Εννοώ ότι ο Περικλής αλλιώς βλέπει το --kç--του μπουζουξή και αλλιώς το --hç-- του μπαξέ (απ' όπου και ξεκίνησε η συζήτηση).
Πράγματι. Όχι όμως επειδή είναι άλλοι φθόγγοι αλλά επειδή στο ένα έχουμε θέμα πρωτότυπης λέξης + παραγωγική κατάληξη και στο άλλο μια λέξη μονοκόμματη. (Ή, τέλος πάντων, δεν ξέρω αν στα τούρκικα ο μπαξές είναι κι αυτός σύνθετη λέξη, αλλά για τα ελληνικά δεδομένα είναι απλή.)
Το ερώτημά μου το γενικό, προς όλους, είναι πώς αντιλαμβάνονται τη διαφορά (αν αντιλαμβάνονται καν ότι υπάρχει διαφορά) στη μεταφορά από την ξένη γλώσσα προς τα ελληνικά.
Νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα μεταφοράς από ξένη γλώσσα. Πλέον αυτά γίνονται ενδοελληνικώς. Τόσο το επίθημα -τζής από μόνο του όσο και πολλές λέξεις με αυτό το επίθημα αποτελούν πλέον στοιχεία της ελληνικής, που ο ομιλητής είτε δε γνωρίζει είτε δεν ενδιαφέρεται αν ιστορικώς προέρχονται από τα τούρκικα:
σουβλατζής
λεωφορειατζής
βιολιτζής
παγωτατζής
ΚΥΠατζής
ΠΑΟΚατζής και ΠΑΣΟΚατζής δεν τα 'χω ακούσει, αν και νότιος. Όσο για τη διάκριση ΠΑ(Σ)ΟΚτζής / ΠΑ(Σ)ΟΚτσής, είναι πολύ πιθανόν να μην προσέχω πώς το προφέρει ο καθένας, και δε θα απέκλεια και οι ίδιοι οι ομιλητές να μην πολυσκοτίζονται αν το λένε έτσι ή αλλιώς. Το θέμα αποκτά σημασία όταν πάμε να τα γράψουμε. Ακόμη κι εγώ ο ίδιος δεν είμαι σίγουρος πώς τα προφέρω.