Αναπόφευκτα ανοίγει πάλι η συζήτηση για τη θανατική ποινή

[Costas]

Δεν καταλαβαίνω ένα πράμα: γιατί θεωρείται αυτονόητο ότι, μιαν άποψη που υποστηρίζεις, αν σου δοθεί η ευκαιρία να την κάνεις πράξη, θα πάψεις σίγουρα να την υποστηρίζεις; Αυτό, ένα μόνο μπορεί να σημαίνει σε μια συζήτηση: ότι στην ουσία σου λένε πως δεν ξέρεις τι λες, ότι λες μπούρδες, ή ψέματα.

Επίσης: επαναφορά θανατικής ποινής συνέβη σε ορισμένες αμερικανικές Πολιτείες, που την είχαν καταργήσει. Προφανώς κάποιοι (και για κάποιους λόγους) τη ζήτησαν, την προώθησαν και την υπερψήφισαν. Δεν γνωρίζω πώς ονομάζονταν θεσμικά, ούτε αν είχαν οργανωθεί σε σωματείο ή σε κίνηση· όποιος ενδιαφέρεται ας το ψάξει.

 

[anef]

Και ένα counterpunch επί του θέματος: http://www.counterpunch.org/2012/08/24/the-sentence-of-death/
Να διευκρινίσω ότι είμαι κατά της θανατικής ποινής (τη θεωρώ μια από τις πιο γελοίες -από την άποψη της αιτιολόγησης- και ταυτόχρονα πιο άγριες εκδηλώσεις καταστολής του «ουδέτερου» κράτους, που τάχα είναι κάπου εκεί ψηλά και απονέμει «δικαιοσύνη»). Βρίσκω όμως πολύ ενδιαφέροντα τον καθρέφτη που στήνει ο αρθρογράφος μπροστά σ' αυτούς που υποστηρίζουν τη θανατική ποινή.

 

[bernardina]

Moreover, while the lone deranged gunman may mow down dozens in a manic rage, this is very small potatoes next to the mass death and destruction that the privileged may visit upon their victims. The corporate CEO or bank president who destroys the household savings of millions in the service of his own greed, the politician who visits the devastation of war upon whole societies in service to corruption and ambition or who betrays his oath of office by subverting the rule of law and weakening the very fabric of democratic government—measured by their harm these are the crimes of greatest proportion, and surely call for the greatest punishment society deems fit to impose. Surely, too, these are the crimes that we should most wish to deter.

Επιχείρημα τρία πουλάκια κάθονταν... Ό,τι να 'ναι. (Ή αλλιώς οι γνωστοί λαϊκισμοί που προσπάθησα να προλάβω, αλλά εις μάτην. Μπαίνουν από το παράθυρο)

 

[SBE]

Μπέρνι, σε κάποιες χώρες το εμπόριο ναρκωτικών επιφέρει θανατική ποινή.
Θέλω να πω ότι κάποια εγκλήματα μπορεί να μην έχουν άμεσο αποτέλεσμα το θάνατο ενός, δυο, πενήντα συγκεκριμένων θυμάτων αλλά να επηρεάζουν γενικώς και αορίστως κάποιους που μπορεί να είναι άγνωστο ποιοί και πόσοι είναι. Και κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι αυτά τα εγκλήματα είναι πιο αξιόποινα ή εξίσου αξιόποινα με τα άλλα και να έχουν σχετικό νομοθετικό σύστημα.

 

[bernardina]

Μόνο που το επιχείρημα του αρθρογράφου δεν έχει καμία σχέση μ' αυτά που λες εσύ.

the corporate CEO or bank president who destroys the household savings of millions in the service of his own greed, the politician who visits the devastation of war upon whole societies in service to corruption and ambition or who betrays his oath of office by subverting the rule of law and weakening the very fabric of democratic government είναι το επιχείρημα-μπάλα-στην-εξέδρα τού στυλ ναι, αλλά κι εσείς καταπιέζετε τους μαύρους.

 

[SBE]

Εμένα μου φαίνεται παρόμοιο.
Αυτός βεβαίως μιλάει για ευθύνη, ηθική αυτουργία κλπ αλλά και πάλι, αυτό που δείχνει το επιχείρημά του είναι ότι τελικά δεν συμφωνούμε ποιά είναι η πιο σοβαρή πράξη που αξίζει πολύ βαριά ποινή.
Κι εδώ που τα λέμε, είμαι σίγουρη ότι στο Αφγανιστάν θα βρεις πολλούς που ο Μπρέιβικ ωχριά μπροστά τους. Κι ίσως αυτό ήταν το λάθος του. Αν ήθελε να σκοτώνει τριτοκοσμικούς, έπρεπε να έχει γίνει στρατιώτης. Θα μου πεις ο στρατός έχει κανόνες και δεν μπορείς να σκοτώνεις όποιον γουστάρεις χωρίς τιμωρία. Ναι, αλλά για κάθε έναν που τιμωρείται, όλο και κάποιος παρανοϊκός έχει γλυτώσει.

ΥΓ Για τον μεταπτυχιακό φοιτητή του Κολοράντο, μια που πιάσαμε περιπτώσεις, θα ήθελα να τιμωρηθεί και το πανεπιστήμιο, ειδικότερα όποιος αμέλησε τα καθήκοντά του σαν δάσκαλος. Φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί και όλοι θα πουν έφταιγε ο τρελλός.

 

[anef]

Επιχείρημα τρία πουλάκια κάθονταν... Ό,τι να 'ναι. (Ή αλλιώς οι γνωστοί λαϊκισμοί που προσπάθησα να προλάβω, αλλά εις μάτην. Μπαίνουν από το παράθυρο)

Α, ναι, είναι κι ο λαϊκισμός. Ας παίξουμε λίγο λοιπόν με τα τρία πουλάκια μας που κάθονταν, με μια ιστορία λαϊκισμού:

Ήταν κάποτε τρία πουλάκια που κάθονταν σε Λεξιλογικό ταμπούρι.
Είπε το πρώτο πουλάκι:
- Έχω ειδικό πρόβλημα με όσους στρέφονται κατά του συνανθρώπου τους και της κοινωνίας
1) με επίγνωση ότι κάνουν κακό, άρα χωρίς το ακαταλόγιστο -άρα περίπτωση Μπρέιβικ σύμφωνα με την απόφανση των ειδικών
2) αδιαφορώντας για το ότι κάνουν κακό
3) με σχέδιο και προμελέτη
4) αμετανόητα
5) επανειλημμένα
6) αντλώντας σαδιστική ευχαρίστηση
7) και κυρίως όταν στρέφονται κατά πιο αδύναμων ή/και ανυπεράσπιστων.
Κύριε Μπρέιβικ, καταδικάζεσαι στην εσχάτη των ποινών. Αμήν.

Και απάντησε η Φωνή:
- Μπράβο καλό μου πουλάκι. Εσύ είσαι το πουλάκι της νηφάλιας τιμωρίας, της σοβαρής εκδικητικότητας και του ρεαλισμού.Ο τιμωρός του κακού, ο μέγας ισορροπιστής της δικαιοσύνης, ο άγγελος της ελευθερίας του ατόμου.

Και είπε το δεύτερο πουλάκι:
- Έχω ειδικό πρόβλημα με όσους στρέφονται κατά του συνανθρώπου τους και της κοινωνίας
1) με επίγνωση ότι κάνουν κακό, άρα χωρίς το ακαταλόγιστο -άρα περίπτωση Σιμόν Πέρες, Μπους, Ολμπράιτ, Ομπάμα, Μέρκελ, Σαρκοζί, σταματήστε με, σύμφωνα με την απόφανση άλλων, ειδικών και μη
2) αδιαφορώντας για το ότι κάνουν κακό
3) με σχέδιο και προμελέτη
4) αμετανόητα
5) επανειλημμένα
6) αντλώντας σαδιστική ευχαρίστηση
7) και κυρίως όταν στρέφονται κατά πιο αδύναμων ή/και ανυπεράσπιστων.
Κύριε Σιμόν Πέρες/σταματήστε με, καταδικάζεσαι στην εσχάτη των ποινών. Αμήν.

Και απάντησε τότε η Φωνή -λιγάκι τσαντισμένη είν' η αλήθεια αυτή τη φορά:
Είσαι κακό κακό κακό πουλάκι. Είσαι το πουλάκι του λαϊκισμού, ο μαύρος άγγελος του ανθρωπισμού που κατακλύζει τον κόσμο και κοντεύει να σας πνίξει όλους (εγώ ως Φωνή έχω καβάντζες). Κι αυτό το «Αμήν» στο τέλος, πολύ ύποπτο. Ρε, μπας κι είσαι οπαδός καμιάς θρησκείας;

(Τρίτο πουλάκι δεν έχει, σόρυ. Το έφαγε ο κακός Μιχαλολύκος, γιατί μπορεί να βρήκε λίγο λαϊκίστικο συνωστισμό στα παράθυρα, αλλά η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη και μπούκαρε.)

Και το πουλάκι του λαϊκισμού σκέφτηκε: μα πώς γίνεται να κρύβεται ο Πέρες, ο Ομπάμα, ο Σαρκοζί (και τα αφεντικά τους) πίσω από αφαιρέσεις όπως «καθεστώς», «πόλεμος» ή «αγορά» (εδώ ο λαϊκισμός του πουλιού πιάνει πικ) και να μην κρύβεται ο Μπρέιβικ πίσω από τις ίδιες αφαιρέσεις ή από την αφαίρεση «εκφασισμένη κοινωνία»; Πώς φύτρωσε ναζισμός στον Μπρέιβικ; Τι είναι αυτό που κάνει τον Μπρέιβικ «άτομο» και τον Πέρες «καθεστώς»;

Χάπι έντ: Η Φωνή ακούει τις σκέψεις του λαϊκίζοντος πουλακίου και λέει: εσύ πουλάκι μου φιρί φιρί το πας να λάβεις τον πούλον.

 

[bernardina]

Σ' αυτό το υφάκι δεν απαντώ. Έχεις μάθει καλά το ποίημά σου και το απαγγέλλεις αριστοτεχνικά. Όποιος θέλει ας συνεχίσει το "διάλογο" μαζί σου -εγώ δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο.

 

[anef]

Μα ούτε στο άλλο υφάκι (αυτό του #102, λέω) απάντησες. Σε ποιο υφάκι απαντάς; (ρητορικό ερώτημα-απάντηση σ' ένα άλλο ερώτημα, αυτό του drsiebenmal περί επιθετικότητας κλπ.)

 

[Elsa]

@108: Με το συμπάθιο, αλλά βρήκα την απάντηση της anef, όντως αριστοτεχνική και καθόλου «ποίημα» με την κακή έννοια που το λες... άσε που δεν βλέπω και κανένα υφάκι εκ μέρους της. Ούτε λαϊκισμό. Αντίθετα, νομίζω ότι η απάντησή σου είναι αναπάντεχα προσβλητική και δεν καταλαβαίνω το λόγο. Έχετε προηγούμενα; Δεν μιλάμε όλοι εδώ με ίσους όρους;

 

[nickel]

Μπέρνι, διάβασε την υπογραφή σου.
Έλσα, ας μη δημιουργούμε στρατόπεδα.
Anef, λίγο δύσκολα αυτά που ζητάει το κείμενό σου όταν πρόκειται για εκλεγμένους ηγέτες. Εδώ δεν έγινε τίποτα με τον Χίτλερ και τον Στάλιν. Καταγράφεται ότι είσαι εναντίον της θανατικής ποινής — εκτός αν θέλεις να ανοίξεις νέο νήμα για τη θανατική ποινή στην περίπτωση των ηγετών κρατών, πλουτοκρατών και άλλων σαν κι αυτούς.

 

[bernardina]

@108: Με το συμπάθιο, αλλά βρήκα την απάντηση της anef, όντως αριστοτεχνική και καθόλου «ποίημα» με την κακή έννοια που το λες... άσε που δεν βλέπω και κανένα υφάκι εκ μέρους της. Ούτε λαϊκισμό. Αντίθετα, νομίζω ότι η απάντησή σου είναι αναπάντεχα προσβλητική και δεν καταλαβαίνω το λόγο. Έχετε προηγούμενα; Δεν μιλάμε όλοι εδώ με ίσους όρους;

Μιλάμε με ίσους όρους όταν ο άλλος δεν "ξεχνάει" να παραθέσει μαζί με τα "επιχειρήματά" του και τα γκρίζα γράμματα που έχει προσθέσει ο άλλος στα δικά του.

Έγινε τώρα πιο κατανοητή η απάντησή μου;
Και πες μου, σε παρακαλώ, πού στα τόσα σχόλιά μου είδες να ειρωνεύομαι κάποιο συσσχολιαστή μου, όσο έντονη κι αν έγινε κάποια στιγμή η αντιπαράθεση. Η ένταση (ακόμα και η επιθετικότητα, που διέκριναν κάποιοι) δεν είναι υφάκι. Ο σαρκασμός είναι. Κατόπιν αυτού, ελπίζω να βλέπεις μέσα από άλλο πρίσμα αυτό που αποκαλείς αναπάντεχα προσβλητικό.

Ταύτα και μένω.

 

[Elsa]

Σ' αυτό το υφάκι δεν απαντώ. Έχεις μάθει καλά το ποίημά σου και το απαγγέλλεις αριστοτεχνικά. Όποιος θέλει ας συνεχίσει το "διάλογο" μαζί σου -εγώ δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο.

Αυτό δεν είναι αναπάντεχα προσβλητικό; Συγγνώμη, αλλά δεν έχω συνηθίσει εδώ μέσα σε τέτοια επιθετικότητα.
Νικ, δεν φτιάχνω στρατόπεδα, απλώς ξαφνιάστηκα!

 

[nickel]

Διευκρίνιση, γιατί πρέπει να προσέχουμε και τις κεραίες:

Έγραψα:
«Μπέρνι, διάβασε την υπογραφή σου».
Η υπογραφή της Μπέρνι:
«Respond intelligently even to unintelligent treatment. Lao Tzu»
Η δική μου προτροπή είναι:
«Respond intelligently».
Αν θέλετε και το υπόλοιπο:
«even if you think the treatment is unintelligent».

Η προτροπή μου δεν ήταν:
«Respond intelligently even to this unintelligent treatment».


(Ο διαιτητής που τρώει το ξύλο...)

 

[Cadmian]

 

[bernardina]

Αυτό δεν είναι αναπάντεχα προσβλητικό; Συγγνώμη, αλλά δεν έχω συνηθίσει εδώ μέσα σε τέτοια επιθετικότητα.
Νικ, δεν φτιάχνω στρατόπεδα, απλώς ξαφνιάστηκα!

'Εγραψα ακριβώς πιο πάνω:

Μιλάμε με ίσους όρους όταν ο άλλος δεν "ξεχνάει" να παραθέσει μαζί με τα "επιχειρήματά" του και τα γκρίζα γράμματα που έχει προσθέσει ο άλλος στα δικά του.

Έγινε τώρα πιο κατανοητή η απάντησή μου;
Και πες μου, σε παρακαλώ, πού στα τόσα σχόλιά μου είδες να ειρωνεύομαι κάποιο συσσχολιαστή μου, όσο έντονη κι αν έγινε κάποια στιγμή η αντιπαράθεση. Η ένταση (ακόμα και η επιθετικότητα, που διέκριναν κάποιοι) δεν είναι υφάκι. Ο σαρκασμός είναι. Κατόπιν αυτού, ελπίζω να βλέπεις μέσα από άλλο πρίσμα αυτό που αποκαλείς αναπάντεχα προσβλητικό.

Νίκελ, η υπογραφή μου δεν έχει καμία σχέση με πρόσωπα και εφαρμογή σε πράγματα εδώ μέσα. Είναι μια γενικότερη στάση. Δεν αποκάλεσα κανέναν ανόητο. Ευχαριστώ για την υπεράσπιση, καλώς πρόσθεσες τη διευκρίνηση, αλλά σας παρακαλώ ας σταματήσει εδώ αυτή η διελκυστίνδα. Ειλικρινά δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο, ούτε και αισθάνομαι την υποχρέωση να απολογούμαι σε ανθρώπους που ούτε με ξέρουν ούτε τους ξέρω (και έχω πολλές αμφιβολίες ως προς την καλοπιστία τους) Για τους υπόλοιπους υπάρχουν κι άλλοι τρόποι.
Όσο συνεχίζεται αυτή η συζήτηση τόσο θα εξάπτονται τα πνεύματα. Άνευ λόγου και αιτίας, μάλιστα. Εγώ την εγκαταλείπω οριστικά και δεν θα απαντήσω σε προσωπικές επιθέσεις.

 

[AoratiMelani]

Στο βιβλίο του "Επιθετικότητα" ο Κόνραντ Λόρεντς γράφει ότι οι αξίες απορρέουν από μια μη κατευθυνόμενη συγκινησιακή εκτίμηση. Με άλλα λόγια, αποφασίζουμε ότι η ανθρώπινη ζωή π.χ. είναι αξία, ή ότι η δικαιοσύνη όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε είναι αξία, επειδή "έτσι νιώθουμε".

Δεν καταλαβαίνω καθόλου τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει ότι οι αξίες μας είναι αυθαίρετες, επειδή έτσι έτυχε να νιώσουμε, ή ότι έχουν κάποια βαθύτερη βάση, που μας κάνει να νιώθουμε με συγκεκριμένο τρόπο;

Αν έχω καταλάβει σωστά το βιβλίο, σημαίνει ότι υιοθετούμε τις αξίες μας για συγκινησιακούς (συναισθηματικούς) λόγους, και όχι με βάση τη λογική.

Με βάση τη λογική, ας πούμε, ο αλτρουισμός είναι μια ηλιθιότητα. Συμφέρει να παριστάνεις τον αλτρουιστή, ώστε οι άλλοι να σε θαυμάζουν και να σου φέρονται καλά, όχι όμως να είσαι όντως αλτρουιστής. Και όμως πολλοι άνθρωποι έχουν τον αλτρουισμό ως αξία, γιατί έτσι αισθάνονται καλύτερα.

Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι υιοθετούμε τις αξίες αυθαίρετα - απλώς ότι τις υιοθετούμε κατά κανόνα χωρίς συναίσθηση των λόγων για τους οποίους νιώθουμε ότι όντως είναι αξίες. Εμένα μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τους λόγους αυτούς.

Εγώ πιστεύω ότι ισχύει το δεύτερο. Ότι πίσω από το αίσθημά μας περί δικαίου κρύβεται ένα απλό, βαθιά ριζωμένο, ζωώδες ένστικτο: η τάση μας να συμπεριφερόμαστε στους άλλους όπως εκείνοι συμπεριφέρονται σε εμάς. Με ωφέλησες; Θα στο ανταποδώσω. Με έβλαψες; Θα σε βλάψω. Tit for tat.

Ένας λόγος είναι αυτος που είπες, το "με έβλαψες; θα σε βλάψω", ή πολύ απλά η ανταπόδοση (εκδίκηση/δικαιοσύνη). Αλλά δεν νομίζω ότι είναι ο μόνος.

Άλλος λόγος είναι η κοινωνική επιβολή. Τείνουμε να νιώθουμε ότι οι αξίες της κοινωνίας και γενικά του περιβάλλοντός μας (οικογενειακού κλπ) είναι σωστές, γιατί έτσι νιώθουμε πιο ασφαλείς και ενταγμένοι κοινωνικά. Φυσικά μπορεί να απορρίψουμε κάποιες ή και όλες, και αυτό μπορεί να είναι "καλό" ή "κακό", μπορεί να κάνουμε την κοινωνία μας καλύτερη προωθώντας αξίες που αυξάνουν το συνολικό ποσό ευδαιμονίας, ή χειρότερη υιοθετώντας αξίες που το μειώνουν.

Φυσικά μπορεί κανείς να πει ότι η κοινωνία υιοθετεί αξίες με βάση το tit for tat, αν όμως ήταν τόσο απλό το θέμα, θα είχαμε παντού τις ίδιες αξίες, κι αυτό δεν ισχύει. Εν μέρει η ατομική διαφοροποίηση οδηγεί σε κοινωνική διαφοροποίηση (γιατί οι κοινωνίες είναι συνισταμένη των μελών τους), εν μέρει το "καλό" της κοινωνίας δεν ταυτίζεται πάντα με το "καλό" του ατόμου.

Τέσπα, είναι πολύ μεγάλο θέμα, και νομίζω ότι άπτεται του γιατί τελικά (δεν) θέλουμε θανατική ποινή.

Ειρήσθω εν παρόδω, δεν θεωρώ την θανατική ποινή (τον φόνο δηλαδή, διότι περί φόνου πρόκειται) πλήρως εξοβελισταία. Θεωρώ ότι υπό συνθήκες (π.χ. στο έρημο νησί που είμαστε 5 κι ο ένας είναι ο τρελός δολοφόνος και δεν γίνεται να τον φυλάμε νύχτα μέρα) ίσως να είναι η μόνη λύση. Θεωρώ όμως ότι υπό τις παρούσες συνθήκες (ισχυροί κρατικοί μηχανισμοί με δυνατότητα ασφαλούς φύλαξης υπό αξιοπρεπείς συνθήκες), υπάρχουν άλλες καλύτερες (για τις δικές μου αξίες) λύσεις.

 

[Hellegennes]

Πάντως εγκλήματα χειρότερα από του Μπρέιβικ, έχουν τελέσει στο παρελθόν χειρότερα ζώα. Όπως ο Άντριου Κίχο (Andrew Kehoe), που κατηγόρησε για τα οικονομικά του προβλήματα την αύξηση φόρου ιδιοκτησίας, υπέρ ανέργερσης σχολείου. Έβαλε φωτιά στην φάρμα του, σκότωσε την γυναίκα του και για μήνες τοποθετούσε εκρηκτικά στο δημοτικό σχολείου του οποίου ήταν μέλος του συμβουλίου του. Αποτέλεσμα; Σκοτώθηκαν 38 παιδάκια, 2 δάσκαλοι, 4 άλλοι ενήλικες και τραυματίστηκαν άλλοι 58. Όλα αυτά το 1928.

Ακόμη πιο αηδιαστική ήταν η μαζική δολοφονία του παιδόφιλου Τόμας Χάμιλτον, σε δημοτικό του Ντανμπλήν (Dunblane), της Σκωτίας, το 1996. Μπήκε σε μια τάξη πεντάχρονων και τα δολοφόνησε όλα εν ψυχρώ, συν τον δάσκαλο που μπήκε μπροστά για να τα προστατεύσει. Σκότωσε ακόμα ένα εξάχρονο, σε μια άλλη αίθουσα, προτού αυτοκτονήσει (για καλή τύχη των παιδιών, ο δάσκαλος, ακούγοντας τους πυροβολισμούς, τούς είπε να κρυφτούν κάτω απ' τα θρανία τους).

Τι ποινή θα έπρεπε σ' αυτούς, αν δεν είχαν αυτοκτονήσει;

 

[SBE]

Επειδή εγώ ήμουνα στο ΗΒ όταν έγινε αυτό και το άκουγα συνέχεια, η πόλη προφέρεται νταν μπλέιν, μια λέξη αν είσαι Άγγλος, δυο αν είσαι Σκωτσέζος.

 

[anef]

Anef, λίγο δύσκολα αυτά που ζητάει το κείμενό σου όταν πρόκειται για εκλεγμένους ηγέτες. Εδώ δεν έγινε τίποτα με τον Χίτλερ και τον Στάλιν. Καταγράφεται ότι είσαι εναντίον της θανατικής ποινής — εκτός αν θέλεις να ανοίξεις νέο νήμα για τη θανατική ποινή στην περίπτωση των ηγετών κρατών, πλουτοκρατών και άλλων σαν κι αυτούς.

Νίκελ, απ' αυτό το νήμα πέρασαν αναφορές σε εμπρηστές, Πακιστανούς βιαστές, το ΕΑΤ/ΕΣΑ, το ποινικό σύστημα καθώς και το σύστημα υγείας και παιδείας της Νορβηγίας, τη σοσιαλδημοκρατία, ιστορικά στοιχεία για τη Νορβηγία, τη Χρυσή Αυγή, σε προσωπικά συναισθήματα και προσωπικές ιστορίες και πολλά άλλα, όλα με αφορμή την ιστορία του Μπρέιβικ (και κανένα πρόβλημα μ' όλα αυτά, εννοείται). Επίσης, σημειώθηκαν αντεγκλήσεις και εντάσεις σε πολλά σημεία της συζήτησης. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που γίνεται ειδικά σε μένα σύσταση για νέο νήμα; Δεν ρωτάω για να σε κατηγορήσω -είμαι σίγουρη για τις καλές προθέσεις σου-, απλώς να μάθω θέλω.

Για τα σχόλια περί καλοπιστίας, τι να πει κανείς; Πόσο καλόπιστο είναι το σχόλιο για τα «τρία πουλάκια» που κάθονταν, τα «ό,τι να'ναι» και τους «λαϊκισμούς» στην πρώτη συνομιλία που έχεις με κάποιον άμεσα σε ένα φόρουμ; Κάποιοι θεωρούν φαίνεται πως η δική τους επιθετικότητα και το bullying πρέπει για κάποιο λόγο να μένουν αναπάντητα.

Παρεμπιπτόντως και για την ιστορία, τα γκρίζα γράμματα για την μπάλα στην εξέδρα απαντήθηκαν εδώ:

Και το πουλάκι του λαϊκισμού σκέφτηκε: μα πώς γίνεται να κρύβεται ο Πέρες, ο Ομπάμα, ο Σαρκοζί (και τα αφεντικά τους) πίσω από αφαιρέσεις όπως «καθεστώς», «πόλεμος» ή «αγορά» (εδώ ο λαϊκισμός του πουλιού πιάνει πικ) και να μην κρύβεται ο Μπρέιβικ πίσω από τις ίδιες αφαιρέσεις ή από την αφαίρεση «εκφασισμένη κοινωνία»; Πώς φύτρωσε ναζισμός στον Μπρέιβικ; Τι είναι αυτό που κάνει τον Μπρέιβικ «άτομο» και τον Πέρες «καθεστώς»;

και μάλιστα έπαψαν να είναι και γκρίζα, καθώς τα θεώρησα πολύ σημαντικά.