Κι ένα φεμινιστικό κομμάτι
Τα καλύτερα μουσικά γιουτιουμπάκια
- Thread starter nickel
- Start date
Ένα παλιό ζευγαράκι
Costas
¥
Εκπομπή-αφιέρωμα στον Elliott Carter, μιας ώρας. Γαλλόφωνη. Ως τις 6 Δεκεμβρίου. (France Musique)
Edit: Ο Carter απασχολεί την εκπομπή κάνα 20λεπτο, το πολύ. Μετά η εκπομπή συνεχίζεται με άλλη επικαιρότητα.
Edit: Ο Carter απασχολεί την εκπομπή κάνα 20λεπτο, το πολύ. Μετά η εκπομπή συνεχίζεται με άλλη επικαιρότητα.
...
Fine and mellow - Billie Holiday
Lester Young (tenor sax), Roy Eldridge (trumpet), Doc Cheatham (trumpet), Vic Dickenson (trombone), Coleman Hawkins (tenor sax), Gerry Mulligan (baritone sax), Mal Waldron (piano), Osie Johnson (drums), Milt Hinton (bass), Ben Webster (tenor sax), Danny Barker (guitar).
Sound of Jazz, CBS television broadcast, New York, December 8, 1957
Fine and mellow - Billie Holiday
Lester Young (tenor sax), Roy Eldridge (trumpet), Doc Cheatham (trumpet), Vic Dickenson (trombone), Coleman Hawkins (tenor sax), Gerry Mulligan (baritone sax), Mal Waldron (piano), Osie Johnson (drums), Milt Hinton (bass), Ben Webster (tenor sax), Danny Barker (guitar).
Sound of Jazz, CBS television broadcast, New York, December 8, 1957
Το πανκ γεννήθηκε στο Περού!
Το πανκ γεννήθηκε στο Περού! Αυτό ισχυρίζονται οι παθιασμένοι λάτρεις ενός νεανικού συγκροτήματος των μέσων της δεκαετίας του ’60 , των Los Saicos, που ξεφύτρωσε στην περουβιανή πρωτεύουσα Λίμα, διέγραψε μετεωρική πορεία, έγινε καλτ, και έπειτα από μισό αιώνα ξαναβρέθηκε στον αφρό του κύματος! Απίστευτο. Οι Los Saicos, στην ανάποδη μεριά του πλανήτη, είχαν ακούσει μόνο Έλβις, Μπητλς και Ρόλινγκ Στόοουνς. Αλλά είχαν τσαγανό και τρέλα, κι αυτά ήταν αρκετά για να βγάλουν με τις κιθάρες κάτι σαν γκαράζ ροκ, κάτι σαν πρωτο-πανκ προτού υπάρξει η λέξη. Τους ανακάλυψε ο Γκάρντιαν, και τους παρουσιάζει σε άρθρο των Jonathan Watts και Dan Collyns (Where did punk begin? A cinema in Peru, The Guardian, 14 Σεπ. 2012), άρθρο που αναδημοσιεύεται στα Νέα αυτού του Σαββάτου: Το πανκ γεννήθηκε στο Περού!, της Χάρης Ποντίδα (ΤΑ ΝΕΑ Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012).
Ιδού το περίφημο Demolicion (κομμάτι του 1964)
και άλλα δύο:
Cementerio
Camisa de fuerza
Το πανκ γεννήθηκε στο Περού! Αυτό ισχυρίζονται οι παθιασμένοι λάτρεις ενός νεανικού συγκροτήματος των μέσων της δεκαετίας του ’60 , των Los Saicos, που ξεφύτρωσε στην περουβιανή πρωτεύουσα Λίμα, διέγραψε μετεωρική πορεία, έγινε καλτ, και έπειτα από μισό αιώνα ξαναβρέθηκε στον αφρό του κύματος! Απίστευτο. Οι Los Saicos, στην ανάποδη μεριά του πλανήτη, είχαν ακούσει μόνο Έλβις, Μπητλς και Ρόλινγκ Στόοουνς. Αλλά είχαν τσαγανό και τρέλα, κι αυτά ήταν αρκετά για να βγάλουν με τις κιθάρες κάτι σαν γκαράζ ροκ, κάτι σαν πρωτο-πανκ προτού υπάρξει η λέξη. Τους ανακάλυψε ο Γκάρντιαν, και τους παρουσιάζει σε άρθρο των Jonathan Watts και Dan Collyns (Where did punk begin? A cinema in Peru, The Guardian, 14 Σεπ. 2012), άρθρο που αναδημοσιεύεται στα Νέα αυτού του Σαββάτου: Το πανκ γεννήθηκε στο Περού!, της Χάρης Ποντίδα (ΤΑ ΝΕΑ Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012).
Almost a decade before the Ramones, the New York Dolls or the Sex Pistols struck a chord in anger, the Peruvian band Los Saicos (the Psychos) were screaming, speeding and drinking their way to local notoriety.
Their signature tune, Demolición (Demolition) has been revived as an anthem for political protesters and, reportedly, for drug barons.
Demolición starts slowly with a typical 60s guitar and drum intro, then jolts a decade into the future as lead man, Erwin Flores, screeches “tatatatayayayaya”, followed by an anarchic exhortation to “Smash down the train station!”
Demolición has become a rebel anthem --and not just for the politically disaffected. “I heard a report from Mexico that the bosses of drug cartels drive into town in trucks with speakers playing it at full volume. That's cool,” said Pancho Guevara, though he insisted the band were more naive than anarchic.
In the Lima district of Lince, a marble plaque has been erected with the provocative claim etched in marble: “The global punk movement was born here. Demolish!!!”
It is a controversial claim. There were no safety pins, no mohicans and, according to the band, no drugs beyond cigarettes and alcohol. But they were undoubtedly breaking the mould.
But Guevara said the label was unimportant. “I don't know what ‘punk’ is,” he said. “We wanted to play rock'n'roll but this is the sound that came out. I don't know where it came from. It was just something that emerged when we started playing.”
Their signature tune, Demolición (Demolition) has been revived as an anthem for political protesters and, reportedly, for drug barons.
Demolición starts slowly with a typical 60s guitar and drum intro, then jolts a decade into the future as lead man, Erwin Flores, screeches “tatatatayayayaya”, followed by an anarchic exhortation to “Smash down the train station!”
Demolición has become a rebel anthem --and not just for the politically disaffected. “I heard a report from Mexico that the bosses of drug cartels drive into town in trucks with speakers playing it at full volume. That's cool,” said Pancho Guevara, though he insisted the band were more naive than anarchic.
In the Lima district of Lince, a marble plaque has been erected with the provocative claim etched in marble: “The global punk movement was born here. Demolish!!!”
It is a controversial claim. There were no safety pins, no mohicans and, according to the band, no drugs beyond cigarettes and alcohol. But they were undoubtedly breaking the mould.
But Guevara said the label was unimportant. “I don't know what ‘punk’ is,” he said. “We wanted to play rock'n'roll but this is the sound that came out. I don't know where it came from. It was just something that emerged when we started playing.”
Ιδού το περίφημο Demolicion (κομμάτι του 1964)
και άλλα δύο:
Cementerio
Camisa de fuerza
Costas
¥
Νόστιμα! Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με το άρθρο. Εγώ προσωπικά δεν έχω συνδέσει το 12μετρο με το πανκ· αντιθέτως, θα έλεγα, τουλάχιστον με βάση τους Sex Pistols. Το tatata - yayayayaya δεν νομίζω ότι αρκεί για να χαρακτηριστεί το κομμάτι πρωτοπάνκ. Αν είναι έτσι, τότε πολύ πιο πρωτοπάνκ είναι το Lucille του Little Richard.
My mother told me: "You better shop around, be a man, if you can, I know you can"
My mother told me: "You better shop around, be a man, if you can, I know you can"
Μα ούτε η εφημερίδα επικυρώνει τον ισχυρισμό, ούτε καν οι ίδιοι, που εξηγούν με πάσα ειλικρίνεια ότι αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να παίζουν, να πίνουν και να τους κυνηγάνε όμορφα κορίτσια. More naive than anarchic. Τη φασαρία την κάνει η τοπική κοινωνία, που διεκδικεί μια θέση στον ήλιο, έστω και by proxy. Ε, ας μη τους χαλάσουμε το μύθο, αν μη τι άλλο για το σύνθημα Demolition (σύνθημα όχι τόσο αναμενόμενο στα 1964).:mellow:
Τώρα, για ν' αλλάξουμε θέμα, ακούστε αυτούς. Λέγονται Charlie Boyer and The Voyeurs, και το κομμάτι I Watch You.
Κάτι μεταξύ Inspiral Carpets και Dandy Warhols ή κάπως έτσι.
Τώρα, για ν' αλλάξουμε θέμα, ακούστε αυτούς. Λέγονται Charlie Boyer and The Voyeurs, και το κομμάτι I Watch You.
Κάτι μεταξύ Inspiral Carpets και Dandy Warhols ή κάπως έτσι.
Χτες είχα την καλή έμπνευση και τύχη να πάω να ακούσω τον Διονύση Σαββόπουλο να τραγουδάει Μάνο Χατζιδάκι στο Μέγαρο Μουσικής. Μια ξεχωριστή παράσταση που έπασχε σε ένα μόνο, αλλά σημαντικό, σημείο: η ταρατατζούμ πλευρά του Σαββόπουλου τον έκανε να δώσει μεγάλη έμφαση στα πολλά όργανα και τις πολλές φωνές, με αποτέλεσμα να χάνονται σε πολλά τραγούδια η λιτότητα του χατζιδάκειου ήχου. Στον μάλλον μικρό για τα μεγέθη του ήχου χώρο της αίθουσας Τριάντη ήθελες να τους ζητήσεις να κλείσουν τα μικρόφωνα, να συνεχίσουν unplugged. Η φωνή του Σαββόπουλου, όπως και του Κοέν, κρατά όλο το σφρίγος της — και είχε και καλή παρέα. Στο σχήμα που βλέπουμε στα γιουτιουμπάκια από την παράσταση στο Θέατρο Δάσους στη Θεσσαλονίκη, προσθέστε και τα καμιά εκατοστή παιδάκια της χορωδίας. Στενάχωρη διαπίστωση: η κρίση πάει και στο Μέγαρο. Η αίθουσα ήταν μισοάδεια. Όταν στο τέλος ήρθε και η φιλαρμονική (καμιά τριανταριά νομάτοι) να προστεθεί στους μουσικούς, είχες την εντύπωση ότι στη σκηνή ήταν περισσότεροι απ' όσοι στα θεωρεία.
Ελπίζω να δούμε αυτή τη δουλειά και σε δίσκο, με περισσότερο σεβασμό στον ήχο του μέγιστου μινιμαλιστή.
Ηθοποιός σημαίνει φως
Το σαββοπούλειο Χάρτινο το φεγγαράκι
Ελπίζω να δούμε αυτή τη δουλειά και σε δίσκο, με περισσότερο σεβασμό στον ήχο του μέγιστου μινιμαλιστή.
Ηθοποιός σημαίνει φως
Το σαββοπούλειο Χάρτινο το φεγγαράκι
Καλημέρα. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς λέει κάποιος ότι ξύπνησε τραγουδώντας ένα κοιμήσικο τραγούδι χιπχόπ. Σαν να λέω εγώ ότι ξύπνησα τραγουδώντας κάποιο τραγούδι της Μπιορκ. Σαν να λέει κάποιος ότι ξύπνησε και κοιμόταν ακόμα. Όταν ξυπνάς, τραγουδάς το «O Sole Mio» ή κάποια σύγχρονη εκδοχή του, ας πούμε το Gangnam Style, που το 'πιασε το ρεκόρ του.
http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231223584
http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231223584
Κοιμήσικο, βλάσφημε;
Τελοσπάντων, το κυριακάτικο ξύπνημα είχαι χουζούρικο αφού!.
Αν τραγούδαγες Μπιορκ θα ερχόμουν να σε πνίξω! :devil:
.
Όχι, προς Θεού, το «O Sole Mio» ή τπτ τέτοιο!... Άσε που δεν έχει Κ-Α-Μ-Ι-Α σχέση με το Gangnam Style, ξαναματαβλάσφημε!
ΥΓ Όσο για το ρεκόρ, τα 'παμε ήδη: http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?1980-Τα-εφήμερα&p=168308&viewfull=1#post168308.
..
Το προόριζα για το σχεδόν ομότιτλο νήμα, ωστόσο λέω να κάνω τον συνοδηγό στον Νίκελ (δεν είναι η πρώτη φορά, και σ' αυτή τη βόλτα τουλάχιστον το είπα πρώτος :)) και ν' αλλάξω σταθμό, με κάτι που νομίζω πως ταιριάζει μετά το αποπάνω των Walkabouts:
Shotgun Down the Avalanche - Shawn Colvin with Alison Krauss
Το προόριζα για το σχεδόν ομότιτλο νήμα, ωστόσο λέω να κάνω τον συνοδηγό στον Νίκελ (δεν είναι η πρώτη φορά, και σ' αυτή τη βόλτα τουλάχιστον το είπα πρώτος :)) και ν' αλλάξω σταθμό, με κάτι που νομίζω πως ταιριάζει μετά το αποπάνω των Walkabouts:
Shotgun Down the Avalanche - Shawn Colvin with Alison Krauss
Μα καλά, ξεμύτισε στον αέρα τραγουδάκι καλοκαιρινής διάθεσης, αγγλόφωνο, ελληνικής κατασκευής, από τραγουδίστρια που το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς γι’ αυτήν είναι ότι έχει καλή φωνή, και τόσον καιρό με αφήνετε ανενημέρωτο; Μιλάμε για μουσική χωρίς μπουζούκια, ακόμα καλύτερα με στιλ που δεν προέρχεται ή δεν σηκώνει μπουζούκια, στιλ ανάλαφρο, ιντερνάσιοναλ μεντιτεράνεαν να το πω μ’ ένα λόγο, που μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς στα λογής λογής ΕμΤιβί του πλανήτη. Το τραγούδι λέγεται
What's Your Name (Μια Βραδιά)
και η κούκλα που το τραγουδάει λέγεται Θωμαή Απέργη, γέννημα θρέμμα της Τήνου, με φωνούλα --ας το παραδεχτούμε χωρίς ενοχές-- ενδιαφέρουσα, κι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα παρουσία (1,66 ύψος, 60 κιλά). Το σημερινό Πρώτο Θέμα της αφιερώνει σαλόνι, απ’ όπου πληροφορούμαστε ότι η Θωμαή σπουδάζει φιλολογία στην Πάτρα («Χρωστάω πέντε μαθήματα και σκοπεύω να αποφοιτήσω κάποια στιγμή», ομολογεί με συστολή) και, το κυριότερο (και εδώ κάτι σκιρτά μέσα μου):
Παράλληλα με τις σπουδές της αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο της δουλεύοντας ως διορθώτρια κειμένων σε τοπική εφημερίδα και στα περιοδικά Κόσμος, 7 μέρες αγγελίες και Image, αλλά και κάνοντας προπονήσεις στην ομάδα μπάσκετ ΕΑΠ της Πάτρας.
Κι έπειτα συζητάμε ότι δεν θα στείλουμε τραγούδι στη Γιουροβίζιον φέτος.
Δαεμάνε, έχεις χάσει το καλύτερο μου φαίνεται. :twit:
What's Your Name (Μια Βραδιά)
και η κούκλα που το τραγουδάει λέγεται Θωμαή Απέργη, γέννημα θρέμμα της Τήνου, με φωνούλα --ας το παραδεχτούμε χωρίς ενοχές-- ενδιαφέρουσα, κι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα παρουσία (1,66 ύψος, 60 κιλά). Το σημερινό Πρώτο Θέμα της αφιερώνει σαλόνι, απ’ όπου πληροφορούμαστε ότι η Θωμαή σπουδάζει φιλολογία στην Πάτρα («Χρωστάω πέντε μαθήματα και σκοπεύω να αποφοιτήσω κάποια στιγμή», ομολογεί με συστολή) και, το κυριότερο (και εδώ κάτι σκιρτά μέσα μου):
Παράλληλα με τις σπουδές της αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο της δουλεύοντας ως διορθώτρια κειμένων σε τοπική εφημερίδα και στα περιοδικά Κόσμος, 7 μέρες αγγελίες και Image, αλλά και κάνοντας προπονήσεις στην ομάδα μπάσκετ ΕΑΠ της Πάτρας.
Κι έπειτα συζητάμε ότι δεν θα στείλουμε τραγούδι στη Γιουροβίζιον φέτος.
Δαεμάνε, έχεις χάσει το καλύτερο μου φαίνεται. :twit:
Παναγιά μου μεγαλόχαρη, μεγάλη η χάρη της! Έχει και λακκάκι στο πιγούνι που μ' εξιτάρει (όμοιος τον όμοιο αγαπά) για τη συμμετρία πιγούνι - στηθαύλαξ - ομφαλός· για το πυγούνι δεν μιλώ το λιμπιστό μη μου ανεβεί
Ώφου
Και να 'μουνα φραγκοσυκιά
να 'ρθείς να κάμεις λήψεις
και σαν τελέψεις, Τηνιακιά,
τ' αγκάθια ν' αξαλείψεις
Ενδιαφέρουσα φωνή, πράγματι. Εϊμοφέρνει βέβαια (σκόπιμα, φαντάζομαι), αλλά έχει και ηχητικές δυνατότητες εκτός από τις οπτικές. Ευχαριστώ, Εάριον!
bernardina
Moderator
Φωνάρα! :inno: