Μια στιγμή, να έχουμε και το εορτολόγιο:
Του Παραλύτου (Βηθεσδά), Προφήτου Ιώβ. Μαρτύρων Βαρβάρου, Δάνακτος, Δημητρίωνος, Δονάτου, Θερινού και Μεσίρου. Οσίων Σεραφείμ του εν τω όρει Δομβούς [Λεβαδείας] ασκήσαντος (†1602). Μάμαντος, Ιλαρίου και Παχωμίου.
Εορτάζοντες
Ιώβ, Σεραφείμ, Βηθεσδά
http://www.e-kazamias.gr/Ημερολόγιο/2012/Μάιος.html
Στις 6 Μαΐου γιορτάζει και ένας όσιος Ιλάριος (είναι αρκετοί οι Ιλάριοι και οι Ιλαρίωνες που τιμά η εκκλησία). Το λατινικό Hilarius έδωσε το αγγλικό Hilary, όνομα ανδρών και γυναικών (οι οποίες συνήθως γίνονται Hillary), επιφανών και μη.
http://en.wikipedia.org/wiki/Hilary_(name)
Όλα ξεκίνησαν με το επίθετο ιλαρός (που κι αυτό προέρχεται από το θέμα του ρήματος ιλάσκομαι «εξιλεώνω», όπως το λένε τα λεξικά διότι μόνος μου δεν θα το είχα φανταστεί).
Ο ιλαρός είναι ο χαρωπός, και την ιλαρά την είπαν έτσι όχι επειδή είχε τίποτα χαρούμενο αλλά όπως είπαν Εύξεινο τον πόντο, Ειρηνικό τον ωκεανό ή ευλογιά την (άλλη) ασθένεια.
Αλλά και ο Χριστός είναι φως ιλαρόν στον γνωστό επιλύχνιο ύμνο, λατινικά Lumen hilare, αγγλικά Gladsome light.
http://en.wikipedia.org/wiki/Phos_Hilaron
Για την ιλαροτραγωδία νομίζω ότι στα αγγλικά θα πρέπει να καταφύγουμε στο αναποδογυρισμένο tragicomedy.
Ο ιλάριος που λέγαμε είναι ο χαρωπός και ο χαρμόσυνος. Εκτός από το κύριο όνομα, από το λατινικό hilaris έγινε και το αγγλικό επίθετο hilarious, αρχικά «χαρωπός» αλλά τα τελευταία 100 χρόνια «ξεκαρδιστικός», και το ουσιαστικό hilarity, «ιλαρότητα, φαιδρότητα, ευθυμία».
Διασκεδάστε το όσο μπορείτε, λοιπόν…