Επειδή ορισμένοι πηγαίνουν με χίλια...
- Thread starter Zazula
- Start date
Και στο μεταξύ, σκορπίζοντας πολυβοληδόν σχόλια επί παντός επιστητού αριστερά-δεξιά, ο Ζαζουλεύς καβάντζαρε τον Κάβο Ντουζινοχίλιο, οπότε μου απομένει να απαθανατίσω το συμβάν με μικρή καθυστέρηση (μικρότερη πάντως από την περίφημη φωτογραφία στην Ιβοτζίμα). Και στα δικά σου bir milyon, φίλτατε!
bernardina
Moderator
Άντε, και μια σουμάδα στην υγειά σου, Ζαζουλεύ!
Όχι, γιατί τότε δεν θα γιορτάσω ούτε τα 1000.
Μπράβο ρε Ζάζουλε. Και εις νικελικά. :)
Μόλις κέρδισες βαθμούς αυτογνωσίας.
...
Εχίλιασε ο Δύτης μας, μ' ένα ωραίο νήμα
βιβλία που δε γράφτηκαν και ίσως να 'ναι κρίμα :)
Μα φτάξαν οι ντουζπουανιές απ' όλη την Ευρώπη
μάθαν πως δωδεκάρισε ο Ζάζουλας κατόπι :up:
Εχίλιασε ο Δύτης μας, μ' ένα ωραίο νήμα
βιβλία που δε γράφτηκαν και ίσως να 'ναι κρίμα :)
Μα φτάξαν οι ντουζπουανιές απ' όλη την Ευρώπη
μάθαν πως δωδεκάρισε ο Ζάζουλας κατόπι :up:
Και η Λέξι έκλεισε τα πέντε!
Ας βάλω εδώ μια μαγιά μέχρι να εμφανιστεί κάποιο ειδικό νήμα (και μετά, το παρόν ας αυτοκαταστραφεί ή ας μετατεθεί όπου δει)...
...
Five Years - David Bowie
Pushing thru the market square
Such great people flocking
News had just come over
We had five years lexiloging
I heard telephones, opera house, favourite melodies
and posted mine, too, the jester's
I saw boys, toys, electric irons and T.V.'s
My brain hurt like a warehouse
It had no room to spare
I had to cram so many things
To store everything in there
And all the fat-skinny people, and all the tall-short people
And all the nobody people, and all the somebody people
I never thought I'd need so many people
I think I saw you in an ice-cream parlour
Drinking milkshakes cold and long
Smiling and waving and looking so fine
Don't think you all knew you were in this song
And it was cold and it rained so I felt like an actor
And I thought of Lexi and I wanted to get back there
Your face, your race, the way that you talk
I kiss you, you're beautiful, I want you to walk
We've got five years, stuck on my eyes
We've got five years, what a surprise
We've got five years, our posts hold a lot
We've got five years, and that's not all we got
Warning: may contain nuts; keep yours protected at all times. :twit:
Με τις υγείες μας! Κι από χρόνου! :up:
Απροσχεδίαστο, αυτοσχεδίαστο, βιαστικό, αλλά αυθόρμητο.
Five Years - David Bowie
Pushing thru the market square
Such great people flocking
News had just come over
We had five years lexiloging
I heard telephones, opera house, favourite melodies
and posted mine, too, the jester's
I saw boys, toys, electric irons and T.V.'s
My brain hurt like a warehouse
It had no room to spare
I had to cram so many things
To store everything in there
And all the fat-skinny people, and all the tall-short people
And all the nobody people, and all the somebody people
I never thought I'd need so many people
I think I saw you in an ice-cream parlour
Drinking milkshakes cold and long
Smiling and waving and looking so fine
Don't think you all knew you were in this song
And it was cold and it rained so I felt like an actor
And I thought of Lexi and I wanted to get back there
Your face, your race, the way that you talk
I kiss you, you're beautiful, I want you to walk
We've got five years, stuck on my eyes
We've got five years, what a surprise
We've got five years, our posts hold a lot
We've got five years, and that's not all we got
Warning: may contain nuts; keep yours protected at all times. :twit:
Με τις υγείες μας! Κι από χρόνου! :up:
Απροσχεδίαστο, αυτοσχεδίαστο, βιαστικό, αλλά αυθόρμητο.
Last edited:
bernardina
Moderator
Εγώ πάλι θέλω να ομολογήσω ότι, εκτός από τα παινέματα («πολλή δουλειά και πολλή αγάπη»), που τα έγραψα αλλού, έχω κολλήσει να ακούω το τραγούδι του Bowie. Ένα παράπονο: περίμενα κάποιος από τους συνδέσμους των νέων στίχων να με πάει σε κάτι ανατρεπτικά πρωταπριλιάτικο. Δεν βρήκα κανέναν. Ίσως καλύτερα έτσι: η πρωταπριλιά είναι για μια μέρα, τα γενέθλια για ένα χρόνο.
Μου το έστειλε προσεκτικός και παρατηρητικός φίλος του φόρουμ και φαν της Μπέρνης και το αναρτώ αμέσως, ως αναμνηστικό:
bernardina
Moderator
omg! I have my very own fan club of one? :wub:Speechless... and oh, so grateful dead. I most humbly thank you both.:blush:
Κι εγώ είμαι φαν, αλλά δεν ασχολούμαι με νούμερα, γιατί όπως είπε ο μεγάλος φιλόσοφος Παπαδάκης, αν ασχολείσαι με νούμερα γίνεσαι νούμερο. Βέβαια εγώ δεν διατρέχω αυτόν τον κίνδυνο, μού λένε μερικοί, καλοί μου φίλοι, γιατί ο βρεγμένος δεν φοβάται την βροχή, λένε. Λατρευτοί μου φίλοι.