Δεν έχω διαβάσει την αυτοβιογραφία του Πίτερ Ο' Τουλ (Loitering With Intent) αλλά ένας άλλος μεγάλος, ο Μάικλ Κέιν, στη δική του αυτοβιογραφία δίνει την απλή εξήγηση για την περίπτωση των πολύ καλών ηθοποιών που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παίξουν και σε καμιά πατάτα, ότι του αρκούσε να ξέρει ότι θα πάρει ένα εκατομμύριο δολάρια για αμοιβή. Το λέει και το ξαναλέει στο What's It All About. Οπότε δικαίως κυκλοφορεί το ανέκδοτο:
One day Michael Caine's agent calls him and says “Hey Michael, I have a script for you.”
And Michael said, “Oh yeah, what’s it about?”
And the agent says, “Well it’s about a million dollars.”
And Michael went, “Right, I’ll do it!”
Βέβαια, τα χρόνια πέρασαν και με τον πληθθθωρισμό αλλάζει κι η ταρίφα. Περσινό άρθρο στους NYT τελειώνει ως εξής:
His choice of movies, after a half-century as a star, is guided by a few criteria, like whether his grandchildren can see them and whether they are a creative challenge — anything that’s a stretch for “the son of a Cockney Billingsgate fish-market porter,” he said, adding gleefully: “For $10 million I’ll do a movie. But nobody’s offered me that yet. I look at e-mail every morning to see.”
Μπορώ να φανταστώ ότι και άλλοι ηθοποιοί σκέφτονται έτσι. Τους αρκεί να είναι καλοί στο ρόλο τους. Δεν είναι αυστηροί στην επιλογή των ταινιών.
