Μερικές παρατηρήσεις, και προειδοποιώ ότι ακολουθεί μακρινάρι:
Ο ομόλογός του στο εξωτερικό (Ευρώπη) κάνει πέντε χρόνια σπουδές με το σύστημα 3+2, εκτός αν είναι φοιτητής σε αγγλικό πανεπιστήμιο που είναι 3+1.
Το ακόλουθο το γράφω γιατί ξέρω ότι όσοι έχουν παράπονο κάνουν περισσότερο θόρυβο από αυτούς που είναι ευχαριστημένοι, και έτσι ακούμε μόνο τα παράπονα. Οπότε προσθέτω εγώ μερικά καλά λόγια για αντιστάθμισμα:
Σχετικά με το σχέδιο: εγώ σπούδασα Ηλ/ Μηχ δέκα χρόνια πριν αυτόν τον τύπο. Στο πρώτο εξάμηνο έκανα τεχνικό σχέδιο, που μας έδινε ο καθηγητής διάφορα περίεργα σχήματα κι έπρεπε να φτιάξουμε κάτοψη, πρόσοψη και διατομή. Έχω πλήρες σετ με όργανα σχεδίασης, το οποίο έπεσε σε αχρηστία κάποια στιγμή μετά, αλλά δεν παραπονιέμαι, γιατί FFW στο 2013 και βρέθηκα να διδάσκω (ω, ναι) τεχνικό σχέδιο σε μηχανικούς. Φυσικά σήμερα τα κάνουμε με υπολογιστή, αλλά μου κάνει εντύπωση ο αριθμός των άσχετων που βλέπουν ένα τρισδιάστατο αντικείμενο και δεν μπορούν να φανταστούν πώς δείχνει από το πλάι.
Στο δεύτερο εξάμηνο κάναμε ηλεκτρολογικό σχέδιο. Είχαμε το υπέροχο
βιβλίο του Καρατράσογλου πού είχε μέσα όλα τα σύμβολα και κάναμε ασκήσεις να διαβάζουμε ηλεκτρολογικά σχέδια. Η εξέταση ήταν ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών που έπρεπε να βρούμε ποιο είναι το σωστό σύμβολο και προφορική εξέταση με ανάγνωση κανονικών επαγγελματικών σχεδίων. Αν και τα πιο πολλά τα έχω ξεχάσει γιατί δεν ασχολήθηκα μετά με κατασκευές, αν γινόμουν ηλ/μηχ στον κατασκευαστικό κλάδο (που είναι ο μεγαλύτερος κλάδος απασχόλησης ηλ/μηχ) θα ήμουνα προετοιμασμένη για συνεργασία με εγκαταστάτη ηλεκτρολόγο.
Από ξένη γλώσσα στο πανεπιστήμιο διάλεξα Ιταλικά, κι επειδή μόνο εγώ την είχα διαλέξει, έκανα στην ουσία ιδιαίτερα με τη δασκάλα των ιταλικών κι έμαθα ιταλικά από την αρχή. Μετά συνέχισα τα ιταλικά σε φροντιστήριο για κάνα χρόνο, και πλέον τα έχω παρατήσει οπότε έχουν σκουριάσει (και το τελειωτικό χτύπημα το έδωσαν τα ισπανικά), αλλά κάποια εποχή θαρραλέα διάβαζα Έκο από το πρωτότυπο — και βέβαια καταλάβαινα τα μισά, αλλά ίσως να έφταιγε ο Έκο. Αυτό που ίσως μετάνιωσα ήταν που αν είχα πάρει Αγγλικά θα είχα εξασφαλίσει το δέκα στη βαθμολογία, ενώ με τα ιταλικά έπαιρνα κανονικούς βαθμούς. Το πανεπιστήμιο πρόσφερε επίσης Γαλλικά (τα είχαν πάρει καμιά εικοσαριά άτομα από το έτος μου) και Γερμανικά (πέντε, κι οι πέντε με σχέσεις με Γερμανία). Όλοι ήταν ευχαριστημένοι από τις επιλογές τους, εκτός από αυτούς που είχαν πάρει αγγλικά και δεν πάταγαν ποτέ στο μάθημα και τους έβλεπε η δασκάλα μόνο στις εξετάσεις και παραπονιόντουσαν ότι τους έβαζε δύσκολα. Οι γαλλομαθείς μάλιστα έκαναν πολύ περισσότερη ορολογία απ' όλους και κάπου στην Ελλάδα έχω αντίγραφα των σημειώσεων ορολογίας που τους είχε δώσει η δασκάλα, που ήταν από ένα βιβλίο ορολογίας που λέει δίδασκαν στους ξένους που πήγαιναν για σπουδές Γαλλία. Αν γίνεται σωστά η διδασκαλία της ορολογίας, φυσικά και είναι χρησιμότατη.
Υπολογιστές: κι εγώ έκανα FORTRAN στο πρώτο έτος, και μάλιστα όλοι παραπονιόντουσαν ότι είναι αρχαία γλώσσα και δεν είναι χρήσιμη. Μπορεί να είχαν δίκιο από την άποψη ότι δεν ήταν σε κοινή χρήση και είχε αρχίσει σιγά σιγά να αντικαθίσταται από την C, αλλά βλέποντάς το από τη σκοπιά του δασκάλου, η Φόρτραν είναι πολύ καλή εισαγωγή στον προγραμματισμό γιατί είναι απλή γλώσσα και σου επιτρέπει να διδάξεις άτομα χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία στο αντικείμενο. Είμαι της άποψης ότι άμα καταλάβεις τον τρόπο σκέψης μπορείς μετά να καταλάβεις κι άλλες γλώσσες. Κι αυτό είναι το νόημα της εκπαίδευσης. Δεν μπορεί το πανεπιστήμιο να στα διδάξει όλα, μπορεί μόνο να σε μάθει να μαθαίνεις. Τώρα που έχουν περάσει χρόνια αντιλαμβάνομαι ότι η γκρίνια οφείλεται στον τρόπο που λειτουργεί η αγορά εργασίας στην Ελλάδα. Ο πτυχιούχος ενδιαφέρεται να πάει για συνέντευξη για δουλειά και να πει ότι ξέρει την Χ γλώσσα προγραμματισμού, γιατί νομίζει (και ίσως νομίζει κι ο εργοδότης) ότι άμα έχεις παρακολουθήσει μαθήματα Χ κι έχεις περάσει τις εξετάσεις του εξαμήνου έχεις γίνει εξπέρ στη Χ.
Πληροφοριακά αντιγράφω από τη Βίκι που λέει για τη Φόρτραν τον 21ο αιώνα:
Originally developed by IBM in the 1950s for scientific and engineering applications, Fortran came to dominate this area of programming early on and has been in continuous use for over half a century in computationally intensive areas such as numerical weather prediction, finite element analysis, computational fluid dynamics, computational physics and computational chemistry. It is one of the most popular languages in the area of high-performance computing and is the language used for programs that benchmark and rank the world's fastest supercomputers.
Και μια σούμα: κι εγώ ίσως όταν ήμουνα φοιτήτρια να αισθανόμουν ότι χάνω το χρόνο μου με κάποια μαθήματα. Σ' αυτό έχει ένα μέρος της ευθύνης αυτός που διδάσκει το κάθε μάθημα. Δεν έκαναν κατανοητό το γιατί μαθαίναμε το μάθημα και πώς σχετιζόταν με το επάγγελμα του μηχανικού καθώς και με άλλα μαθήματα. Κι αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να διορθωθεί.
Αλλά, από τότε που ήμουνα φοιτήτρια μέχρι τώρα έχω εργαστεί σα μηχανικός, έχω κάνει μεταπτυχιακά, έχω ασχοληθεί με την εκπαίδευση των μηχανικών (κι έχω κάνει και έρευνα στα προγράμματα σπουδών για ηλ/μηχ), οπότε τώρα έχω ανακαλύψει το νόημα για πολλά που τότε έμοιαζαν απίθανα.
Τα μαθήματα που έκανα στο πρώτο έτος ηλ/μηχ στο ΔΠΘ τότε, συμπυκνωμένα για να μην πιάνουν χώρο:
Μαθηματικά: Διαφορικός Λογισμός- Γραμμική Άλγεβρα (τα απαραίτητα, δηλαδή)
Φυσική: Κλασσική Μηχανική- Σχετικιστική Φυσική (ομοίως τα απαραίτητα για μετά)
Ιταλική γλώσσα- ορολογία (βλ. άνω)
Τεχνικό σχέδιο- ηλεκτρολογικό σχέδιο (βλ. άνω)
Φόρτραν- Μπέισικ (που ήταν τότε αρκετά διαδεδομένη)
Οικολογία (σήμερα θα το λέγαμε αειφόρο ανάπτυξη, και είναι μάθημα που πλέον είναι υποχρεωτικό για όλους τους μηχανικούς, ενώ τότε το κοροϊδεύαμε ότι είναι άσχετο)
Φιλοσοφία της Επιστήμης/κοινωνικά ζητήματα της τεχνολογίας - κι αυτό το κοροϊδεύαμε, περιλάμβανε ζητήματα ηθικής κλπ που είναι μέρος κάθε προγράμματος εκπαίδευσης μηχανικών, τουλάχιστον στην Ευρώπη. Κι επειδή ό,τι κοροϊδεύεις κλπ κλπ εδώ και μερικά χρόνια δίνω κάθε χρόνο μια διάλεξη με θέμα "ηθικά ζητήματα για μηχανικούς" και αρέσει στους φοιτητές (!!!) πιο πολύ από τα άλλα μου μαθήματα — φυσικά δεν έχει μαθηματικά, πώς να μην τους αρέσει)
Κατασκευαστική τεχνολογία (για να καταλάβεις πώς κατασκευάζονται τα διάφορα αντικείμενα, πώς επιλέγονται τα υλικά κλπ. Στάνταρ μάθημα πρώτου έτους για κάθε μηχανικό αλλά τότε το θεωρούσα άσχετο)
Φυσική- μεταλλογνωσία (αυτό ήταν στην ουσία εισαγωγή στην ηλεκτρονική, αλλά τότε μου φαινόταν κι αυτό άσχετο. Μετά έκανα διδακτορικό που είχε μπόλικη φυσική και το βρήκα μπροστά μου)
Και δύο όντως άσχετα που είχαν μπει για να γεμίσουν το ωράριο:
Θερμοδυναμική: χρήσιμο, αλλά θα μπορούσε να είναι ενότητα στο μάθημα της φυσικής, όχι αυτόνομο μάθημα
Αντοχή υλικών: κατάλοιπο από την εποχή που κάναμε κοινά μαθήματα με το τμήμα πολιτικών μηχανικών. Θα μπορούσε να υπάγεται στην κατασκευαστική τεχνολογία. Μάθαμε πάντως ενδιαφέρουσα ορολογία και κάπου εκεί γεννήθηκε η έκφραση "πακτωθήκαμε" που σήμαινε κοπήκαμε στο μάθημα.