Π.χ. δεν βλέπω κάτι λάθος στο "Η Ευρώπη πρέπει να ξεπεράσει εαυτόν" γιατί το διαβάζω "πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της".
Καλημέρα. Παρακάμπτω τη λογική «δεν βλέπω κάτι λάθος στο Α διότι το διαβάζω Β», επιμένω ότι διατυπώσεις όπως «Η Ευρώπη πρέπει να ξεπεράσει εαυτόν» είναι γελοίες, και επανέρχομαι δριμύτερος, διότι έπεσα πάνω σε νέο κρούσμα, που έβγαλε άλλα ωραία στην επιφάνεια.
Έγραφε χτες ο
Κασιμάτης στην Καθημερινή:
...παρόμοια ιδεοκρατική προσέγγιση από ένα κόμμα της Αριστεράς θα έπρεπε να προξενεί κατάπληξη κυρίως σε όσους θεωρούν εαυτόν μαρξιστή....
Η σκέψη μου κάνει την παρακάτω διαδρομή με στάσεις:
Γιατί όχι «σε όσους θεωρούν εαυτούς μαρξιστές»;
Γιατί όχι καλύτερα «σε όποιον θεωρεί εαυτόν μαρξιστή»;
Γιατί όχι ακόμα καλύτερα «σε όποιον θεωρεί ότι είναι μαρξιστής»;
Κάτσε, σκέφτομαι, να δω μερικά ευρήματα με «
θεωρούν εαυτόν». Πρώτο πρώτο από τα διόλου ευκαταφρόνητα 525 ευρήματα είναι ένας αστείος τίτλος κάποιας Εβδόμης:
Οι φαρμακοποιοί δεν θεωρούν εαυτόν «κλειστό επάγγελμα»
Να όμως που ο τίτλος έχει ήδη σχολιαστεί από τον
Τιπούκειτο (από το 2011) στο παρακάτω κείμενο, όπου καταθέτει γκρίνιες παρόμοιες με τις δικές μου:
Μέσα στον γενικότερο γλωσσικό σουσουδισμό που μας δέρνει (τι του λείπει του ψωριάρη…), εξέχουσα θέση κατέχει ο εαυτός. Εννοώ κυριολεκτικά την αυτοπαθή αντωνυμία, ιδιαίτερα στην αιτιατική ενικού, χωρίς μάλιστα οριστικό άρθρο — χρήση που οι εξαίρετοι έλληνες δημιοσιογράφοι τη θεωρούν, προφανώς, περιδιαγραμμάτου και της δίνουνε να καταλάβει. Εννοείται ότι στις περισσότερες περιπτώσεις προκύπτουν απολαυστικές ελληνικούρες όπως οι εξής:
1. «Δηλώνει δε ότι η Γερμανία πρέπει να θέσει εαυτόν ξεκάθαρα στην πλευρά του διεθνούς δικαίου» (είπαμε ότι πουλάει αντριλίκι η Καγκελάρια, αλλά όχι κι έτσι)
2. «Εκτός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος έθεσε εαυτόν η Τσουρή» (να εύχεσαι, καημένε μου, να μη σε πετύχει η Τσουρή στο δρόμο)
3. «…με την εξαίρεση των τριών βουλευτών που έθεσαν εαυτόν εκτός κόμματος» (συλλογικότητα όμως αυτοί οι βουλευταί, ε; Τρεις νομάτοι, ένας εαυτός.)
4. «Οι φαρμακοποιοί δεν θεωρούν εαυτόν “κλειστό επάγγελμα”» (επίσης συλλογικότατοι και αλληλέγγυοι οι φαρμακοποιοί)
Να μην τα ξαναλέμε και γινόμαστε κουραστικοί: οι μεταξωτές αντωνυμίες θέλουν κι επιδέξιες πτώσεις (και αριθμούς). Άμα θες να μιλάς καθαρεύουσα, πρέπει να πεις «εκτός πρωταθλήματος έθεσε εαυτήν η Τσουρή», «των τριών βουλευτών που έθεσαν εαυτούς εκτός κόμματος», «οι φαρμακοποιοί δεν θεωρούν εαυτούς κλειστό επάγγελμα» και ούτω καθεξής. Αλλιώς, καλύτερα να λες «τον εαυτό της», «τον εαυτό τους» και τα λοιπά, όπως έμαθες με το γάλα της μάνας σου, δύσμοιρε δημιοσιογράφε και της υψιπέτιδος μούσης εραστά.
Προσέξτε τους
δημιοσιογράφους — το επαναλαμβανόμενο παραπανίσιο -ι- δεν πρέπει να είναι ορθογραφικό λάθος.
Είναι δύσκολες οι καθαρευουσιάνικες συντάξεις. Κοιτάζω και τα «θεωρούν εαυτούς» και αμέσως αμέσως ξεπετάγονται τα τερατάκια:
Τίτλος στην Καθημερινή:
Θεωρούν εαυτούς εξαπατημένους για την Kύπρο
και η είδηση αρχίζει:
Εξαπατημένοι (πολύ sick) θεωρούν εαυτούς οι Tούρκοι, όσον αφορά την Kύπρο.
Το «Οι Τούρκοι θεωρούν ότι τους εξαπάτησαν» δεν ήταν στις επιλογές;
Ή σε
άρθρο στο Βήμα:
Η ΕΚΤ έχει μεγαλύτερα εχέγγυα ανεξαρτησίας από εκείνα των εθνικών εποπτικών αρχών που θεωρούν εαυτούς μέρος μιας εθνικής τραπεζικής αγοράς.
Προσέξτε: Οι αρχές θεωρούν εαυτούς…
Θεωρήστε εαυτούς (και εαυτές) διασκεδάσαντες (και διασκεδάσασες).
:
