No more regrets!

[drsiebenmal]

Στο κείμενο που έχω, ο συγγραφέας ορίζει και τι εννοεί ακριβώς με τον όρο regret:

Regrets are the thίngs we dο that we wίsh we hadn't dοne ΑΝD the thίngs we faίl tο dο that we wίsh we had dοne, bοth οf whίch result ίn unhappίness, dίsappοίntment οr remοrse.

Χρησιμοποιεί δε διαρκώς ως οιονεί λαϊτμοτίφ (συγγνώμη, αλλά πάντα ήθελα να κολλήσω το οιονεί δίπλα σε ξένη λέξη) το Νο Μοre Regrets!

Τo G-Word δίνει:

regret ρμ. θρηνώ || θλίβομαι, λυπάμαι, μετανοώ <για παράλειψη> || οικτείρω || ουσ. θλίψη, λύπη <ιδ. για παράλειψη>, τύψη

Όχι άλλες τύψεις; Χμμμ...

Ο Βοσταντζόγλου δίνει και τα μετάνιωμα και μετανιωμός. Και τη μετάγνωση, που μου φαίνεται αδόκιμη για κείμενο τέτοιου περιεχομένου (εκλαϊκευτικό-παρακινητικό).

Σας φαίνεται ικανοποιητικό το Όχι άλλα μετανιώματα; Μήπως έχετε κάποια άλλη καλή ιδέα;

 

[Alexandra]

Δεν θα έλεγα "όχι άλλα μετανιώματα", αλλά θα έλεγα "Μη μετανιώνεις πλέον/άλλο/πια" ή "Μη μετανιώνεις για τίποτα πια".

 

[drsiebenmal]

Όχι, χρειάζομαι ένα ουσιαστικό. Επαναλαμβάνεται συνέχεια στο κείμενο.

 

[nickel]

Όχι άλλα δάκρυα!

 

[daeman]

Δεν ξέρω αν σου κάνει, αλλά υπάρχει και η μεταμέλεια για ουσιαστικό, δηλ. Όχι άλλη μεταμέλεια! Φτάνει πια η μεταμέλεια!
Με την ίδια ντρίμπλα του ενικού βολεύεται νομίζω λίγο καλύτερα και το μετάνιωμα, εκτός αν είναι μόνο ιδέα μου ότι τρώγεται λίγο πιο εύκολα από τα μετανιώματα.
Αλλιώς, εάν το επιτρέπει το παρακινητικό κείμενο, το Όχι άλλα δάκρυα! του Νικέλ.

Παράδειγμα προς αποφυγή:
Μεταμέλειες είχα λίγες, τόσο λίγες όμως που δεν αξίζει να τις πω.

 

[sarant]

Γιατί απορρίψαμε τις τύψεις; "Όχι άλλες τύψεις" το βρίσκω καλύτερο από τις μεταμέλειες και τα μετανιώματα. Το "όχι άλλα δάκρυα" είναι εξίσου καλό, ίσως και καλύτερο, αλλά δεν στέκει μόνη της η λέξη.

 

[Inachus]

Μπορεί να παραπέμπει σε θρησκευτικές μετάνοιες, ίσως όμως θα μπορούσε να το τολμήσει κανείς: "όχι άλλες μετάνοιες". Επίσης, "όχι άλλα δάκρυα μετάνοιας".

 

[Zazula]

Γιατί απορρίψαμε τις τύψεις; "Όχι άλλες τύψεις" το βρίσκω καλύτερο από τις μεταμέλειες και τα μετανιώματα.

Οι τύψεις κττμά προϋποθέτουν κατά κανόνα αίσθημα ενοχής. Δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο στη συγκεκριμένη περίπτωση — είναι απλούστατα το να έχεις μετανιώσει για κάτι που έκανες ή που παρέλειψες να κάνεις· έχει να κάνει με κάτι σαν το «στερνή μου γνώση» κττ.

 

[drsiebenmal]

Οι τύψεις κττμά προϋποθέτουν κατά κανόνα αίσθημα ενοχής. Δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο στη συγκεκριμένη περίπτωση — είναι απλούστατα το να έχεις μετανιώσει για κάτι που έκανες ή που παρέλειψες να κάνεις· έχει να κάνει με κάτι σαν το «στερνή μου γνώση» κττ.

Ακριβώς. Αυτό είναι που με ενοχλεί και εμένα με τις τύψεις. Νομίζω ότι ο συγγραφέας χρησιμοποιεί εδώ το regrets κάπως σαν μονολεκτική εκδοχή του second thought (στο περίπου...). Το όχι άλλα δάκρυα θα ήταν ίσως καλό για μια φορά, για τίτλο π.χ., αλλά όχι συνέχεια μέσα στο κείμενο.

 

[nickel]

Τι θα έκανα διαφορετικά. > Όχι άλλα λάθη.

Τρελές σκέψεις για ένα κείμενο άγνωστο.

 

[ChicGal]

Όχι άλλες ενοχές.

 

[nickel]

Είναι καλός ο ορισμός του πρώτου ποστ, αλλά να προσθέσω κι εκείνον που έχει το OED:
Sorrow or pain due to reflection on something one has done or left undone.

Είναι η λύπη που νιώθουμε για την ευκαιρία που δεν αδράξαμε ή για την κουταμάρα που κάναμε (για λάθη και παραλείψεις), τα πράγματα που θα κάναμε διαφορετικά αν μας ξαναδινόταν η ευκαιρία (το «στερνή μου γνώση» που αναφέρθηκε ήδη), χωρίς τύψεις και ενοχές — δεν μπαίνει άλλο άτομο στην εξίσωση.

 

[Hellegennes]

I will start drinking again, 'till I 'm half blind. No more regrets.
I will eat a second piece of that cake. No more regrets.
Next time I see her, I 'm gonna grab her and kiss her. No more regrets.

Δεν ξέρω αν αυτή είναι η εικόνα που δίνει το κείμενο, αλλά αυτό καταλαβαίνω από την εισαγωγή του dr. Δηλαδή η απαλλαγή από φραγμούς, η ελευθερία στις επιλογές. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα έλεγα ότι ούτε οι τύψεις ούτε η μεταμέλεια ταιριάζουν. Ο τύπος δεν νιώθει ενοχή ούτε έκανε κάτι για το οποίο δηλώνει μεταμέλεια -φόνο; Αυτό που εκφράζει είναι η επιθυμία του να μην μετανιώνει για πράγματα που κάνει ή δεν κάνει.

Να τολμήσω να πω "όχι άλλες σκοτούρες (σκότισμα)";

 

[nickel]

Να τολμήσω να πω "όχι άλλες σκοτούρες (σκότισμα)";

Αυτό είναι «No more worries».

Τα παραδείγματα που έδωσες είναι «Όχι άλλες αναστολές». Λες να θέλει αυτό;

Εγώ πάντως ξέρω ότι ακόμα δεν κατέθεσε κανείς το σπουργιτάκι.

 

[Hellegennes]

Ναι, σαν αναστολές το αντιλαμβάνομαι από το πρώτο post. Ξέρω ότι η απόδοσή μου είναι ψιλοάσχετη, αλλά το μόνο άλλο που μου έρχεται είναι το ρήμα (μετανιώνω) αλλά δεν δίνει καλό ουσιαστικό.

 

[Themis†]

Θα μπορούσε ίσως να εξυπηρετήσει στο κείμενο του Δόκτορα η αυτοκατηγόρια ή ο αυτοοικτιρμός. Είναι ευρύτερο αλλά, αν καταλαβαίνω καλά, εκεί δίνει την έμφαση ο συγγραφέας. Θα υπήρχαν βέβαια και κάποιες ανάλογες προσαρμογές της μετάφρασης, όπως π.χ. στον ορισμό (Regrets are the thίngs... - Κατηγορούμε τον εαυτό μας για όσα... / Αυτοκατηγορούμαστε για όσα... / Αυτοκατηγόρια γίνονται όσα...). Ταιριάζει μια χαρά και με την κατάληξη του ορισμού, δηλ. η αυτοκατηγόρια (ή ο αυτοοικτιρμός) μάς οδηγεί σε unhappίness, dίsappοίntment οr remοrse. Και το οιονεί λαϊτμοτίφ ;) καλό μου φαίνεται να βγαίνει: Νο Μοre Regrets! - Όχι άλλη αυτοκατηγόρια!

 

[ChicGal]

Αυτόν το συνδυασμό θλίψης, μετάνοιας, τύψεων και ενοχών δε φαίνεται να μπορούν να τον αποδώσουν μονολεκτικά τα ελληνικά. Τι θα λέγατε για μια απόπειρα ακόμα πιο ελεύθερης απόδοσης; Για παράδειγμα: "Άφησε πίσω σου το παρελθόν!" Μυρίζει αγγλισμό μήπως;

 

[sarant]

Χωρίς να θέλω να βραχυκυκλώσω τον Δόχτορα, μέχρι τώρα καμιά μονολεκτική απόδοση δεν μου φαίνεται ικανοποιητική, αφενός διότι οι τύψεις (που τις βρίσκω εξαιρετικά στρωτή αλλά άκυρη λύση) δεν σημαίνουν αυτό και αφετέρου επειδή, παρότι πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου, δεν έχουμε ρονταρισμένο ουσιαστικό από το μετανιώνω (η μετάνοια είναι άλλο πράγμα).

Η Πιαφ έλεγε Je ne regrette rien, το ελληνικό άζμα λέει Για όσα έχω κάνει δεν μετανιώνω, δεν μετανιώνω...

Να βάζαμε το ρήμα; Μη μετανιώνετε άλλο/πια; Δεν ξέρω.

 

[Alexandra]

Αυτή ήταν και η δική μου πρόταση, αλλά μάλλον δεν είναι κατάλληλη.

 

[drsiebenmal]

Σας ευχαριστώ όλες και όλους. Τα είπατε και τα αναλύσατε εξαιρετικά και ο sarant τα συνόψισε σωστά. Προσωρινά δουλεύω με τις τύψεις (που, ναι, μου μοιάζουν άκυρες). Δοκίμασα τις ενοχές, αλλά πώς να τις ταιριάξεις με το What's your biggest regret in life? Οι ιδέες του Θέμη είναι εξαιρετικές αλλά... πολυσύλλαβες· μένουν πάντως στη φαρέτρα. Είναι δύσκολο να μεταφράσω με ρήμα· ο όρος επαναλαμβάνεται κάθε δυο προτάσεις (στο γνωστό στιλ αυτών των κειμένων). Θα το ξανακουβεντιάσω και με τον επιμελητή και θα δούμε.

Μη διστάσετε να προσθέσετε ιδέες, αλλά το νόημα είναι ακριβώς το πιαφικό, αυτό που περιγράφει και ο Νίκελ στο 12, και έχετε καταλάβει όλοι. Αχ, η τρισχιλιετής!