Με τη λογική του απολιθώματος όμως θα έπρεπε να γράφουμε και το "σταγών εν τω ωκεανώ" με περισπωμένες και υπογεγραμμένες, όμοια και το "εν πάση περιπτώσει" με υπογεγραμμένη. Άλλωστε, η γενική του "μέχρι" δεν είναι αναποσπαστα δεμένη με την καθαρεύουσα -αλλιώς δεν θα λέγαμε "μέχρι σκασμού" ή "μέχρι μαλακίας". Ακόμα όμως κι όταν χρησιμοποιεί μια απολιθωμένη έκφραση, η νέα ελληνική δεν ξέρει μακρά και βραχέα -είναι πολύ βασική αυτή η αρχή. Δηλαδή, προφανώς διαφωνούμε, και προφανώς χωράει μπόλικος υποκειμενισμός, αλλά το "μέχρι νεοτέρας" το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό, υποχρεωτικό θα έλεγα.