Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)

[pontios]

Ενδιαφέρον, αλλά δεν αναφέρει πουθενά ότι η αύξηση του πληθωρισμού (με την εκτύπωση χρήματος) θα οδηγήσει στην αύξηση του ΑΕΠ.

Good summary Oliver.
Μονό σε αυτό το σημείο διαφωνούμε
Σίγουρα όταν κατηγορεί την στρατηγική της τυπώσεις για την αποτυχία της να δημιουργήσει ένα σημαντικό ποσοστό του πληθωρισμού, (που θα ωθούσε την ανάπτυξη) είναι σαν να μας λέει ότι ο πληθωρισμός και η ανάπτυξη (που συνήθως εκφράζεται σε σχέση με το ΑΕΠ) συσχετίζονται.
Για παράδειγμα, το τρέχον ποσοστό της ανάπτυξης (της τάξεως του 1-2% του ΑΕΠ). ίσως θα μπορούσα να έφτανε 10% (ας πούμε) άμα ο πληθωρισμός ήταν 10% αντί 2% - κάπως έτσι το καταλαβαίνω.

 

[pontios]

Oliver ..sorry I just realised that you were looking at a different video interview (after viewing it properly).

So we may end up agreeing after all.

Increasing inflation and therefore GDP growth effectively reduces the debt burden (debt decreases relative to GDP as GDP increases).

Try this link and go to the 10 minute mark approx ... http://www.youtube.com/watch?v=HGkieBWXtLM

 

[Themis†]

Increasing inflation and therefore GDP growth effectively reduces the debt burden (debt decreases relative to GDP as GDP increases).

Δεν έχω χρόνο να δω το βίντεο στο οποίο παραπέμπεις ούτε παρακολούθησα συστηματικά τη συζήτηση, αλλά χρειάζεται νομίζω μια διευκρίνιση. Δεν πρέπει να συγχέεται το ονομαστικό ΑΕΠ με το πραγματικό (αποπληθωρισμένο) ΑΕΠ ούτε να ξεχνάμε το ζήτημα της συναλλαγματικής ισοτιμίας. Ο πληθωρισμός μειώνει αυτομάτως μόνο το εσωτερικό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, δηλαδή το χρέος που είναι εκφρασμένο σε εθνικό νόμισμα. Για το εξωτερικό δημόσιο χρέος (που είναι δηλαδή εκφρασμένο σε ξένο νόμισμα) δεν μπορούμε να πούμε τίποτα αν δεν γνωρίζουμε την εξέλιξη της ισοτιμίας του εθνικού νομίσματος σε σχέση με το νόμισμα ή τα νομίσματα στα οποία έχει συναφθεί το χρέος. Στη συνηθισμένη πάντως περίπτωση απότομου πληθωρισμού, το εθνικό νόμισμα καταρρέει, ή εν πάση περιπτώσει πέφτει περισσότερο από τον ρυθμό πληθωρισμού, οπότε το εξωτερικό δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά κανόνα αυξάνεται. Το κρίσιμο στην περίπτωση αυτή είναι η σχέση δύο μεγεθών: αφενός, ποσοστό υποτίμησης του νομίσματος και, αφετέρου, ποσοστό πληθωρισμού + ποσοστό πραγματικής αύξησης του ΑΕΠ.

 

[Costas]

Βαμβακερά (αλλαγή από την πατάτα). (Τα Νέα)

 

[pontios]

Hi Themis
You made a good point re: inflation and its influence on the exchange rate and therefore foreign debt.
It should be emphasised that Steve Keen was referring to the USA here (when suggesting his idea) whose foreign debt would overwhelmingly be nominated (or denominated ?) in its own dollar, as its dollar plays an important international role. So it's a special case.
For most other countries, as you've correctly pointed out, you'd expect the value of their domestic currency to fall in relative terms during an inflationary period and their evolving exchange rate to negatively impact on their foreign debt (effectively raising it).

 

[Themis†]

Hi Pontios, I fully agree with your remarks. The case of a country's debt denominated in an international reserve currency where the country in question is that of emission of this same currency is a very special case indeed: domestic debt as far as national accounts are concerned, but directly impacting on the global economy and regulating international capital flows.

 

[Themis†]

Αξίζει να διαβαστεί αυτό το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη: We blame you!

 

[Costas]

Το σημερινό άρθρο της ΝΥΤ για το PSI.

 

[Elsa]

Αξίζει να διαβαστεί αυτό το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη: We blame you!

Μόλις ερχόμουν να το βάλω κι εγώ, Θέμη, το βρήκα εξαιρετικό!

 

[Costas]

Next time, Greece may need new tactics (NYT)

The Greek government was able to legally strong-arm most of its private bondholders into accepting the debt reduction deal it completed Friday. But next time — and experts predict there will almost certainly be a next time — Greece might have much less leverage.
(...)
“From now on, whatever happens in Greece, it will be a matter between Greece and the taxpayers of the rest of the euro area,” said Jacob F. Kirkegaard, an analyst at the Peterson Institute for International Economics in Washington.
(...)
Mr. Deo expects Greece to make such a request [για αναδιαπραγμάτευση του χρέους της] in 2013
(...)
Friday’s deal, the largest debt write-down in history
(...)
“Greece is staring at decades of interest payments to the official sector,” said Adam Lerrick, a sovereign debt expert at the American Enterprise Institute. “They traded their ability to write down debt to private sector creditors for low-interest-rate official sector loans that cannot be reduced.”

 

[nickel]

Επειδή 2.378 οικονομολόγοι και άλλοι έχουν ως τώρα καταθέσει 3.425 διαφορετικές απόψεις για την κρίση μας, περιμένω πώς και πώς τον τύπο που θα προτείνει να αρχίσουμε από την αρχή σ' έναν νέο πλανήτη. Οι υπόλοιποι έχουν αρχίσει να με κουράζουν.

 

[Costas]

Κι ένα της ίδιας εφημερίδας για την ενεργοποίηση των CDS: Greek Credit-Default Swaps Are Activated

Before investors doubted Greece’s solvency, the swaps offered insurance at what turned out to be an extremely cheap price. At the start of 2008, an investor buying protection on Greek debt had to pay only $22,000 annually to insure against default on $10 million of Greek bonds over five years, according to Markit, a data provider. Now, the protection would cost about $7.6 million.

 

[Costas]

Επειδή 2.378 οικονομολόγοι και άλλοι έχουν ως τώρα καταθέσει 3.425 διαφορετικές απόψεις για την κρίση μας, περιμένω πώς και πώς τον τύπο που θα προτείνει να αρχίσουμε από την αρχή σ' έναν νέο πλανήτη. Οι υπόλοιποι έχουν αρχίσει να με κουράζουν.

Πάντως τα άρθρα αυτά είναι μου φαίνεται σχεδόν απλώς ενημερωτικά, όχι άρθρα άποψης. Τα βάζω γιατί βρίσκω πως είναι γραμμένα απλά και κατανοητά.

 

[nickel]

Συγγνώμη, Κώστα. Πολύ καλά κάνεις. Κι εγώ που τα διαβάζω. Αλλά τα 'χω κάνει μέσα μου έναν αχταρμά. Είχα πάει τη Δευτέρα σε μια καλή ταβέρνα της περιοχής μου (δεν έχουν χαλάσει καθόλου την ποιότητά τους) και ήμασταν οι τρεις πελάτες λιγότεροι από τους ιδιοκτήτες και το προσωπικό. Στο τέλος της βραδιάς, δεν ξέρω πώς θεώρησαν ότι εγώ θα πρέπει να ξέρω, (οι ιδιοκτήτες) με ρωτούσαν τι είναι αυτό το πιεσάι. Θυμήθηκα το «Πού να σου εξηγώ» του Μπιθικώτση. Σε καμιά δεκαριά-εικοσαριά χρόνια μπορεί η ιστορία να μας αφήσει να τα δούμε με περισσότερο φως, με πιο καθαρά μάτια

 

[SBE]

Όντως, ενημερωτικά άρθρα κι όχι σχολιαστικά, αλλά με τέτοιο μπέρδεμα δεν ξέρω τι να συμπεράνω από την ενημέρωση.
Το αρχικό άρθρο μας λέει ότι με τις συμφωνίες η Ελλάδα κατάφερε να μειώσει το ιδιωτικό χρέος και τώρα της μένει μόνο χρέος προς το ΔΝΤ και άλλους κρατικούς φορείς. Και το άρθρο λέει ότι αυτό σημαίνει ότι τέρμα οι ευκολίες, γιατί οι κρατικοί φορείς τα λεφτά τους τα παίρνουν πάντα.
Και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Γιατί ναι μεν οι κρατικοί φορείς εισπράττουν πάντα, αλλά έχουν το καλό ότι μπορεί να μην πιέζουν όσο οι ιδιώτες. Και η Ελλάδα διατηρεί τη δυνατότητα να συνεχίσει να δανείζεται από τους ιδιώτες. Ίσως όχι με ευνοϊκό επιτόκιο άμεσα αλλά σε δυο-τρία χρόνια που αναμένεται ότι θα πάψει να έχει ύφεση. Που το ξέρω ότι σε δυο χρόνια κλπ κλπ; Δεν το ξέρω, αλλά οι ΗΠΑ βγαίνουν από την οικονομική κρίση κι όποτε οι ΗΠΑ πάνε καλά πάει καλά κι η Ευρώπη, με μια μικρή καθυστέρηση. Κι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι ανάπτυξη σε Ευρώπη και ΗΠΑ για να έχει πελατεία. Βέβαια αν τα πράγματα λυθούν τόσο γρήγορα δεν θα έχουμε προλάβει να κάνουμε καμιά σοβαρή μεταρρύθμιση για να διορθωθούν τα προβλήματά μας, αλλά ποιός περίμενε να αλλάξει τελικά κάτι;
Κάτι άλλο που σκεφτόμουν ήταν ότι να το δεις τελικά από την πλευρά του ιδιώτη επενδυτή, ο ιδιώτης δε χάνει, ειδικά αυτοί που αγόραζαν σαν τρελλοί στη δευτερογενή αγορά ελληνικά ομόλογα για πενταροδεκάρες, οι οποίοι τώρα θα εισπράξουν την ασφάλιση και η επένδυσή τους θα μεταπωλείται ευκολότερα λόγω της υποτιθέμενης μεγαλύτερης σιγουριάς. Οπότε δε φαίνεται και τόσο απίθανο αυτό που λέει ένας από τους σχολιαστές του άρθρου, ότι δηλαδή πρόκειται για μια ακόμα περίπτωση "τα κέρδη στους ιδιώτες, τα χρέη στα κράτη". Και ίσως έτσι να φαίνεται από τη σκοπιά του Γερμανού πολίτη.

 

[Costas]

με ρωτούσαν τι είναι αυτό το πιεσάι.

Σ' αυτό φταίνε οι Έλληνες δημοσιογράφοι. Στο νήμα για την Κίνα που ποτίζω ταχτικά, στα άρθρα κινεζικής επικαιρότητας που λινκάρω συναντά κανείς περιπτώσεις όπου η νέα είδηση περιβάλλεται από την προϊστορία του θέματος με λόγο μερικές φορές 1:2. Αυτό εμένα που τα διαβάζω συστηματικά με εκνευρίζει πολύ, γιατί διαβάζω τα ίδια και τα ίδια, αλλά τον ανενημέρωτο αναγνώστη, που δεν ξημεροβραδιάζεται στο ίντερνετ ή με τις εφημερίδες, τον βοηθά να καταλάβει για τι πράμα μιλάει το άρθρο. Έτσι και το PSI. Ούτε εγώ ήξερα τι σήμαινε, κι ας το άκουγα να το κάνουν πινγκ-πονγκ οι δημοσιογράφοι στα κανάλια. Χρειάστηκε να κοιτάξω επί τούτου για να δω ότι σημαίνει Private Sector Involvement και κυρίως για να μάθω ότι πρόκειται για την (πασίγνωστη) συμμετοχή των ιδιωτών στο κούρεμα. Μπορεί να το είχαν πει την πρώτη φορά που ακούστηκε ο όρος PSI, αλλά τις υπόλοιπες δέκα χιλιάδες φορές έλεγαν και λένε απλώς "PSI". Δεν ξέρω βέβαια αν σε αυτή την παραλλαγή ακατανοησίας συγκαταλέγονταν οι..."πελάτες σας" στο εστιατόριο ή αν αδυνατούσαν να καταλάβουν την ίδια την έννοια της "συμμετοχής των ιδιωτών ομολογιούχων στο κούρεμα", οπότε είναι άλλο θέμα.

Το αρχικό άρθρο μας λέει ότι με τις συμφωνίες η Ελλάδα κατάφερε να μειώσει το ιδιωτικό χρέος και τώρα της μένει μόνο χρέος προς το ΔΝΤ και άλλους κρατικούς φορείς. Και το άρθρο λέει ότι αυτό σημαίνει ότι τέρμα οι ευκολίες, γιατί οι κρατικοί φορείς τα λεφτά τους τα παίρνουν πάντα.
Και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Γιατί ναι μεν οι κρατικοί φορείς εισπράττουν πάντα, αλλά έχουν το καλό ότι μπορεί να μην πιέζουν όσο οι ιδιώτες.

Ίσως το άρθρο να το καλύπτει αυτό που λες, εκεί που λέει:
Many analysts say, too, that there may be a benefit to the public sector’s now being Greece’s largest creditor. It might be easier for creditor nations to take collective steps to aid Greece before the next crisis hits, as opposed to trying to persuade a diffuse community of public and private investors, with different interests and agendas, to reach an agreement.
Για να συνεχίσει βεβαίως:
But for Greece, the drawback of owing so much money to Europe and the I.M.F., even at lower interest rates and longer maturities, is that the obligation will always be there και τα λοιπά.

 

[Costas]

Από σχόλιο στο μπλογκ του Σαραντάκου. Πλάκα-πλάκα, με τα κόστη μιας κηδείας στην παρούσα συγκυρία [σα σύνθημα ακούγεται!], δεν είναι και άσχημη λύση... (Μου είπαν ότι και η αποτέφρωση θα κοστίζει περί τα 3,5 γκραν...)

 

[drsiebenmal]

:lol: Τρίτη εμφάνιση του καναπέρετρου στη Λεξιλογία!

Πρώτη, εδώ, τον Ιούνιο 2011

Δεύτερη εδώ, Φεβρουάριος 2012.

Αρχίζει και γίνεται ιότροπο...

 

[Costas]

O tempora, o mores!

 

[Alexandra]

http://www.skai.gr/news/greece/article/197868/xenodoheio-6200-tm-plirone-teli-60-tm-/

Κάθε μέρα αποδεικνύεται ότι όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις από κάτω ένα κρούσμα διαφθοράς, μικρό ή μεγάλο. Όταν σ' ένα μικρό νησί σαν τη Ζάκυνθο, υπάρχουν τόσα κρούσματα παραβατικής συμπεριφοράς "just because they could", έλα να με πείσεις μετά ότι όποιος βροντοφωνάζει στον Πάγκαλο "Όχι, εγώ δεν τα έφαγα μαζί σου" είναι όντως από αυτούς που δεν έβαλαν ούτε ένα μικρούτσικο λιθαράκι σ' αυτό το τεράστιο κτίσμα. Και μόνο το ότι κρατούσαμε, αποδεχόμασταν και ψηφίζαμε αυτό το πελατειακό κράτος είναι συνενοχή. Θα μου πει βέβαια ένας ψηφοφόρος κόμματος που δεν συμμετείχε σε κυβερνήσεις, "Εγώ δεν τους ψήφισα ποτέ". Από την άλλη πλευρά, η στατιστική λέει ότι ακόμα κι εκείνοι που δεν ψήφισαν τα τελευταία 35 χρόνια ούτε ΝΔ ούτε ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν εξίσου με όλους τους άλλους στη λεηλασία αυτής της άθλιας χώρας -- όποτε είχαν την ευκαιρία, για να είμαστε πιο ακριβείς.