Τηλεταινίες και ταινίες μικρού μήκους
- Thread starter nickel
- Start date
Και βάλε. Η ιδέα και η προεργασία είναι σχεδόν 70 ετών πια.
The art of Destino
In 1937, Salvador Dali wrote to his dear friend Andre Breton, founder of the surrealist art movement in Paris, and said, “I have come to America and I am in contact with three great American surrealists – the Marx Brothers, Cecil B. DeMille, and Walt Disney.” Breton envisioned Surrealism as an art form that would draw its content from the unexplored realm of the subconscious human mind, ferreting out unparalleled honesty and otherworldly images that would turn the world’s concept of art on its head. In such total abandon, Breton and others believed the world would find absolute freedom.
By the 1930s, Surrealism, a stepchild of Dadaism (anti-art), had exploded into the vanguard art scene in Europe with artists such as Man Ray, Max Ernst, Rene Magritte, Wassily Kandinski, Miro and Salvador Dali. Soon, Surrealist influence began to stretch across the Atlantic sea into the United States, where artists Andre Masson, Marcel Duchamp and Arshile Gorky had already emigrated by the mid 1920s. But to many, America's first great surrealist artists were animation pioneers: Walt Disney, Max Fleischer, and Tex Avery.
Walt Disney found an unexpected artistic soul mate in Salvador Dali, who he may have met as early as 1937. “We have to keep breaking new trails,” Disney said at the time. “Ordinarily good story ideas don’t come easily and have to be fought for. Dali is communicative. He bubbles with ideas.”
At a dinner party held by movie mogul Jack Warner in 1945, the concept of collaboration between Disney and Dali began to evolve. Disney had been compiling short features for theatrical release. “Destino” was the name of a Mexican ballad that Disney had envisioned as a vehicle for a musical short film project. Dali was attracted to Destino’s title and the concept of destiny attracting two lovers. In late 1946, Dali began arriving at the Disney Studio every morning at eight-thirty and working until five at night. Twenty seconds of film, several paintings, various pen-and-ink drawings and many storyboards came out of this eight month period during which Dali was an employee of Walt Disney Studios. He hinted in his own newsletter, Dali News, that the collaborative film effort would “offer to the world the first vision of ‘psychological relief’.”
Then, destiny itself took over, and the project was put on hold by Disney in 1947 as a result of post-World War II changes and other studio commitments.
[...]
The destiny of Dali's Destino
Edit: Το νήμα του Destino.
Last edited:
...
Αν δεν το έχετε δει, δείτε το σε πλήρη οθόνη και θα καταλάβετε γιατί η Fox καπάρωσε τον Γουές Μπολ, που μέχρι πρόσφατα σκηνοθετούσε μόνο ψηφιακά εφέ στην Oddball Animation, για να το κάνει ταινία μεγάλου μήκους όχι ψηφιακή αλλά με ηθοποιούς (με βλέψεις για σειρά ταινιών· ποιος θα το περίμενε; ) και τον επέλεξε για σκηνοθέτη του ομολογουμένως εντυπωσιακού Maze Runner (που από το τέλος του και την υπόθεσή του, κι αυτό φραντσάιζ μού μυρίζει).
Δεν ξέρω τι θα σκαρώσουν οι στουντιοπατέρες —αν και τώρα η διευθύντρια παραγωγής της Fox είναι γυναίκα— απ' αυτή την ιδέα, δεν ξέρω αν θα προκύψει τέρας, αλλά τουλάχιστον η οπτική και η δράση του μικρού αδιάφορες δεν περνάνε.
Αν δεν το έχετε δει, δείτε το σε πλήρη οθόνη και θα καταλάβετε γιατί η Fox καπάρωσε τον Γουές Μπολ, που μέχρι πρόσφατα σκηνοθετούσε μόνο ψηφιακά εφέ στην Oddball Animation, για να το κάνει ταινία μεγάλου μήκους όχι ψηφιακή αλλά με ηθοποιούς (με βλέψεις για σειρά ταινιών· ποιος θα το περίμενε; ) και τον επέλεξε για σκηνοθέτη του ομολογουμένως εντυπωσιακού Maze Runner (που από το τέλος του και την υπόθεσή του, κι αυτό φραντσάιζ μού μυρίζει).
Δεν ξέρω τι θα σκαρώσουν οι στουντιοπατέρες —αν και τώρα η διευθύντρια παραγωγής της Fox είναι γυναίκα— απ' αυτή την ιδέα, δεν ξέρω αν θα προκύψει τέρας, αλλά τουλάχιστον η οπτική και η δράση του μικρού αδιάφορες δεν περνάνε.
Αν δεν κάνω λάθος, φαίνονται δυο ρόδες ξάπλα κάτω αριστερά, στο 6:46. Η συνέχεια επί της μεγάλης οθόνης, υποθέτω.
Η αιώνια απορία μου... :)
...
Father and Daughter - Michaël Dudok de Wit
Father and Daughter is a 2000 Dutch animated short film, made by Michaël Dudok de Wit. It won the 2000 Academy Award for Animated Short Film. The film also received over 20 awards and 1 nomination and is considered the most successful in the series of works by Michaël. It was also included in the Animation Show of Shows.
Father and Daughter - Michaël Dudok de Wit
Father and Daughter is a 2000 Dutch animated short film, made by Michaël Dudok de Wit. It won the 2000 Academy Award for Animated Short Film. The film also received over 20 awards and 1 nomination and is considered the most successful in the series of works by Michaël. It was also included in the Animation Show of Shows.
Wrapped
Όταν φυλλωσιές και δάση τυλίξουν τις πόλεις μας. Ασφυκτικά!
Wrapped: Μία ταινία οικολογικής φαντασίας με θέμα τη σύγκρουση του πολιτισμού με τη φύση
Το Wrapped είναι η πτυχιακή εργασία των Roman Kaelin, Falko Paeper και Florian Wittmann στην Κινηματογραφική Ακαδημία του Baden-Wuerttemberg της Γερμανίας. Η ταινία έχει προβληθεί σε περισσότερα από 100 φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία.
Πηγή: lifo.gr
Όταν φυλλωσιές και δάση τυλίξουν τις πόλεις μας. Ασφυκτικά!
Wrapped: Μία ταινία οικολογικής φαντασίας με θέμα τη σύγκρουση του πολιτισμού με τη φύση
Το Wrapped είναι η πτυχιακή εργασία των Roman Kaelin, Falko Paeper και Florian Wittmann στην Κινηματογραφική Ακαδημία του Baden-Wuerttemberg της Γερμανίας. Η ταινία έχει προβληθεί σε περισσότερα από 100 φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία.
Πηγή: lifo.gr
Γλωσσική παρατήρηση:
Η Lifo δεν κάνει τον κόπο να εξηγήσει τι σημαίνει η λέξη "wrapped", λες και οι πάντες είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν. Και (κάνει ότι) δεν ξέρει ότι στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια λέμε "Βάδη-Βυρτεμβέργη". Σε λίγο θα αρχίσουμε να βλέπουμε München και Berlin αμετάφραστα, θα ξεχάσουμε το Μόναχο και το Βερολίνο.
Η Lifo δεν κάνει τον κόπο να εξηγήσει τι σημαίνει η λέξη "wrapped", λες και οι πάντες είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν. Και (κάνει ότι) δεν ξέρει ότι στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια λέμε "Βάδη-Βυρτεμβέργη". Σε λίγο θα αρχίσουμε να βλέπουμε München και Berlin αμετάφραστα, θα ξεχάσουμε το Μόναχο και το Βερολίνο.
...
Fresh Guacamole is a 2012 American animated short film written and directed by PES (Adam Pesapane). The film was nominated for the Best Animated Short Film award of the 85th Academy Awards, losing to Paperman. At one minute 40 seconds, it is the shortest film ever nominated for an Oscar.
Western Spaghetti by PES
Submarine Sandwich by PES
Food for thought.
Fresh Guacamole is a 2012 American animated short film written and directed by PES (Adam Pesapane). The film was nominated for the Best Animated Short Film award of the 85th Academy Awards, losing to Paperman. At one minute 40 seconds, it is the shortest film ever nominated for an Oscar.
Western Spaghetti by PES
Submarine Sandwich by PES
Food for thought.
...
Δεν ξέρω πού πουλάνε λεφτόδεντρα, γιατί αν ήξερα, θα 'χα φυτεία ολόκληρη, ξέρω όμως ότι τ' αγοράζουνε πολλοί, αλλά το μόνο που βγάζουν τελικά είναι αγκάθια. Pricks, μένουν δηλαδή με το Π στο Χ.
Δεν ξέρω πού πουλάνε λεφτόδεντρα, γιατί αν ήξερα, θα 'χα φυτεία ολόκληρη, ξέρω όμως ότι τ' αγοράζουνε πολλοί, αλλά το μόνο που βγάζουν τελικά είναι αγκάθια. Pricks, μένουν δηλαδή με το Π στο Χ.
Marinos
¥
Ό,τι πρέπει για τέτοιες μέρες:
Rail workers battle winter’s worst in this kinetic, Oscar®-nominated classic
Nominated for an Academy Award in 1965, the late British director Geoffrey Jones’s Snow uses a kinetic visual style and percussive, locomotive-inspired music to reimagine how British Railways workers coped with the ‘Big Freeze’ of 1962-63, one of the UK’s coldest winters on record. Expertly edited to highlight the contrast between the comforts of train passengers and the tireless labour of the workmen, Jones’s film illustrates the tremendous efforts necessary to keep civilisation moving in the face of nature’s enormous indifference.
Director: Geoffrey Jones
Producer: Edgar Anstey
https://aeon.co/videos/rail-workers-battle-winters-worst-in-this-kinetic-oscar-nominated-classic
Rail workers battle winter’s worst in this kinetic, Oscar®-nominated classic
Nominated for an Academy Award in 1965, the late British director Geoffrey Jones’s Snow uses a kinetic visual style and percussive, locomotive-inspired music to reimagine how British Railways workers coped with the ‘Big Freeze’ of 1962-63, one of the UK’s coldest winters on record. Expertly edited to highlight the contrast between the comforts of train passengers and the tireless labour of the workmen, Jones’s film illustrates the tremendous efforts necessary to keep civilisation moving in the face of nature’s enormous indifference.
Director: Geoffrey Jones
Producer: Edgar Anstey
https://aeon.co/videos/rail-workers-battle-winters-worst-in-this-kinetic-oscar-nominated-classic
Έξοχο.
Όπου, παρακολουθώντας το, βγάζει κανείς το συμπέρασμα ότι το 1965 οι ατμομηχανές στη Βρετανία δούλευαν με κάρβουνο, κι ότι οι επιβάτες ήταν όλοι άντρες!
Να θυμηθούμε τα δικά μας:
«Άιντε και ντε». Μουσική Νίκος Μαμαγκάκης, στίχοι Γιάννης Ρίτσος, ερμηνεία Γιάννης Πουλόπουλος
Όπου, παρακολουθώντας το, βγάζει κανείς το συμπέρασμα ότι το 1965 οι ατμομηχανές στη Βρετανία δούλευαν με κάρβουνο, κι ότι οι επιβάτες ήταν όλοι άντρες!
Να θυμηθούμε τα δικά μας:
«Άιντε και ντε». Μουσική Νίκος Μαμαγκάκης, στίχοι Γιάννης Ρίτσος, ερμηνεία Γιάννης Πουλόπουλος