαίνει ότι οι υπόλοιπες οχτώ γυναίκες συνοδεύονταν απο 28 άντρες. Για κάθε γυναίκα τρεις συνοδοί. Λες να είναι για να τις προστατεύσουν ΑΠΟ τα γκρικ καμάκια που μέχρι τη Συρία έχει φτάσει η φήμη τους.

 

[drsiebenmal]

Να συμφωνήσουμε στο προφανές, ότι οι μετανάστες είναι κατά πλειοψηφία άντρες. Το ακούω και από αλλού, και από γερμανικά και από αυστριακά προγράμματα, σαν να πρόκειται για κάτι εντυπωσιακό. Και τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Ότι είναι όλοι φανατικοί κρυφοί στρατιώτες του Ισλάμ; Το ξυράφι του Όκαμ θα μας έλεγε ότι οι μεν νεαροί φεύγουν να βρουν την τύχη τους, όπως όλοι οι νέοι άνδρες έφευγαν στην ανθρώπινη ιστορία όταν δεν τους χωρούσε ο τόπος τους, οι δε μεγαλύτεροι άφηναν κάπου την οικογένειά τους μέχρι να ριζώσουν κάπου και να φέρουν τους ανθρώπους τους κοντά τους αργότερα. Μήπως έχουμε δει τις ταινίες των 60s με τα τρένα γεμάτα Έλληνες, Ιταλούς, Ισπανούς, Τούρκους γκασταρμπάιτερ; Υπάρχουν γυναίκες στα τρένα αυτά; Οι άντρες φεύγουν πάντα πρώτοι, να βρουν καινούργιες ρίζες (ή να χαθούν προσπαθώντας). Θα πάρεις μαζί σου τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου σε τέτοια επικίνδυνη περιπέτεια για τη ζωή τους αν μπορείς να βρεις άλλη λύση;

 

[SBE]

Αυτό μας λέει επομένως ότι πρόκειται για μετανάστες κι όχι για πρόσφυγες που κινδυνεύει η ζωή τους. Κι όσο πιο γρήγορα αφήσουμε στην άκρη τα προσχήματα της συριακής προσφυγιάς, τόσο πιο ειλικρινή συζήτηση θα μπορέσουμε να κάνουμε για το θέμα. Ήδη πολλά σοβαρά προβλήματα της Ευρώπης κοιτάξαμε να τα σπρώξουμε κάτω απο το χαλάκι της πολιτικής ορθότητας με τα γνωστά αποτελέσματα.

Αν κοιτάξεις φωτογραφίες με Μικρασιάτες πρόσφυγες, θα δεις περίπου ίσα μοιρασμένους άντρες και γυναίκες (και πολλά παιδιά). Ομοίως, πρόσφυγες στην Κύπρο το ’74. Την πρόσφατα επίκαιρη φωτογραφία Ούγγρων προσφύγων στη Γιουγκοσλαβία, που την δείχνουν παντού, την ξέρεις. Ποια είναι η αναλογία αντρών-γυναικών;

Ή τις φωτογραφίες απο τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία:

Ή τις φωτογραφίες με τους Γερμανούς το ’44 (που, ΟΚ, είναι κυρίως γυναικόπαιδα, γιατί μάλλον οι άντρες είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο).
Το πιο εντυπωσιακό σε όλες τις φωτογραφίες από διάφορες εξόδους προσφύγων του 20ου αιώνα είναι o αριθμός των παιδιών. Πάρα πολλά παιδιά. Γιατί, όταν έχεις πέντε χρόνια πόλεμο και υποτίθεται ότι συνεχώς σκοτώνονται στρατιώτες, τότε δεν περιμένεις να είναι τόσοι πολλοί οι νεαροί άντρες. Φυσικό δεν είναι να αναρωτιέται κανείς αν όλοι αυτοί είναι άμαχος πληθυσμός;

Παρεμπιπτόντως, για να μου βάζετε μετά λόγια στο στόμα μου: Εγώ στο ζήτημα αυτό είμαι με τον Κάμερον: πολιτικό άσυλο σε πιστοποιημένους πρόσφυγες του ΟΗΕ. Το ΗΒ είχε πει τις προάλλες ότι θα δεχτεί πρόσφυγες, αλλά όχι αυτούς που έρχονται με τα πόδια. Θα έρθουν αεροπορικώς από τα στρατόπεδα προσφύγων, με τη φροντίδα του ΟΗΕ και με όλα τους τα χαρτιά εντάξει. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν ανάμεσά τους τζιχαντιστές; Όχι. Όπως επίσης δεν σημαίνει ότι θα αποκλειστεί η ύπαρξη κάποιων που δεν έχουν ανάγκη να φύγουν και απλώς λάδωσαν κάποιον από τον ΟΗΕ για να τους εξασφαλίσει θέση στο αεροπλάνο. Αλλά το υπόλοιπο 99% (ή 80%) θα είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν πραγματική ανάγκη, οι οποίοι ίσως κάποια μέρα επιστρέψουν στην πατρίδα τους για να την ξαναχτίσουν, έχοντας δει πως ζει ο κόσμος αλλού και μεταφέροντας ιδέες νεότερες και προοδευτικότερες.
Και για αυτούς που έρχονται με τα πόδια, περισσότερη οργάνωση και περισσότερος έλεγχος στις χώρες πρώτης υποδοχής, όχι το χάλι της Ελλάδας, όχι το χάλι που έδειχνε το πρόγραμμα του Μπιμπισί που έπρεπε να φτάσουν Αυστρία για να ταχτοποιηθούν τα χαρτιά τους και ΠΓΔΜ για να πάρουν ένα πιάτο φαΐ και Σερβία για ιατρική περίθαλψη, που και θα τρία έπρεπε να έχουν γίνει στην Ελλάδα οργανωμένα κι όχι να στηρίζεται στο κράτος στις ΜΚΟ και στην καλοσύνη κάθε τυχαίου πολίτη.

Παρεμπιπτόντως, γιατί η Τουρκία τους αφήνει να φύγουν από τη θάλασσα και δεν τους προωθεί να διασχίσουν τα χερσαία σύνορά της με την ΕΕ;

 

[rogne]

Έχεις μερικά καλά ερωτήματα in here, μερικές ενδιαφέρουσες νύξεις (όπως στο περίπλοκο θέμα ποιοι είναι πρόσφυγες και ποιοι μετανάστες) + μία λύση που μπάζει από παντού αν γενικευτεί (Εγώ στο ζήτημα αυτό είμαι με τον Κάμερον: πολιτικό άσυλο σε πιστοποιημένους πρόσφυγες του ΟΗΕ. Το ΗΒ είχε πει τις προάλλες ότι θα δεχτεί προσφυγες, αλλά όχι αυτούς που έρχονται με τα πόδια. Θα έρθουν αεροπορικώς από τα στρατόπεδα προσφύγων, με τη φροντίδα του ΟΗΕ και με όλα τους τα χαρτιά εντάξει.). Ένα σχόλιο μόνο για τους "ύποπτα" πολλούς άντρες: έχεις υπόψη σου, για παράδειγμα, τους (χιλιάδες) Αφγανούς του Ιράν που πολιτογραφούνται Ιρανοί και επιστρατεύονται, αμφότερα με το ζόρι, για να πολεμήσουν για τον σύμμαχο Άσαντ; Τι τους λέμε αυτούς, πρόσφυγες ή μετανάστες, και με ποιους μπορούμε να τους συγκρίνουμε ιστορικά;

 

[Earion]

As one Austrian official ruefully notes, Europe’s current policy rewards refugees who are young, strong and mobile enough to reach its shores—precisely those in least need of help.

 

[SBE]

Σημερινό ραδιόφωνο Μπιμπισί. Αναρωτιέμαι αν τα κριτήρια για να σου πάρουν συνέντευξη για το ραδιόφωνο είναι να φοράς φανελλάκι που γράφει «Είμαι καλόπαιδο, μιλάω αγγλικά, πάρτε με συνέντευξη», αν και επιφυλάσσομαι γιατί δεν άκουσα τη συνέντευξη από την αρχή. Η ρεπόρτερ έκανε ερωτήσεις σε ένα ζευγάρι Σύρους που ακούγονταν νέοι. Νομίζω βρίσκονταν στην Ελλάδα ή κάπου κοντά στα σύνορα από την άλλη μεριά.
Ερώτηση: Γιατί δεν θέλετε να εγκατασταθείτε στην Ελλάδα και να φτιάξετε τη ζωή σας εκεί;
Απάντηση (μετά από αμήχανη σιωπή): Αυτοί έχουν τα δικά τους προβλήματα.
Ερώτηση: ...στη Μακεδονία; Στη Σερβία;
Απάντηση: Όχι, θέλουμε να πάμε Ολλανδία.
Ε: Γιατί Ολλανδία;
Α: Στην Ολλανδία σου δίνουν 8000 για να αγοράσεις τα απαραίτητα για το σπίτι σου και μετά 400 ευρώ το μήνα το άτομο.
(Σημ. ΣΒΕ: Είναι αλήθεια αυτό; Να πάω να ζητήσω πολιτικό άσυλο στην Ολλανδία ως αντικαθεστωτική στο ΗΒ και στην Ελλάδα; )
Ε: Το ξέρετε σίγουρα ότι θα πάρετε τόσα χρήματα;
Α:Έτσι μας είπαν άλλοι που πήγαν εκεί.
Ε: Και τί θα κάνετε στην Ολλανδία;
Α: (η κοπέλλα) Εγώ θέλω να σπουδάσω.
Ε: Σας φαίνεται δίκαιο να φορολογούνται οι Ολλανδοί και να παίρνετε εσείς τα χρήματα αυτά;
(ακολουθεί αμήχανη σιωπή, και ξαφνικά η κοπέλλα λέει ναι)
Ε: Γιατί θεωρείτε ότι είναι δίκαιο κάτι τέτοιο;
Α: Γιατί θέλω να σπουδάσω.
(ακούγονται κάτι θόρυβοι από το νεαρό)
Ε: Και γιατί θα πρέπει να επιβαρυνθεί ο Ολλανδός φορολογούμενος για τις σπουδές σου;
(ακούγονται κι άλλοι θόρυβοι και τελικά απαντάει ο νεαρός): Γιατί στο μέλλον θα μπορέσουμε να προσφέρουμε στην κοινωνία τους και θα τους βοηθήσουμε να την φτιάξουν καλύτερη.
Αφού είπαν τα ίδια πάνω κάτω κι άλλες δυο-τρεις φορές, η συζήτηση πέρασε στο γιατί βιάζονται.
Α: Γιατί μπορεί να κλείσουν τα σύνορα.
Ε: Αν κλείσουν τα σύνορα θα βρεθούν πολλοί σαν εσάς χωρίς δυνατότητα να έρθουν στην Ευρώπη. Σας στενοχωρεί αυτό;
Α: Δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου οι άλλοι. Μόνο η οικογένειά μας μας ενδιαφέρει και κανένας άλλος.
Κλπ κλπ κλπ.

Μου φαίνεται ότι η Ελλάδα έχασε δυο εξαιρετικούς πολίτες με αυτούς τους δύο. Δεν βλέπω να έχουν κανένα πρόβλημα προσαρμογής στην ελληνική νοοτροπία: πρώτα η οικογένεια, όλοι άλλοι ας πάνε να πνιγούνε, θέση στο πανεπιστήμιο τώρα γιατί έτσι θέλω, και να με πληρώνει το δημόσιο γιατί το αξίζω. Γιατί τους αφήσαμε να φύγουνε;