Πού πάει ο ΣΜΕΔ;

Alexandra

Super Moderator
Staff member
"Γιος του καφετζή": Με ενοχλεί αυτός ο όρος, έστω και αν γνωρίζω ότι λέγεται κατά συνθήκην. Ίσως επειδή ο γιος ενός μανάβη έγινε από τους καλύτερους εκδότες.
Όλοι μας είμαστε παιδιά καφετζήδων, μανάβηδων, μικροϋπαλλήλων ή οτιδήποτε άλλο. Ας εξηγήσουμε λοιπόν σε όποιον μπορεί να παρεξήγησε τον όρο (όχι εσύ, σίγουρα) ότι "το παιδί του καφετζή" έχει την έννοια του πρώτου τυχόντα περαστικού που είδε φως και μπήκε. Δηλαδή, αντί να φωνάξουν έναν επαγγελματία μεταφραστή, κάποιοι εργοδότες έβαλαν το παιδί του καφετζή ν' αφήσει τους καφέδες, να καθίσει σ' ένα γραφείο και να αρχίσει να μεταφράζει.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Ναι, λάθος μου που έγραψα γιος. Εννοούσα το παιδί και με έφαγε η ακρίβεια και η πολιτική ορθότητα... :(
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Ναι, λάθος μου που έγραψα γιος. Εννοούσα το παιδί και με έφαγε η ακρίβεια και η πολιτική ορθότητα... :(
Επειδή πολλές φορές στα καφενεία των κτιρίων, τον καφετζή βοηθάει ο γιος του.
 
Αν λοιπόν εξασφαλίσω ως μεταφραστής μια σημαντική και χρονικά πιεστική δουλειά και χρειαστεί να την μοιράσω σε τρεις συναδέλφους και να κρατήσω τον συντονισμό και την επιμέλεια, και τα χαλάσουμε για οικονομικό θέμα, ο ΣΜΕΔ θα με διαγράψει (αφού θα έχω λειτουργήσει ως οιονεί εργοδότης) και θα υποστηρίξει τους άλλους συναδέλφους, ενώ αν τα χαλάσουμε για ποιοτικό θέμα, θα κάτσει να βρει ποιος έχει δίκιο;

Χαίρομαι που έχετε αυτά τα θέματα ξεκάθαρα στο μυαλό σας. Εγώ, δυστυχώς, δεν τα κατάφερα.
Αυτό, Δόκτορ, απ' όσο θυμάμαι πράγματι συνέβη! Όχι η διαγραφή, αλλά αυτό το τσίρκο --μάλιστα αναφέρθηκε ως "τσίρκουλο", για να πούμε και τα γλωσσικά μας. Τι νομίζετε; είναι σωστό ή λάθος να πει κανείς 'τσίρκουλο' αντί για 'τσίρκο' για μια τραγελαφική κατάσταση; Εμένα μου φαίνεται λάθος, αλλά προβληματίζομαι.

Μόλις μου ήρθε ο Απολογισμός Πεπραγμένων του ΣΜΕΔ 2010-2012.
 

nickel

Administrator
Staff member
Το ΛΝΕΓ έχει το «γίνομαι τσίρκουλο» γελοιοποιούμαι. Εγώ δεν έχω πρόβλημα με διατυπώσεις όπως «αυτό το τσίρκουλο» (=αυτή η γελοία κατάσταση). Αλλά ας μην το συνεχίσουμε εδώ.
 

rogne

¥
Αν λοιπόν εξασφαλίσω ως μεταφραστής μια σημαντική και χρονικά πιεστική δουλειά και χρειαστεί να την μοιράσω σε τρεις συναδέλφους και να κρατήσω τον συντονισμό και την επιμέλεια, και τα χαλάσουμε για οικονομικό θέμα, ο ΣΜΕΔ θα με διαγράψει (αφού θα έχω λειτουργήσει ως οιονεί εργοδότης) και θα υποστηρίξει τους άλλους συναδέλφους, ενώ αν τα χαλάσουμε για ποιοτικό θέμα, θα κάτσει να βρει ποιος έχει δίκιο;

Χαίρομαι που έχετε αυτά τα θέματα ξεκάθαρα στο μυαλό σας. Εγώ, δυστυχώς, δεν τα κατάφερα.

Το ζήτημα που θίγει ο Δρ. είναι σημαντικό και υπερβαίνει τα του ΣΜΕΔ, παρόλο που δεν είναι βέβαια καθόλου άσχετο με τη σχετική ρήτρα του καταστατικού του. Καθώς όμως μπορεί (και πρέπει) κανείς να το αντιμετωπίσει (και) ως ξεχωριστό, να πω δυο λόγια πάνω σε αυτό.

Η υπόθεση του Δρ., "αν εξασφαλίσω ως μεταφραστής μια σημαντική και χρονικά πιεστική δουλειά και χρειαστεί να την μοιράσω σε τρεις συναδέλφους και να κρατήσω τον συντονισμό και την επιμέλεια", δεν είναι αθώα, και δεν χρειάζεται καμιά διαφωνία στο οικονομικό για να γίνει προβληματική. Στις πραγματικές της διαστάσεις, η υπόθεση δείχνει έναν μεταφραστή που επιδιώκει να συλλέξει όσο γίνεται περισσότερες δουλειές, αφαιρώντας τις προφανώς από άλλους συναδέλφους, και ενώ κατά κανόνα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί μόνος του να τις φέρει έγκαιρα εις πέρας. Είτε λοιπόν ο εν λόγω υποθετικός μεταφραστής λειτουργεί ως κανονικός εργολάβος και παρακρατεί προμήθεια από τους υπεργολάβους του μεταφραστές, είτε δεν λειτουργεί έτσι και αποδίδει ακριβοδίκαια τη συμφωνημένη αμοιβή στους υπεργολάβους του μεταφραστές, το βασικό πρόβλημα υπάρχει ήδη (η πρώτη περίπτωση βέβαια είναι φανερά χειρότερη): ο εργολάβος μεταφραστής πιστώνεται μεταφράσεις τις οποίες ουσιαστικά δεν έχει κάνει (τις έχει μόνο συντονίσει ή επιμεληθεί), καρπώνεται δηλαδή όλη τη συμβολική υπεραξία της μετάφρασης, ενίοτε και ένα έξτρα μέρος της υλικής υπεραξίας (τα δικαιώματα από τον ΟΣΔΕΛ, εφόσον μιλάμε για μετάφραση βιβλίου). Και η ίδια η συμβολική υπεραξία της μετάφρασης έχει φυσικά υλικό αντίκρισμα κάποια στιγμή στο μέλλον: το βιογραφικό ενός μεταφραστή συνήθως είναι ο βασικός του πόρος για την επιβίωσή του στον χώρο, και ένας "εργολάβος" μεταφραστής ασφαλώς καταλήγει σύντομα να έχει βιογραφικό απείρως πλουσιότερο από τα αντίστοιχα των "υπεργολάβων" του.

Εξυπακούεται ότι υπάρχει τρόπος να αποφύγει κανείς την παραπάνω κατάσταση όταν του προτείνεται μια δουλειά την οποία βλέπει ότι θα δυσκολευτεί να φέρει εις πέρας μόνος του: ενημερώνει τον εκδότη ή τη μεταφραστική εταιρεία ότι προτίθεται να συνεργαστεί και με άλλους μεταφραστές, τους συμπεριλαμβάνει όλους στο σχετικό συμφωνητικό και αναλαμβάνει ρητά τον συντονισμό ή/και την επιμέλεια της μετάφρασης, έχοντας έρθει σε συνεννόηση με τους άλλους συναδέλφους για τον καταμερισμό της αμοιβής. Εννοείται επίσης ότι όλοι οι συνεργαζόμενοι μεταφραστές θα μνημονευτούν και στο τελικό προϊόν, αν μιλάμε για βιβλίο.

Δεν βλέπω γιατί ένας εκδότης ή μια μεταφραστική εταιρεία θα αρνιόταν μια τέτοια συμφωνία, με την οποία, όπως το βλέπω εγώ το πράγμα (ας αναφέρω παρεμπιπτόντως ότι δεν εκπροσωπώ τον ΣΜΕΔ σε αυτό το νήμα), ένας μεταφραστής όχι μόνο δεν λειτουργεί ως εργολάβος/εργοδότης, αλλά αντίθετα επιδεικνύει έμπρακτα τη συναδελφικότητα και την εντιμότητά του. Χρειάζεται όμως να γίνει ρητά και με διαφάνεια όλη αυτή η διαδικασία, αλλιώς δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για ατομικιστική, ιδιοτελή, εργολαβική και εν τέλει αντισυναδελφική συμπεριφορά.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Στις πραγματικές της διαστάσεις, η υπόθεση δείχνει έναν μεταφραστή που επιδιώκει να συλλέξει όσο γίνεται περισσότερες δουλειές, αφαιρώντας τις προφανώς από άλλους συναδέλφους, και ενώ κατά κανόνα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί μόνος του να τις φέρει έγκαιρα εις πέρας.
Πρόσφατα μου πρότειναν να μεταφράσω ένα κείμενο 110 σελίδων. Είναι προφανές ότι δεν μπορώ να το φέρω σε πέρας μόνη μου και θα συνεργαστώ με συναδέλφους, αν τελικά μου το δώσουν, κατανοείς ωστόσο ότι υπάρχουν κείμενα τα οποία είναι αδύνατον να τα χωρίσει ο πελάτης σε επιμέρους τμήματα για να τα μοιράσει σε αντίστοιχους μεταφραστές, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είσαι άπληστος όταν αναλαμβάνεις ένα τέτοιο έργο, απλώς βρίσκεις ένα τρόπο να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα της επιπλέον δουλειάς.
Εξυπακούεται ότι υπάρχει τρόπος να αποφύγει κανείς την παραπάνω κατάσταση όταν του προτείνεται μια δουλειά την οποία βλέπει ότι θα δυσκολευτεί να φέρει εις πέρας μόνος του: ενημερώνει τον εκδότη ή τη μεταφραστική εταιρεία ότι προτίθεται να συνεργαστεί και με άλλους μεταφραστές, τους συμπεριλαμβάνει όλους στο σχετικό συμφωνητικό και αναλαμβάνει ρητά τον συντονισμό ή/και την επιμέλεια της μετάφρασης, έχοντας έρθει σε συνεννόηση με τους άλλους συναδέλφους για τον καταμερισμό της αμοιβής. Εννοείται επίσης ότι όλοι οι συνεργαζόμενοι μεταφραστές θα μνημονευτούν και στο τελικό προϊόν, αν μιλάμε για βιβλίο.
Ξεχνάς την παράμετρο του να συνεργάζεσαι με τον τελικό πελάτη, ο οποίος δεν είναι εργοδότης, μεταφραστικό γραφείο, εκδότης ή κάτι ανάλογο, αλλά απλώς ο τελικός πελάτης, που μπορεί να χρειάζεται ΜΙΑ μετάφραση και να μη σε ξαναχρειαστεί ποτέ. Εκεί λοιπόν, αναγκαστικά λειτουργείς ως ελεύθερος επαγγελματίας, παρέχοντας τις μεμονωμένες υπηρεσίες σου. Ο τελικός πελάτης ενδέχεται να είναι εταιρεία η οποία για λόγους διαχείρισης δεν μπορεί να έχει 10 επιμέρους ΑΠΥ για ένα έργο, και να απαιτεί να μιλάει μόνο με έναν άνθρωπο, για λόγους καλύτερης διαχείρισης. Αν λοιπόν αυτός ο τελικός πελάτης βρει εσένα, και σου πει «πάρε 200 σελίδες εγγράφων που έχουν να κάνουν με ανάθεση δημοσίου διαγωνισμού», τι θα του πεις;
 

rogne

¥
@ Palavra

Κάπως τηλεγραφικά:

* Για το πρώτο: Δεν είπα να μην την πάρεις τη μετάφραση. Και δεν είναι ανάγκη να τη χωρίσει ο πελάτης σε επιμέρους τμήματα, μπορούν να το κάνουν αυτό οι συνεργαζόμενοι μεταφραστές. Δεν υπάρχουν απλοί τρόποι αντιμετώπισης προβλημάτων, υπάρχουν καλοί και κακοί τρόποι αντιμετώπισης προβλημάτων. Θέλει λίγο παραπάνω κόπο κάθε φορά.

* Για το δεύτερο: δεν καταλαβαίνω ποιοι "λόγοι διαχείρισης" υποχρεώνουν μια εταιρεία να κόβει μία μόνο ΑΠΥ για ένα έργο (το "να μιλάει με έναν μόνο άνθρωπο", το παραβλέπω: μπορεί εξάλλου ν' αναλάβει τον ρόλο αυτό ο συντονιστής μεταφραστής). Έστω όμως κι αν υπάρχουν τέτοιοι λόγοι, μας αφορά άμεσα να μην μπαίνουν πάνω από τους δικούς μας: καθόλου δεν βλάπτει να λέμε σε έναν πελάτη π.χ. ότι αυτό που ζητάς δεν γίνεται, είναι αντισυναδελφικό, ακόμα-ακόμα και ότι "θα έχω πρόβλημα με το σωματείο αν το κάνω". Σπεύδοντας να προλάβω μερικές αντιδράσεις στο τελευταίο, να πω ότι κι εγώ έχω εκπλαγεί (ευχάριστα) με το πόσο αποτελεσματικό μπορεί να είναι: η πρώτη (συχνά και η τελευταία) σκέψη κάποιου πελάτη, εκδότη, εταιρείας κλπ. που το ακούει είναι "καλύτερα να συμμορφωθώ και να μην μπλέξω", όχι "καλύτερα να βρω άλλον μεταφραστή χωρίς παρτίδες με σωματεία".

Στην υποθετική ερώτησή σου νομίζω ότι απάντησα πριν. Πιο απλά: "κοίτα, δεν γίνεται να βγάλω τη δουλειά μόνος μου στους χρόνους που ζητάς, μπορώ όμως να βρω 2-3 συναδέλφους για τους οποίους εγγυώμαι προσωπικά και να την κάνουμε μαζί. Αναλαμβάνω εγώ την εποπτεία και εσύ την αμοιβή όλων, με τα αντίστοιχα παραστατικά". Αν σου πει όχι, τι να γίνει: σου είπε όχι. Καλύτερα μια απόπειρα να φτιάξουμε κουλτούρα συνεργασίας και συναδελφικότητας παρά καμία απόπειρα και αποδοχή της μοίρας μας.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Η υπόθεση του Δρ., "αν εξασφαλίσω ως μεταφραστής μια σημαντική και χρονικά πιεστική δουλειά και χρειαστεί να την μοιράσω σε τρεις συναδέλφους και να κρατήσω τον συντονισμό και την επιμέλεια", δεν είναι αθώα...

Η υπόθεσή μου είναι βγαλμένη από την καθημερινότητα της δουλειάς και, κατ' αυτή την έννοια, κρίνεται αν είναι «αθώα» ή όχι. Δεν γνώριζα ότι ο ΣΜΕΔ έχει ήδη ασχοληθεί με το θέμα, αλλά φυσικά δεν μπορώ (και ούτε με ενδιαφέρει) να το τεκμηριώσω αυτό.

Από εκεί και πέρα, εκτός από το αστειάκι με τον αρπακτικό μεταφραστή και τα πολύ σοβαρά περί πνευματικών δικαιωμάτων (με τα οποία συμφωνώ απόλυτα), εγώ έθεσα ακριβώς αυτό το θέμα:

Εξυπακούεται ότι υπάρχει τρόπος να αποφύγει κανείς την παραπάνω κατάσταση όταν του προτείνεται μια δουλειά την οποία βλέπει ότι θα δυσκολευτεί να φέρει εις πέρας μόνος του: ενημερώνει τον εκδότη ή τη μεταφραστική εταιρεία ότι προτίθεται να συνεργαστεί και με άλλους μεταφραστές, τους συμπεριλαμβάνει όλους στο σχετικό συμφωνητικό και αναλαμβάνει ρητά τον συντονισμό ή/και την επιμέλεια της μετάφρασης, έχοντας έρθει σε συνεννόηση με τους άλλους συναδέλφους για τον καταμερισμό της αμοιβής. Εννοείται επίσης ότι όλοι οι συνεργαζόμενοι μεταφραστές θα μνημονευτούν και στο τελικό προϊόν, αν μιλάμε για βιβλίο.

και ρώτησα πώς θα δράσει ο ΣΜΕΔ αν ένας ή περισσότεροι από τους συνεργαζόμενους μεταφραστές δεν ανταποκριθεί στη συμφωνία εκθέτοντας τον συντονιστή ή αν ο εκδότης δεν ανταποκριθεί στη συμφωνία, εκθέτοντας (πάλι) τον συντονιστή.

Πραγματικά με εξέπληξε η επιθετικότητα του rogne, αλλά υποθέτω ότι βασίστηκε στην εμπειρία του από τον ΣΜΕΔ με πραγματικά περιστατικά. Και πάλι, όμως...
 

rogne

¥
@ drsiebenmal

Δεν υπήρχε καμιά επιθετικότητα, Δρ. Η έκφραση "δεν είναι αθώα η υπόθεση του Δρ." δεν σήμαινε φυσικά ότι είναι ένοχος ο συγγραφέας της, αλλά ότι η ίδια η υπόθεση έχει σοβαρές προεκτάσεις, περιπλοκές κλπ. Κακή δική μου διατύπωση ίσως, αλλά πρόκειται περί παρεξήγησης.

Ας μου επιτραπεί να μην πάρω ακόμα θέση για τα του ΣΜΕΔ.

Edit
Λίγη λεξιλογία: επειδή με προβλημάτισε η παρεξήγηση περί "(μη) αθώας υπόθεσης", κάτι τέτοιο πάνω-κάτω είχα κατά νου: By an innocent statement I mean a simple everyday statement that apparently has nothing to do with metaphysics (από εδώ).
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση, rogne.

Edit: Μου αρέσει ότι η συζήτηση διανθίζεται με λεξιλογικά. :) Προφανώς, η παρεξήγηση (μού) δημιουργήθηκε σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα στην ίδια παράγραφο.
 
Να πω παρεμπιπτόντως ότι διαβάζοντας την απάντηση του rogne δεν διέκρινα επιθετικότητα.
Μάλιστα την βρήκα ιδιαίτερα κατατοπιστική και χρήσιμη σαν διευκρίνιση.
 

SMED

New member
Το ακόλουθο κείμενο είναι η απάντηση του Συλλόγου Μεταφραστών-Επιμελητών-Διορθωτών στην αρχική ανάρτηση - σχόλιο ανώνυμου blogger. Σε καμία περίπτωση δεν επιχειρείται να δοθεί απάντηση σε όλα τα ζητήματα που έχουν τεθεί στα σχόλια που ακολούθησαν. Όποιος θέλει να ενημερωθεί περαιτέρω για τις θέσεις του ΣΜΕΔ, μπορεί να επισκεφθεί την ιστοσελίδα www.smed.gr, να επικοινωνήσει με το Σύλλογο ηλεκτρονικά, ή ακόμη και να επισκεφθεί τα γραφεία του Συλλόγου σε μία από τις ανοιχτές συνεδριάσεις του ΔΣ του και να συνομιλήσει με τα μέλη του.


Τι είναι και πού πάει ο ΣΜΕΔ
Ανώνυμα blogs, επώνυμες απαντήσεις

Την Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012 αναρτήθηκε σε blog ανυπόγραφο κείμενο με τίτλο «Πού πάει ο ΣΜΕΔ;», στο οποίο παρατίθεται μια σειρά προβληματισμών για την πορεία του Συλλόγου μας.

Η κριτική είναι όχι μόνο ευπρόσδεκτη αλλά και απαραίτητη. Για να θεωρηθεί όμως καλοπροαίρετη και εποικοδομητική, πρέπει να έχει κάποια στοιχειώδη χαρακτηριστικά. Ο μηδενισμός, η επιλεκτική μνήμη και η ακόμα πιο επιλεκτική τσιτατολογία δεν συμβάλλουν στη γόνιμη κριτική, ιδιαίτερα όταν προσφέρονται ανώνυμα. Το ίδιο ισχύει και για την ανάσυρση μεμονωμένων και προσωπικών διαλόγων μελών του ΣΜΕΔ και την παρουσίασή τους σαν να ήταν τοποθετήσεις του συλλόγου ή σαν να χαρακτηρίζουν γενικότερα τη στάση του. Το ίδιο ισχύει και για το δήθεν επικοινωνιακό απομονωτισμό του Συλλόγου, τη στιγμή που οι ιστοσελίδες του μεταφραστικού χώρου και το διαδίκτυο γενικότερα φιλοξενούν πλήθος κειμένων του.

Λίγα λόγια για την ταμπακιέρα:
Τα μέλη του ΔΣ που εκλέχθηκαν στις εκλογές της 13ης Μαΐου είναι υπερήφανα για το έργο του απερχόμενου ΔΣ. Μια ματιά στα πεπραγμένα του Συλλόγου κατά τη διετία 2010-2012 αρκεί για να πεισθεί και ο πιο δύσπιστος για τη συνέπεια και τη συνέχεια της παρέμβασης του ΣΜΕΔ υπέρ των μεταφραστών, επιμελητών και διορθωτών. Ο ανώνυμος κριτής κατηγορεί το Σύλλογο για ιδεολογική και όχι συνδικαλιστική δράση. Είναι, όμως, ακριβώς η υπέρβαση των επιμέρους ιδεολογικών αναφορών που επέτρεψε και επιτρέπει τη δυναμική συνδικαλιστική παρέμβασή του. Η μόνη ιδεολογία που κατευθύνει τη δράση μας είναι η προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των μελών, καθώς και των υπόλοιπων συναδέλφων μας.

Ο blogger επισημαίνει τον αριθμό των ψηφισάντων στις εκλογές. Η έλλειψη μαζικότητας είναι πρόβλημα όλου του συνδικαλιστικού κινήματος. Το ερώτημα «Γιατί η συλλογική δράση δεν γοητεύει;» μας υπερβαίνει και αγγίζει τεκτονικές μεταβολές και προβλήματα ολόκληρης της κοινωνίας. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί για το συγκεκριμένο φαινόμενο και δεσμευόμαστε ότι θα προσπαθήσουμε να ενεργοποιήσουμε όλο το ανθρώπινο δυναμικό του συλλόγου, διευρύνοντάς το παράλληλα.

Πάντως, το μέτρο με το οποίο μετράμε το Σύλλογο δεν είναι ο αριθμός όσων ψηφίζουν αλλά ο πολλαπλάσιος αριθμός των μελών μας, καθώς και ο μεγάλος αριθμός συναδέλφων που ζήτησαν και ζητούν τη συνδρομή του Συλλόγου δίχως να είναι μέλη του. Κάθε συνάδελφος και συναδέλφισσα, μέλος ή μη μέλος, τυγχάνει της αμέριστης επικοινωνιακής, ηθικής και φυσικής υποστήριξής του Συλλόγου. Αυτό είναι το μέτρο του Συλλόγου• όχι εμείς − ένας πάνω, ένας κάτω −, αλλά οι δειλές μας επιτυχίες, η κερδισμένη αξιοπρέπεια, η κατακτημένη αλληλεγγύη μας.

Στην προσπάθεια αυτή δεν περισσεύει κανείς. Γι’ αυτό και καλούμε τον ανώνυμο φίλο και κριτή μας να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες κριτικής και παρέμβασης εντός του Συλλόγου, μέσα από τις ανοιχτές συνεδριάσεις του ΔΣ, τις γενικές συνελεύσεις και τις ανοιχτές ομάδες εργασίας. Ο ΣΜΕΔ ακολουθεί βάσει καταστατικού απολύτως διαφανείς και ανοιχτές διαδικασίες. Κάθε μέλος μπορεί να συμμετάσχει στις συνεδριάσεις, στις συνελεύσεις και στις συναντήσεις των ομάδων, να ακούσει τις απόψεις των συναδέλφων του και να τοποθετηθεί κι ο ίδιος• με άλλα λόγια, να συνδιαμορφώσει. Πρότεινε κάτι ο σχολιαστής προς όφελος της μαζικοποίησης του ΣΜΕΔ και κάποιοι το αρνήθηκαν; Προτείνει, ακόμα και τώρα, κάτι χειροπιαστό, που να οδηγεί σε μαζικοποίηση, αλλά συναντά κλειστές πόρτες;

Η απάντηση είναι αρνητική, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν κλειστές πόρτες στο Σύλλογο. Όπως κάθε ζωντανή συλλογικότητα, ο ΣΜΕΔ είναι χώρος ζύμωσης απόψεων, και οι αποφάσεις του αποτέλεσμα συσχετισμών των συμμετεχόντων. Όσοι δεν συμμετέχουν δεν έχουν και τη δυνατότητα να επηρεάσουν τις αποφάσεις ή τη φυσιογνωμία του. Ως προς το Φόρουμ, π.χ., είναι παράδοξο που ο ανώνυμος blogger παραπονιέται για μια δήθεν «ομοφωνία τύπου Σοβιέτ» και την ίδια στιγμή αποφεύγει να εκφράσει την κριτική του μέσα από αυτό. Μήπως επειδή έτσι θα σπάσει η υποτιθέμενη ομοφωνία, την οποία ο ίδιος κατηγορεί;

Όσο για το ΕΚΕΜΕΛ, ο ΣΜΕΔ δεν κατάφερε να συνεννοηθεί μαζί του επειδή ακριβώς επέμεινε να συμμετάσχει ως θεσμικός συνομιλητής στην εκδήλωση ενός φορέα, τον οποίο επιπλέον είχε στο παρελθόν στηρίξει, και όχι με μία «επιστημονική» εισήγηση η οποία θα έπρεπε πρώτα να εγκριθεί από την επιτροπή του συνεδρίου. Ο Σύλλογος αποφάσισε όντως να κάνει παρέμβαση σε ένα συνέδριο για τη μετάφραση, και είναι κάπως αντιφατικό να επικρίνεται γι’ αυτό ενώ συγχρόνως κατηγορείται ότι δεν διαφημίζει τα πάρτι του «εκεί που είναι δεδομένο ότι συχνάζουν» περισσότεροι ΜΕΔ.

Τέλος, ο ανώνυμος σχολιαστής παρουσιάζει ως μείζον πρόβλημα την πρόσφατη συνάντηση της αντιπροσωπείας του ΔΣ με τον επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Μετάφρασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα. Προς τι η αγωνία; Οι συναντήσεις και οι επαφές με τρίτους φορείς αποτελούν καταστατική υποχρέωση του ΔΣ του ΣΜΕΔ. Δεν υπογράψαμε ούτε αποφασίσαμε κάτι ερήμην του ανώνυμου σχολιαστή. Ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση γνωριμίας, διότι − είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι − ο Σύλλογος είναι θεσμικό όργανο, υποχρεωμένο να επιτελεί το θεσμικό του ρόλο, κινητοποιώντας τις μικρές ή μεγάλες δυνάμεις του. Το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε και στο μέλλον.

Η ύπαρξη, ο χαρακτήρας και η δράση του ΣΜΕΔ μέχρι σήμερα αποτελεί αδιαπραγμάτευτο κεκτημένο. Με αφετηρία αυτό το κεκτημένο, καλούμε κάθε συνάδελφο να πυκνώσει τις γραμμές του Συλλόγου, ώστε όλοι μαζί να συνδιαμορφώσουμε τις θέσεις και τους αγώνες του αύριο. Η κριτική του πληκτρολογίου είναι ευπρόσδεκτη, όμως ακόμα πιο ευπρόσδεκτο είναι το πληκτρολόγιο της κριτικής, της συλλογικής οργάνωσης και της δράσης.

Το Δ.Σ. του ΣΜΕΔ
 
Top