Πώς προφέρεται το «ευ»;

[Zazula]

Εδώ έχουμε lapsus clavis ή αντίφαση;
Διότι κανένας δεν είπε ότι τα λέει έτσι. Ή και τα δύο [ev] ή και τα δύο [ef] λένε.

Κι εγώ όπως ακριβώς ο σαραντ, αλλά σε βιαστικό λόγο μπορεί να μου βγει και ev ζην.

 

[Elsa]

Όλους πλην Αλεξάνδρας.

Προλαβαίνω; Τσάκω κι από μένα δύο εφ!

 

[nickel]

Να σου ευχηθώ το ως ευ παρέστης, λοιπόν...

 

[meidei]

Εδώ μερικές φορές λέω και [εvt̬ixos], τι να λέμε τώρα...

 

[Hellegennes]

Εγώ, στον δικό μου κόσμο, πρώτη φορά ακούω για εβ ζειν και εβ αγωνίζεσθαι. Και όχι μόνο, εδώ που τα λέμε. Στην Θεσσαλονίκη είναι πολύ συνηθισμένη και η επιστροφή στο σίγμα πριν από το μι (σμήνος αντί ζμήνος, καθαρισμός αντί καθαριζμός, εσμός αντί εζμός, θεσμός αντί θεζμός, κτλ). Δεν ξέρω αν είναι τάση ψωνίστικου λογιοτατισμού ή απλώς τοπική συνήθεια στην προφορά.

 

[sarant]

Εδώ έχουμε lapsus clavis ή αντίφαση;
Διότι κανένας δεν είπε ότι τα λέει έτσι. Ή και τα δύο [ev] ή και τα δύο [ef] λένε.

Όχι λάπσους, έτσι (νομίζω ότι) τα λέω.

 

[SBE]

Evtichos or eftichos, στο σχολείο έμαθα ότι το ευ και το αυ προφέρονται εφ και αφ πριν από δ γ ζ λ ρ μ ν και εφ και αφ πριν από π τ κ θ χ σ ξ ψ είτε αυτά είναι στην ίδια λέξη είτε αρχίζει από αυτά η επόμενη. Και το ευ μόνο του είναι εφ. Για να το έχω μάθει στο σχολείο δις (γυμνάσιο και δημοτικό), προφανώς έτσι το είχε η γραμματική.

 

[nickel]

Στην Θεσσαλονίκη είναι πολύ συνηθισμένη και η επιστροφή στο σίγμα πριν από το μι (σμήνος αντί ζμήνος, καθαρισμός αντί καθαριζμός, εσμός αντί εζμός, θεσμός αντί θεζμός, κτλ).

Εγώ να μη χάσω την ευκαιρία να πω ότι προφέρω [smáil] το smile και [zmári] το σμάρι, ότι ελπίζω να μην τα μπερδέψουμε και τα αντιστρέψουμε (γιατί ικανούς μάς έχω), ότι η εκτέλεση του θεσπέσιου Smile από τον Μάικλ Τζάκσον ήταν, για μένα, το καλύτερο τραγούδι του και το παρακάτω βιντεάκι από τα ωραιότερα στο Γιουτούμπι (μεταγραφή που θα αρέσει στον sarant).

 

[drsiebenmal]

[...] από τα ωραιότερα στο Γιουτούμπι (μεταγραφή που θα αρέσει στον sarant).

Να προτείνω το Γιουτούμπης. Ο Γκούγκλης αγόρασε πρόσφατα τον Γιουτούμπη... :)

 

[nickel]

Evtichos or eftichos, στο σχολείο έμαθα ότι το ευ και το αυ προφέρονται εφ και αφ πριν από δ γ ζ λ ρ μ ν και εφ και αφ πριν από π τ κ θ χ σ ξ ψ είτε αυτά είναι στην ίδια λέξη είτε αρχίζει από αυτά η επόμενη. Και το ευ μόνο του είναι εφ. Για να το έχω μάθει στο σχολείο δις (γυμνάσιο και δημοτικό), προφανώς έτσι το είχε η γραμματική.

Εδώ πρέπει να παρέμβω για να πω ότι δεν ξέρω να υπάρχει γραμματική της δημοτικής (ή της αρχαίας, π.χ. Τζάρτζανος, για τον τρόπο που εμείς προφέρουμε τα αρχαία ελληνικά) που να αναφέρεται σε επόμενη λέξη. Η μόνη «υπόδειξη» που γνωρίζω είναι η περιγραφή που κάνει το ΛΚΝ, το οποίο διαπιστώνουμε ότι δεν έχει αντιληφθεί ότι ομιλητές της ελληνικής έχουν επεκτείνει τον κανόνα και στη λέξη ευ. Δεν έχει σημασία το ότι εγώ το θεωρώ λάθος επειδή η λέξη τονίζεται και δεν κάνει liaison με την επόμενη, αλλά διατηρεί την ίδια προφορά όπως και οι λέξεις της γαλλικής όταν δεν κάνουν liaison.

 

[Alexandra]

Όντως, αυτό το "είτε αρχίζει από αυτό η επόμενη" δεν θυμάμαι να το συνάντησα ποτέ στη γραμματική του σχολείου.

 

[sarant]

Να προτείνω το Γιουτούμπης. Ο Γκούγκλης αγόρασε πρόσφατα τον Γιουτούμπη... :)

Όπως λέγαμε "Ο Θεοτούμπης" :)

 

[Elsa]

Όπως λέγαμε "Ο Θεοτούμπης" :)

ή όπως έλεγα (μόνο εγώ μάλλον :s ) "ο Γιαρούμπης"

 

[drsiebenmal]

Όπως λέγαμε "Ο Θεοτούμπης" :)

Το οποίον;

 

[nickel]

Θεομπαίχτης. (Και ψευδώνυμο του Ροΐδη.)


Ως προς το αρσενικό, ο Γιουτούμπης: Προτιμώ το ουδέτερο, το Γιουτούμπι, επειδή το βλέπω σαν αποκούμπι.

 

[Costas]

Καλή χρονιά!

Κι εμένα γράφτε με σ' αυτούς που λένε εφ αγωνίζεσθαι. Για το ευ ζην, σίγουρα εφ ζην σε μοντεράτη άρθρωση· σε πρέστη, δεν ξέρω. Άλλωστε, από μια ταχύτητα και πάνω δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να ακούσει τη διαφορά ανάμεσα στο φζ και το βζ, ενώ το εφ-α ξεχωρίζει πάντα από το εβ-α.

Επίσης, διαβάζοντας αρχαία, π.χ. δειλοὺς εὖ ἔρδοντι ματαιοτάτη χάρις ἐστίν∙ ... οὔτε κακοὺς εὖ δρῶν εὖ πάλιν ἀντιλάβοις. ... εὖ δ' ἀγαθοὶ...εὖ οἶδ' ὅτι...εὖ ἴσθ' ὅτι, θα προβληματιστώ τα μάλα, ίσως άλυτα. Δεν μου πάει να πω εβ-έρδοντι, ούτε εβ-δρων, αλλά μου πάει να πω και εβ-δ' αγαθοί, και πολύ περισσότερο εβ-οίδ'/ίσθ' ότι παρά εφ-οίδ'/ίσθ' ότι. Τελικά, μικρή σημασία έχει πώς θα το πεις, και καταλήγω για άλλη μια φορά στην άποψη ότι δεν χρειάζεται να επιμένουμε σε τέτοια θέματα με την έννοια του σωστού-λάθους. Από την άλλη όμως, ότι όλοι το λένε έτσι ή αλλιώς, επίσης όχι.

Αυτό το πρόβλημα με το ευ το θυμάμαι νομίζω και από μια περίπτωση στη βυζαντινή ψαλμωδία· άμα τη θυμηθώ, θα τη γράψω, γιατί είχε γούστο.

 

[Philip]

Το Βασιλεύ πώς προφέρεται; Μας βοηθάει καθόλου με το θέμα του εύ;

 

[nickel]

Πάντα [vasiléf], ό,τι κι αν ακολουθεί, νομίζω. Ή, πώς θα διαβάσουμε σήμερα στον μείζονα Ιππία του Πλάτωνα τη φράση «Φεῦ ὡς εὖ λέγεις».

 

[Themis†]

Νομίζω ότι σωστά το θέτει ο Κώστας στο #36, αν και εγώ έχω ακούσει μόνο το ev αγωνίζεσθαι.

 

[Hellegennes]

Συγγνώμη ρε παιδιά, αλλά εγώ όσες φορές κι αν προσπαθήσω να πω "εβ αγωνίζεσθαι", ακούω "ε, βαγονίζεσθε" (συνωστίζεστε στο βαγόνι).