Καλά, σε πρόλαβαν προ πολλού :) Τη μέρα που έγινε η παρουσίαση του έργου, οι ομιλίες διακόπηκαν από διαμαρτυρόμενους με πανό κατά της τσιμεντοποίησης και της κατάργησης του πρασίνου στο Φαληρικό Δέλτα εξαιτίας των έργων - πράγμα που εμένα προσωπικά με έπεισε ότι κανένας από τους διαμαρτυρόμενους δεν είχε πατήσει το πόδι του στο Φαληρικό Δέλτα μέχρι τότε. Μπορεί να μην ήξεραν καν πού πέφτει η Καλλιθέα. Για να 'ναι κοντά στη θάλασσα, όμως, μάλλον την είχαν φανταστεί κάπως σαν τη Χαλκιδική.
Τσιγγάνικα κλαψιάρικα βιολιά:
Μετά την αποψίλωση του κέντρου από τα Πανεπιστήμια αρχές του 90, τα οποία τα έστειλαν στο βουνό απομονώνοντας τους φοιτητές και στερώντας τους την άμεση επαφή με τα δρώμενα της πόλης, με ό,τι αυτό συνεπάγετο για την λειτουργία της πόλης και την παιδεία των σπουδαστών, το δράμα συνεχίζεται.
Σειρά έχουν πλέον τα ιστορικά κτίρια του κέντρου. Η τριλογία της Βιβλιοθήκης, του Πανεπιστημίου και της Ακαδημίας διαλύεται, γιατί ένα ίδρυμα με ξενόφερτους συμβούλους και μέλη αποφάσισε πως θα «δωρίσει» νέα κτίρια για την στέγαση τους μακρυά από τον φυσικό τους και τον ιστορικό τους χώρο, όπου ανήκουν για πάνω από έναν αιώνα.
Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. Εντωμεταξύ, εγώ είχα την εντύπωση ότι δεν θα καταργηθούν τα ήδη υπάρχοντα κτίρια, μήπως όμως δεν ισχύει;
Αντί αυτών απαίτησε δωρεά δημόσιας γης, για να την τσιμεντοποιήσει και μετά να την εκμεταλλευτεί. Αυτό δεν λέγεται δωρεά. Κάπως αλλιώς λέγεται.
Αυτό λέγεται «δεν έχω διαβάσει το νόμο με τον οποίο κυρώθηκε η σύμβαση αλλά παρ' όλ' αυτά μιλάω». Έτσι λέγεται.
