Το Κορίτσι Χωρίς Όνομα εναντίον της Επιτροπής Ονοματοθεσίας (Ισλανδία)

SBE

¥
Βενέδικτος βέβαια ήταν και ορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Βικέντιος επίσκοπος Απάμειας, η Λουίζα αναζητείται :-)
Mα λίγο πολύ όλοι έχουν κι ένα αντίστοιχο ΧO όνομα.
 

Earion

Moderator
Staff member
Α μπράβο, καλά έκανες Νίκελ και επανέφερες τη συζήτηση στην αρχή της, κι ας ακούσουμε εδώ την προτροπή του Μελιδόνη να ασχοληθούμε με την ουσία της υπόθεσης. Λοιπόν κάθισα και διάβασα για το θέμα και ομολογώ ότι η εντύπωσή μου επί του θέματος δεν είναι πια αυτή που ήταν στην αρχή. Πρώτα πρώτα, τι είναι αυτή η Επιτροπή Ονοματοδοσίας; Εδώ μας εξηγεί ένας ξένος, κάτοικος τώρα στο νησί (Simon Barker) ότι :

The Mannanafnanefnd (Naming Committee) was established in 1991, governing the introduction of new names to the culture. Grammar rules are their primary concern but historical precedent is crucial too.
And that was hardly the beginning; dictates date back further. In 1925 non-patronymic second names were banned. Between 1952 and 1995 foreigners had to take Icelandic names.


Και τι είναι η Icelandic Naming Committee; Πληρέστερα τα λέει η Βικιπαίδεια:

The Icelandic Naming Committee (Icelandic: Mannanafnanefnd) is a body established in 1991 that governs the introduction of new given names to the culture of Iceland: it determines whether a name that has not been used in the country before is suitable for integration into the Icelandic language. To be accepted, the name must only contain letters found in the Icelandic alphabet, and must be able to be declined according to grammatical case. The name is also considered for its compatibility with traditions, and whether it may cause the bearer embarrassment.

The committee comprises three appointees who serve for four years, appointed by the Minister of Justice, one to be nominated by the Icelandic Language Committee, one by the Faculty of Philosophy of the University of Iceland and one by the Faculty of Law.


Αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι η Ισλανδία κατοικείται από μόλις 300.000 κατοίκους. Είναι δηλαδή στην ουσία μια μικρή κοινωνία, όπου σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Τραχύ το περιβάλλον, δύσκολες οι συνθήκες ζωής (όλοι ψαράδες ήτανε μέχρι πρόσφατα που άνοιξαν κι άλλες δουλειές), οι Ισλανδοί έχουν διαμορφώσει νοοτροπία γαλατικού χωριού. Αρκεί να θυμηθούμε κάτι γνωστό, που μας φέρνει χαμόγελο στα χείλη: ότι δεν έχουν καν επώνυμα, δηλαδή παρωνύμια· έχουν μόνο πατρώνυμα. Ώστε δεν είναι παράξενο που θέλουν να ελέγχουν την κατάσταση. Το πρώτο που ζητά ο νόμος είναι:

No one may adopt a new surname in this country.

Ιδού και μια εκτενέστερη ανάπτυξη του σκεπτικού των κανόνων που διέπουν την ονοματοδοσία

Rules for names

Rules for Icelandic personal names provide that names must:
• be able to have a genetive ending or have been adopted through custom in the Icelandic language,
• must be adaptable to the structure of the Icelandic language and spelling conventions and
• does not cause the bearer embarassment.
• Girls should be given a female name and boys should be given male names.
• No person can have more than three personal names.


Στο πρώτο σημείο αξίζει να σταθούμε λίγο. Τα ισλανδικά είναι γλώσσα που κλίνεται. Ας πούμε, το όνομα Pétur (Πέτρος) κάνει στις διάφορες πτώσεις:

Ονομαστική: Pétur, Γενική: Péturs, Δοτική: Pétri, Αιτιατική: Pétur

Άρα η απαίτηση να παράγει το όνομα ομαλά τη γενική έχει νόημα, γιατί έτσι θα φτιαχτεί το πατρωνυμικό. Να και πώς εξηγεί ένας Ισλανδός το θέμα, σε σχόλιό του πάνω στο θέμα της νεαρής Ισλανδής:

What’s in a name? Quite a lot, if you live in Iceland

An Icelander

People don't need to choose a name from a list --every normal name is allowed so if you know Icelandic you use your head. If you have an idea of a new name it is added to the existing list of already confirmed names, as long as the name is compatible with Icelandic language grammar (a language that merely about 300,000 people in the world know how to speak, and a language that is constantly, although not heavily, watered out by influences from the dominant language on TV in Iceland - English). The criteria is stated in Article 5 of these laws:

Article 5. Forenames shall be capable of having Icelandic genitive endings or shall have become established by tradition in the Icelandic language. Names may not conflict with the linguistic structure of Icelandic. They shall be written in accordance with the ordinary rules of Icelandic orthography unless another orthography is established by tradition.

  • Girls shall be given women’s names and boys shall be given men’s names.
  • A forename may not be such as to cause its bearer embarrassment.


This particular case is about Blaer (or actually Blær) being a perfectly normal boy's name, given to a girl: "A boy named Sue" as Jonny Cash sang about. The controversial thing in this case is that Blær sound alright to many people as a girl name, even better to some since it's meaning is a very light and soft wind.


Τελικά ποια ήταν η αντίρρηση της επιτροπής; Είναι το Blaer (για την ακρίβεια Blær) όνομα αρσενικό μόνο ή και θηλυκό;

Professor Armann Jakobsson, of the University of Iceland’s faculty of Icelandic and comparative cultural studies, said he thought Blaer was "a good name" for a woman and "more or less established now."

He said Blaer was used as a female name in a novel by Iceland's Nobel Prize-winning author Halldor Laxness, prompting other people to use it.


Αυτό το τελευταίο ήταν το επιχείρημα της κοπέλας που κίνησε τη δίκη.
 
Η ελληνική γλώσσα, πάντως, βρήκε πιο λογικό να είναι όνομα για κορίτσι η Αύρα, όπως και είναι (γιορτάζει στις 30 Ιανουαρίου).
 
Το πράγμα είναι διαφορετικό στα ελληνικά, αφού υπάρχει εξ ορισμού γραμματικό γένος.
 

Thyrikion

New member
Originally posted by Earion
Δεν το περίμενα αυτό από τους Ισλανδούς.

Αν κάτι με παραξενεύει αγαπητέ Εαρίωνα δεν είναι τόσο το γεγονός καθαυτό, όσο το ότι δεν το περίμενες αυτό από τους Ισλανδούς.
Την απάντηση την δίνεις μόνος σου στην τελευταία ανάρτηση:

Originally posted by Earion
Αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι η Ισλανδία κατοικείται από μόλις 300.000 κατοίκους. Είναι δηλαδή στην ουσία μια μικρή κοινωνία, όπου σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Τραχύ το περιβάλλον, δύσκολες οι συνθήκες ζωής (όλοι ψαράδες ήτανε μέχρι πρόσφατα που άνοιξαν κι άλλες δουλειές), οι Ισλανδοί έχουν διαμορφώσει νοοτροπία γαλατικού χωριού. Αρκεί να θυμηθούμε κάτι γνωστό, που μας φέρνει χαμόγελο στα χείλη: ότι δεν έχουν καν επώνυμα, δηλαδή παρωνύμια· έχουν μόνο πατρώνυμα. Ώστε δεν είναι παράξενο που θέλουν να ελέγχουν την κατάσταση

Διαφαίνεται στο κείμενο μια διάθεση να εξηγηθεί -ακόμα και να δικαιολογηθεί- η στάση των Ισλανδών;
Εν πάση περιπτώσει, εμένα δεν με παραξενεύει το όλο ζήτημα: για Ισλανδούς μιλάμε-όχι για Δανούς ή Γάλλους!
 

bernardina

Moderator
Πάντως, όπως μου είχε πει η γιαγιά μου, παλιότερα, οι γονείς δεν είχαν ιδέα τι όνομα θα έπαιρνε το παιδί τους μέχρι τελευταία στιγμή, γιατί απλούστατα το όνομα το έδινε ο νονός ή η νονά μπροστά στην κολυμπήθρα, όταν τους ρωτούσε ο παπάς! Βέβαια, φαντάζομαι ότι υπήρχε προσυνεννόηση, αλλά όχι πάντα. Συχνά με κωμικοτραγικά αποτελέσματα...

Τι ήταν να το πω;.. :)

.....Κουβέντα στην κουβέντα, έμαθα την καταπληκτική ιστορία του ονόματός της μακαρίτισσας. Είχε λέει ο πατέρας της -εποχή οθωμανικής αυτοκρατορίας ακόμα- ένα γκαρδιακό φίλο που έκανε εμπόριο με Κωνσταντινούπολη. Καθώς τον αποχαιρετούσε λοιπόν για ένα ακόμα ταξίδι, τού έταξε ότι το επόμενο παιδί του, αυτό που ήδη ετοιμαζόταν στην κοιλιά, θα το βάφτιζε εκείνος μόλις γύριζε με το καλό. Έτσι όπως τότε τα ταξίδια ήταν ιδιαίτερα χρονοβόρα, τα βαφτίσια καθυστέρησαν πάρα πολύ. Όταν επιτέλους επέστρεψε ο νονός από την Πόλη η μικρή ήταν ήδη τριών χρόνων. «Λίγο ακόμα να αργούσες, θα κάναμε και το γάμο της μαζί με τα βαφτίσια» πείραξε το νονό ο πατέρας τη ώρα που ετοιμαζόταν να μπουν στην εκκλησία.

Λίγο αργότερα, όταν ο παπάς ρώτησε το νονό -που σημειωτέον εκείνη την εποχή ήταν στην απόλυτη δικαιοδοσία του η επιλογή του ονόματος- “...και το όνομα αυτής;” ο άρτι αφιχθείς απάντησε με βροντερή φωνή: “Πληξαύρα!”. Κανείς από τους παριστάμενους δεν είχε ξανακούσει αυτό το παράξενο όνομα, ίσως γιατί η μικρή μας πόλη βρισκόταν πολύ μακριά ακόμα και από την πιο κοντινή θάλασσα ώστε οι κάτοικοί της να θυμούνται τα ονόματα των θυγατέρων του Ωκεανού και της Τηθύος. Ή εκείνων του Νηριέα [sic] και της Δωρίδας....


Όλο το απολαυστικότατο και διαφωτιστικότατο ανάγνωσμα εδώ.
 

SBE

¥
Άμα έβγαζε και την αδερφή της Γαλαξαύρα θα ήταν κομπλε.
 

Cadmian

New member
In 1938, University of North Carolina folklorist Arthur Palmer Hudson published a collection of unusual African-American names, most gathered through personal interviews but others “unimpeachably attested” by state bureaus of vital statistics:

Comer Mercantile Company
Castor Oil
Morphine
Dr. Root Beer
Oleomargarine
Artificial Flowers
Elevator
Dill Pickle
League of Nations
Toledo Ohio
Positive Wasserman (after a hospital wrist tag)
Jesus Hoover Christ (“the family was a beneficiary of the Red Cross when Hoover was director”)
Jesse James Outlaw
James All Virtuous
Sandy Alexander Soap Fish and Tobacco Box
Susan Anna Banana Green Doosenberry Watson
Rosa Belle Locust Hill North Carolina Beauty Spot Evans
Frank Harrison President of the United States Eats His Lasses Candy and Swings on Every Gate Williams
Pneumonia and Neuralgia (twins)
Flat Foot Floogie
State Normal and Industrial College (“Snic”)
No Parking
Lake Erie Banks
Cleopatra Blue

In the 1850s, a Stanly County, N.C., slave was named Sunday May Ninth “to guarantee the bearer’s remembrance of his birthday.” “This name proved useful to the ex-slave in establishing his status with reference to a monetary claim.”

Hudson seems to have been enchanted by unusual names generally — among the UNC alumni he found a white student named Shively Dewilder Accus Baccus Dulcido.

(Arthur Palmer Hudson, “Some Curious Negro Names,” Southern Folklore Quarterly 2:4, December 1938, pp. 179-193.) (Πηγή)
 

daeman

Administrator
Staff member
10. Οι αρχές της Νέας Ζηλανδίας κυκλοφόρησαν λίστα με ονόματα που απαγορεύεται να δώσει ένας γονιός στο παιδί του. Και τα 77 ονόματα της λίστας έχουν ζητηθεί από γονείς αλλά απορρίφθηκαν από τις αρχές. Σ' αυτά περιλαμβάνονται τα εξής: Λούσιφερ, « . » (τελεία), «Mafia No Fear» (Μαφία χωρίς φόβο), «Anal» (Πρωκτικός), V8, 4Real, και «Βασίλισσα Βικτόρια» [βλ. σημ. 2]. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι γονείς φαίνεται ότι είχαν μείνει από έμπνευση διότι ήθελαν να ονομάσουν τα παιδιά τους «Δεύτερος», «Τρίτος» ή «Πέμπτος» τα οποία απαγορεύτηκαν. Όπως επίσης τα ονόματα που υπονοούν τίτλο: Δούκας, Βασιλιάς και Πριγκίπισσα. Το όνομα που έχει ζητηθεί και απορριφθεί περισσότερες φορές (62) την τελευταία δεκαετία είναι το Justice (Δικαιοσύνη).
http://www.tovima.gr/world/article/?aid=552507

New Zealand says no to bizarre baby names 4Real, Juztice and Lucifer

New Zealand officials have released a list of baby names put forward by parents that were rejected because they were too bizarre or offensive, including "
Lucifer" and "Mafia No Fear".

The list of 77 names reveals one child was set to be called "
Anal" before the Department of Internal Affairs vetoed the proposal, while another narrowly avoided being dubbed "." or full stop.

Other names on the list included "
4Real", "V8", and "Queen Victoria".

In some cases, parents appeared to have lost any inspiration for coming up with a moniker for their offspring, wanting to call the latest addition to the family simply "
2nd", "3rd" or "5th".

The department's rules forbid any name that might imply a child holds an official title or rank, so "
King", "Duke" and "Princess" were among those that had been turned down most since 2001.

"Justice" was the most popular, having been rejected 62 times, although "Justus" and "Juztice" also failed to gain official approval.

In 2008, New Zealand's family court ordered that a nine-year-old girl whose parents had called her "Talula Does The Hula From Hawaii" should have her name changed because it was embarrassing and "makes a fool of the child".

At the time, judge Rob Murfitt criticised parents who gave their children bizarre names, citing examples such as "
Number 16 Bus Shelter", "Midnight Chardonnay" and twins called "Benson" and "Hedges".



1. Το όνομα του νήματος είναι το νήμα των ονομάτων

2. Βίκτορ Βικτόρια ή Βίκτωρ Βικτόρια ή Βίκτωρ Βικτώρια… Oh well: Victor, Victoria
 

SBE

¥
Σε ορισμένες περιπτώσεις οι γονείς φαίνεται ότι είχαν μείνει από έμπνευση διότι ήθελαν να ονομάσουν τα παιδιά τους «Δεύτερος», «Τρίτος» ή «Πέμπτος» τα οποία απαγορεύτηκαν.

Μα κι αυτοί φαντασία μηδέν.
Ο Άγιος Σεκούνδος δεν τους ήταν γνωστός. Ούτε ο άγιος Τέτριος, ο Κουίντος κι όλοι αυτοί (οι Ρωμαίοι πρώτοι διδάξαντες στην αρίθμηση των παιδιών τους).
 
Από πού κι ως πού ένα κράτος σού απαγορεύει να ονομάσεις το παιδί σου όπως θέλεις και με ποια μεταφυσική λογική;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Επειδή το παιδί δεν μπορεί να αλλάξει μόνο του το όνομά του μέχρι να ενηλικιωθεί και ως τότε μπορεί να έχουν δημιουργηθεί διάφορα προβλήματα κάθε τύπου, οπότε μια οργανωμένη πολιτεία θα έπρεπε να μην αφήνει να συμβούν. Παραδείγματα:

Βαφτίζεις τα αγόρια σου με το ίδιο όνομα μαζί σου (έχω γνωρίσει τέτοια περίπτωση, ενός με πέντε γιους). Ξαφνικά γέμισε ο κόσμος Νέστορες Χατζηπαπαρόπουλους, με ίδια διεύθυνση κατοικίας, κοντινές χρονολογίες γέννησης, ίδιο πατρώνυμο και μητρώνυμο, ενδεχομένως συνεχόμενους αριθμούς ταυτότητας (you get the picture).

Ως γνωστός μισογύνης μετά τον θάνατο της γυναίκας σου στη γέννα, βαφτίζεις τα τρίδυμα κορίτσια σου Ξεφτίλω, Τσουράπω και, ξέρω γω, Γυρίστρω. Άντε να μεγαλώσουν μετά φυσιολογικά τα κορίτσια.

Υποθέτω ότι μπορούμε να σκεφτούμε κι άλλα αντίστοιχα παραδείγματα.
 

bernardina

Moderator
.... Όπως και το ενδεχόμενο να σε βαφτίσουνε, ξερωγώ, Πάρις Χίλτον και να ζήσεις όλη σου τη ζωή σαν πλούσια και δυστυχισμένη κληρονόμος... :whistle:
Αν σας εμπνέει η ιδέα να δώσετε στο παιδί σας όνομα τόπου (της πόλης των ονείρων σας ή του μέρους που γνωρίσατε και ερωτευτήκατε τον πατέρα ή τη μητέρα του παιδιού κλπ) ή και άσχετου.
 
Αυτά βέβαια είναι ακραία παραδείγματα, αλλά το ζήτημα δεν είναι εκεί. Βλέπεις το πώς θα φωνάζεις το παιδί σου έχει λίγη σχέση με το επίσημο όνομά του. Μπορείς να το βγάλεις Άννα και επειδή είσαι μισογύνης να το φωνάζεις Ξεφτίλω. Κι ένα τρίτο είναι πώς φωνάζουν το παιδί οι άλλοι, γιατί στο παιδί μπορεί να μην αρέσει το όνομα και να βγάλει ένα δικό του χαϊδευτικό. Όταν πήγαινα δημοτικό ήξερα το βαφτιστικό όνομα από ελάχιστους συμμαθητές μου. Το μόνο που θα έβλεπα σαν πρόβλημα είναι αυτό με τα πολλαπλά ονόματα αν και προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν σε λιγότερο ακραίες καταστάσεις. Π.χ. ακόμη και σήμερα έρχονται γράμματα στο πατρικό μου που πριν ανοιχτούν δεν ξέρει κανείς αν είναι για τον αδερφό μου ή τον παππού μου (ίδιο ονοματεπώνυμο και πατρώνυμο), το ίδιο και για την αδερφή μου (ίδιο ονοματεπώνυμο με την γιαγιά). Αυτό γιατί το σπίτι των παππούδων μου είναι διπλανό διαμέρισμα του πατρικού μου. Στα συν το ότι έχουμε γένη στην γλώσσα μας, αλλιώς το πρόβλημα θα ήταν τετραπλό (έχουν και οι τέσσερις το ίδιο όνομα).:)
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Χέλλε, ρώτησες πώς και γιατί εμπλέκονται δημόσιοι θεσμοί στην ονοματοδοσία ενός παιδιού. Σου απάντησα ότι μπορεί να προκύπτουν θέματα δημοσίου συμφέροντος και έδωσα δύο παραδείγματα (δόκιμα ή όχι, να το συζητήσουμε). Μεταφέρεις τη συζήτηση στο πώς φωνάζουν έναν άνθρωπο οι άλλοι, αυτόβουλα ή με προτροπή του ίδιου του ανθρώπου ή των δικών του. Καταλαβαίνεις ότι είναι εντελώς άλλο θέμα το πώς ονομάζονται (και επομένως αναγνωρίζονται) επίσημα οι άνθρωποι και άλλο το πώς τους φωνάζουμε;
 
Όχι, δεν είναι, γιατί η λογική που προτάσσεις έχει να κάνει με κοινωνικά, όχι δημόσια προβλήματα. Αυτά τα πρώτα έχουν να κάνουν με το πώς φωνάζεις το παιδί, τα δεύτερα έχουν να κάνουν με το πώς είναι επίσημα δηλωμένο. Είναι ζήτημα ελευθερίας επιλογής το πώς θα ονομαστείς. Το κράτος δεν έχει δικαίωμα να σου πει πώς θα λέγεσαι εκτός από λόγους καθαρά πρακτικούς. Είπα ότι το παράδειγμα με τα ίδια ονόματα είναι δόκιμο, γιατί όντως έχει να κάνει με πρακτικό θέμα. Οτιδήποτε άλλο όμως είναι παραβίαση της ελευθερίας σου.
 
Βρε Ελληγεννή, υπάρχουν τόσες και τόσες ελευθερίες για τις οποίες θα έπρεπε να ανησυχούμε σοβαρά. Δεν θα μας μαράνει η "ελευθερία" των ανεγκέφαλων γονιών να τραυματίσουν ψυχικά το παιδί τους παραδίδοντάς το ανυπεράσπιστο στη χλεύη των συνομηλίκων του.
Όχι τίποτε άλλο, μας ακούει και το Συνεστραμμένο και δεν θέλω να παίρνει ιδέες...
 
Το πώς είσαι δηλωμένος το μαθαίνουν όλοι ήδη από την Α δημοτικού όταν παίρνει παρουσίες ο δάσκαλος.
Ακόμη κι αν είναι πολύ εύστροφος και πολύ σπλαχνικός και κάνει κάποια ακροβασία για να σε γλιτώσει, στο γυμνάσιο θα το δει ο απουσιολόγος και θα φας καλά.
Το πώς θα το φωνάζουν πρώτον είναι κάτι που το κράτος δεν μπορεί να ελέγξει, άρα ας ελέγχει τουλάχιστον αυτό που μπορεί, και δεύτερον είναι ένα χωριστό θέμα που δεν αναιρεί τη σημασία του επίσημου ονόματος - το οποίο σέρνεις μια ζωή στα χαρτιά εάν δεν έχεις όρεξη να τρέχεις στα δικαστήρια, ενώ το χαϊδευτικό το αλλάζεις πιο εύκολα, και το οποίο σε στιγματίζει ανεξάρτητα από το τι χαϊδευτικό μπορεί να επιλέξεις.
Επιπλέον, αν βγάλεις το παιδί σου √2 μάλλον δεν είσαι ο τύπος που λογαριάζει τις κοινωνικές συμβάσεις και που θα φροντίσει να το προστατέψει αργότερα με ένα βολικό χαϊδευτικό (π.χ. Ζέτα από το Ριζέτα ή Κούλης από το Τετραγωνικούλης ή Αλίκη γιατί έτσι).

Το όνομα - τόσο το επίσημο όσο και το ανεπίσημο - είναι ένα σημείο, ένα μήνυμα, ένα ταμπελάκι που μας χαρακτηρίζει, θέλουμε δε θέλουμε.

Σωστό είναι το παιδί να προστατευτεί από κακή χρήση των σημείων που θα μπορούσε να του δημιουργήσει προβλήματα.
Το να βάλεις περιορισμούς του τύπου όχι μαθηματικά σύμβολα, όχι λιγότερα από 3 γράμματα και όχι περισσότερα από 15 (λέω τώρα), όχι λέξεις που θεωρούνται προσβλητικές ή υποτιμητικές, όχι όνομα του αντίθετου φύλου - όλα αυτά τα βρίσκω απολύτως λογικά και επιβεβλημένα.

Δεν είναι σωστό να κάνει ο κάθε παλαβός ό,τι θέλει με το όνομα του παιδιού του, γιατί έχει επιπτώσεις στην κοινωνική ζωή του και άρα στην ψυχική του υγεία.

Είναι ζήτημα ελευθερίας επιλογής το πώς θα ονομαστείς.
Ναι, το πώς θα ονομαστείς εσύ, όχι το πώς θα ονομάσεις το παιδί σου.
 
Καλά, δεν θα κατέβω και σε διαδήλωση. Απλώς είναι από εκείνα τα πράγματα που λες "άλλη δουλειά δεν έχουν να κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες από το να ασχολούνται αν θα ονομάσω το παιδί μου Πόρσε ή Αυτοκράτορα".

Επίσης καλά όλα αυτά που λέτε, αλλά το κράτος δεν κάνει απολύτως κανέναν κόπο για να αποτρέψει παρόμοιες καταστάσεις με το επώνυμο. Αντιθέτως, το να αλλάξεις το επώνυμό σου είναι μεγάλη μανούρα. Δεν βλέπω ανάλογη ευαισθησία στο να μην υπάρχουν επώνυμα όπως Κοπρίτης, Σκιτζής, Ληστής, Κλέφτης, Παπάρης, κτλ (όλα πραγματικά παραδείγματα από τον τηλεφωνικό κατάλογο). Δηλαδή είναι τρομερό να λέγεσαι Αυτοκίνητος Παπαδόπουλος αλλά αν είσαι ο Γιώργος Κατρουλής ή ο Πέτρος Μαλάκας δεν τρέχει μία (εξίσου υπαρκτά επώνυμα).

Το ορθό θα ήταν το παιδί να μπορεί να επιλέγει το όνομά του, ας πούμε στην ηλικία των 10. Ούτε δύσκολο είναι να γίνει ούτε παράλογο.
 
Top