wild strawberry patch

[drsiebenmal]

Με πρόλαβες. Ερχόμουν να σε τσιτάρω και να πω ότι μου αρέσει η ιδέα σου για την ενοποίηση των ερωτήσεων.

Αναρωτιέμαι αν αυτή η ερώτηση θα πρέπει να έχει σχέση πια με όλο το κείμενο του βιβλίου. Ίσως όχι υποχρεωτικά. Ίσως, πάλι, οι πρωταγωνιστές της νιότης παρουσιάζονται στον αναγνώστη μέσα από συγκεκριμένα επεισόδια της νιότης.

 

[Marinos]

Πρέπει όμως πρώτα να μας πει ο Makis (ή ο cougr) αν όντως είναι ενιαία η φράση, ή έχουμε αφιέρωση συν προμετωπίδα.

 

[MAKIS]

Οι δύο φράσεις η αφιέρωση και η απορία είναι η μια κάτω από την άλλη με μια επιπλέον γραμμή, δεν νομίζω ότι σχετίζονται.

 

[daeman]

Στην εισαγωγή του βιβλίου, ο Kets de Vries εξηγεί ότι το «patches of wild strawberries» αναφέρεται στα σύμβολα που συμβολίζουν την γλυκύτητα της ζωής και σε αναμνήσεις από φευγαλέες στιγμές χαράς και ευτυχίας.

He tries to return to his "patches of wild strawberies"..........symbols of the sweetness of life - memories of the fleeting moments of bliss and happiness that we all cling to .
[...]

Στα πρόσωπα των φευγαλέων ευτυχισμένων μου στιγμών.

Ερμηνευτικό, για να μην πάμε σε αγρούς με αγριοφράουλες.
Και γιατί να μην πάμε; Μόνο ο δρ Ίσακ θα αναπολεί; Strawberry fields forever, re!


Wild Strawberries (Smultronstället)

 

[pontios]

Take this with a grain of salt - this is how I interpret it, based on what I understood, anyway, and hopefully I haven't missed an important detail.

Just as his subject (Bergman) had resorted to a distant memory of a strawberry field to derive a positive outlook and some meaning and happiness in his life, in his later years ; the author finds himself similarly thinking about his own happiness and is drawn back to his youth and his own personal "strawberry patch". For the author however this elicits an admixture of memories, some happy memories are inter-fused with painful ones - frustratingly, he can't select the happy memories and filter out the bad ones, i.e., a "personae" (as per Jung) of disguised, masked memories, some seemingly happy at first, but masking a barbed tail, in reality, are disturbingly released.

Consequently the author asks himself - will Pythia, the oracle and westerner in himself (I think he likens himself to the Greek oracle, as he peers back through a prism of memories and re-evaluates his life, as he seeks wisdom) take what he has learned from his own disturbing introspective and retrospective experience and turn it into an important philosophical work ; one that will provide some valuable insights and an enlightening path, like Abhisamaya ?

 

[cougr]

Πρέπει όμως πρώτα να μας πει ο Makis (ή ο cougr) αν όντως είναι ενιαία η φράση, ή έχουμε αφιέρωση συν προμετωπίδα.

Εφόσον η αφιέρωση είναι-μάλλον σκοπίμως-αινιγματική, ό,τι και να πούμε απλά εικασίες είναι και μόνο ο συγγραφέας ο ίδιος θα μπορούσε να μας διαφωτίσει ως προς το νόημά της και αν όντως είναι ενιαία η φράση. Πάντως έχω την αίσθηση ότι οι δύο φράσεις σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους και αποκρύπτουν κάτι το πολύ προσωπικό που απορρέει από τα βιώματα του συγγραφέα.

 

[pontios]

Συμφωνώ cougar, πολύ ωραία τα λες και σέβομαι τη πολύ λογική γνώμη σου, αλλά ας προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε, τουλάχιστον.
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτά τα "personae" (plural) αντιπροσωπεύουν τα άτομα που δεν έχουν ψάξει στο άγριο-φραουλοαργό τους - που δεν έχουν ανασύρει και διευθετήσει τις μακρινές τους μνήμες και οι οποίοι δεν έχουν, κατά συνέπεια, ανακαλύψει ή κατανοήσει τον πραγματικό τους εαυτό. ακόμα,.
Έτσι, κάθε "persona" (singular) αντιπροσωπεύει ένα (ίσως δυστυχισμένο) άτομο, μεταμφιεσμένο από τον ίδιο του τον εαυτό, που δεν έχει ψάξει και καταπιαστεί με τον προσκοπικό του "άγριο-φραυλοαργού" (wild strawberry patch) - δηλαδή άτομο που δεν έχει ακόμα περάσει από τη διαδικασία της αυτογνωσίας.
Ο συγγραφέας ίσως θεωρεί ότι ο δρόμος προς την "δυτική" (ας πούμε) διαφώτιση και ευτυχία, αρχίζει κυρίως δια μέσου του φραουλοαργού (δια μέσου τις μακρινές μνήμες), και νομίζω βλέπει τον εαυτό του συμβολικά, ως μαντείο, αφού "μάντεψε" (αντιλήφθηκε) το "δυτικό" δρόμο προς την ευτυχία : και, στο αφιέρωμα του βιβλίου, θέτει ένα "ρητορικό" ερώτημα στα personae in the wild strawberry patch - τα άτομα που κρύβονται πίσω από τις μάσκες τους, πίσω από τους αληθινούς εαυτούς τους, τους χιλιάδες που θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει να γνωρίσουν τους εαυτού τους - αν η Πυθίας (δηλαδή, συμβολικά, ο ίδιος ο συγγραφέας) θα καταφέρει να γράψει ένα "δυτικό" βιβλίο που θα είναι εξίσου σημαντικό με το Abhisamay. - ψευδαισθήσεις μεγαλείου, ίσως;

 

[pontios]

oops, I meant to write ... "να γνωρίσουν τον εαυτό τους" ..third line from the bottom.