Thyrikion
New member
Αγαπητοί φίλοι γειά σας,
θα 'θελα να μοιραστώ μαζί σας το παρακάτω κειμενάκι σαν αφιέρωμα στην ομορφιά έτσι γενικά...
και για να το κάνω λίγο πιο ενδιαφέρον, δεν θα σας αποκαλύψω τον συγγραφέα
...«Έχω διαβάσει πολλά βιβλία», είπε ο καθηγητής Μεκφίστο με μια παράξενη αποφασιστικότητα ... «Και στον καιρό μου ταξίδεψα πολύ. Και στα ταξίδια μου η ομορφιά ήταν σε όλες τις μορφές της. Είδα το ουράνιο τόξο στο Λευκό Όρος και είδα τα πεφωτισμένα χειρόγραφα των μοναχών της Φλάνδρας όπου κάθε σελίδα έπαιρνε εφτά μοναχούς δυο χρόνια για να αναπαράγουν το Θεό...! Ναι, περπάτησα ανάμεσα στους δροσόλουστους κήπους στη Βαβυλώνα την αυγή ενός καλοκαιριάτικου πρωινού, και είδα τα παραδείσια πουλιά να στέκονται τη νύχτα πάνω στο άσπρο γυαλιστερό μάρμαρο του Ταζ Μαχάλ! Είδα τα θαύματα του κόσμου, την ομορφιά του κόσμου: τις Πυραμίδες μέσα στη βροντώδη αιματοβαμμένη αυγή και τον Πύργο της Πίζας και τους πίνακες ζωγραφικής όλων των μεγάλων ζωγράφων ... τα είδα όλα. Είδα την ομορφιά σε όλες τις φάσεις της. Στάθηκα στην αρχαία γέφυρα ένα πρωινό που χιόνιζε και άκουσα τη χειμωνιάτικη κωδωνοκρουσία από τις ασημένιες καμπάνες στα ψηλά καμπαναριά πάνω από τη σκοτεινή πέτρα και τα μυστηριώδη νερά της παλιάς Χαϊδελβέργης. Και είδα τα Μεγάλα Βόρεια Φώτα ... και τα λουλούδια του αγρού! Είδα τον ήλιο! Τον υπέροχο θαυμάσιο ήλιο! Την ομορφιά σας λέγω σε όλες τις φάσεις της.
Αλλά, θα σας πω τούτο: ποτέ μου δεν είδα τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί ... με την ομορφιά του ανθρώπινου προσώπου».
https://encrypted-tbn2.gstatic.com/...CDhf7wLMQZJVR-C6l_TyTO9TkoBVwlQEiUAoVUzUd6XAd
θα 'θελα να μοιραστώ μαζί σας το παρακάτω κειμενάκι σαν αφιέρωμα στην ομορφιά έτσι γενικά...
και για να το κάνω λίγο πιο ενδιαφέρον, δεν θα σας αποκαλύψω τον συγγραφέα
...«Έχω διαβάσει πολλά βιβλία», είπε ο καθηγητής Μεκφίστο με μια παράξενη αποφασιστικότητα ... «Και στον καιρό μου ταξίδεψα πολύ. Και στα ταξίδια μου η ομορφιά ήταν σε όλες τις μορφές της. Είδα το ουράνιο τόξο στο Λευκό Όρος και είδα τα πεφωτισμένα χειρόγραφα των μοναχών της Φλάνδρας όπου κάθε σελίδα έπαιρνε εφτά μοναχούς δυο χρόνια για να αναπαράγουν το Θεό...! Ναι, περπάτησα ανάμεσα στους δροσόλουστους κήπους στη Βαβυλώνα την αυγή ενός καλοκαιριάτικου πρωινού, και είδα τα παραδείσια πουλιά να στέκονται τη νύχτα πάνω στο άσπρο γυαλιστερό μάρμαρο του Ταζ Μαχάλ! Είδα τα θαύματα του κόσμου, την ομορφιά του κόσμου: τις Πυραμίδες μέσα στη βροντώδη αιματοβαμμένη αυγή και τον Πύργο της Πίζας και τους πίνακες ζωγραφικής όλων των μεγάλων ζωγράφων ... τα είδα όλα. Είδα την ομορφιά σε όλες τις φάσεις της. Στάθηκα στην αρχαία γέφυρα ένα πρωινό που χιόνιζε και άκουσα τη χειμωνιάτικη κωδωνοκρουσία από τις ασημένιες καμπάνες στα ψηλά καμπαναριά πάνω από τη σκοτεινή πέτρα και τα μυστηριώδη νερά της παλιάς Χαϊδελβέργης. Και είδα τα Μεγάλα Βόρεια Φώτα ... και τα λουλούδια του αγρού! Είδα τον ήλιο! Τον υπέροχο θαυμάσιο ήλιο! Την ομορφιά σας λέγω σε όλες τις φάσεις της.
Αλλά, θα σας πω τούτο: ποτέ μου δεν είδα τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί ... με την ομορφιά του ανθρώπινου προσώπου».
https://encrypted-tbn2.gstatic.com/...CDhf7wLMQZJVR-C6l_TyTO9TkoBVwlQEiUAoVUzUd6XAd