Σε γλώσσες με μακρά ιστορική διαδρομή, είναι προφανές και επόμενο η ιστορική ορθογραφία να διαφέρει από την προφορά μιας λέξης, να διαφέρει από τη σημερινή φωνολογική ή φωνητική υπόσταση μιας λέξης. Να διαφέρει δηλαδή η ιστορική-ετυμολογική γραφή της από τη φωνολογική γραφή της ή από την, ακόμη πιο πιστή, σημερινή προφορά και γραφή της λέξης, τη φωνητική γραφή της. Έτσι λ.χ. γράφουμε στα Ελληνικά κατοικία (ετυμολογική-ιστορική ορθογραφία), ενώ –θεωρητικά!– θα μπορούσαμε να γράφουμε κατικία (φωνολογική ορθογραφία), αποδίδοντας την προφορά της λέξης, ή να γράφουμε κατιk̃ία (φωνητική ορθογραφία), αποδίδοντας ακόμη πιο πιστά την προφορά της λέξης (π.χ. την ουρανική / μαλακή προφορά του κ προ του ι με ένα k̃ αντί του απλού κ).
(Μα τι συζητάμε ακριβώς σε αυτό το νήμα; Σαν μακροβούτι σε φανταστικά παράλληλα σύμπαντα μοιάζει να εξελίσσεται η κουβέντα...)
Άμα προφέρεις αμ-φι τότε ενώνεις τα χείλη στο μ.
άμα το προφέρεις αν-φι, τότε ίσως όχι.
Αγαπητέ Φερν,Ἀγαπητοί μου συζητητές, χαίρομαι γιὰ τὶς ἀπαντήσεις. Λυπάμαι γιὰ τοὺς χαρακτηρισμούς. Αὐτοπροσδιρίζομαι ὑποστηρικτὴς τοῦ πολυτονικοῦ καὶ ὄχι ὀπαδός του. Εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ὑπόδειξη νὰ διαβάσω τὰ ὅσα ἔχουν γραφεῖ στὸ ἱστολόγιο γιὰ τὴν μελέτη τοῦ Τσέγκου. Μέχρι να τὰ διαβάσω δὲν ἀποδέχομαι ὅτι διέπραξε κάποια ἀπάτη. Πρὸς τὸ παρὸν δέχομαι ὅτι ἐρεύνησε ἕνα φαινόμενο καὶ τεκμηρίωσε τὴν ἄποψή του. Οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ μονοτονικοῦ ἔχουν κάνει κάτι ἀντίστοιχο;
Ίσως θα ενδιέφερε τους αγαπητούς φίλους η αναλυτική βιβλιοκρισία τής συναδέλφου Λουκίας Ταξιτάρη στον 18ο τόμο τού περιοδικού Γλωσσολογία, που είναι τώρα διαθέσιμη εδώ.
Με συγκροτημένο λόγο διαλύει τις πλάνες και εκθέτει ένα προς ένα τα μεθοδολογικά σφάλματα της έρευνας Τσέγκου, αποδεικνύοντας το σαθρό της θεμέλιο. Το εξαιρετικό της άρθρο τιτλοφορείται «Η εκδίκηση των τόνων ή επιστημονικές ατονίες;»
Ευχαριστώ.
Εγώ λοιπόν θα ήθελα να μας εξηγήσεις, φίλτατε fern, την εμπειρία σου σε σχέση με το πολυτονικό. Σε σχέση με την ιστορική ορθογραφία καταλαβαίνω τι εννοείς και, παρότι είμαι υπέρ της ιστορικής ορθογραφίας και όχι της φωνητικής, με τη φωνητική ορθογραφία δεν θα υπήρχε ορθογραφικό πρόβλημα για κανέναν, αφού όλα θα γράφονταν με μονά σύμφωνα και με ε, ι και ο.Μὲ τὴν ἱστορικὴ ὀρθογραφία ἔχω παρατηρήσει ὅτι τὸ μυαλό μου δουλεύει περισσότερο, καὶ ἔχω βελτιώσει τὴν ὀρθογραφία μου. Ἂν ἐνδαφέρεται κανεὶς γιὰ τὴν ἐμπειρία μου.