Πιστεύω ότι μια κοινωνία διαμορφώνεται από βιβλία με δύο τρόπους:
Ο πρώτος είναι αυτός που μόλις ανέφερε η Μπέρνι: Βιβλία που επηρέασαν τόσο βαθιά τον ψυχισμό της πλειονότητας των ανθρώπων που τα διάβασε, ώστε να τους πλάσουν χαρακτήρα, να τους δώσουν αρχές και μπούσουλες για τη ζωή, λυδίες λίθους για να κρίνουν, να ζυγίσουν και να μετρούν.... Βιβλία σαν την Ιλιάδα, λοιπόν, που επηρέασε όχι μόνο κοινούς θνητούς αλλά ακόμη και τον μικρό Αλέξανδρο από τη Μακεδονία και έγινε οδηγός της ζωής του ή βιβλία σαν την Αγία Γραφή ή το Κοράνι που ήταν και είναι οδηγός ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η γνώμη μου είναι (αλλά ευχαρίστως θα παραδεχτώ το τυχόν λάθος μου) ότι τέτοιο βιβλίο --που στην πραγματικότητα θα ήταν ένα βιβλίο με παγκόσμια απήχηση-- στη νεοελληνική λογοτεχνία δεν έχει υπάρξει ακόμη (και πολύ δύσκολα θα υπάρξει).
Ο δεύτερος είναι αυτός που περιγράφω πιο πάνω. Βιβλία που επηρέασαν σχολές σκέψης και πολιτικής, τροποποίησαν ή δημιούργησαν νέες πρακτικές, και επηρέασαν μακρόχρονα τις εξελίξεις στη νέα Ελλάδα αλλά και λογοτεχνικά βιβλία που είτε για την αξία τους είτε επειδή αποτέλεσαν ένα είδος μόδας (π.χ. περίπτωση Λουντέμη, κτγμ) διαβάστηκαν από πολύ κόσμο και άφησαν το μικρό ή μεγαλύτερο χνάρι τους. Νομίζω ότι και τα βιβλία της αμερικανικής λίστας ανήκουν σε αυτή, τη δεύτερη κατηγορία.