Αλλά πέρα από το τι παίρνουν οι Τζαμαϊκανοί,
σύμφωνα με αυτό το άρθρο και
αυτό, οι δυσανάλογα μεγάλες επιτυχίες της χώρας οφείλονται στο μεγάλο ενδιαφέρον για το στίβο, στο σχολικό πρόγραμμα στίβου, που εντοπίζει τα ταλέντα και στην κρατική οργάνωση που παρέχει πρόγραμμα για την προπόνησή τους. Ε, και μετά αναλαμβάνουν οι γιατροί.
Πάντως παρόλο που νομίζουμε πλέον ότι οι Τζαμαϊκανοί είναι πάντα πρώτοι και δεν τους έχουν πιάσει ποτέ, αυτό δεν είναι αλήθεια. Το 2009 έπιασαν πέντε ντοπαρισμένους αλλά κανένας δεν ήταν από τα γνωστά ονόματα. Και στο Πεκίνο είχαν φαγωθεί μεταξύ τους για τα προκριματικά, με αποτέλεσμα λιγότερα μετάλλια από τα αναμενόμενα γιατί ήταν απασχολημένοι να μαλλιοτραβιούνται στο ολυμπιακό χωριό.
Επίσης, οι Τζαμαϊκανοί έχουν ένα πλεονέκτημα: γειτονική χώρα με καλές εγκαταστάσεις και δομή για αθλητισμό και με την ίδια γλώσσα. Και λόγω της ίδιας γλώσσας κλπ μπορούν να γίνουν διεθνείς σταρ, οπότε ανεβαίνει το κασέ τους.
Διάβαζα ένα άρθρο σχετικά με το τι σπορ μπορεί να κάνει κάποιος που έχει περάσει τα 25 με ελπίδες να φτάσει στους Ολυμπιακούς και βέβαια λέγανε ότι η μόνη σίγουρη ελπίδα είναι να κάνεις κάτι ασυνήθιστο και να βρεις μια μικρή χώρα που θέλει να στείλει κάποιον στους αγώνες. Π.χ. Τζαμάικα στους χειμερινούς ολυμπιακούς (και μπορεί να σε κάνουν και ταινία) :cheek: σε κάθε αγώνες
έχει τέτοιους, ειδικά άμα δεν σε πειράζει η τελευταία θέση. Αλλά έλεγαν επίσης ότι το πρόβλημα είναι ότι οι αθλητές έχουν πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου εγκαταστάσεις και προπονητές από μικρή ηλικία ενώ ο ερασιτέχνης πιο μεγάλης ηλικίας, όσο καλός και να είναι θα πρέπει να πληρώνει από την τσέπη του μέχρι να τον προσέξουν, αν τον προσέξουν, και ακόμα και οι σκοπευτές είναι συνήθως στρατιωτικοί, που έχουν πρόσβαση στις καλύτερες εγκαταστάσεις του στρατού.
Κυρίες μου, αν θέλετε να ξεκινήσουμε καμιά ομάδα κέρλιγκ, πείτε μου. Η Σαμόα ίσως ενδιαφέρεται.