Οικουμενική, αλλιώς καλό κλάμα

[Palavra]

Το βασικό μου ερώτημα είναι όμως: τώρα δηλαδή τι θα γίνει; Θα στρώσουν όλα λόγω εμπειρίας τόσων χρόνων στη ρέμουλα και τη σπατάλη; Δεν θα γίνουν ακριβώς τα ίδια; Τι θα αλλάξει τώρα δηλαδή; Ή τι θα καλυτερεύσει σε σχέση με το αν έβγαινε ο άγνωστος και απρόβλεπτος Τσίπρας;

Τι να σου πω. Για μένα, οι τελευταίες εκλογές ήταν επιλογή ανάμεσα σε κάτι που δεν με καλύπτει και σε αυτό που με καλύπτει αλλά δεν θα μπει στη Βουλή. Η μόνη άποψη που με εκφράζει τώρα είναι αυτή ακριβώς που παραθέτει ο Νίκελ στην πρώτη του ανάρτηση. Το εκλογικό σώμα δεν ομονόησε. Καλό θα ήταν να το βάλουν στο κεφάλι τους οι πολιτικοί, και να φροντίσουν να συνεργαστούν ώστε να έρθουμε στα ίσα μας. Μάλιστα, για μένα καλό θα ήταν να μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Η θέση της αντιπολίτευσης είναι κριτική εκ του ασφαλούς, πόσο μάλιστα σε μια τέτοια κρίσιμη κατάσταση. Θέλω να πω, αν είναι να επιλέξει μεταξύ της ιδεολογικής καθαρότητας και της συνεισφοράς στην προστασία των πολιτών που τον ψήφισαν, η πρώτη επιλογή είναι επιλογή δειλίας. Θα του κακόπεφτε το υπουργείο εργασίας;

Έλσα, δεν νομίζω ότι τα δάνεια πληρώνουν μόνο τους τόκους τους. Για παράδειγμα, έχω ακούσει με τα ίδια μου τα αφτιά τον Τσακαλώτο να παραδέχεται στον Παπαχελά ότι τα χρήματα στα ταμεία του κράτους φτάνουν για να καλύψουν τις υποχρεώσεις του κράτους για πληρωμή μισθών και συντάξεων έως τα μέσα Ιουλίου. Εξάλλου, ο Βαρουφάκης έχει διαφωνήσει με το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (Προαπαιτούμενα ελπίδας).

 

[nickel]

Πολλά ενδιαφέροντα γράψατε και επιτέλους κάποιος έκανε τον κόπο να αναφέρει την ανάπτυξη. Ναι, ναι, αυτήν θέλουμε όλοι, αλλά από πόσα κόμματα δόθηκε έμφαση στη ουσία της ανάπτυξης; Και στο περιβάλλον που απαιτεί;

Αλλά, προς το παρόν, μια μικρή συνεισφορά στο σενάριο μιας φανταστικής οικουμενικής. Έστω ότι ο Σύριζα λέει: Εμείς δεν μπορούμε να συμπράξουμε στο σύνολο ενός δεξιού προγράμματος που έχετε εσείς στο νου σας. Θέλουμε να μας δώσετε μία αρμοδιότητα μόνο, που θα χαρούν και οι ξένοι άμα την τακτοποιήσουμε. Θέλουμε το φορολογικό. Για τα υπόλοιπα θα ψηφίζουμε και θα καταψηφίζουμε στη Βουλή ανάλογα με την περίπτωση, αλλά θέλουμε ξεκάθαρα πράγματα: δώστε μας το φορολογικό. Άλλωστε το φορολογικό ήταν στο επίκεντρο του προγράμματός μας, για να αντλήσουμε πόρους και να ελαφρύνουμε το βάρος στους ώμους των συνήθως φορολογουμένων. Μέχρι και η κυρία Λαγκάρντ, για το φορολογικό μάς τη λέει. Ορίστε το σχέδιο που έχουμε ετοιμάσει, να κάτσουμε με τεχνοκράτες από τα κόμματά σας, τη δημόσια διοίκηση και τη διεθνή δημόσια και ιδιωτική τεχνογνωσία, να καταστρώσουμε ένα δίκαιο και αποτελεσματικό σχέδιο, που θα βάλει τέλος στη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και την φοροαποφυγή, θα κάνει τον Έλληνα να φοβάται στην αρχή και στη συνέχεια να θέλει να πληρώσει αυτό που είναι δίκαιο γιατί θα ξέρει ότι δεν συνεισφέρει στο πιθάρι των Δαναΐδων, και τους επενδυτές να ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με κάτι σοβαρό και προβλέψιμο. Θα συμφωνήσουμε σε συντελεστές που θα μας κάνουν ανταγωνιστικούς αλλά όχι ξεβράκωτους, θα δώσουμε κίνητρα στις σωστές παραγωγικές επενδύσεις, και θα αφήσουμε πίσω μας ένα έργο που θα το χαίρονται και τα παιδιά μας.

Αυτά σκεφτόμουν το πρωί πριν ξυπνήσω.

 

[crystal]

Πάντως έχω την αίσθηση ότι μ' αυτήν την εξέλιξη, τα πράγματα γίνονται πιο "απλά" και γραμμικά: ο Σύριζα θα μείνει αντιπολίτευση γιατί είναι ο εύκολος δρόμος, και τους επόμενους μήνες θα κατεβάζει τον κόσμο στους δρόμους όπως ανέφερε κάποιος παραπάνω, ενώ ο Σαμαράς θα καεί ακριβώς όπως κι ο ΓΑΠ - εκτός κι αν γίνει κάνα θαύμα και καταφέρει να ακολουθήσει μια σωστή πολιτική, που πολύ αμφιβάλλω. Και σε δυο χρονάκια το πολύ, Τσίπρας για πρωθυπουργός.

Έλσα και Άζι, για μένα ο Σύριζα ήταν μια τεράστια απογοήτευση τον τελευταίο μήνα. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δύο χρόνων έπρεπε να λάβουν διαρθρωτικά μέτρα και να ξεσκαρτάρουν τα στραβοχυμένα μας δημοσιονομικά- κι αντί γι' αυτό, αρκέστηκαν στο να κόψουν μισθούς και συντάξεις και να ισοπεδώσουν τον ιδιωτικό τομέα. Κίνητρα για δημιουργία νέων επιχειρήσεων δεν είδα πουθενά, οι χυδαίοι μισθοί των καρεκλοκένταυρων πρασινοφρουρών και των γαλάζιων παιδιών που αλωνίζουν στις ΔΕΚΟ, τα ΜΜΜ, τις ΕΡΤ και τα Υπουργεία δεν περιορίστηκαν και πολύ, ενώ η αποτελεσματικότητα του Δημοσίου φαντάζει ακόμα μακρινό όνειρο. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι θα ξανακάνουν κυβέρνηση τώρα, επομένως απ' αυτήν την άποψη, όπως λέει κι ο Άζι, από σήμερα να μην ακούσω κιχ - μίλησε ο σοφός λαός. Από την προοδευτική και φρέσκια αριστερά, όμως, δεν περίμενα να κάνει προεκλογικές δηλώσεις για 100.000 νέες προσλήψεις στο δημόσιο, ούτε να καλέσει στους κόλπους της το πιο-βαθύ-δεν-πατώνω-Πασόκ. Κοντολογίς: από τα μεγάλα κόμματα έχω μάθει να περιμένω μόνο χυδαιότητα και κωλοτούμπες, και δεν με σοκάρει τίποτα πια. Από την αριστερά όμως δεν το περίμενα. Κι ως γνωστόν, όταν σε απογοητεύει κάποιος από τον οποίο περιμένεις πολλά, σε πονάει περισσότερο.

έντιτ: Καλημέρες κι από μένα! :)

 

[SBE]

Λίγο πολύ τα βασικά τα είπατε, αλλά θα κάνω μια ανακεφαλαίωση:
Αζιμούθιε, μου κάνει εντύπωση που πιστεύεις ότι η Ελλάδα έχει ακόμα δυνατότητες για μπλόφες και εκβιασμούς. Αυτά κολλάνε στη βράση, όχι δυο χρόνια αργότερα. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι όταν (λόγω Γαλλίας και Ισπανίας κι όχι χάρη στον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ), θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για να χαλαρώσει η πίεση, θα έχουμε κάποιον γερό διαπραγματευτή που θα καταφέρει να πετύχει τα μέγιστα για την Ελλάδα. Δυστυχώς, τέτοιους δεν έχουμε πολλούς, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, οπότε απλώς απαισιοδοξία. Επιπλέον, εγώ δεν θεωρώ τον ΣΥΡΙΖΑ νεοτερισμό, όπως εσύ. Μπορεί να μην έχουν κυβερνήσει ποτέ, αλλά είναι αρκετά δραστήριο κόμμα στην πολιτική ζωή της χώρας, οπότε δεν μπορείς να πεις ότι είναι φρέσκο αίμα. Μέχρι κι ο αρχηγός του μου θυμίζει παλιό πολιτικό σε νεανική συσκευασία. Βεβαίως ένα μεγάλο λάθος που έκαναν στη ΝΔ ήταν ότι κατέβασαν υποψήφιους τους ίδιους και τους ίδιους ή τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους, δηλαδή δεν έπιασαν τον παλμό ανθρώπων σαν εσένα, που θέλατε νέα πρόσωπα (και δεν είναι το μόνο τους λάθος, βέβαια). Βεβαίως κάτι τέτοιο μπορεί να το κάνει μόνο κόμμα με πειθαρχημένα μέλη και στην Ελλάδα όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ είναι αναρχικά.

Μου κάνει εντύπωση ότι είσαστε τόσοι πολλοί όσοι δηλώνετε απογοητευμένοι αριστεροί. Δηλαδή τι περιμένατε; Να είναι εύκολη η μετάβαση από τη θέση του εκ του ασφαλούς γενικού επικριτή στην πρώτη γραμμή; Αν πιστεύατε ότι όλοι οι άλλοι είναι κακοί και μόνο οι αριστεροί είναι με το σταυρό στο χέρι, καλή ανάρρωση από την πλύση εγκεφάλου.

Νίκελ, ωραία η πρόταση σου για τα οικονομικά και την ανάπτυξη, αλλά εξωπραγματικά. Όλοι θέλουμε να κάνει η κυβέρνηση το σωστό, αλλά διαφωνούμε στο τι είναι το σωστό. Η ανάπτυξη είναι ενδιαφέρον ζήτημα αλλά θέλει πολλή δουλειά και φοβάμαι ότι δεν έχουμε πολιτικούς ικανούς για να στρώσει η χώρα. Όμως δεν έχουμε και άλλες επιλογές. Η ανάπτυξη είναι προτεραιότητα.

 

[nickel]

Νίκελ, ωραία η πρόταση σου για τα οικονομικά και την ανάπτυξη, αλλά εξωπραγματικά. Όλοι θέλουμε να κάνει η κυβέρνηση το σωστό, αλλά διαφωνούμε στο τι είναι το σωστό. Η ανάπτυξη είναι ενδιαφέρον ζήτημα αλλά θέλει πολλή δουλειά και φοβάμαι ότι δεν έχουμε πολιτικούς ικανούς για να στρώσει η χώρα. Όμως δεν έχουμε και άλλες επιλογές. Η ανάπτυξη είναι προτεραιότητα.

Εγώ για τη συμμετοχή έριξα ιδέα, όχι για την ανάπτυξη. Και ο μόνος υπαινιγμός σε σχέση με την ανάπτυξη εννοούσε ότι φορολογείς τις επιχειρήσεις με βάση τους διεθνείς συσχετισμούς και το είδος των επενδύσεων που επιδιώκεις, όχι με βάση κάποιο μαρξιστικό εγχειρίδιο.

Για το φορολογικό η σκέψη είναι: γκελ μπουρντά, φιλαράκια, να δούμε πώς μπορείτε να δουλέψετε ένα σχέδιο (όχι σαράντα ένα που θέλει μια κυβέρνηση) και να δούμε μετά τι κάνετε και με την καίρια φάση της εφαρμογής, το χαράκωμα όπου έχουμε θρηνήσει τόσα και τόσα νεόκοπα πλάνα. Άμα τα καταφέρετε, θα πει και ο κόσμος «γιά κοίτα τα νεούδια» από τη μια, θα πάψουν και οι δεξιόφρονες να σας βλέπουν σαν μπαμπούλες.

Άντε, καιρός να ξαναξυπνήσω...

 

[drsiebenmal]

Το πρόβλημα είναι ότι τα συστήματα διακυβέρνησης είναι τόσο χαοτικά και πολύπλοκα, ώστε είναι δύσκολο για τον πολίτη να τα κατανοεί σε βάθος και έτσι, αναγκαστικά, χρειάζεται τη μεσολάβηση ανθρώπων τους οποίους εμπιστεύεται για να του δώσουν το ρεζουμέ. Εδώ μπαίνουν τα νέα, φρέσκα, αδοκίμαστα πρόσωπα. Ο κόσμος καταλαβαίνει (από τα αποτελέσματα) ότι κάτι έχει πάει στραβά, δεν καταλαβαίνει γιατί (και επειδή, όπως γνωρίζουμε, ο ίδιος ο κόσμος κλείνει εξ αρχαιοτάτων χρόνων τα αυτιά τους στις Κασσάνδρες) και στρέφεται αλλού να ακούσει ένα νέο αφήγημα, μια νέα εξήγηση.

Ότι υπάρχουν πολλές στρεβλές αντιλήψεις, και όχι μόνο στην Ελλάδα, είναι αυταπόδεικτο. Ας πούμε, στο πιο πάνω κείμενο της SBE καταγράφονται δύο από αυτές τις κλασικές στρεβλώσεις:

Η πρώτη, ότι θα μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε καλύτερα (μέσω εκβιασμών) πριν από δυο χρόνια, ενάμιση χρόνο, έξι μήνες και δύο βδομάδες κ.λπ. Μια βασική αρχή για να διαπραγματευτείς είναι να υπάρχει συμφωνημένο διακύβευμα. Αν θέλεις να το διαπραγματευτείς στα ευρωπαϊκά πλαίσια, και μέσω εκβιασμού μάλιστα, αυτή η γνώση πρέπει να έχει γίνει κτήμα όχι μόνο των ελίτ, αλλά και των κυβερνήσεων, των εκλεγμένων αντιπροσώπων και των λαών 27 χωρών. Βάλε κάτω πόσοι ειδικοί μηχανισμοί δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη τα τελευταία δύο χρόνια, πόσες συμβάσεις και ειδικές συνθήκες φτιάχτηκαν και πετάχτηκαν, ανεφάρμοστες, σαν κουρελόχαρτα, πες μου αν με όλα αυτά η Ευρώπη είναι ασφαλέστερη ή όχι, και ξανασκέψου ποιες δυνατότητες είχε πραγματικά η Ελλάδα. Εμένα, αυτά τα περί ριζικά διαφορετικών διαπραγματεύσεων (προφανώς υπάρχουν εδώ κι εκεί πράγματα που θα μπορούσαν να έχουν γίνει καλύτερα, από εμάς και από τους δανειστές) μου δείχνει απλώς ότι ακόμη δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και πουθενά στον κόσμο. Δεν υπάρχει γνώση, δεν υπάρχει πείρα. Όλοι πηγαίνουν στα ψαχτά.

Το δεύτερο, που φαίνεται να πιστεύει πολύς κόσμος, είναι οι περίφημες οργανωτικές δυνατότητες του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ έμεινε με τους μισούς βουλευτές σε αυτές τις εκλογές και, στις επόμενες, αν δεν φροντίσει να συνειδητοποιήσει πού, και κυρίως, πότε ζει, θα παλεύει για το 3%. Πριν βρεθεί ο πρόθυμος που θα με κατηγορήσει για αντικομμουνισμό, ας δει απλώς τις χτεσινές δηλώσεις της ΓΓ της ΚΕ, μόλις ψήφισε, και την απορία της για έναν κόσμο που, απλώς, δεν τον καταλαβαίνει:

http://www.ert.gr/webtv/index.php/component/k2/item/5265-Pshfise-h-G-G-K-E-KKE-Aleka-Paparhga-17-06-2012.html

 

[azimuthios]

Συμφωνώ με την Κρύσταλ για απογοήτευση από την αριστερά. Δεν ήταν η βέλτιστη λύση αλλά ήτο μια κάποια λύσις... σε αντίθεση με αυτό που έγινε τώρα.

Υπάρχουν δυνατότητες, SBE, όταν υπάρχει οργάνωση και σχέδιο. Ο νίκελ είπε κάτι για ΣΥΡΙΖΑ και φορολογικό. Όταν το μόνο που κάνεις είναι να στοχοποιείς κάποια "ευπαθή" κοινωνική ομάδα και να κόβεις μισθούς και συντάξεις, τότε αυτό δεν είναι λύση αλλά ανυπαρξία λύσης. Και φοβάμαι πως αυτό θα συνεχιστεί. Τουλάχιστον οι άλλοι είχαν ένα συγκεκριμένο σχέδιο που αν το εφάρμοζαν θα γινόταν αυτό που οι άλλοι δύο δεν τολμούσαν να κάνουν τόσα χρόνια. Λίγο χτύπημα εκεί που πρέπει, λίγο ελάφρυνση του νοικοκυριού, λίγη περισσότερη δικαιοσύνη.

Δεν είναι η ηλικία του προσώπου που κάνει τη διαφορά αλλά κάποιες θέσεις και η εν γένει πολιτική. Οπότε σε αυτό που λες δεν συμφωνώ. Αν η ΝΔ άλλαζε πολιτική και ήταν όλα τα μέλη της 100 ετών θα την ψήφιζα κι εγώ. Τα νέα στελέχη βοηθούν βέβαια πάντοτε.

Και ναι δεν είναι νέο κόμμα, τέτοιο είναι η ΔΗΜΑΡ, που καλύτερα να μην πω τίποτα γι' αυτή και τον ρόλο της. Μίλησα για άφθαρτο από την εξουσία, όχι για νεοϊδρυθέν.

Και στο κάτω κάτω, ρε παιδί μου, ακόμα και να μ' αρέσει ένα εστιατόριο και να πηγαίνω συνέχεια, μόλις ανοίξει ένα καινούριο θα πάω έστω μια φορά. Έτσι για δοκιμή. Και σοβαρά τώρα, με αυτό το απλοϊκό παράδειγμα, θέλω να καταδείξω ότι μια κοινωνία που έχει δοκιμάσει τα πάντα και έχει απογοητευθεί δεν θα έχανε τίποτα να δοκιμάσει κάτι άλλο.

Το μόνο σενάριο που θέλω εγώ τώρα, επειδή είμαι και λίγο κακούλης είναι να μας βάλει ο Σαμαράς στη δραχμή για να μπορούμε άνετα να του πετάμε τα CD με τη διαφήμιση με το σχολείο στο κεφάλι. Και την Ελλάδα, κύριε; Ποιος την έβαλε στη δραχμή; Ο ΣΥΡΙΖΑ; :twit:

 

[Palavra]

Και σοβαρά τώρα, με αυτό το απλοϊκό παράδειγμα, θέλω να καταδείξω ότι μια κοινωνία που έχει δοκιμάσει τα πάντα και έχει απογοητευθεί δεν θα έχανε τίποτα να δοκιμάσει κάτι άλλο.

Πώς είμαστε σίγουροι η κοινωνία δεν θα έχανε τίποτα άλλο;

Θα διαφωνήσω επίσης ότι η ΔΗΜΑΡ είναι νέο κόμμα, γιατί κι αυτή στις περασμένες εκλογές ήταν κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Άφθαρτη από την εξουσία είναι, όμως.

 

[drsiebenmal]

Εγώ πάντως, επειδή πιστεύω πως όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος, νομίζω πως ο Τσίπρας ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται μια βαθιά ανάσα για να ανάψει το φως και να οργανωθεί. Ας πούμε, να μην εκτίθεται έτσι από τους παλαιοπασόκους που έβγαλε βουλευτές.

 

[azimuthios]

Παλ, τι θα έχανε ακριβώς που δεν το έχουμε χάσει; Θα έμπαιναν φόροι, ε, ε; Θα κόβονταν μισθοί, ε, ε; Δεν θα είχαμε κοινωνικό κράτος, ε, ε; Θα ήμασταν υπόδουλοι στους έξω, ε, ε; Θα πλήρωναν τα εγγόνια μας χρέος, ε, ε; Δεν θα βρίσκαμε δουλειές, ε, ε; Θα είχαμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, ε, ε; Θα έρχονταν τα ελοχίμ και τα νεφελίμ; Ή μήπως πιστεύεις ότι θα έμπαινε ο Τσίπρας στα σπίτια μας να μας παίρνει τα χρυσαφικά; χοχοχο Έλεος!

Και ναι, με χαλάνε κι εμένα οι παλαιοπασόκοι...

 

[drsiebenmal]

Άζι, δεν έχεις δίκιο ότι η κοινωνία μας δεν έχει τίποτε να χάσει πια. Πρόσεξε: η κοινωνία, στο σύνολό της. Ευτυχώς, ακόμη έχουμε πολλά να σώσουμε και πολλά να ξαναφέρουμε, βελτιωμένα. Απλώς δεν πρόκειται αυτό να γίνει με δανεικά (αλλά ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ βέβαια μίλησε για δανεικά).

 

[nickel]

δεν θα έχανε τίποτα να δοκιμάσει κάτι άλλο.

Δυστυχώς, κι εγώ στο ίδιο καθοριστικό σημείο θα ήθελα να αναφερθώ.
Αντιλαμβανόμαστε ότι πολύς κόσμος, απογοητευμένος, αποφάσισε να ψηφίσει τον Σύριζα χωρίς να πολυκοιτάζει το πρόγραμμα.
Ωστόσο, κόσμος που θα ήθελε να δώσει την ευκαιρία στη φρεσκάδα που απέπνεε ο Σύριζα και ιδίως οι καλές στιγμές του αρχηγού του, φοβήθηκαν το σενάριο καταγγελία > ακύρωση (ας μην ξεχνάμε ότι και η ορολογία άλλαξε στη διαδρομή), αλλά και το απροσδιόριστο Plan B. Ζητούσε ο Σύριζα από τους ψηφοφόρους, σε περίπτωση που τα στύλωναν οι δανειστές μας, να τον εμπιστευτούν τυφλά. Εκεί κάποιοι θεώρησαν ότι μπορεί να έχαναν...

 

[Palavra]

Παλ, τι θα έχανε ακριβώς που δεν το έχουμε χάσει; Θα έμπαιναν φόροι, ε, ε; Θα κόβονταν μισθοί, ε, ε; Δεν θα είχαμε κοινωνικό κράτος, ε, ε; Θα ήμασταν υπόδουλοι στους έξω, ε, ε; Θα πλήρωναν τα εγγόνια μας χρέος, ε, ε; Δεν θα βρίσκαμε δουλειές, ε, ε; Θα είχαμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, ε, ε; Θα έρχονταν τα ελοχίμ και τα νεφελίμ; Ή μήπως πιστεύεις ότι θα έμπαινε ο Τσίπρας στα σπίτια μας να μας παίρνει τα χρυσαφικά; χοχοχο Έλεος!

Δεν πιστεύω σε ελοχίμ και νεφελίμ. Για να αναφέρω ένα παράδειγμα, ωστόσο, γνωρίζω από εμπειρία δικού μου ανθρώπου ότι μέχρι τώρα παρέχονταν φάρμακα στους καρκινοπαθείς από τα δημόσια νοσοκομεία, ενώ με την καθυστέρηση της εκταμίευσης του τελευταίου δανείου, όχι. Και η καθυστέρηση, εκβιαστική αν θέλεις, ωστόσο καθυστέρηση, αποδίδεται αποκλειστικά στην πολιτική αστάθεια της χώρας. Που, κατά τη γνώμη μου πάντα, μπορεί να οδηγήσει τόσο στην έξοδο από το ευρώ, όσο και στην πτώχευση. Δεν θα έπρεπε να με νοιάζει για τους καρκινοπαθείς βέβαια, γιατί ο δικός μου άνθρωπος πέθανε πια, αλλά παρ' όλ' αυτά ανησυχώ μήπως βρεθεί κανείς στη δική μου θέση χωρίς πρόσβαση στις έστω και στραβοχυμένες υποδομές υγείας που έχουμε.

Δεν θα υπήρχε βέβαια ζήτημα εκβιασμού, αν δεν βρισκόμασταν σε τόσο μειονεκτική θέση. Όταν όμως είσαι σε μειονεκτική θέση, είναι καλό να προσπαθείς να βγεις από αυτήν, και όχι να προσπαθείς να αντεκβιάσεις.

 

[azimuthios]

Βλέπω ότι έπιασε καλά η μαύρη προπαγάνδα ότι ο Τσίπρας θα τα έκανε όλα αυτά συν ότι θα άφηνε τους καρκινοπαθείς να πεθάνουν. Ενώ τώρα θα κολυμπάμε στα φάρμακα... Μάλιστα!

Μακάρι να έχω άδικο πάντως! Το εύχομαι ειλικρινά.

 

[Alexandra]

Τι θα πει "υπόδουλοι" στους έξω; Όταν δανείζεσαι λεφτά, είσαι εξαρτημένος από τους δανειστές σου. Ειδικά όταν τους έχεις ανάγκη για να εξακολουθούν να σε δανείζουν. Όπως είναι εξαρτημένος π.χ. ο γαμπρός από τον πεθερό, όταν ο πεθερός τον συντηρεί. Εκτός αν φανταστούμε τον γαμπρό να απειλεί τον πεθερό ότι θα αυτοκτονήσει και θ' αφήσει χήρα την κόρη του.

Ας προσέχαμε να μη δανειζόμαστε, αφού είμαστε τόσο περήφανος λαός.

 

[azimuthios]

Άλλο να χρωστάς όπως ΟΛΕΣ οι χώρες του κόσμου και άλλο να τα ξεπουλάς όλα σκύβοντας για ένα κομμάτι ψωμί. Έχει μια διαφορούλα, ε;

 

[Alexandra]

Άλλο να χρωστάς όπως ΟΛΕΣ οι χώρες του κόσμου και άλλο να τα ξεπουλάς όλα σκύβοντας για ένα κομμάτι ψωμί. Έχει μια διαφορούλα, ε;

Δεν χρωστάμε όπως ΟΛΕΣ οι χώρες του κόσμου. Χρωστάμε πολύ περισσότερα από άλλες χώρες. Και το χειρότερο έχουμε πρωτογενές έλλειμμα, αντί για πλεόνασμα. Και δεν "σκύβουμε για ένα κομμάτι ψωμί". Πρέπει να αλλάξουμε επειγόντως τα κακώς κείμενα της ελληνικής οικονομίας, για να μπορέσουμε να γίνουμε κάποτε μια χώρα που δεν έχει ανάγκη κανέναν. Έχω την υποψία ότι με τόση "μαύρη προπαγάνδα" που γίνεται κατά του μνημονίου, δεν το έχεις διαβάσει. Ρίξ' του μια ματιά και μετά έλα να μου πεις αν διαφωνείς σε κάτι εκτός από τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων.

 

[nickel]

Προτείνω, αν θέλετε να κάνουμε συζήτηση από την οποία θα κερδίσουμε γνώση και όχι συζήτηση για να εκτονωθούμε απλώς, να την κάνουμε πιο αργά, όχι σε ρυθμούς πολυβόλου, με πολλή περίσκεψη, χωρίς να επαναλαμβάνουμε τις ευκολίες που μαζέψαμε αποδώ κι αποκεί. Προπαγάνδα και βολικά ψέματα έχουν πει όλοι. Θέλει λίγο ψάξιμο, λοιπόν, άρα δεν προσφέρεται για πινγκ πονγκ. Ας μη θυμίζουμε τα συνηθισμένα σχόλια των μπλογκ, που τα βαριέμαι αφόρητα.

 

[azimuthios]

Το έχω διαβάσει πολύ καλά, Άλεξ, και συμφωνώ σε πολλά σημεία του, όπως οι διαρθρωτικές αλλαγές στο Δημόσιο, που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (αλήθεια τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι θα τις κάνουν τώρα;))

Αλλά ακούω και αυτούς που λένε πως δεν έχουν να πληρώσουν, πως δεν έχουν να φάνε, πως δεν έχουν δουλειά. Με άλλα λόγια, ζω στην πραγματικότητα και κοιτάζω πού πάνε τα λεφτά του κόσμου και ποιοι την πληρώνουν πάντα. Και έχω υποστεί κι εγώ πολλές συνέπειες των αφειδών παραχωρήσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων στη ζωή μου και στην καριέρα μου.

Τέλος πάντων. Δεν βγάζουμε άκρη. Προφανώς όπως και στην κοινωνία, έτσι και εδώ ξεκινάμε από διαφορετική οικονομική κατάσταση και ίσως κοινωνική θέση ή καταβολές που μας κάνουν να θεωρούμε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά.

Απλώς το μόνο που με εκνευρίζει, το λέω και σταματώ, είναι ότι ενώ έχουμε δει ακριβώς τι μπορούν να κάνουν και τι έχουν κάνει τα δύο κόμματα, συνεχίζουμε να τα ψηφίζουμε και να τα θέλουμε, θεωρώντας ότι οι "άλλοι" θα έκαναν τα μύρια όσα, ενώ ήδη μας τα έχουν κάνει οι "δικοί μας".

Καλή συνέχεια στη ζωή μας!

 

[pidyo]

Δύο γλωσσικά σχόλια με πολιτικές προεκτάσεις.

Μόνο μια οικουμενική κυβέρνηση τετραετίας, με σοβαρούς, συνετούς, συνδιαλλακτικούς, ικανούς εκπροσώπους όσο γίνεται περισσότερων κομμάτων (που θα δεσμευτούν ότι δεν θα αρχίσουν τους εκβιασμούς, τους βεντετισμούς και τους καρατζαφερισμούς) αλλά και με εξωκοινοβουλευτικούς που έχουν κύρος στη διεθνή κοινότητα, ανθρώπους ικανούς να πείσουν μέσα και έξω, να συστήσουν ένα κοινωνικό συμβόλαιο με τους Έλληνες και μια καλή διακρατική συμφωνία με τους εταίρους μας, μόνο ένα τέτοιο σχήμα μπορεί να ανακόψει την τραγική πορεία της χώρας.

Τέκνικλυ, που λεν στο χωριό μου, το δεύτερο έντονο χωρίο σημαίνει πως η κυβέρνηση αυτή δεν είναι οικουμενική, αλλά ευρείας συνεργασίας. Δεν πρόκειται για σχολαστικισμό. Οικουμενική σημαίνει όλοι μέσα, δηλαδή και ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή. Οικουμενική σημαίνει επίσης «διασφαλίζουμε πως θα είναι όλοι μέσα, ώστε να μην έχει κανείς το δικαίωμα να γκρινιάξει, επειδή όλοι θα έχουν βουτήξει το δάχτυλό τους στο βάζο με το μέλι». Ακούγεται σκληρό, αλλά έχουμε ιστορικά προηγούμενα. Το σενάριο κυβέρνησης ευρείας συνεργασίας, αντιθέτως, δεν μου φαίνεται a priori αρνητικό, ιδίως στη συγκυρία αυτή, επειδή θα έδινε πολιτικό χρόνο σε κόμματα τα οποία τον χρειάζονταν, για διαφορετικούς λόγους. Απλώς μια τέτοια κυβέρνηση προϋποθέτει ριζική υπέρβαση των μικροκομματικών επιδιώξεων. Στην προεκλογική περίοδο πριν από τις εκλογές του Μαΐου, αλλά και στη διαδικασία των διερευνητικών που ακολούθησε, είδαμε το ακριβώς αντίθετο: άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, τορπίλισε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, σχεδόν περισσότερο απ' όσο χρειαζόταν ώστε να μην επιτευχθεί ο υποτιθέμενος στόχος.

Δεν είναι όμως πανάκεια μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας. Όσο ενδιαφέρουσα για τα πολιτικά μας ήθη θα ήταν μια διαδικασία υποχρεωτικής συνεννόησης, άλλο τόσο χρήσιμη θα μπορούσε να αποβεί και η ύπαρξη μιας αντιπολίτευσης που δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό της μόνο ως δυνάμει κυβέρνηση. Και ακόμη πιο χρήσιμος θα μπορούσε να αποβεί ο μεγαλύτερος διαχωρισμός νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας και ο πιο ουσιαστικός έλεγχος της πρώτης στις πράξεις της δεύτερης. Θέλουμε τόση δουλειά που ίσως πρέπει να ξεκινήσουμε από τα βασικά του διαφωτισμού.

Έχω την υποψία ότι με τόση "μαύρη προπαγάνδα" που γίνεται κατά του μνημονίου, δεν το έχεις διαβάσει. Ρίξ' του μια ματιά και μετά έλα να μου πεις αν διαφωνείς σε κάτι εκτός από τις απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων.

Νομίζω πως ένας από τους βασικούς λόγους παρανοήσεων σε όλες τις πολιτικές συζητήσεις της διετίας οφείλεται στην αμφισημία του όρου μνημόνιο. Θα έπρεπε να είναι προφανές πως όσοι τάσσονται κατά «του μνημονίου» στρέφονται κατά του συνδυασμού του μνημονίου με τη δανειακή σύμβαση. Με αυτήν την έννοια, όση «μαύρη προπαγάνδα» γίνεται κατά του «μνημονίου», άλλη τόση γίνεται και υπέρ του «μνημονίου». Ο όρος μνημόνιο όμως, αν έχω δίκιο για την εννοιολογική χροιά που έχει πλέον ο όρος, δεν υποδηλώνει προφανώς μόνο, π.χ., την επιτάχυνση της δικαιοσύνης και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ούτε τα άλλα μέτρα που η πλειοψηφία των Ελλήνων μπορεί και να τα βλέπει θετικά. «Μνημόνιο», με την ευρεία έννοια, σημαίνει επίσης κατά απόλυτη προτεραιότητα εξυπηρέτηση του χρέους, εσωτερική υποτίμηση σε βαθμό μεγάλης ύφεσης, κι ένα ιδιότυπο κούρεμα που υπέστη το χρέος (προς όφελος ποιων είναι μια μεγάλη συζήτηση). Εγώ λοιπόν λέω πως όσο επιπόλαια μοιάζει σε κάποιους η καταδίκη μεταρρυθμίσεων που θεωρούνται από πολλούς αναγκαίες, άλλο τόσο επιφανειακή μοιάζει σε κάποιους άλλους η υπεράσπιση ενός κειμένου που αποτελεί τμήμα μόνο ενός δεσμευτικού πακέτου.