Ως άνθρωπος που συμμετείχε και συμμετέχει σε διάφορες συλλογικότητες (μάλιστα έχω ιδρύσει μαζί με λίγους ακόμη έναν σύλλογο), έχω μια γενική παρατήρηση: όλοι οι σύλλογοι ανεξαιρέτως (οι ερασιτεχνικοί σίγουρα, και νομίζω σε μεγάλο βαθμό και οι επαγγελματικοί) ξεκινούν με μεγάλο ενθουσιασμό και αρκετή συμμετοχή, και σύντομα ο ενθουσιασμός ξεθυμαίνει και επικρατεί η κούραση. Αυτό είναι φυσικό κι αναμενόμενο. Επίσης, από τα χιλιάδες μέλη ελάχιστα πατούν το πόδι τους, όχι γιατί δεν εμπιστεύονται τον σύλλογο (συχνά ούτε καν ξέρουν τι κάνει ο σύλλογος καλά καλά) αλλά επειδή τους ενδιαφέρει απλώς να υπάρχει ο σύλλογος και κάποιοι να κάνουν πέντε πράγματα, αλλά δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν οι ίδιοι τίποτα. Κι αυτό φυσικό κι αναμενόμενο είναι, εγώ μάλιστα το κάνω συνειδητά κάποιες φορές: είμαι μέλος στον Α, Β ή Γ σύλλογο και πληρώνω τη συνδρομή μου, μόνο για να ενισχύσω τον σύλλογο οικονομικά και για να δώσω στην διοίκηση του συλλόγου το δικαίωμα να δρα, και να δρα εξ ονόματός μου. Τίποτε άλλο, γιατί δεν έχω χρόνο κι ενέργεια για κάτι παραπάνω, αλλά θέλω παρ' όλ' αυτά εκείνοι που έχουν το χρόνο και την ενέργεια και τη διάθεση, να μπορούν να κάνουν κάτι.
Επί του συγκεκριμένου τώρα:
Είμαι κι εγώ μέλος του ΣΜΕΔ. Πέρυσι συμμετείχα αρκετά, πήγα σε συναντήσεις, σε συνελεύσεις, σε εκλογές, κάναμε και μια ωραία παρουσίαση με άλλες δυο συναδέλφους στο LEA και αφιερώσαμε αρκετό χρόνο στην προετοιμασία. Όμως φέτος δεν πάτησα ούτε σε συνελεύσεις, ούτε στις πρόσφατες εκλογές.
Πρώτα απ' όλα, οι συνελεύσεις κουράζουν.
Κουράζει κατ' αρχήν αυτή η ιστορία με την απαρτία: θέλουμε απαρτία για να κάνουμε ΓΣ, και στην πρώτη σύγκληση θέλει να είναι το 50% που ποτέ δεν είναι, στη δεύτερη το 35% που ποτέ δεν είναι, και μόνο στην τρίτη σύγκληση γίνεται ΓΣ χωρίς απαρτία. Οι περισσότεροι σύλλογοι που ξέρω το λύνουν απλά και πρακτικά: ανακοινώνουν ότι η πρώτη σύγκληση είναι στις τάδε του μηνός, η δεύτερη στις τάδε+7μέρες, η τρίτη στις τάδε+14μέρες, και παρακαλούν τα μέλη να προσέλθουν κατευθείαν στην τρίτη ημερομηνία (τη βάζουν και με μαύρα έντονα γράμματα) που ε΄ναι σίγουρο ότι θα μπορέσει να γίνει η ΓΣ χωρίς να μετριόμαστε και να περιμένουμε μήπως έλθει και ο Μήτσος που τώρα τηλεφώνησε για να κάνουμε απαρτία, και χωρίς να φοβόμαστε μήπως φύγει η Κατίνα πριν τη λήξη και χάσουμε την απαρτία. Στον ΣΜΕΔ αν και τους το ανέφερα τουλάχιστον 2 φορές, δεν θέλησαν να το κάνουν αυτό. Ε εγώ βαριέμαι να πηγαίνω μία και δυο και τρεις, απογεύματα Κυριακής, χωρίς να είμαι σίγουρη ότι τελικά θα γίνει ΓΣ. Και δεν πάω.
Όμως κι όταν γίνεται ΓΣ, αφενός έχουμε πήξει ήδη από την αναμονή της μιας ή μιάμισης ώρας μέχρι να πετύχουμε την πολυπόθητη απαρτία (να έρθει ο Μήτσος που λέγαμε), αφετέρου οι διαδικασίες είναι τόσο γραφειοκρατικές και οι συζητήσεις τόσο χρονοβόρες, που εγώ παθαίνω παράκρουση πριν τελειώσουμε. Ούτως ή άλλως όμως, είναι πρακτικά αδύνατον να συζητάς για πάνω από 2 ή 3 ώρες χωρίς να τρελαθείς τελείως. Νομίζω λοιπόν ότι θέλει καλύτερη οργάνωση από το προεδρείο της εκάστοτε ΓΣ, ώστε τα θέματα να διεκπεραιώνονται πιο γρήγορα.
Ύστερα, για να πας σε εκλογές πρέπει να ξέρεις ποιον ψηφίζεις. Όταν δεν έχω πατήσει επί 3 συνελεύσεις και δεν έχω πάει σε καμιά εκδήλωση φέτος (ντροπή μου αν θέλετε αλλά δεν πήγα), δεν τους ξέρω, λοιπόν τι να πάω να κάνω στις εκλογές; Με τι κριτήρια να ψηφίσω; Αφήνω να εκλέξουν άλλοι, που ξέρουν καλύτερα από εμένα.
Αυτά όλα όμως δεν σημαίνουν ότι δεν θέλω να λειτουργεί ο ΣΜΕΔ. Φυσικά και θέλω, έστω και με τη λογική της εκπροσώπησης περισσότερο παρά της συμμετοχής, και ευνγωμωνώ τους συναδέλφους που βρίσκουν το χρόνο και το κουράγιο να ασχολούνται. Γι' αυτό άλλωστε κι εξακολουθώ να είμαι μέλος και να πληρώνω συνδρομή, για να έχουν το δικαίωμα να δρουν εξ ονόματός μου.
Ο ΣΜΕΔ εκπροσωπεί όλα τα μέλη του, είτε αυτά πήγαν να ψηφίσουν είτε όχι, εφόσον παραμένουν μέλη.
Σαφώς και δεν μπορεί να εκπροσωπεί όλους τους μεταφραστές, εφόσον δεν είναι όλοι μέλη του.
Ξαναλέω όμως ότι στους συλλόγους γενικά έτσι έχουν τα πράγματα. Πάρα πολύς κόσμος δεν πατάει το πόδι του, και δεν θα το πατήσει ποτέ, λοιπόν ας μην περιμένουμε κάτι άλλο.
Εγώ προσωπικά ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα βρω χρόνο κι ενέργεια να ασχοληθώ ξανά (φέτος είμαι πολύ πιεσμένη με την ίδρυση ενός άλλου συλλόγου, είμαι στη διοικούσα κι έχουμε πολλά προβλήματα και υποχρεώσεις, και φοβάμαι ότι και του χρόνου θα έχω φόρτο). Έως τότε παρακολουθώ τη δράση του ΣΜΕΔ και αν κρίνω κάποια στιγμή ότι δεν με εκπροσωπεί, θα αποχωρήσω. Προς το παρόν όμως, αν και δεν με εκφράζουν όλες οι δράσεις και οι τοποθετήσεις του, εξακολουθώ να θέλω να τον στηρίξω.
Άλλωστε δεν είναι δυνατόν ποτέ σε μια συλλογικότητα να μας εκφράζουν όλα όσα γίνονται. Αρκεί η γενική γραμμή να είναι σύμφωνη με τις αρχές μας και να εξυπηρετεί τους στόχους μας.
). Έτσι όπως έχουν τα πράγματα όμως, δεν θεωρώ περίεργο το ότι ο σύλλογος ακολουθεί την πορεία που ορίζουν τα πιο μαχητικά από τα μέλη του, αφού οι υπόλοιποι αποσύρονται σιγά-σιγά. Αν δεν αλλάξει αυτό, τότε φυσικό είναι να εξασθενήσει και να εξαφανιστεί ο σύλλογος που θα μπορούσε να αποτελέσει ένα μέσο για να οργανωθεί και να προστατευτεί το επάγγελμα του μεταφραστή.
