α. Θα προτιμούσα την απάντηση με τα κίτρινα. Κι ακόμη περισσότερο αν την έγραφες με πράσινα.
Δεν ξέρω πώς το βλέπεις εσύ, αλλά εγώ σε βλέπω πια σαν τακτικό μέλος της Λεξιλογίας, μέλος της παρέας μας κι ας μην έχουμε γνωριστεί από κοντά. So let's dispense with the pleasantries and cut to the chase. Φου χου, φου χου. Vader over and out.
Σαφώς και η απάντηση με τα κίτρινα ήταν εύθυμη και φιλική, όπως και η διάθεση μου αναφορικά με τη Λεξιλογία (αγαπώ το σπορ παιδιόθεν και προσπαθώ), και πολύ χαίρομαι για την ανάλογη υποδοχή.
β. Μοδεράτορας ξεμοδεράτορας, ο Δαεμάνος είμαι. Κι όπως είμαι, καθόλου σοβαροφανής, έτσι μ' αρέσει να μου φέρονται.
Η σοβαρότητα δεν φαίνεται κυρίως στα λόγια ή στο προσωπείο μας αλλά στις πράξεις, κι ο σεβασμός είναι συνολική αντιμετώπιση: ούτε εξαρτάται μόνο απ' τα λόγια ούτε στέκεται μόνο σ' αυτά. Από σένα πάντως δεν έχω κανένα παράπονο.
Γενικότερα, αυτή νομίζω ότι είναι η πιο σωστή στάση, αν κάποιος θέλει να κερδίσει πραγματικό σεβασμό και αληθινούς φίλους. Εμένα μου κάνει πολύ, ενώ αυτό που με δυσκολεύει -χωρίς ωστόσο να το φοβάμαι- είναι ο σκληρός ανταγωνισμός (τα
zero-sum games, συχνά, αποτελούν παράδειγμα του τι εννοώ), γιατί πιστεύω ότι οι λύσεις βρίσκονται στην καλή διάθεση και τη συνεργασία (ότι, δηλαδή, τις περισσότερες φορές δεν λείπουν οι πόροι, αλλά η διάθεση να τους μοιραστούμε δίκαια και αλληλέγγυα).
Στο ψητό τώρα:
Μα κι εγώ επιμένω στην ίδια θέση που επιμένεις κι εσύ, δες τι γράφω: «
η λύση που προτείνεις —την οποία θα δεχόμουν ασυζητητί σε κείμενο όπου έχουμε άνεση χώρου». Απλά, επειδή το παράδειγμα που έδωσα στο #4 ήταν φρέσκο από υποτιτλισμό, επικεντρώθηκα σ' εκείνο την ώρα που εσύ επεκτεινόσουν σε άλλα, και πολύ σωστά έκανες.
Για το πρόβλημα του χώρου (συχνά συνδυασμένο και με χρονική πίεση), σαφώς και συμφωνώ. Ήθελα απλώς να δείξω τη σημασία που έχει η αρχική προσέγγιση. Δεν είναι λίγες οι φορές που, πανικόβλητος, ψάχνω στο Internet να δω αν υπάρχει μια φράση, την οποία, κατά τ' άλλα, χρησιμοποιώ προφορικά εδώ και χρόνια. Και νομίζω πως πρόκειται για μια εμπειρία κοινή. Επίσης, έχω την εντύπωση ότι γίνεται πολλή δουλειά στη Λεξιλογία σχετικά με το θέμα αυτό: προκρίνεται δηλαδή η φυσικότητα, ένας εξανθρωπισμός της γλώσσας, έναντι των, τυπικά μεν, νόμιμων αλλά ουσιαστικά ξύλινων (ακαλαίσθητων και δύσκολα αφομοιώσιμων) τρόπων έκφρασης.
Κατά τα άλλα, είμαι και χημικός και υποτιτλιστής χρόνια τώρα, οπότε παίζεις στα χωράφια μου κι έχω να πω ότι καλά το πας.
Υπό διαφορετικές συνθήκες -επειδή, αν έχω καταλάβει καλά, είσαι και Κρητικός- θα με ανησυχούσε αυτό το σχόλιο για τα χωράφια (μη φάμε καμιά
μπαλωθιά). :scared:
Ωστόσο, για να μιλήσω σοβαρά, είναι χρόνια που κατεβαίνω στο νησί για διακοπές, τα παράπονα είναι ελάχιστα, οι καλές στιγμές πάρα πολλές, οι φιλίες δυνατές.
Όσον αφορά την ευνοϊκή κρίση, ευχαριστώ και, ναι, όσο κι αν υπάρχει αυτοπεποίθηση, χρειάζεται και κανένα θετικό σχόλιο πού και πού. Εγώ έχω κάνει αρκετή τεχνική μετάφραση και έχω και κάποια εμπειρία στις κοινωνικές επιστήμες, οπότε, αν συνδυάσεις αυτά τα δυο, εξηγείται και η διατύπωση γνώμης στο #6 (my
smartass wisecrack).