Οι γελοιογραφίες, η σάτιρα, οι παροιμίες, οι αφορισμοί, συνοψίζουν πείρα και σοφία, αλλά ταυτόχρονα ισοπεδώνουν και δεν αφήνουν να φανούν λεπτομέρειες και μικροδιαφορές, τα στοιχεία εκείνα που αφήνουν μια χαραμάδα ανοιχτή να περάσει η ελπίδα. Άλλωστε, με την ελπίδα για κάτι καλύτερο ανεβαίνουμε συνέχεια την ανηφόρα. Αν πιστεύαμε ότι κουτρουβαλάμε σε μια κατηφόρα που θα μας βγάλει στο βάραθρο, θα σκύβαμε το κεφάλι, θα κουλουριαζόμασταν και θα παρακαλούσαμε να κυλήσουμε όσο γίνεται πιο γρήγορα. Παρακολουθώντας την κάλυψη των εκλογών από το Mega, απελπιζόμουν κάθε φορά που άκουγα τα κυνικά σχόλια της κυρίας Κανέλλη. Μα, αν τούτοι οι πολιτικοί είναι όλοι οι ίδιοι και η μόνη άλλη λύση που έχουμε είναι αυτή που μας προτείνει το κόμμα της κυρίας Κανέλλη, τη βάψαμε (μαύρη κι άραχνη). Εγώ, σε τέτοια περίπτωση, θα προτιμούσα τις αυταπάτες και την επιλεκτική μνήμη. Προτιμώ, ωστόσο, από το μαύρο-άσπρο, τις αποχρώσεις, ακόμα κι αν είναι αποχρώσεις του γκρίζου.