μούσα — το αρσενικό;
- Thread starter Zazula
- Start date
Εννοείς άντρα που λειτουργεί ως/σαν μούσα για άλλον άντρα ή γυναίκα; Ο πρώτος συνδυασμός ίσως οδηγεί σε αναπάντεχες διαδρομές με Πάτροκλους και Γανυμήδηδες, ο δεύτερος υποθέτω ότι κάπου θα υπάρχει, αλλά μάλλον θα είναι σπανιούτσικος.
Εγώ μάλλον θα έλεγα "η μούσα" ακόμη και αν ήταν άντρας η πηγή της έμπνευσης.
bernardina
Moderator
Οποία πεζότης: εγώ θα έγραφα απλώς πηγή έμπνευσης. Κι ας μην έχει την ίδια ποιητικότητα με τη μούσα.
Κι εγώ, αλλά ο Ζάζουλας μας ζήτησε ιδέες για άλλη λύση, αν τον κατάλαβα σωστά...
Αυτό είναι το ερώτημα; Δηλαδή, έχουμε κάποιον άντρα ή κάποια γυναίκα που αναφέρεται σε άλλον άντρα λέγοντας «my muse»; Γιατί αν έχουμε τον Pierre να το λέει για τον Gilles, δεν θα είχα δισταγμό να πω «η μούσα μου». Για την ακρίβεια, δεν ξέρω πότε θα έμπαινα στον πειρασμό να πω κάτι άλλο (π.χ. μούσα θα έλεγα κι εδώ). Αλλά, αν έμπαινα, θα πρωτοστεκόμουνα στην πηγή έμπνευσης των δύο κυριών.
Το ερώτημά μου είχε σκοπό να δούμε κάτω από ποιες προϋποθέσεις γινόμαστε αρκετά διστακτικοί στο να γράψουμε πως ένας άντρας είναι «η μούσα» κάποιου, καθώς και με τι το αντικαθιστούμε σε μια τέτοια περίπτωση.
Απ' όσυς καταθέσατε απόψεις μέχρι τώρα αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι (1) πως κάποια αμηχανία γενικά υπάρχει, αλλά δεν είναι η ίδια για όλους, και (2) πως εν γένει δεν θα είχατε πρόβλημα να γράψετε ότι μια γυναίκα λέει: «ο σύζυγός μου είναι / ήταν η μούσα μου». Για το να το λέει ένας άντρας για έναν άλλον άντρα, δεν πιστεύω πως υπάρχει γενική συμφωνία και λόγοι προφύλαξης ίσως να οδηγούσαν ορισμένους σε ασφαλέστερες (δλδ μη-παρεξηγήσιμες) επιλογές.
Βέβαια οφείλω να πω πως το «πηγή έμπνευσης» κάθε άλλο παρά ισότιμο συνώνυμο το θεωρώ με τη «μούσα», καθότι πηγή έμπνευσης ενός συγγραφέα ή σεναριογράφου μπορεί να είναι ένα άτομο το οποίο καθόλου να μην είναι η μούσα του — απλώς του οποίου κάποιες πράξεις, παραλείψεις ή η ιστορία του αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για κάποιο/α συγκεκριμένο/α έργο/α.
Απ' όσυς καταθέσατε απόψεις μέχρι τώρα αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι (1) πως κάποια αμηχανία γενικά υπάρχει, αλλά δεν είναι η ίδια για όλους, και (2) πως εν γένει δεν θα είχατε πρόβλημα να γράψετε ότι μια γυναίκα λέει: «ο σύζυγός μου είναι / ήταν η μούσα μου». Για το να το λέει ένας άντρας για έναν άλλον άντρα, δεν πιστεύω πως υπάρχει γενική συμφωνία και λόγοι προφύλαξης ίσως να οδηγούσαν ορισμένους σε ασφαλέστερες (δλδ μη-παρεξηγήσιμες) επιλογές.
Βέβαια οφείλω να πω πως το «πηγή έμπνευσης» κάθε άλλο παρά ισότιμο συνώνυμο το θεωρώ με τη «μούσα», καθότι πηγή έμπνευσης ενός συγγραφέα ή σεναριογράφου μπορεί να είναι ένα άτομο το οποίο καθόλου να μην είναι η μούσα του — απλώς του οποίου κάποιες πράξεις, παραλείψεις ή η ιστορία του αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για κάποιο/α συγκεκριμένο/α έργο/α.
...
Εκείνη ήταν ο Πυγμαλίωνάς μου, εκείνη έγινε ο φύλακας άγγελός μου (κι ας μην αρχίσουμε τώρα με το φύλο των αγγέλων).
Ο Κέρβερός μου, που δεν άφηνε τίποτα να μ' ενοχλήσει.
Εκείνος όμως ήταν η νέμεσή μου (ο *νέμεσός μου, που μπήκε ανάμεσό μας).
Ο *μούσος μου; Not pygmalion likely! :scared:
Εκείνη ήταν ο Πυγμαλίωνάς μου, εκείνη έγινε ο φύλακας άγγελός μου (κι ας μην αρχίσουμε τώρα με το φύλο των αγγέλων).
Ο Κέρβερός μου, που δεν άφηνε τίποτα να μ' ενοχλήσει.
Εκείνος όμως ήταν η νέμεσή μου (ο *νέμεσός μου, που μπήκε ανάμεσό μας).
Ο *μούσος μου; Not pygmalion likely! :scared:
Κι εγώ εκεί πρωτοστάθηκα, αλλά είναι δυο λέξεις και ο πελάτης θέλει μία... :)
Εξάλλου δεν είναι ακριβώς το ίδιο, όπως είπε και ο πελάτης. :)
Όχι ότι έχω και κάτι άλλο να προτείνω δηλαδή.
Είναι υπερώνυμο, και τα υπερώνυμα είναι συχνά η λύση που έχουμε όταν δεν έχουμε εξειδικευμένα αντίστοιχα. Το πρόβλημα είναι αντίστροφα, στο υπώνυμο: δεν μπορείς να βάλεις τη μούσα για να περιγράψεις κάτι που ήταν η πηγή έμπνευσης, αλλά μπορείς να βάλεις την πηγή έμπνευσης για να περιγράψεις τη μούσα σου.
Κι εγώ αυτό σκέφτηκα. Και πάλι είναι θηλυκό.:)
Αν θέλεις να πεις "ο τάδε είναι η μούσα του δείνα", το μυαλό των περισσοτέρων θα πάει στο σεξουαλικό, γιατί έτσι κι αλλιώς η έκφραση αυτή το υπονοεί, για ό,τι φύλο κι αν πρόκειται. Αν είναι άτομο που σε εμπνέει σε τέτοιο βαθμό, κάποιο είδους θαυμασμό/γοητεία/έλξη τον συνέχει και συνήθως φέρνει προς το ερωτικό.