Βιντεάκια για γέλια και για κλάματα
- Thread starter Lexoplast
- Start date
Ολλανδικά είναι. Κυκλοφορεί και με εφευρετικό ελληνικό υποτιτλισμό.
He puts the 'Hell' in Hellas.
Δεν έχω κανένα σχόλιο. Έχω μείνει άφωνος.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.media&id=39750
Δεν έχω κανένα σχόλιο. Έχω μείνει άφωνος.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.media&id=39750
Τι'ν τουτ'; Δεν άντεξα ως το τέλος, έπαθα αναμπουρμπούλιασμα των εγκεφαλικών ημισφαιρίων. Τρολάρει ο τάυπος;
Και γεωγραφία:
Και γεωγραφία:
Και όμως· η Kallithea προφέρεται σωστά, ως Γκούντβιου. :devil:
Πολύ καλό.:laugh:
Πάλι καλύτεροι οι Έλληνες — και στη θεολογία τους! 
https://www.facebook.com/video.php?v=922847781083464
https://www.facebook.com/video.php?v=922847781083464
Αναμενόμενο. Σαν το άλλο με την κενή αίθουσα σε μουσείο σύγχρονης τέχνης που όλοι θαύμαζαν τις κρυφές πτυχές του αόρατου έργου, πώς ο καλλιτέχνης ήθελε να τονίσει τον χώρο, το κενό και δεν συμμαζεύεται και κανείς δεν κοίταζε το ταμπελάκι που έγραφε ότι οι υπεύθυνοι ζητάνε συγγνώμη για την απουσία του έργου που κανονικά έπρεπε να εκτίθεται στον χώρο.
SBE
¥
Μα γιά μια στιγμή, το ΙΚΕΑ αγόρασε τα διακιώματα του έργου από κάποιον επαγγελματία. Μπορεί ακόμα κι από κανέναν φοιτητή σχολής καλών τεχνών, που ίσως στο μέλλον γίνει διάσημος ίσως όχι. Οπότε δεν είναι και τόσο απίθανο να έχει κάποια καλλιτεχνική αξία ή να αρέσει στο κοινό (για να πουλήσει το αγόρασε το ΙΚΕΑ, όχι για να μαζεύει σκόνη στα ράφια).
Το μέσο δεν έχει σημασία.
Είχα πάει πριν λίγο καιρό σε μια έκθεση φωτογραφίας του Χορστ, που τον ξέρετε από τη φωτογραφία της μοντέλας με τον άσπρο κορσέ με τις κορδέλες (όποιος δεν θυμάται, ας ακολουθήσει το σύνδεσμο πιο πάνω). Το 90% των φωτογραφιών της έκθεσης ήταν φωτογραφίες μόδας από περιοδικά και από διαφημίσεις. Δηλαδή θεωρητικά οποιοσδήποτε μπορούσε να κόψει τη σελίδα από το περιοδικό και να την κορνιζάρει. Μπορεί να μην είχε την αναπαραγωγή των φωτοσκιάσεων ή το βάθος της ποιοτικής ασπρόμαυρης εκτύπωσης (που δεν την έχουν ούτε οι παλιές οικογενειακές φωτογραφίες μας, π.χ.), αλλά αισθητικά είχε το ζητούμενο από τον θεατή. Κι όλα αυτά για το κόστος ενός περιοδικού και μιας κορνίζας.
Αλλάζει η καλλιτεχνική αξία ενός έργου; Γίνεται κακής ποιότητας όταν αναπαράγεται σε πολλά αντίγραφα;
Υ.Γ. Αυτό του ΙΚΕΑ δεν θα το έβαζα στο σπίτι μου πάντως.
Το μέσο δεν έχει σημασία.
Είχα πάει πριν λίγο καιρό σε μια έκθεση φωτογραφίας του Χορστ, που τον ξέρετε από τη φωτογραφία της μοντέλας με τον άσπρο κορσέ με τις κορδέλες (όποιος δεν θυμάται, ας ακολουθήσει το σύνδεσμο πιο πάνω). Το 90% των φωτογραφιών της έκθεσης ήταν φωτογραφίες μόδας από περιοδικά και από διαφημίσεις. Δηλαδή θεωρητικά οποιοσδήποτε μπορούσε να κόψει τη σελίδα από το περιοδικό και να την κορνιζάρει. Μπορεί να μην είχε την αναπαραγωγή των φωτοσκιάσεων ή το βάθος της ποιοτικής ασπρόμαυρης εκτύπωσης (που δεν την έχουν ούτε οι παλιές οικογενειακές φωτογραφίες μας, π.χ.), αλλά αισθητικά είχε το ζητούμενο από τον θεατή. Κι όλα αυτά για το κόστος ενός περιοδικού και μιας κορνίζας.
Αλλάζει η καλλιτεχνική αξία ενός έργου; Γίνεται κακής ποιότητας όταν αναπαράγεται σε πολλά αντίγραφα;
Υ.Γ. Αυτό του ΙΚΕΑ δεν θα το έβαζα στο σπίτι μου πάντως.
Η καλλιτεχνική αξία ενός έργου είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων, όμως η διαφήμιση του ΙΚΕΑ ήθελε να καταδείξει μία κυρίαρχη πεποίθηση της σύγχρονης τέχνης, πως είναι ο χώρος που κάνει το καλλιτεχνικό έργο και ο σκοπός δημιουργίας που μετατρέπει το έργο σε καλλιτέχνημα. Δηλαδή μια κοινή λάμπα στο σπίτι σου είναι μια κοινή λάμπα. Αν την εκθέσεις σε εκθεσιακό χώρο με σκοπό να προβάλλεις κάτι, είναι καλλιτεχνικό έργο. Ο χώρος δημιουργεί το καλλιτεχνικό βάθος και το καλλιτεχνικό βάθος πιστοποιεί τον χώρο ως έκθεση έργων τέχνης. Αν φαίνεται κυκλικό επιχείρημα είναι γιατί είναι.
Μια άλλη θεώρηση της τέχνης λέει ότι το καλλιτεχνικό έργο αποκτά αξία από τον χρόνο που δαπανά ο καλλιτέχνης ή την προσοχή που δίνει ή το πόσο συστηματικά έχει αποτυπώσει τον σκοπό του δημιουργήματος στο δημιούργημα. Ένα έργο που φτιάχνεται για εργοστασιακή παραγωγή είναι μάλλον απίθανο να πρόκειται για κάποια μεμονωμένη καλλιτεχνική δημιουργία που ξέθαψε η παραγωγός εταιρεία. Θα είναι μάλλον έργο κατά παραγγελία (ράντομ έργο ή στοχευμένο, δεν έχει σημασία), πράγμα που σημαίνει ότι ο δημιουργός πληρώθηκε για να φτιάξει κάτι για εργοστασιακή παραγωγή και με μικρό αντίτιμο. Οπότε δεν θα μπήκε στον κόπο να δαπανήσει περισσότερο χρόνο, αγωνία, να νοηματοδοτήσει το έργο του, κτλ, χωρίς να αποκλείεται κάτι τέτοιο.
Πάντως στις εικαστικές τέχνες είναι πιο δύσκολο να γίνει αυτή η διάκριση, αλλά υπάρχουν τα έργα που φτιάχνονται με σκοπό το οπτικό αποτέλεσμα και άλλα που φτιάχνονται για να πάνε μπροστά την τέχνη, ως καλλιτεχνικές δημιουργίες. Στην μουσική είναι πιο εμφανές τι φτιάχνεται για διασκέδαση και τι ως καλλιτεχνικό έργο.
Μια άλλη θεώρηση της τέχνης λέει ότι το καλλιτεχνικό έργο αποκτά αξία από τον χρόνο που δαπανά ο καλλιτέχνης ή την προσοχή που δίνει ή το πόσο συστηματικά έχει αποτυπώσει τον σκοπό του δημιουργήματος στο δημιούργημα. Ένα έργο που φτιάχνεται για εργοστασιακή παραγωγή είναι μάλλον απίθανο να πρόκειται για κάποια μεμονωμένη καλλιτεχνική δημιουργία που ξέθαψε η παραγωγός εταιρεία. Θα είναι μάλλον έργο κατά παραγγελία (ράντομ έργο ή στοχευμένο, δεν έχει σημασία), πράγμα που σημαίνει ότι ο δημιουργός πληρώθηκε για να φτιάξει κάτι για εργοστασιακή παραγωγή και με μικρό αντίτιμο. Οπότε δεν θα μπήκε στον κόπο να δαπανήσει περισσότερο χρόνο, αγωνία, να νοηματοδοτήσει το έργο του, κτλ, χωρίς να αποκλείεται κάτι τέτοιο.
Πάντως στις εικαστικές τέχνες είναι πιο δύσκολο να γίνει αυτή η διάκριση, αλλά υπάρχουν τα έργα που φτιάχνονται με σκοπό το οπτικό αποτέλεσμα και άλλα που φτιάχνονται για να πάνε μπροστά την τέχνη, ως καλλιτεχνικές δημιουργίες. Στην μουσική είναι πιο εμφανές τι φτιάχνεται για διασκέδαση και τι ως καλλιτεχνικό έργο.