Πού, Ζαζ; Μέσα στο ποστ; Και στο Μακ δεν νομίζω να έχω τέτοιους φίλους... ;)
Παροιμιώδεις στίχοι της ελληνικής ποίησης
- Thread starter nickel
- Start date
Ναι, μέσα στο πρώτο ποστ. Κι εσείς οι Μακουτιανοί έχετε το Command-F. :)
Τα έχουν πει ο sarant και ο Δαιμάνος, αλλά να προσθέσω και τον ίδιο τον τίτλο του ποιήματος, Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον/Απολείπειν ο Θεός [Χ]
The God Forsaketh Anthony, λέει σε μία από τις μεταφράσεις του ποιήματος προς τα αγγλικά (εδώ).
Απολείπειν ο θεός Aντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
The God Forsaketh Anthony, λέει σε μία από τις μεταφράσεις του ποιήματος προς τα αγγλικά (εδώ).
...
Ποτέ δε θα πειράξω
τα ζώα τα καημένα·
μην τάχα σαν εμένα,
κι εκείνα δεν πονούν;
Θα τα χαϊδεύω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτέ δεν θα τ’ αφήνω
στους δρόμους να πεινούν.
[...]
Iωάννης Πολέμης, Πρώτα βήματα, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Bιβλίων, 1904
Ποτέ δε θα πειράξω
τα ζώα τα καημένα·
μην τάχα σαν εμένα,
κι εκείνα δεν πονούν;
Θα τα χαϊδεύω πάντα,
προστάτης τους θα γίνω.
Ποτέ δεν θα τ’ αφήνω
στους δρόμους να πεινούν.
[...]
Iωάννης Πολέμης, Πρώτα βήματα, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Bιβλίων, 1904
...
Ἦτον νύχτα, εἰς τὴν στέγη ἐβογγοῦσε
Ὁ βορειᾶς, καὶ ψιλὸ ἔπεφτε χιόνι.
Τί μεγάλο κακὸ νὰ ἐμηνοῦσε
Ὁ βορειᾶς ποῦ τ' ἀρνάκια παγώνει;
[...]
Γεωργίου Χ. Ζαλοκώστα, Τα άπαντα. Έκδοσις δευτέρα υπό Ευγενίου Γ. Ζαλοκώστα, εν Αθήναις, εκ του τυπογραφείου των αδελφών Περρή, σσ. 288-290
Τὸ μικρόν τοῦτο καλλιτέχνημα, τὸ πλῆρες ἀφελείας καὶ πάθους, ἐγράφη κατά τὸ 1848 εἰς τὸν θάνατον τοῦ τετάρτου υἱοῦ του Χρήστου, συνωνύμου τοῦ πατρός αὐτοῦ. Γ. Π.
Ἦτον νύχτα, εἰς τὴν στέγη ἐβογγοῦσε
Ὁ βορειᾶς, καὶ ψιλὸ ἔπεφτε χιόνι.
Τί μεγάλο κακὸ νὰ ἐμηνοῦσε
Ὁ βορειᾶς ποῦ τ' ἀρνάκια παγώνει;
[...]
Γεωργίου Χ. Ζαλοκώστα, Τα άπαντα. Έκδοσις δευτέρα υπό Ευγενίου Γ. Ζαλοκώστα, εν Αθήναις, εκ του τυπογραφείου των αδελφών Περρή, σσ. 288-290
Τὸ μικρόν τοῦτο καλλιτέχνημα, τὸ πλῆρες ἀφελείας καὶ πάθους, ἐγράφη κατά τὸ 1848 εἰς τὸν θάνατον τοῦ τετάρτου υἱοῦ του Χρήστου, συνωνύμου τοῦ πατρός αὐτοῦ. Γ. Π.
Νίκος Καρβούνης
Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα,
μουγκρίζουν τ' Άγραφα, σείεται η στεριά.
Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός στον αγώνα,
για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.
Ξαναζωντάνεψε τ' αρματωλίκι,
τα μπράτσα σίδερο, φλόγα η ψυχή,
λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι οι λύκοι
στην εκδικήτρα μας αντρίκια ορμή.
Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα
στέλνει περήφανο χαιρετισμό,
μιας ανάστασης νέας χτυπά καμπάνα,
μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.
Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα
που μας εβάραινε θανατερά,
θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα
και πανανθρώπινη τη λευτεριά.
Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα,
μουγκρίζουν τ' Άγραφα, σείεται η στεριά.
Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός στον αγώνα,
για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.
Ξαναζωντάνεψε τ' αρματωλίκι,
τα μπράτσα σίδερο, φλόγα η ψυχή,
λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι οι λύκοι
στην εκδικήτρα μας αντρίκια ορμή.
Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα
στέλνει περήφανο χαιρετισμό,
μιας ανάστασης νέας χτυπά καμπάνα,
μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.
Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα
που μας εβάραινε θανατερά,
θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα
και πανανθρώπινη τη λευτεριά.
Από την καμπάνια του ΕΚΕΒΙ για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης του 2008.
(Εδώ η σελίδα του ΕΚΕΒΙ και εδώ οι αφίσες σε ένα PDF.)
Φρόνιμα και ταχτικά
πάω μ’ εκείνον που νικά.
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, ΣΚΛΑΒΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ
Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ, ΚΑΤΑ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ
Για να τιμήσουμε και την επικαιρότητα.
(Εδώ η σελίδα του ΕΚΕΒΙ και εδώ οι αφίσες σε ένα PDF.)
Φρόνιμα και ταχτικά
πάω μ’ εκείνον που νικά.
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ, ΣΚΛΑΒΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ
Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ, ΚΑΤΑ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ
Για να τιμήσουμε και την επικαιρότητα.
bernardina
Moderator
Νικελίνο, μου θύμισες το
Χρόνια και χρόνια επινοώντας το νερό
μέσα στην άκρα ξηρασία.
Από το Οπόταν Πλάτανος, του Παντελή Μπουκάλα
Από κει, θαρρώ, και το
Πρώτα ο κόσμος σώνεται
ή πρώτα οι λέξεις;
Χρόνια και χρόνια επινοώντας το νερό
μέσα στην άκρα ξηρασία.
Από το Οπόταν Πλάτανος, του Παντελή Μπουκάλα
Από κει, θαρρώ, και το
Πρώτα ο κόσμος σώνεται
ή πρώτα οι λέξεις;
Elsa
¥
Επωφελούμαι από την περίοδο ακυβερνησίας :twit: για να αλλοιώσω το νήμα, καταθέτοντας μερικές φράσεις που μάλλον είναι …ενδοοικογενειακής χρήσεως και που οι περισσότερες δεν είναι από καθαρόαιμη ποίηση αλλά από στίχους τραγουδιών.
Καββαδίας, Kuro Siwo:
ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;
και
Η λαμαρίνα! ...η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.
Καββαδίας, Ένα μαχαίρι:
(μα) εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεις.
(-Πόσο έχει; - Μόνο φράγκα εφτά.) Αφού το θέλεις πάρ΄το.
---------
Γιάννης Νεγρεπόντης, από τα Νέγρικα:
ε... γέρο νέγρο Τζιμ
---------
Δημήτρης Χριστοδούλου:
Μια καλημέρα είν' αυτή
Πες την κι ας πέσει χάμω
---------
Λουκιανός Κηλαηδόνης:
Αχ, Ρίτα, αχ μωρέ Ρίτα,
από σένα εγώ περίμενα πολλά
Αρχίζει το ματς
Παράτα με τώρα
Πάμε, Ντόλυ!
Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά
---------
Μάνος Χατζιδάκις:
ο ταχυδρόμος πέθανε
Αχ τι κακό, αχ τι κακό!
Έχασα κάτι που το είχα φυλαχτό.
Ηθοποιός σημαίνει φως.
---------
Νικόλας Άσιμος:
Δεν πα να μας χτυπάν
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω...
---------
Νίκος Γκάτσος:
Σε πότισα ροδόσταμο
με πότισες φαρμάκι
Πάει, έφυγε το τρένο
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
---------
Λευτέρης Παπαδόπουλος:
Άπονη ζωή
Η δουλειά κάνει τους άντρες
(το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί!)
Άνοιξε πέτρα για να μπω
να ’χαμε τώρα δυο τσιγάρα
και δύο για μετά
---------
Μαριανίνα Κριεζή:
Δεν είμαστε Ζουλού, δεν είμαστε Παπούα
Ένα λεπτό, περιπτερά!
Πάρε, πασά μου, την οδοντόβουρτσά μου
---------
Μάνος Ελευθερίου:
Άλλος για Χίο τράβηξε, πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
---------
Κώστας Τριπολίτης:
Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
---------
Λίνα Νικολακοπούλου:
Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα
---------
(Το επίπεδο πέφτει σιγά-σιγά)
Πυθαγόρας -όχι ο αρχαίος!
Ο Γιώργος είναι πονηρός
Έτσι είν' η ζωή, παππούλη
Κι όμως, κυρία μου, κι οι άνδρες κλαίνε
Πάμε για ύπνο, Κατερίνα
---------
Γιώργος Κοινούσης (!)
Αμερική-Αμερική, καλά μου λέγαν μερικοί…
Καββαδίας, Kuro Siwo:
ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;
και
Η λαμαρίνα! ...η λαμαρίνα όλα τα σβήνει.
Καββαδίας, Ένα μαχαίρι:
(μα) εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεις.
(-Πόσο έχει; - Μόνο φράγκα εφτά.) Αφού το θέλεις πάρ΄το.
---------
Γιάννης Νεγρεπόντης, από τα Νέγρικα:
ε... γέρο νέγρο Τζιμ
---------
Δημήτρης Χριστοδούλου:
Μια καλημέρα είν' αυτή
Πες την κι ας πέσει χάμω
---------
Λουκιανός Κηλαηδόνης:
Αχ, Ρίτα, αχ μωρέ Ρίτα,
από σένα εγώ περίμενα πολλά
Αρχίζει το ματς
Παράτα με τώρα
Πάμε, Ντόλυ!
Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά
---------
Μάνος Χατζιδάκις:
ο ταχυδρόμος πέθανε
Αχ τι κακό, αχ τι κακό!
Έχασα κάτι που το είχα φυλαχτό.
Ηθοποιός σημαίνει φως.
---------
Νικόλας Άσιμος:
Δεν πα να μας χτυπάν
Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω...
---------
Νίκος Γκάτσος:
Σε πότισα ροδόσταμο
με πότισες φαρμάκι
Πάει, έφυγε το τρένο
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
---------
Λευτέρης Παπαδόπουλος:
Άπονη ζωή
Η δουλειά κάνει τους άντρες
(το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί!)
Άνοιξε πέτρα για να μπω
να ’χαμε τώρα δυο τσιγάρα
και δύο για μετά
---------
Μαριανίνα Κριεζή:
Δεν είμαστε Ζουλού, δεν είμαστε Παπούα
Ένα λεπτό, περιπτερά!
Πάρε, πασά μου, την οδοντόβουρτσά μου
---------
Μάνος Ελευθερίου:
Άλλος για Χίο τράβηξε, πήγε
κι άλλος για Μυτιλήνη
---------
Κώστας Τριπολίτης:
Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
---------
Λίνα Νικολακοπούλου:
Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα
---------
(Το επίπεδο πέφτει σιγά-σιγά)
Πυθαγόρας -όχι ο αρχαίος!
Ο Γιώργος είναι πονηρός
Έτσι είν' η ζωή, παππούλη
Κι όμως, κυρία μου, κι οι άνδρες κλαίνε
Πάμε για ύπνο, Κατερίνα
---------
Γιώργος Κοινούσης (!)
Αμερική-Αμερική, καλά μου λέγαν μερικοί…
Βασταγερά το επίπεδο, αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά!
Μα πού τον θυμήθηκα πάλι σήμερα; Πτούι.
Δεν ξέρω για τα τραγούδια, Έλσα. Προς το παρόν, βλέποντας και κάνοντας. Αν χρειαστεί, γνέθουμε κι άλλο νήμα.
Μα πού τον θυμήθηκα πάλι σήμερα; Πτούι.
Δεν ξέρω για τα τραγούδια, Έλσα. Προς το παρόν, βλέποντας και κάνοντας. Αν χρειαστεί, γνέθουμε κι άλλο νήμα.
"Το θέμα είναι τώρα τι λες.
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες"
Μανόλης Αναγνωστάκης Στόχος, 1970)
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες"
Μανόλης Αναγνωστάκης Στόχος, 1970)
Elsa
¥
Ὤ, χαμηλῶστε αὐτὸ τὸ φῶς!
Στὴ νύχτα τί ὠφελάει;
Πέρασε ἡ μέρα. Φτάνει πιά.
Ποιὸς ξέρει ὁ Ὕπνος μου κρυφὸς
ἂν κάπου ἐδῶ φυλάη
κι᾿ ἂν τοῦ ἀνακόβεται ἡ στιγμὴ
νἄρθη, ποὺ τὸν προσμένω.
Ἔχω στὸ στόμα τὴν ψυχή,
μοῦ παράτησαν οἱ λυγμοὶ
τὸ στῆθος κουρασμένο.
Πάρτε τὸ φῶς! Εἶνε καιρὸς
νὰ μείνω πιὰ μονάχη.
Φτάνει ἡ ἀπάτη μιᾶς ζωῆς.
Κάθε προσπάθεια ἕνας ἐχθρὸς
γιὰ τὴ στερνή μου μάχη.
Ἂς παύσουν πλέον οἱ σπαραγμοί.
Ἂς μοῦ ἀπομείνει κάτι
γιὰ νὰ πλανέψω τὴ νυχτιά,
νὰ σκύψη κάπως πιὸ θερμὴ
στὸ ἀνήσυχό μου μάτι.
Πάρτε τὸ φῶς! Εἶνε ἡ στιγμή!
Τὴ θέλω ὅλη δική μου.
Εἶνε ἡ στιγμὴ νὰ κοιμηθῶ.
Πάρτε τὸ φῶς! Μὲ τυραννεῖ...
μοῦ ἀρνιέται τὴν ψυχή μου...
Μαρία Πολυδούρη, από τη συλλογή "Ηχώ στο χάος",1929
www.youtube.com/watch?v=rpOBhe47Ny8
Στὴ νύχτα τί ὠφελάει;
Πέρασε ἡ μέρα. Φτάνει πιά.
Ποιὸς ξέρει ὁ Ὕπνος μου κρυφὸς
ἂν κάπου ἐδῶ φυλάη
κι᾿ ἂν τοῦ ἀνακόβεται ἡ στιγμὴ
νἄρθη, ποὺ τὸν προσμένω.
Ἔχω στὸ στόμα τὴν ψυχή,
μοῦ παράτησαν οἱ λυγμοὶ
τὸ στῆθος κουρασμένο.
Πάρτε τὸ φῶς! Εἶνε καιρὸς
νὰ μείνω πιὰ μονάχη.
Φτάνει ἡ ἀπάτη μιᾶς ζωῆς.
Κάθε προσπάθεια ἕνας ἐχθρὸς
γιὰ τὴ στερνή μου μάχη.
Ἂς παύσουν πλέον οἱ σπαραγμοί.
Ἂς μοῦ ἀπομείνει κάτι
γιὰ νὰ πλανέψω τὴ νυχτιά,
νὰ σκύψη κάπως πιὸ θερμὴ
στὸ ἀνήσυχό μου μάτι.
Πάρτε τὸ φῶς! Εἶνε ἡ στιγμή!
Τὴ θέλω ὅλη δική μου.
Εἶνε ἡ στιγμὴ νὰ κοιμηθῶ.
Πάρτε τὸ φῶς! Μὲ τυραννεῖ...
μοῦ ἀρνιέται τὴν ψυχή μου...
Μαρία Πολυδούρη, από τη συλλογή "Ηχώ στο χάος",1929
www.youtube.com/watch?v=rpOBhe47Ny8
για ένα πουκάμισο αδειανό = for an empty tunic; for nothing
«Οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών δεν ήταν “για ένα πουκάμισο αδειανό”» γράφει ο Λουκάς Παπαδήμος στην επιστολή που μας έστειλε καθώς αποχωρούσε από την πρωθυπουργία.
http://www.primeminister.gov.gr/2012/05/17/7822
Ο στίχος είναι του Σεφέρη από την Ελένη (δείτε την εδώ) και βασίζεται στην εκδοχή του μύθου που παρουσίασε ο Ευριπίδης στη δική του Ελένη, σύμφωνα με την οποία στο διάστημα του Τρωικού πολέμου η ωραία Ελένη βρίσκεται στην Αίγυπτο ενώ οι Έλληνες σκοτώνονται στην Τροία για ένα ομοίωμά της, για ένα τίποτα, για μια «νεφέλη» που λέει πρώτα ο Ευριπίδης, για ένα πουκάμισο αδειανό που λέει ο Σεφέρης.
Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης·
τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη
μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.
Μεταφράζουν ο Edmund Keeley και ο Philip Sherrard:
http://www.poetryfoundation.org/poem/181856
Great suffering had desolated Greece.
So many bodies thrown
into the jaws of the sea, the jaws of the earth
so many souls
fed to the millstones like grain.
And the rivers swelling, blood in their silt,
all for a linen undulation, a filmy cloud,
a butterfly’s flicker, a wisp of swan’s down,
an empty tunic — all for a Helen
«Οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών δεν ήταν “για ένα πουκάμισο αδειανό”» γράφει ο Λουκάς Παπαδήμος στην επιστολή που μας έστειλε καθώς αποχωρούσε από την πρωθυπουργία.
http://www.primeminister.gov.gr/2012/05/17/7822
Ο στίχος είναι του Σεφέρη από την Ελένη (δείτε την εδώ) και βασίζεται στην εκδοχή του μύθου που παρουσίασε ο Ευριπίδης στη δική του Ελένη, σύμφωνα με την οποία στο διάστημα του Τρωικού πολέμου η ωραία Ελένη βρίσκεται στην Αίγυπτο ενώ οι Έλληνες σκοτώνονται στην Τροία για ένα ομοίωμά της, για ένα τίποτα, για μια «νεφέλη» που λέει πρώτα ο Ευριπίδης, για ένα πουκάμισο αδειανό που λέει ο Σεφέρης.
Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα
στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης·
τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα για μια νεφέλη
μιας πεταλούδας τίναγμα το πούπουλο ενός κύκνου
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.
Μεταφράζουν ο Edmund Keeley και ο Philip Sherrard:
http://www.poetryfoundation.org/poem/181856
Great suffering had desolated Greece.
So many bodies thrown
into the jaws of the sea, the jaws of the earth
so many souls
fed to the millstones like grain.
And the rivers swelling, blood in their silt,
all for a linen undulation, a filmy cloud,
a butterfly’s flicker, a wisp of swan’s down,
an empty tunic — all for a Helen
cougr
¥
Che fece... il gran rifiuto
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι-το σωστό-εις όλην την ζωή του.
Κ.Π. Καβάφης
For some people the day comes
when they have to declare the great Yes
or the great No. It’s clear at once who has the Yes
ready within him; and saying it,
he goes forward in honor and self-assurance.
He who refuses does not repent. Asked again,
he would still say no. Yet that no—the right no—
undermines him all his life.
Translated by Edmund Keeley/Philip Sherrar
--------------------------------------------------------
For some among us there comes up a day
when either the great Yea or the great Nay
must needs be spoken. He who has the Yea
ready within him, straightway stands revealed
and, giving it utterance, passes to his field
of self-expression. He who did not yield
assent, never repents. If Nay or Yea
were asked again, he would repeat his Nay,
though that right word afflicts him night and day.
Translated by John Cavafy
(Poems by C. P. Cavafy. Translated, from the Greek, by J. C. Cavafy. Ikaros, 2003)
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι-το σωστό-εις όλην την ζωή του.
Κ.Π. Καβάφης
For some people the day comes
when they have to declare the great Yes
or the great No. It’s clear at once who has the Yes
ready within him; and saying it,
he goes forward in honor and self-assurance.
He who refuses does not repent. Asked again,
he would still say no. Yet that no—the right no—
undermines him all his life.
Translated by Edmund Keeley/Philip Sherrar
--------------------------------------------------------
For some among us there comes up a day
when either the great Yea or the great Nay
must needs be spoken. He who has the Yea
ready within him, straightway stands revealed
and, giving it utterance, passes to his field
of self-expression. He who did not yield
assent, never repents. If Nay or Yea
were asked again, he would repeat his Nay,
though that right word afflicts him night and day.
Translated by John Cavafy
(Poems by C. P. Cavafy. Translated, from the Greek, by J. C. Cavafy. Ikaros, 2003)
Δε με λέτε, αυτό το βάλαμε;
Μάνα κράζει το παιδάκι,
Μάνα ο νιος και μάνα ο γέρος,
Μάνα ακούς σε κάθε μέρος,
Ω! τι όνομα γλυκό!
Και το άλλο:
Μάνα! δεν βρίσκεται λέξη καμία
να 'χει στον ήχο της τόση αρμονία.
(είδα το "ποτέ δε θα πειράξω τα ζώα τα καημένα" και μου το θύμισε... μη ρωτάτε γιατί... ήταν και η γιορτή της μητέρας πρόσφατα).
Μάνα κράζει το παιδάκι,
Μάνα ο νιος και μάνα ο γέρος,
Μάνα ακούς σε κάθε μέρος,
Ω! τι όνομα γλυκό!
Και το άλλο:
Μάνα! δεν βρίσκεται λέξη καμία
να 'χει στον ήχο της τόση αρμονία.
(είδα το "ποτέ δε θα πειράξω τα ζώα τα καημένα" και μου το θύμισε... μη ρωτάτε γιατί... ήταν και η γιορτή της μητέρας πρόσφατα).