180K and counting...
Η τύχη άλλαξε για τον επαίτη Μπίλι Ρέι Χάρις μια ημέρα του περασμένου μήνα όταν ανάμεσα στα κέρματα που του πετούσαν οι περαστικοί σε μια πλατεία του Κάνσας όπου ήταν καθισμένος βρήκε ένα μονόπετρο δαχτυλίδι. Η πρώτη του σκέψη ήταν εκείνη κάθε επαίτη, δηλαδή να πουλήσει το δαχτυλίδι στο πλησιέστερο κοσμηματοπωλείο. Αυτό έκανε και ο Χάρις, όταν όμως ο κοσμηματοπώλης του πρόσφερε 4.000 δολάρια, ο καλόκαρδος επαίτης αποφάσισε να μην πουλήσει τελικά το εύρημά του, αλλά να το κρατήσει για την περίπτωση που επέστρεφε ο ιδιοκτήτης του.
Κάπως έτσι ξεκίνησε ένα σύγχρονο αστικό παραμύθι που έχει κλέψει τις καρδιές των Αμερικανών. Ο,τι κι αν ήταν που απέτρεψε τελικά τον επαίτη από το να πουλήσει το δαχτυλίδι, τον αντάμειψε. Ξαναβρέθηκε με χαμένους από χρόνια συγγενείς του, έχει πια σπίτι και δουλειά και αρκετά χρήματα για να σταματήσει να ζητιανεύει.
Η καλή του πράξη του άλλαξε τη ζωή, καθώς δύο μέρες αφότου βρήκε το μονόπετρο, η ιδιοκτήτριά του Σάρα Ντάρλινγκ επέστρεψε και τον ρώτησε αν της είχε πέσει κάτι πολύτιμο μέσα στο ποτηράκι όπου μάζευε τα κέρματα. «Ηταν ένα δαχτυλίδι;», τη ρώτησε και όταν εκείνη του απάντησε πώς ναι, της είπε πως το είχε.
Η Ντάρλινγκ αποφάσισε μαζί με τον σύζυγό της να δημιουργήσει ένα διαδικτυακό ταμείο με σκοπό να συγκεντρώσει 4.000 δολάρια, το ποσό για το οποίο εκείνος αρνήθηκε να το πουλήσει και να ανταμείψει τον 55χρονο Χάρις για την τιμιότητά του. Μέχρι χθες Δευτέρα, το ταμείο τους είχε συγκεντρώσει 185.000 δολάρια και το ποσό συνέχιζε να αυξάνεται. Στο μεταξύ, ο Ρόμπιν Χάρις Γουίλιαμς, είδε το συμβάν στις ειδήσεις και συνειδητοποίησε ότι ο Χάρις ήταν ο αδερφός της.
Η Ντάρλινγκ η οποία ξεκίνησε ουσιαστικά την παραμυθένια υπόθεση, είχε ρίξει χύμα από την τσάντα της μερικά κέρματα στον Χάρις χωρίς να θυμηθεί πως εκεί βρισκόταν και το δαχτυλίδι των αρραβώνων της. «Οταν το ξαναβρήκα έμοιαζε με θαύμα. Ημουν σίγουρη πως δεν θα το ξανάβρισκα ποτέ.», δήλωσε αργότερα.
Τι διαβάζω τώρα, εγώ η στριμμένη, ανάμεσα στις γραμμές;
1) Για μια ξεμυαλισμένη που είχε το δαχτυλίδι των αρραβώνων της πεταμένο χύμα μέσα στην τσάντα. Τόσο την ένοιαζε...
2) Για έναν "καλόκαρδο" επαίτη, που δεν δέχτηκε τα τέσσερα χιλιάρικα του "κοσμηματοπώλη" (λέγε με loan shark) γιατί, προφανώς κατάλαβε ότι για να του δίνει τόσα λεφτά, το δαχτυλίδι θα αξίζει πολύ περισσότερο. Σωστός. Και πέρα για πέρα μαζί του.
3) Για την ξεμυαλισμένη που, αντί να βάλει το χέρι στην τσέπη και να ανταμείψει τον άνθρωπο για το ότι κράτησε το δαχτυλίδι της (στο κάτω κάτω, τέσσερα χιλιάρικα για έναν άστεγο δεν είναι παίξε-γέλασε· άλλος στη θέση του μπορεί και να το είχε σκοτώσει για λιγότερα) έστησε διαδικτυακό έρανο με σκοπό να συγκεντρώσει το αρχικό ποσό. Με ξένα κόλλυβα μνημονεύει, δηλαδή. Μπράβο, χουβαρντού μου!
4) Για μια τύπισσα που χάρη στο ντόρο που έγινε ανακάλυψε ότι ο άστεγος είναι ο αδελφός της! Εδώ προσεύχομαι --γονατιστή και με δάκρυα στα μάτια-- στους θεούς των κλειστών στομάτων να με κρατήσουν για μην ανοίξω το δικό μου.
Για περισσότερες λεπτομέρειες
τυχαίο δείγμα.
Πράγματι,
Θαύμα παιδάκι μου, θαύμα! που θα έλεγε και ο σκιτσογράφος.
ΥΓ. Τι ΔΕΝ καταλαβαίνω;
