Είναι σωστό να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλον ένα εισιτήριο του μετρό το οποίο ισχύει ακόμα;

[azimuthios]

Στα τρένα, στα ΚΤΕΛ και στο εξωτερικό που γίνεται, δεν έχουν πάγια έξοδα, δόκτορα; Μόνο στο ΜΕΤΡΟ έχουν; Προφανώς και έχουν προβλεφθεί όλα αυτά στην προ-κοστολόγηση, τιμολόγηση των υπηρεσιών.

Θυμίζω αυτό που είπε και ο νίκελ πιο πάνω. Δικαιότερα τιμολόγια, δικαιότερο κράτος, πιο ευχαριστημένος και έντιμος πολίτης.

Η κοστολόγησή σου παίρνει ως μέτρο ότι το 1,40 είναι η σωστή και δίκαιη τιμή εισιτηρίου. Είναι όμως; Επίσης, μου φαίνεται πολύ μικρή η μείωση που προτείνεις για τη 1 στάση. 10 λεπτά του ευρώ μόνο; Για μία στάση;

Ας συμφωνήσουμε κάπου στη μέση τότε μια και μας ανατέθηκε η δουλειά... :)... 1 ευρώ για 1-5 στάσεις και 1,40 για όλα τα υπόλοιπα. Να τ' αφήσω; :twit:

 

[azimuthios]

Παλ, δεν έχουν όλοι τα νιάτα και το σφρίγος σου... ;)

Υπάρχουν ηλικιωμένοι, γονείς με μωρά, άνθρωποι όλων των ηλικιών με ψώνια ή βαριά αντικείμενα. Συν ο χρόνος που χρειάζεται να περπατήσεις. Συν ότι πεζοδρόμια δεν υπάρχουν για να περπατήσεις... Πολλοί παράγοντες μαζί που πρέπει να τους λαμβάνουμε υπόψη.

Αν εμείς ήμασταν αθλητές μαραθωνίου δηλαδή, δεν θα έπρεπε να υπάρχει το μετρό επειδή εμείς θα τρέχαμε τη διαδρομή Αεροδρόμιο-Περιστέρι; :lol:

Υπερβολικό το παράδειγμά μου και εν είδει καλαμπουριού, αλλά πιάνεις το νόημα...


(επειδή θα το πεις τώρα, ναι οι ηλικιωμένοι πληρώνουν ήδη μειωμένο, οι άλλοι όμως; )

 

[azimuthios]

Και να συμπληρώσω κάτι ακόμα, στο Νιουκάσλ, στο Λονδίνο (ας με διορθώσει η SBE αν κάνω λάθος) και στη Βαρκελώνη και στη Γερμανία νομίζω (ας με διορθώσει ο δόκτορας αν κάνω λάθος) πας και λες στον γκισέ στον υπάλληλο πού θέλεις να πας και σου δίνει το αντίστοιχο εισιτήριο.

Εμείς για μια ακόμα φορά εμφανιζόμαστε πιο έξυπνοι και χρεώνουμε μία τιμή για όλα; Ό,τι πάρεις 100;

Επαναλαμβάνω, είναι ωραίο να κρατάει το εισιτήριο 1,5 ώρα. Έχω πάει κι έχω έρθει με το ίδιο εισιτήριο πολλές φορές, άρα η τιμή του μια χαρά ήταν σε αυτή την περίπτωση. Και μια χαρά είναι όταν παίρνεις και λεωφορείο και τρόλλεϊ και ξανά μετρό και ούτω καθεξής μέσα σε 1,5 ώρα.
Όταν όμως δεν κάνεις τίποτα απ' όλα αυτά, δεν είναι. Και φυσικά δεν μιλάω να εξυπηρετήσουμε τον περιστασιακό επιβάτη που το παίρνει μια φορά στις τόσες και κάνει 3 στάσεις και πληρώνει 1,40 και κάτι έγινε... Αλλά τον καθημερινό ή συχνό χρήστη που δεν έχει κάρτα ή δεν θέλει να βγάλει (από χαζομάρα ας πούμε) και κάνει μια διαδρομή 10 λεπτών για να πάει στο κέντρο στη δουλειά του και πληρώνει το ίδιο με αυτόν που κάνει 1,5 ώρα να πάει στη δουλειά, αλλάζοντας τρία μέσα, για παράδειγμα.

Τέλος πάντων, κουβέντα κάνουμε επειδή σήμερα έχω χρόνο μέσα στα μαζέματα για να φύγω... :)

 

[nickel]

Ο υπόγειος του Λονδίνου (και όχι μόνο) έχει fare zones (έξι, για την ακρίβεια).
http://en.wikipedia.org/wiki/London_fare_zones

Υπάρχει λογική. Και κάποια δαπάνη για τον έλεγχο.

Αλλά δεν είναι ακριβώς η προτεραιότητα για την κατάσταση του αθηναϊκού μετρό.

Προσθήκη: Συγγνώμη, δεν είχα δει ότι απάντησε ο Άζι (με τρεις απαντήσεις!).

 

[azimuthios]

Νίκελ και διαχειριστές να προτείνω κάτι παρεμπιπτόντως; Μήπως θα ήταν καλό να υπάρχει επιλογή σε ποιον θα απαντήσεις και να δέχεται και ειδοποίηση αυτός που του απαντάς, όπως γίνεται αλλού;
Εγώ συνηθισμένος από αλλού, έγραψα τρεις απαντήσεις σε τρία διαφορετικά άτομα: 1 στον δόκτορα, 1 στην Παλ και 1 προς όλους... :)

 

[Palavra]

Μα το έγραψα ότι υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες κάποιος είναι αναγκασμένος να κινηθεί με ΜΜΜ. Όμως, πάρα πολύ περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να περπατήσουν. Επομένως, αν κανείς βρίσκει δυσβάσταχτο το κόστος του εισιτηρίου για δυο στάσεις, υπάρχει η εναλλακτική του να το κόψει με τα πόδια.

Ας πω με την ευκαιρία ότι το παράδειγμα του ηλικιωμένου/μαμάς με καροτσάκι υπάρχει παντού: πρέπει να υποβάλλουμε φορολογικές δηλώσεις ηλεκτρονικά; Μα η γιαγιά στο χωριό δεν μπορεί. Μπορεί κανείς να περπατήσει δυο στάσεις με το μετρό; Μα ο παππούς δεν μπορεί. Πρέπει κανείς να παρκάρει το αυτοκίνητό του σε μέρη που δεν ενοχλεί; Ναι, αλλά η μαμά με το παιδάκι δεν μπορεί. Πρέπει κανείς να μην πετάει τα σκουπίδια του παντού; Ναι, αλλά η γιαγιά δεν μπορεί να πάει ως τον κάδο. Είναι καλό κανείς να ενημερώνεται και αλλού, όχι μόνο από τις ειδήσεις της τηλεόρασης; Ναι, αλλά ο παππούς δεν μπορεί.

Αυτή η λογική κατά τη γνώμη μου υπονοεί ότι όλοι οι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας είναι ανήμποροι τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, πράγμα που σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν ισχύει. Από την άλλη, πάντα υπάρχει κάποιος που δεν μπορεί να κάνει τα πράγματα όπως οι άλλοι και γι' αυτόν πρέπει να υπάρχει κοινωνική πρόνοια. Ας πούμε, οι 65+ και τα ΑμεΑ πληρώνουν μειωμένο εισιτήριο κατά 50%. Μάλιστα, όταν ένας άνθρωπος έχει βαριά αναπηρία, δικαιούται δωρεάν μετακίνηση με τα ΜΜΜ, με ειδικές κάρτες.

Τώρα αν κάποιος «από χαζομάρα» δεν βγάζει κάρτα που του δίνει δικαίωμα να μετακινείται πιο οικονομικά ή από βαρεμάρα δεν περπατάει από το Σύνταγμα ως την Ομόνοια ε, τι να πρωτοπροβλέψει αυτό το έρημο το κράτος;

 

[drsiebenmal]

Τα συστήματα χρέωσης είναι δύο: με ζώνες και με ενιαία τιμή. Στο αθηναϊκό μετρό υπάρχει (και όμως!) διζωνικό σύστημα: δεν πηγαίνεις αεροδρόμιο με 1,40, θέλεις 6 ευρώ. Επίσης, όσο ήταν μικρές οι γραμμές 2 και 3 του μετρό, στον ΗΣΑΠ (γραμμή 1) υπήρχε κι εκεί διζωνικό σύστημα (που δεν λειτουργούσε και σπουδαία, αφού όλοι έπαιρναν το εισιτήριο της μιας ζώνης και τρέχα γύρευε...), αλλά όταν άρχισαν να επεκτείνονται οι γραμμές του μετρό, κρίθηκε προφανώς ως πιο πρακτικό αντί να έχεις τρία διζωνικά συστήματα και να μπερδεύεται, εύλογα, ο κόσμος, να είναι ενιαίο το εισιτήριο.

Όταν πρωτοπήγα στο Μόναχο, πριν από πολλά πολλά χρόνια, είχαν ένα σύστημα πέντε ζωνών. Όταν ξαναπήγα μετά από δέκα χρόνια, το είχαν ενιαιοποιήσει. Δεν ξέρω τι ισχύει πάλι σήμερα. Από τη μια, είναι πιο δίκαιο να πληρώνεις ό,τι παίρνεις (χμμμ, κάπως φιλελεύθερο ακούγεται αυτό), από την άλλη, φαίνεται ότι το μεγαλύτερο βάρος σε αυτά τα συστήματα είναι στη διοίκησή τους, άρα οι διαφορές χρήσης είναι μικρές και μπορούν όλοι να έχουν μια ίση αντιμετώπιση (αυτό, πάλι, ακούγεται σοσιαλιστικό).

Φυσικά, όταν οι αποστάσεις είναι σαφώς μεγαλύτερες (αεροδρόμιο ή Σαρωνίδα, για τα αστικά λεωφορεία της Αθήνας π.χ.) μπαίνει εύλογα άλλη χρέωση.

Όταν λέει ο Νίκελ «Λονδίνο» δεν είναι το ίδιο σαν να λέμε εμείς εδώ «Λαμία»...

 

[azimuthios]

Σε καταλαβαίνω και καταλαβαίνω και τα παραδείγματά σου και τη λογική που παρουσιάζεις και συμφωνώ εν μέρει. Νομίζω πως υπερβάλλεις λίγο και παρουσιάζεις περιπτώσεις που δεν έχουν απόλυτη σχέση με το θέμα μας. Αλλά καταλαβαίνω τι λες.

Η πρόνοια όμως δεν είναι για αυτούς που μπορούν, αλλά για αυτούς που δεν μπορούν. Επομένως αν έστω και ένας δεν μπορεί, τότε ναι γι' αυτόν πρέπει να φροντίσει το κράτος... πρόνοιας... (δεν εννοώ βέβαια να επιτραπεί κάποιος να παρανομεί ή να αδιαφορεί για κανόνες στο όνομά της φυσικά!)

Εγώ λέω ότι το κριτήριο δεν μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε ΕΑΥΤΟΣ μας, αλλά ο μέσος όρος. Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε να κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια. Πρέπει να σκεφτόμαστε τι μπορεί να κάνει ο μέσος όρος. Και ο μέσος όρος ίσως να μην μπορεί να περπατήσει από το Σύνταγμα στην Ομόνοια μέσα στο αθηναϊκό λιοπύρι. Θα του απαγορέψουμε να πάρει το μετρό μόνο και μόνο επειδή εμείς μπορούμε να περπατήσουμε αυτή τη διαδρομή; Όχι, βέβαια! Θα το πάρει, αλλά το μόνο που λέω εγώ είναι να του το κάνουμε δικαιότερο να το πάρει για 2 στάσεις.

Και εγώ, Παλ, ίσως και εσύ καμιά φορά μπορεί να βρεθούμε στη θέση να μην μπορούμε να κάνουμε με τα πόδια τη διαδρομή που λες. Πρέπει να πληρώνουμε υπερκοστολογημένη αυτή τη στιγμιαία αδυναμία μας;

Αυτό είναι το μόνο που λέω. :)

 

[Palavra]

Ο μέσος όρος είναι φανταστική έννοια. Το να συζητάμε για «μέσο όρο» είναι, κτγμ, το ίδιο με το να μιλάμε δίνοντας παραδείγματα για τον εαυτό μας. Πράγμα που, να σημειώσω, δεν έκανα σε αυτήν την περίπτωση. Αν είχα δώσει παράδειγμα τον εαυτό μου, θα έλεγα ότι «ναι, εμένα μου φαίνεται ακριβό το εισιτήριο των ΜΜΜ, και γι' αυτό κινούμαι κυρίως με το ποδήλατο ή με τα πόδια ακόμα κι αν χρειαστεί να περπατήσω μία ώρα».

Με αφορμή επίσης το περιστατικό που περιγράφει η Αλεξάνδρα πιο πάνω και το κείμενο για το «δεν πληρώνω» στα λεωφορεία επειδή είναι ακριβό το εισιτήριο, ήθελα να γράψω από προχτές ότι η κοινωνική ανυπακοή που εκδηλώθηκε με την άρνηση της Ρόζα Παρκς να δώσει τη θέση της (στο μέρος του λεωφορείου που ήταν ειδικά για μαύρους) σε ένα λευκό επιβάτη, δεν είχε ως αίτημα «δωρεάν μετακίνηση στα ΜΜΜ για τους μαύρους». Είχε όμως ως πρακτική και καθημερινή στάση «τρίψτε το στη μούρη σας το λεωφορείο, αν δεν καταργήσετε το ρατσιστικό διαχωρισμό τα λεφτά μας δεν τα ξαναβλέπετε». Οι άνθρωποι μετακινούνταν με τα πόδια, με ποδήλατο, με μουλάρια, ή με άλλους τρόπους.

 

[azimuthios]

OK, Palavra...

Σχεδόν πάντα όμως όταν λέμε κάτι παίρνουμε ως άξονα τον εαυτό μας και είναι δύσκολο να μην το κάνουμε τις περισσότερες φορές.

Το να λες να το κόβουν με τα πόδια αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πληρώσουν το εισιτήριο είναι σαν να λες στον 60άρη κύριο με πρόβλημα στη μέση ή στην κυρία με τα τρόφιμα από την αγορά ή ακόμα και στον 20άρη με χονδροπάθεια στα γόνατα το εξής: "Αφού εγώ μπορώ να το κάνω, γιατί όχι κι εσείς;" Έστω και αν το κάνεις υποσυνείδητα ή νομίζεις πως δεν το κάνεις φανερά.

Γενικό σχόλιο: Κανείς δεν ξέρει τι κουβαλάει ο άλλος μέσα του ή έξω του. Κανείς δεν ξέρει τους λόγους για τους οποίους κάνει ή δεν κάνει αυτό που εμείς θεωρούμε αυτονόητο. Κι εγώ (συγγνώμη για την προσωπική αντωνυμία αλλά εδώ ταιριάζει) πάντα έχω αυτό στο μυαλό μου προτού προβώ σε εύκολες κρίσεις και γενικεύσεις ή αφορισμούς.

 

[Palavra]

Αζιμούθιε, άλλο «δεν μπορώ» να πληρώσω το εισιτήριο, άλλο «δεν θέλω». Είπα παραπάνω σε όλους τους τόνους πως αν κάποιος έχει οικονομικό πρόβλημα πρέπει να φροντίσει το κράτος να τον βοηθήσει, όπως κάνει ήδη εξάλλου σε κάποιο βαθμό.

Το «δεν θέλω» να πληρώσω το εισιτήριο είναι εντελώς άλλο θέμα. Γιατί μπορεί κάποιος να μην θέλει να πληρώσει εισιτήριο, ο υπάλληλος του μετρό όμως θέλει να πάρει μισθό. Πώς θα γίνει, δηλαδή;

 

[Hellegennes]

Αν το είπε κανείς συγχωρήστε με που το επαναλαμβάνω, αν όχι ακούστε μια λύση: κλιμακωτή χρέωση.

Εγώ που παίρνω το εισιτήριο για 2 στάσεις και 10 λεπτά με κάποιον που το παίρνει για δέκα στάσεις και 60 λεπτά, καλό θα ήταν να μην έχουμε την ίδια χρέωση. Ας οριστεί κάποιο μίνιμουμ στάσεων ή λεπτών και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.

Παράδειγμα: από 45 λεπτά και άνω 1,40 το εισιτήριο. 2 στάσεις ή 10 λεπτά, 30 λεπτά. 5 στάσεις ή 20 λεπτά 70 λεπτά και ούτω καθεξής.

Άζι, το σύστημα με την κλιμακωτή χρέωση με βάση την απόσταση είναι λογικό αν έχεις ελεγκτές στο όχημα, αλλιώς κανείς δεν εγγυάται ότι αντί για τζαμπατζήδες δεν θα έχουμε το φαινόμενο του να κόβουν όλοι το μικρότερο εισιτήριο.

Γι' αυτό και σε οποιοδήποτε σύστημα ο έλεγχος είναι μη εφικτός, η χρέωση είναι ανισομερής. Π.χ. για το εθνικό δίκτυο πληρώνουν όλοι, αλλά προφανώς δεν το χρησιμοποιούν όλοι εξίσου. Για τα σχολεία πληρώνουν όλοι, αλλά δεν έχουν όλοι παιδιά. Για την υγεία πληρώνουν όλοι, αλλά άλλοι τυχαίνει να χρειαστούν τις υπηρεσίες της συχνότερα κι άλλοι ποτέ. Το ίδιο συμβαίνει και με τις συντάξεις, την ασφάλεια αυτοκινήτου και περιουσίας και γενικά οτιδήποτε δεν είναι εφικτό να ελεγχθεί κατά περίπτωση ώστε η ανταπόδοση να είναι δίκαια και ισόποση.

Παρεμπιπτόντως, η δικαιότερη χρέωση σε ΜΜΜ δεν είναι ούτε ανά στάση ούτε ανά μονάδα χρόνου, αλλά κατά απόσταση.

Και κάτι άλλο... μιας και αναφέρεις το εξωτερικό, οι τιμές των εισιτηρίων είναι κατά κανόνα μεγαλύτερες.

 

[azimuthios]

Δεν το έθεσα σωστά, Παλ, έχεις δίκιο. Δεν εννοούσα "δεν θέλω" να πληρώσω εισιτήριο γιατί είμαι τζαμπατζής, αλλά "θεωρώ" ότι είναι άδικο να το πληρώσω ολόκληρο για μία και δύο στάσεις. Αλλά και αυτό για άλλη κουβέντα είναι. Οπότε, κράτα το "δεν μπορώ". :)

 

[SBE]

Το είπαν κι άλλοι: το σύστημα για να αποδώσει πρέπει να είναι απλό και να μην χρειάζεται πιο πολλά έξοδα για να συντηρηθεί απ'ό,τι τα έσοδα. Μ'άλλα λόγια, το ζητούμενο δεν είναι να επιτύχουμε 100% συμμόρφωση με τους κανονισμούς, αλλά να έχουμε κέρδος. Να μη χρειάζεται να πληρώνουμε για συστήματα ελεγχου και ελεγκτές και πρόστιμα κλπ.
Μια που αναφερθήκαμε κάμποσο στο Λονδινο, εγώ έχω δει σταδιακά βελτίωση στο σύστημα με τη μείωση των κινήτρων για παραβατικότητα. Έγινε με τα χρόνια φτηνότερο να έχει ο καθένας μια προπληρωμένη κάρτα που της προσθέτει συνέχεια χρήματα και που δεν έχει λόγο να την μεταβιβάσει (αν και εγώ έχω δύο και τη μία την χρησιμοποιεί πάντα ο εκάστοτε τουρίστας- επισκέπτης στην οικία SBE).

 

[Alexandra]

Ακριβώς αυτό που έλεγα. Η προπληρωμένη κάρτα από την οποία αφαιρείται η εκάστοτε αξία της διαδρομής είναι η λύση.

 

[SBE]

Μόνο αν συμφέρει οικονομικά.
Όπως είπα πιο πάνω, στο Λονδίνο η κάρτα είναι πολύ φτηνότερη από το κόστος των εισιτηρίων. Για παράδειγμα στην αρχή ήταν δύο λίρες το εισιτήριο του λεωφορείου και μία λίρα με την κάρτα. Παρόμοιες είναι οι εκπτώσεις σε όλα τα εισιτήρια.
Επίσης, η προπληρωμένη κάρτα δεν είναι φτηνότερη από την εβδομαδιαία ή μηνιαία, έτσι όσοι κάνουν ταχτικά μια διαδρομή, εργαζόμενοι, π.χ., έχουν κίνητρο να πάρουν κάρτα διαρκείας. Αλλά αυτοί θα την έπαιρναν την κάρτα διαρκείας ούτως ή άλλως. Απλά με το σύστημα αυτό έχουν κίνητρο να αγοράσουν την προπληρωμένη κάρτα όσοι ταξιδεύουν περιστασιακά. Και η εταιρία συγκοινωνίας εισπράττει προκαταβολικά.
Βεβαίως, όπως είπα και πιο πριν, η κάρτα αυτή μπορεί να μεταβιβαστεί και να την πάρει το πρωί ένας και το βράδυ άλλος (και να έχουν την έκπτωση της ημερήσιας κάρτας). Δηλαδή όπως παλιότερα μπορούσες να δώσεις σε κάποιον άλλο την ημερήσια κάρτα σου, έτσι και τώρα. Αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες γιατί δεν είναι πολλοί αυτοί που χρησιμοποιούν τέτοιες κάρτες- οι πιο πολλοί χρησιμοποιούν τις διαρκείας.

 

[Palavra]

Να βάλω κι εδώ τους όρους του ΟΑΣΑ:

Τονίζεται ότι το εισιτήριο εφόσον έχει επικυρωθεί είναι αυστηρά προσωπικό. Η μεταβίβαση επί πληρωμή ή δωρεάν ενός επικυρωμένου ενιαίου εισιτηρίου από τον έναν επιβάτη στον άλλον, ή η χρήση ενός ήδη επικυρωμένου εισιτηρίου από άλλον επιβάτη είναι παράνομη και αντίκειται στους Γενικούς Όρους Μεταφοράς, καθότι το μεταβιβαζόμενο εισιτήριο δεν αποτελεί πλέον έγκυρο τίτλο μεταφοράς. ​

http://www.oasa.gr/content.php?id=komgen

Η απαγόρευση επαναλαμβάνεται σε διάφορα σημεία στον ιστότοπό τους.

 

[Zazula]

Παλ, είναι γνωστό πως η μεταβίβαση ακυρωμένου εισιτηρίου θεωρείται παράνομη αλλά συνεχίζω να ρωτώ (βλ. # 77) την άποψη των συμμετεχόντων στη συζήτηση (και δεν έχει αναφερθεί σε αυτό κανείς) κατά πόσον είναι λογικό να συνιστά έγκλημα του ΠΚ (δλδ ποινικό αδίκημα) όπως θέλει να το εμφανίζει ο Οργανισμός.

 

[Palavra]

Κοίτα, όπως έγραψα και πιο πάνω, θεωρώ ότι είναι καλύτερα να πληρώνει ο καθένας το δικό του εισιτήριο. Από 'κει και πέρα, είναι κτγμ σαχλαμάρα να ποινικοποιείς την πράξη. Και καθαρά οικονομικά να το δεις μόνο, το κράτος επιβαρύνεται με την κίνηση της διαδικασίας και επωμίζεται ένα πολύ μεγάλο κόστος.

That said, νομίζω ότι το κίνημα «δεν πληρώνω» είναι άλλη μια απόδειξη του ότι στην Ελλάδα ο πολίτης θεωρεί σε γενικές γραμμές τον εαυτό του αντίπαλο του κράτους. Δεν θεωρεί ότι τα χρήματα που θα δώσει θα επιστρέψουν σε αυτόν και πιστεύει ότι είναι καλύτερα να τα κρατήσει ο ίδιος. Από την άλλη, κατηγορεί το κράτος ότι δεν του παρέχει σωστές υπηρεσίες, ενώ παράλληλα προσπαθεί με χίλιους δυο τρόπους να γίνει μέρος του κράτους που ο ίδιος κατηγορεί, να επωφεληθεί δηλαδή με κάποιο τρόπο το σύστημα. Αυτό κτγμ αποτελεί σαφή, αν και έμμεση, αναγνώριση του ότι να ανήκεις στον κρατικό μηχανισμό σε οποιαδήποτε βαθμίδα και με οποιονδήποτε τρόπο ισούται με το να είσαι μέρος των προνομιούχων του συστήματος, οι οποίοι επωφελούνται από τα χρήματα του δημοσίου (έστω και με τη μορφή της μονιμότητας στην εργασία ή της ανάληψης έργων με «πελάτη» το κράτος) και δεν τα επιστρέφουν στον πολίτη.

 

[Zazula]

Κοίτα, όπως έγραψα και πιο πάνω, θεωρώ ότι είναι καλύτερα να πληρώνει ο καθένας το δικό του εισιτήριο. Από 'κει και πέρα, είναι κτγμ σαχλαμάρα να ποινικοποιείς την πράξη. Και καθαρά οικονομικά να το δεις μόνο, το κράτος επιβαρύνεται με την κίνηση της διαδικασίας και επωμίζεται ένα πολύ μεγάλο κόστος.

Ακριβώς, αφού υπάρχει διοικητική αντιμετώπιση με πρόστιμο (και μάλιστα 60πλάσιο), πώς αιτιολογείται η ποινικοποίηση; Πέρα από αψυχολόγητη κίνηση απ' τη μεριά του κράτους, είναι απόδειξη ότι ΚΑΙ το κράτος βλέπει τον πολίτη ως εχθρό. Άλλωστε κώδικας όταν αυτός που εισπράτει είναι το κράτος υπάρχει — ενώ όταν είναι να εισπράξει πολίτης απ' το κράτος, άσ' τα βράσ' τα.