Βρίσκω ενδιαφέρουσα τη συζήτησή σας:
Όλοι "ξέρουμε" ότι δεν κάνουν οι πολιτικοί αυτά που υπόσχονται.
Όλοι "ξέρουμε" ότι δεν τους ψηφίζουμε για αυτά που είπαν ότι θα κάνουν.
Όλοι "ξέρουμε" ότι δεν πρόκειται να κάνουν κάποια πράγματα που λένε ότι θα κάνουν ή ότι θα κάνουν κάποια πράγματα που δεν έχουν πει ότι θα τα κάνουν.
Αν επομένως όλοι είμαστε τόσο σπουδαίοι γνώστες της πολιτικής και τόσο μέσα στο μυαλό του κάθε πολιτικού και τόσο ξύπνιοι ψηφοφόροι, τότε για ποιούς είναι τα προγράμματα, οι προεκλογικές εκστρατείες κλπ; Για τους "άλλους", που "δεν ξέρουν¨; και πόσοι είναι πιά αυτοί οι "άλλοι" αφού όλοι ξέρουμε;
Και τελικά, αν δεχτούμε ότι έτσι είναι, δεν είναι σα να λέμε ότι θα πρέπει να ζούμε σε μια κοινωνία που δεν έχει καμιά αξία η υπόσχεση, ο λόγος ή ακόμα και μια απλή δήλωση; Ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε κανέναν απολύτως, γιατί όλοι έχουν δικαίωμα του εκλέγεσθαι, άρα όλοι είναι πιθανοί πολιτικοί, άρα όλοι είναι εξ ορισμού ανέντιμοι.
Συνεπώς, δεν υπάρχει και κανένας λόγος να υπάρχει έλεγχος ή τιμωρία ή έκφραση δυσαρέσκειας αφού όλα είναι αναμενόμενα.
Κλπ κλπ κλπ
ΥΓ Δεν κάνω κριτική σε κανέναν από τους προλαλήσαντες, ελπίζω αυτό να είναι κατανοητό. Απλά το συγκεκριμένο είναι ένα ζήτημα που με απασχολεί, κυρίως γιατί έχω έρθει σε επαφή με ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τα κοινά οι οποίοι δεν είχαν τον κυνισμό ή αν θέλετε τον ρεαλισμό μας. Κι αυτοί ήταν τελικά οι άνθρωποι που όχι μόνο νοιάζονταν αλλά προσπαθούσαν έμπρακτα να αλλάξουν κάτι.