Μα τι θέλουν τέλος πάντων οι πολυτονιστές;

[drsiebenmal]

Και από τους έχοντες το ακαταλόγιστο στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης: Ο Άλκης Γαλδαδάς, επικουρούμενος στα σχόλια από τον Άρη Δαβαράκη, μας ενημερώνει σοβαρά σοβαρά για απίστευτα πράγματα στο σημερινό του άρθρο, Η γνώση της ημέρας: Ο κυρ Άδωνις και το πολυτονικό. Η κορωνίδα του άρθρου είναι κτγμ η επόμενη παράγραφος, όπου (μια φορά χαρακτηρίζονται ανόητοι και δύο φορές, για καλύτερη εμπέδωση, αφελείς οι μονοτονιστές):

Το ότι αντικαταστάθηκε το πολυτονικό από το μονοτονικό σύστημα ήταν έργο ανόητων ή στην καλύτερη περίπτωση αφελών, κατά τη γνώμη μου. Ακόμη και με τη θεωρία που έχει ως αντικείμενο τα διάφορα συστήματα σε πολύ γενικότερο επίπεδο γνωρίζουμε ότι όσο περισσότεροι κανόνες έχουν θεσπιστεί για το καθένα από αυτά τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να επιβιώσει και να αντέξει στη φθορά που φέρνει η χρήση (Βλέπε για παράδειγμα την Κινεζική ή την Ιαπωνική γλώσσα και επίσης τα σημάδια της Βυζαντινής Μουσικής). Και πέρα από αυτό, όσες απόψεις συνέκλιναν για το πόσο πιο εύκολα θα μάθαιναν υποτίθεται να χειρίζονται ικανοποιητικά την ελληνική γλώσσα οι μικροί μαθητές και οι μαθήτριες με το πολυτονικό, αποδείχτηκαν επιεικώς αφελείς. Και προσθέστε σε αυτό το ότι ο καθένας που μαθαίνει ελληνικά σήμερα με το μονοτονικό, ιθαγενής ή ξένος, δεν θα καταλάβει ποτέ γιατί λέμε «Υφυπουργός Ναυτιλίας», «ανθυπασπιστής» αλλά και «αντιβασιλέας», «καθημερινός» αλλά «κατ’ άρθρο» και τελικά το τόσο φορεμένο «ανθέλληνας».​

Τι να του πεις τώρα... Υποτίθεται ότι είναι και άνθρωπος των θετικών επιστημών.

 

[nickel]

κατά τη γνώμη μου​

Είπε «κατά τη γνώμη μου». Οπότε συγχωρείται.

 

[nickel]

Ο Άλκης Γαλδαδάς κατέθεσε τη δίκαιη διαφωνία του για την ταύτιση του πολυτονικού με τον πολιτικό συντηρητισμό. Γράφει: «Το να υποστηρίζεις το πολυτονικό δεν είναι κάτι που σου αφαιρεί την όποια επαναστατικότητα νομίζεις ότι διαθέτεις ή δεν σε κατατάσσει αυτόματα στους ακροδεξιούς». Ωστόσο, η υποστήριξη του πολυτονικού είναι γλωσσικός συντηρητισμός και σαν τον πολιτικό συντηρητισμό επιδιώκει να διατηρήσει σε λειτουργία φόρμες που η ζωή έχει δείξει ότι έχουν ξεπεράσει τη χρησιμότητά τους. Ειδικότερα στην περίπτωση του πολυτονικού θυμίζει τους νοσταλγούς της μοναρχίας, όταν επιδιώκεις να παλινορθώσεις ένα σύστημα που καταργήθηκε πριν από τριάντα χρόνια. Δεν αποτελεί ζωντανό γλωσσικό δεδομένο επειδή κάποιοι εκδότες επιμένουν να πολυτονίζουν κείμενα που πήραν γραμμένα στο μονοτονικό (βλέπε περίπτωση Δαβαράκη, σχόλιο #13 εκεί) όπως άλλωστε και το πολιτειακό δεν παραμένει ζωντανό επειδή ο τέως και τα τέκνα του κάνουν περιπάτους σε ελληνικά θέρετρα.

Κατά τα λοιπά δέχτηκε σχόλια για όλα τα έωλα (δηλ. και ξεπερασμένα και αβάσιμα) επιχειρήματά του, αλλά όχι ακόμα και για τα αντεπιχειρήματά του, του είδους «κλείνω με τη γνωστή φαντάζομαι στους περισσότερους παρατήρηση του Εμπειρίκου προς τον εκδότη του που είχε βάλει ένα απλό σημάδι τονισμού στη λέξη κύμα αντί για περισπωμένη που ήταν στο πολυτονικό: Είναι τα ελληνικά η μόνη γλώσσα στον κόσμο που έχει ένα κύμα επάνω από τη λέξη κύμα και εσείς πάτε να το καταργήσετε;», λες και δεν έχει απαντηθεί κι αυτό: Τα φίδια της Τήλου και το βιετναμέζικο κύμα.

Πάντως, ακόμα κι αν επαναφέραμε το πολυτονικό για να μπορούμε να καταλαβαίνουμε γιατί λέμε «καθημερινός» (λες και δεν φτάνει μια απλή εξήγηση), θα εξακολουθούσαμε να έχουμε πρόβλημα με την ορθογραφία, ας πούμε, της «μήνυσης». Άλλωστε, στο protagon.gr δεν πάσχουν τα γραφτά τους ούτε από λεξιλόγιο ούτε από επιχειρήματα ούτε από κατανόηση του ιστορικού ρόλου της δασείας. Από ορθογραφικά λάθη πάσχουν. Και δεν χρειάζονται το πολυτονικό για να τα διορθώσουν. Διορθωτή χρειάζονται.

 

[pidyo]

Άλλωστε, στο protagon.gr δεν πάσχουν τα γραφτά τους ούτε από λεξιλόγιο ούτε από επιχειρήματα ούτε από κατανόηση του ιστορικού ρόλου της δασείας. Από ορθογραφικά λάθη πάσχουν. Και δεν χρειάζονται το πολυτονικό για να τα διορθώσουν. Διορθωτή χρειάζονται.

Touché.

 

[nickel]

Και το touché του Γιάννη Χάρη:

Ορέ λες, όπως έκαψε η δικτατορία των συνταγματαρχών την καθαρεύουσα, να κάψει τώρα και ο Άδωνης, από θέση εξουσίας πια, το πολυτονικό; goustarw!

 

[Palavra]

Η ελληνικότητα του Καμεροῦν και το κοκούνινγκ

«Υπάρχει λόγος να βάλουμε περισπωμένη στο Καμερούν; Πήρα ένα φυλλάδιο της εδώ μητρόπολης και το είχε με περισπωμένη. Σόρρυ που σε βάζω στο μπελά κι ευχαριστώ.»
[...]​

Το υπόλοιπο, στο ιστολόγιο του Γιάννη Χάρη. :)

 

[nickel]

Δηλαδή, πλέον: cocooning = το καμερούν;
Όπως, «το καμερούν εστί φιλοσοφείν»;
Μπορούμε να το γράφουμε και χωρίς περισπωμένη ή αρκεί το πεζό αρχικό;

 

[pidyo]

Σπεύσατε οἱ πιστοί, σπεύσατε. Ἐδημοσιεύθησαν τὰ πρακτικά.

 

[nickel]

Εμένα με έχει κουράσει αυτή η υπόθεση και κουράστηκα που διάβασα και τις περιλήψεις των εισηγήσεων. Μπορούμε να φτιάξουμε το μέλλον μας, όλο το μέλλον μας, με τα υλικά του μέλλοντος και όχι του παρελθόντος; Αντί να χάσει κανείς την ώρα του με τους παρελθοντολάγνους, ας διαβάσουμε Γιάννη Η. Χάρη και Αλέξη Πολίτη:

http://yannisharis.blogspot.com/2011/12/blog-post_04.html
Από το παλιότερο κείμενο του Α. Πολίτη (παλιά στην Αυγή, τώρα στου Χάρη):

...όταν το μάτι-μου εντυπωσιαστεί από έναν ασυνήθιστο σήμερα ορθογραφικό τύπο, παραστρατεί, ένα μέρος της εντύπωσης έλκεται από κάτι που ο ποιητής δεν ενδιαφερόταν να το προσέξω.

(Μια από τις βασικές αρχές και της μετάφρασης: μην επιλέγεις αποδόσεις που κάνουν τον αναγνώστη να κοντοσταθεί σε πράγματα δευτερεύοντα για τον δημιουργό.)

Φοβούμαι πως και στις δύο περιπτώσεις υποκρύπτεται η ίδια διάθεση εύκολου διαχωρισμού της ήρας από το στάρι. Οι άνθρωποι διακρίνονται σε όσους ξέρουν πότε περισπάται και πότε βαρύνεται μία λέξη, πότε δασύνεται (ε, την αλήθεια, αυτό για μια μικρή μόνον ομάδα λέξεων!) και πότε όχι, και σ’ εκείνους που δεν το ξέρουν. Μα, τέλος πάντων, δεν μπορούμε να είμαστε όλοι το ίδιο: κάποιοι έμαθαν γράμματα, και κάποιοι άλλοι όχι. Νά η ευκολία· διακρίνω με βάση τις ετικέτες, όχι την ουσία.

(Ακριβώς: σε πολλές περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με την οίηση της γνώσης. Στην πραγματικότητα διαφημίζουν τη διαφορετικότητά τους, δεν θα ήθελαν να γίνουμε όλοι ίσοι κι όμοιοι.)

 

[nikolaou]

...το πολυτονικό για να μπορούμε να καταλαβαίνουμε γιατί λέμε «καθημερινός» (λες και δεν φτάνει μια απλή εξήγηση),

Πράγματι. "Κάθε ημέρα" δεν είναι αρκετό;
Εξάλλου αυτές οι αλλαγές των συμφώνων πριν δασυνόμενο φωνήεν περισσότερο με μπερδεύουν παρά με διαφωτίζουν:
Ο ανθέλληνας δεν έχει σχέση με άνθη, το πενθήμερο δεν είναι ημέρα πένθους, και ο υφυπουργός δεν έχει αναγκαστικά ύφος (αν και μπορεί!)
Από την άλλη, καταλαβαίνω μια χαρά τι σημαίνει πενταήμερο ή αντηλιακό.
(Ξέρω, I am preaching to the choir, I am beating a dead horse, και τα τοιαύτα, καθώς λένε οι αμερικάνοι...)

 

[azimuthios]

Ο Άλκης Γαλδαδάς κατέθεσε τη δίκαιη διαφωνία του για την ταύτιση του πολυτονικού με τον πολιτικό συντηρητισμό. Γράφει: «Το να υποστηρίζεις το πολυτονικό δεν είναι κάτι που σου αφαιρεί την όποια επαναστατικότητα νομίζεις ότι διαθέτεις ή δεν σε κατατάσσει αυτόματα στους ακροδεξιούς».

Εγώ προσωπικά που έχω εκφράσει αντιρρήσεις και έχω πει κάποια πράγματα εδώ σε αυτό το νήμα, θα ήθελα να το τονίσω και να παρακαλέσω να το θυμόμαστε αυτό (και δεν υπονοώ ότι κάποιοι το ξέχασαν). :)

 

[panadeli]

Εν μέρει ταιριάζει εδώ, εν μέρει αλλού.
Οι υπογραμμίσεις δικές μου


Χρειαζόμαστε τα θρησκευτικά

του Απόστολου Διαμαντή (από το protagon.gr)

Η δημοσιογράφος Αγγελική Σπανού, αναφερόμενη στην πρωϊνή ραδιοφωνική εκπομπή του Flash, στην προσχώρηση των Βορίδη και Γεωργιάδη στη ΝΔ, είπε πως έτσι επανέρχεται στη ΝΔ το «πολυτονικό και το ευχέλαιο», ενώ συνεχίζοντας αποκάλεσε τον Αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας Αρβανιτόπουλο ότι εκπροσωπεί απόψεις «Τεχεράνης», για τη θέση του πως τα Θρησκευτικά πρέπει να είναι υποχρεωτικά στα Γυμνάσια. Το να συνδέεις όμως την υπεράσπιση του πολυτονικού με το ΛΑΟΣ, δείχνει πραγματικό φανατισμό, συνδυασμένο με μια ιδιάζουσα νοοτροπία εθνικής οσφυοκαμψίας. Ακροδεξιός και ο Ελύτης που κατακεραύνωνε την κατάργηση της ιστορικής μας ορθογραφίας και έλεγε πως τώρα οι λέξεις «έχουν μια τρύπα»; Ακροδεξιοί όλοι οι ποιητές και οι συγγραφείς που επιμένουν να γράφουν πολυτονικά, τα επιστημονικά περιοδικά και οι σοβαροί εκδοτικοί οίκοι; Όλοι αυτοί είναι ακροδεξιοί; Το ζήτημα της ιστορικής ορθογραφίας και γιατί έπρεπε να διατηρηθεί δεν είναι της παρούσης. Σοβαρές μελέτες δείχνουν πως η κατάργηση των τόνων μείωσε τις αντιληπτικές δεξιότητες των μαθητών. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό: το σοβαρότερο είναι η διακοπή της γλωσσικής μας συνέχειας, η παρεμπόδιση της προσπάθειας των μαθητών να διαβάζουν και να καταλαβαίνουν τα κλασικά μας κείμενα. Ούτε τα σύγχρονα δεν μπορούν πλέον να καταλάβουν εύκολα. Όσοι διορθώνουν γραπτά παιδιών γνωρίζουν καλά αυτήν την τρομακτική αλλαγή.

Η άποψη λοιπόν πως τα Θρησκευτικά πρέπει να είναι υποχρεωτικά και πως τα αρχαία πρέπει να διδάσκονται και στο Γυμνάσιο και μάλιστα πιο εντατικά απ’ ότι σήμερα, δεν είναι άποψη «Τεχεράνης». Είναι μια στοιχειώδης πρόνοια για τη βελτίωση της ελληνικής παιδείας, η οποία δυστυχώς μοιάζει να έχει διακοπεί από την μεταπρατική πολιτική μας τάξη των τελευταίων δεκαετιών, που εκφράζει -αυτή ακριβώς - έναν ακραίο και οπισθοδρομικό αντικληρικαλισμό, λες και βρισκόμαστε στον 18ο αιώνα. Την ώρα που η Ευρώπη αναζητάει νέα ηθικά θεμέλια στο κράτος δικαίου και ο Χάμπερμας συναντάται με τον Πάπα για να τα βρει, την ώρα που για να σπουδάσει κάποιος ελληνικά πατερικά κείμενα- αυτά τα οποία συνέδεσαν την κλασική ελληνική φιλοσοφία με τον χριστιανισμό, γεγονός κοσμοϊστορικής σημασίας για την πνευματική παράδοση του δυτικού κόσμου- και να μάθει τι έγραφε ο Μέγας Βασίλειος, πρέπει να πάει στην Οξφόρδη, εμείς εδώ νομίζουμε ότι τα θρησκευτικά και οι τόνοι είναι ακροδεξιές συνήθειες! Οι Γάλλοι που διατηρούν τα αξάν τους και έχουν ολόκληρα Πανεπιστήμια για την Καθολική τους παράδοση, όπου μελετώνται συστηματικά τα σπουδαία κείμενα των δυτικών θεολόγων τι είναι; Οπαδοί του Βορίδη;

Το κακό με την άθλια μεταπολιτευτική μας πραγματικότητα είναι πως η πνευματική μας οσφυοκαμψία συνοδεύεται με την πολιτική. Προχθές ο Παπούλιας, πολύ επιτυχημένα όπως φάνηκε, έβαλε στη θέση τον Σόϊμπλε και όσους ευρωπαίους αυτή τη στιγμή εκδηλώνουν έντονο ανθελληνισμό. Η δήλωσή του έκανε το γύρο του κόσμου και ακόμη και μέσα στη Γερμανία, βρήκε ένθερμους υποστηρικτές, καθώς οι άνθρωποι γνωρίζουν ιστορία και έχουν συνείδηση του τι σημαίνει Ελλάδα. Οι Financial Times είχαν την δήλωση στην πρώτη σελίδα, με διθυραμβικά σχόλια για την Ελλάδα- το ίδιο συνέβη επίσης και στη Γαλλία και την Ιταλία. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή ξεσηκώνει και πάλι ένα ισχυρό ρεύμα φιλελληνισμού στην Ευρώπη, διότι εκφράζει ακριβώς αυτό που είπε ο Χούσερλ: «Την γενέθλια γη της Ευρώπης».

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στην Ευρώπη, εδώ σ’ εμάς, ένας μικρός στρατός δημοσιολογούντων επιτέθηκε στον Παπούλια! Τι να πει κανείς;

Οι "σοβαρές μελέτες" φαντάζομαι ότι ξέρουμε ποιες είναι.
Για το τρίτο σημείο έχω μια μικρή απορία: τόσες θεολογικές σχολές έχει η χώρα, δεν μπορεί κανείς να μελετήσει πατερικά κείμενα σε αυτές; Πρέπει να πάει στην Οξφόρδη;

Αλλά έχω μεγάλες ενστάσεις και για το δεύτερο. Από παντού ακούω ότι τα νέα παιδιά δεν μπορούν να σκεφτούν, δεν μπορούν να γράψουν, δεν μπορούν να καταλάβουν απλές προτάσεις κ.ο.κ. Από τη θητεία μου στο ελληνικό σχολείο έχω πράγματι συναντήσει πολλές περιπτώσεις μαθητών που είναι εντελώς ανορθόγραφοι ή δυσκολεύονται να καταλάβουν σχετικά απλά κείμενα (αν και δεν πιστεύω ότι έχω συναντήσει ποτέ έναν μαθητή ο οποίος να μην μπορεί να συντάξει μια λογική πρόταση με πέντε απλές λέξεις -κότα, κοτέτσι, κόκορας ...-, όπως ισχυρίζεται ο Χρήστος Γιανναράς εδώ, στο 3.15, πως συμβαίνει με τους πανεπιστημιακούς φοιτητές του). Από την άλλη, έχω συναντήσει και πολλές περιπτώσεις μαθητών εύστροφων και ικανότατων στον χειρισμό της γλώσσας και την κατανόηση γραπτού κειμένου. Ομολογουμένως, όμως, δεν έχω μέτρο σύγκρισης με το παρελθόν.

Πάντως, αν ρωτήσεις εκπαιδευτικούς με πολυετή εμπειρία στο ελληνικό σχολείο, οι περισσότεροι λένε παρόμοια πράγματα με τους Διαμαντή και Γιανναρά, πως "τα παιδιά μας βγαίνουν αγράμματα" κλπ (χωρίς απαραίτητα να αποδίδουν την εκπαιδευτική κρίση στο μονοτονικό, αν και πού και πού πετυχαίνεις κάποιον που το λέει κι αυτό). Προσωπικά έχω την τάση να αποδίδω τα λεγόμενά τους σε μια εξιδανίκευση του παρελθόντος, όπου το γρασίδι ήταν πιο πράσινο και όλοι σκέφτονταν και ήξεραν να γράφουν, παρά το γεγονός ότι ο μισός πληθυσμός της χώρας ήταν αναλφάβητος. Ίσως βέβαια να κάνω λάθος, και η κρίση να είναι υπαρκτή.

 

[Hellegennes]

Σιγά μην είναι υπαρκτή η κρίση. Πριν από 60 χρόνια ο αναλφαβητισμός ήταν διψήφιο ποσοτό ενώ σήμερα είναι στο 3% (στοιχεία της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας). Για του λόγου το αληθές, τα ίδια στοιχεία δείχνουν 9% αναλφαβητισμό στους ενήλικες άντρες και 8,8% στις γυναίκες, ενώ στους ανήλικους κάτω των 15, το ποσοστό είναι 0.5%. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ποια ηλικιακή ομάδα ρίχνει τα ποσοστά στον ενήλικο πληθυσμό, ιδίως αν συνδυαστεί με το μειωμένο ποσοστό στις γυναίκες.

 

[nickel]

Οι προσωπικές διαπιστώσεις / συγκρίσεις είναι συνήθως σε ένα από τα παρακάτω επίπεδα:

• Έχω ξεχάσει τις ελλείψεις που είχα τότε και συγκρίνω τους σημερινούς μαθητές με τις δικές μου σημερινές γνώσεις.
• Είμαι της φιλολογίας και θεωρώ ότι όλοι πρέπει να γνωρίζουν τις αρχαίες μετοχές.
• Συγκρίνω τα ελληνικά που ήξερα και ξέρω εγώ, που είμαι ψωνισμένος με τη γλώσσα, με τα ελληνικά του άλλου, που δεν είναι ψωνισμένος και έχει άλλες προτεραιότητες.

Μπορεί να υπάρχουν και υποπεριπτώσεις — κάποιοι θέλουν να γκρινιάζουν και αποφάσισαν να γκρινιάζουν γι’ αυτό. Θα μπορούσαν, ας πούμε, να γκρινιάζουν επειδή τα μηχανάκια παρκάρουν στα πεζοδρόμια. Δεν ακούνε τους άλλους που γκρινιάζουν επειδή αυτοί μας έχουν πρήξει με το να (ακολουθεί μακρύς κατάλογος διαφορετικών ελαττωμάτων).

Μεγάλο και ενοχλητικό ελάττωμα είναι όταν σου λένε ότι αφανίζεται το έθνος επειδή δεν μαθαίνουμε αρχαία ελληνικά ή ξεχάσαμε το πολυτονικό. Δείχνει τύφλωση, τουλάχιστον, μειωμένη αντίληψη, πώς να το πω;

Επιστημονική σύγκριση δεν μπορεί να γίνει. Δεν μπορούμε να έχουμε μια μέτρηση της γλωσσομάθειας με αρχαία και χωρίς αρχαία πριν από πενήντα χρόνια και μια μέτρηση στη δική μας εποχή με τα ίδια δεδομένα για να βγάλουμε επιστημονικά συμπεράσματα. Όσοι επικαλούνται τη μελέτη του Τσέγκου, προφανώς δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτομάτως υποβαθμίζεται η επιχειρηματολογία τους στο επίπεδο της επιστημονικής ανυποληψίας της μελέτης του Τσέγκου.

Ζούμε σε κόσμο πολύ διαφορετικό από τον κόσμο πριν από 40-50 χρόνια. Ας δούμε ποιες γνώσεις και δεξιότητες απαιτεί ο σημερινός κόσμος και τι μας λείπει για να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί, να μπορούμε να αξιοποιήσουμε στο μέγιστο τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του χώρου μας και της ιστορίας μας, να συγκριθούμε εκεί που μετράει με τους άλλους λαούς του σήμερα. Ας μη βάζουμε τους νέους να συγκρίνονται με το γερασμένο ίνδαλμα που έχει φτιάξει ο κάθε φιλολογίζων στο μυαλό του. Αν η γλώσσα είναι εφόδιο, ας φροντίσουμε να αποκτήσουν οι νέοι το σωστό εφόδιο με τους σωστούς τρόπους — όχι αυτά που έχουν στο μυαλό τους όσοι κουβαλούν ιδεολογήματα αλλά δεν έχουν πάρει χαμπάρι ποιες είναι οι σημερινές απαιτήσεις.

 

[Palavra]

Πάντως εκεί του έγραψαν Σπάνια διαβάζει κανείς τόσο 'καλογραμμένα' κείμενα. Ή ο αναγνώστης δεν σκαμπάζει από χρήση εισαγωγικών, ή του την είπε με το γάντι

 

[azimuthios]

Ποιες είναι οι σημερινές απαιτήσεις και τι μας επιβάλλουν και ποιοι οι σωστοί τρόποι να διδαχθεί κάποιος τη γλώσσα;

(ειλικρινά θέλω να μάθω τη γνώμη σου... δεν ψάχνομαι... :))

 

[Zazula]

Kάποιοι θέλουν να γκρινιάζουν και αποφάσισαν να γκρινιάζουν γι’ αυτό. Θα μπορούσαν, ας πούμε, να γκρινιάζουν επειδή τα μηχανάκια παρκάρουν στα πεζοδρόμια.

Τυπικό παιχνίδι parent-parent (http://en.wikipedia.org/wiki/Transactional_analysis).

 

[nickel]

Ποιες είναι οι σημερινές απαιτήσεις και τι μας επιβάλλουν και ποιοι οι σωστοί τρόποι να διδαχθεί κάποιος τη γλώσσα;
(ειλικρινά θέλω να μάθω τη γνώμη σου... δεν ψάχνομαι... :))

Ναι, θα άξιζε τον κόπο μια τέτοια συζήτηση, σε άλλο νήμα. Θα ετοιμάσω την... εισήγηση.

 

[pidyo]

Το τελευταίο κρούσμα ξεκαθάρισε στο μυαλό μου τον βασικό λόγο για τον οποίο μ' εκνευρίζει η πολυτονιστική επιχειρηματολογία

Υπάρχει πάντοτε μια κλιμάκωση των επιπέδων της επιχειρηματολογίας.
1. Μ' αρέσει να γράφω σε πολυτονικό.
2. Γιατί δεν γράφεις κι εσύ σε πολυτονικό; Ωραίο είναι.
3. Γιατί να μη γράφουμε όλοι σε πολυτονικό; Εύκολο είναι.
4. Το μονοτονικό φτώχυνε τη γλώσσα και τη γλωσσική παιδεία.
5. Πρέπει να επανέλθει το πολυτονικό, που θεραπεύει πάσα νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Η σειρά δεν είναι πάντοτε αυτή, συχνά οι πολυτονιστές ξεκινούν από το 4, ή από το 3. Αυτή όμως είναι η λογική ιεραρχία των επιπέδων (καμιά φορά και η ψυχολογική τους σειρά). Και το πρόβλημα είναι πως, ενώ το πρώτο επίπεδο είναι αθώο και καθ' όλα θεμιτό, η μετάβαση από το κάθε επίπεδο στο ιεραρχικά επόμενο απαιτεί γιγάντια λογικά και τεχνικά άλματα και τερατώδεις ανιστόρητες παραδοχές. Παρά ταύτα, τα επίπεδα αντιμετωπίζονται πάντοτε ως ένα ενιαίο, περιεκτικό σύνολο.

 

[Zazula]

Παίρνω στα χέρια μου τον Κατάλογο Δημοσιευμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (Αθήνα 2011), ο οποίος είναι «Ανάτυπον εκ του 86ου τόμου της Επετηρίδος της Ακαδημίας Αθηνών (2011)». «Τι το περίεργο;« θα μου πείτε. Το γεγονός πως είναι 100% σε πολυτονικό! :huh: Μα, είναι δυνατόν; Αυτή είναι η θέση (αλλά και η συνεισφορά που περιμένουμε) στα πολιτιστικά του τόπου μας απ' τη μεριά της Ακαδημίας;