Όχι, δεν ήρθε στο ηλεκουτί μου, αλλά με έστειλε η Ρίκα από το protagon.gr σ' αυτή τη σελίδα:
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/11/blog-post_5499.html
This funny thing landed in my email
- Thread starter nickel
- Start date
Όχι, δεν ήρθε στο ηλεκουτί μου, αλλά με έστειλε η Ρίκα από το protagon.gr σ' αυτή τη σελίδα:
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/11/blog-post_5499.html
Αυτοί να δεις τι τραβούσαν:
Being John Malkovich
Craig Schwartz (John Cusack) is an unemployed puppeteer in a forlorn marriage with his pet-obsessed wife Lotte (Cameron Diaz). Gaining a file clerk job through Dr. Lester (Orson Bean) at LesterCorp, in the strange Floor 7½ low-ceiling offices of the Mertin Flemmer Building in New York City, he develops an attraction to his co-worker Maxine (Catherine Keener), who does not return his affections. Schwartz discovers a small door behind a filing cabinet which he enters, finding himself in the mind of actor John Malkovich; able to observe and sense whatever Malkovich does for fifteen minutes before he is ejected and dropped into a ditch near the New Jersey Turnpike. Schwartz reveals the portal to Maxine and they decide to let others use it at $200 a turn.
:woot: :laugh:
...
Το βάζω εδώ, γιατί στο νήμα της κρίσης η συζήτηση είναι σοβαρή. Άσε που εκεί υπάρχει κίνδυνος να μου κολλήσει η ρετσινιά του ασόβαρου ή του συνωμοσιολόγου. Καλλιά 'χω να πουλώ τρέλα. Κι αν φάω και καμιά στην κεφαλή, ε, συνηθισμένοι οι γελωτοποιοί από φάπες.
Tην πρώτη, σύντομη εκτέλεση (radio edit) την είχα ποστάρει πέρυσι τον Ιούνιο.
Χτες μου έστειλαν και τη ζωντανή εκτέλεση, εκτεταμένη όπως συνηθίζεται στα λάιβ.
Εδώ να δεις τελειοποίηση, Θέμη.
Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη. Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ! Και αποχώρησε…
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν, με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες.
Το βάζω εδώ, γιατί στο νήμα της κρίσης η συζήτηση είναι σοβαρή. Άσε που εκεί υπάρχει κίνδυνος να μου κολλήσει η ρετσινιά του ασόβαρου ή του συνωμοσιολόγου. Καλλιά 'χω να πουλώ τρέλα. Κι αν φάω και καμιά στην κεφαλή, ε, συνηθισμένοι οι γελωτοποιοί από φάπες.
Tην πρώτη, σύντομη εκτέλεση (radio edit) την είχα ποστάρει πέρυσι τον Ιούνιο.
Χτες μου έστειλαν και τη ζωντανή εκτέλεση, εκτεταμένη όπως συνηθίζεται στα λάιβ.
Εδώ να δεις τελειοποίηση, Θέμη.
Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη. Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ! Και αποχώρησε…
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν, με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες.
Από το τέλος της συναλλαγής και μετά, όταν οι επιχειρηματίες φεύγουν για διακοπές στην Καραϊβική, η ιστορία μοιάζει αληθινή και διδακτική. Δυστυχώς όμως, η βάση της ιστορίας είναι γεμάτη τρύπες:
Οι "εξαπατημένες" οικονομίες, και ειδικά η ελληνική, έχουν και κάποια χαρακτηριστικά που δεν αναφέρονται: Δεν δανείστηκαν επειδή εξαπατήθηκαν για κάποιο πιθανό κέρδος, αλλά δανείζονταν για να διορίζουν στο δημόσιο, να κλέβουν την εφορία και να βάζουν στην τσέπη τους βρώμικο χρήμα, αν όχι όλοι, τουλάχιστον ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ. Δηλαδή, αυτά που παρουσιάζονται ως οδυνηρές διαρθρωτικές αλλαγές που προτείνονται ως απαραίτητες από τους κακούς τραπεζίτες, στην πραγματικότητα έπρεπε να είχαν πραγματοποιηθεί πολύ πριν για να έχει νοικοκυρευτεί η "εξαπατημένη" ελληνική οικονομία και να σταματήσει να ξοδεύει λεφτά που δεν είχε.
Εν ολίγοις, όπως λένε για την Τρόικα, αν δεν υπήρχαν οι κακοί τραπεζίτες που δίνουν τέτοιες οδυνηρές συμβουλές, έπρεπε να τους εφεύρουμε, γιατί ούτως ή άλλως στον γκρεμό βαδίζαμε.
Όσο για το τέλος της ιστορίας, όντως δεν έχει τελειώσει. Μερικοί ονειρεύονται ότι αν επαναστατήσουν οι αγρότες, θα πάρουν πίσω τα λεφτά των κακών απατεώνων και θα ζήσουν ζωή και κότα, ως τρόφιμοι του κομμουνιστικού κράτους που σε όλους θα εξασφαλίζει δουλειά, αλλά στα μέλη του κόμματος θα εξασφαλίζει πάλι λογαριασμούςστην Ελβετία στα νησιά Κέιμαν και διακοπές στις Μπαχάμες.
Edit: Κι επειδή εμείς οι γυναίκες πολλές φορές νομίζουμε ότι οι άλλοι οφείλουν να διαβάζουν τι ακριβώς έχουμε μέσα στο μυαλό μας, ενώ δεν είναι έτσι, πρέπει να διευκρινίσω:
Πολύ καλά έκανες, αγαπητέ μου Δαεμάνε, και το ποστάρισες στα χιουμοριστικά επειδή μόνο ως χιούμορ μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η αποπάνω κριτική μου απευθύνεται σ' αυτούς που μου στέλνουν το ίδιο κείμενο στο email μου, με σκοπό να με διδάξουν και να μου ανοίξουν τα μάτια όσον αφορά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.
Οι "εξαπατημένες" οικονομίες, και ειδικά η ελληνική, έχουν και κάποια χαρακτηριστικά που δεν αναφέρονται: Δεν δανείστηκαν επειδή εξαπατήθηκαν για κάποιο πιθανό κέρδος, αλλά δανείζονταν για να διορίζουν στο δημόσιο, να κλέβουν την εφορία και να βάζουν στην τσέπη τους βρώμικο χρήμα, αν όχι όλοι, τουλάχιστον ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ. Δηλαδή, αυτά που παρουσιάζονται ως οδυνηρές διαρθρωτικές αλλαγές που προτείνονται ως απαραίτητες από τους κακούς τραπεζίτες, στην πραγματικότητα έπρεπε να είχαν πραγματοποιηθεί πολύ πριν για να έχει νοικοκυρευτεί η "εξαπατημένη" ελληνική οικονομία και να σταματήσει να ξοδεύει λεφτά που δεν είχε.
Εν ολίγοις, όπως λένε για την Τρόικα, αν δεν υπήρχαν οι κακοί τραπεζίτες που δίνουν τέτοιες οδυνηρές συμβουλές, έπρεπε να τους εφεύρουμε, γιατί ούτως ή άλλως στον γκρεμό βαδίζαμε.
Όσο για το τέλος της ιστορίας, όντως δεν έχει τελειώσει. Μερικοί ονειρεύονται ότι αν επαναστατήσουν οι αγρότες, θα πάρουν πίσω τα λεφτά των κακών απατεώνων και θα ζήσουν ζωή και κότα, ως τρόφιμοι του κομμουνιστικού κράτους που σε όλους θα εξασφαλίζει δουλειά, αλλά στα μέλη του κόμματος θα εξασφαλίζει πάλι λογαριασμούς
Edit: Κι επειδή εμείς οι γυναίκες πολλές φορές νομίζουμε ότι οι άλλοι οφείλουν να διαβάζουν τι ακριβώς έχουμε μέσα στο μυαλό μας, ενώ δεν είναι έτσι, πρέπει να διευκρινίσω:
Πολύ καλά έκανες, αγαπητέ μου Δαεμάνε, και το ποστάρισες στα χιουμοριστικά επειδή μόνο ως χιούμορ μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η αποπάνω κριτική μου απευθύνεται σ' αυτούς που μου στέλνουν το ίδιο κείμενο στο email μου, με σκοπό να με διδάξουν και να μου ανοίξουν τα μάτια όσον αφορά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.
Αλεξάνδρα, το νήμα αυτό δεν προσφέρεται για τέτοια συζήτηση, και είμαι από τους πρώτους που δεν θα ήθελαν να το μαυρίσουν και αυτό - φτάνουν όλα τα άλλα μαύρα κι άραχνα και για μένα το γέλιο είναι ιερό. Αν ήξερα ότι θα το έπαιρνες έτσι, δεν θα το πόσταρα καθόλου· για χάρη φίλων το κεντρί μου το θηκαρώνω, όσο μπορώ.
Μόνο μια κουβέντα: συμφωνώ με πολλά από αυτά που λες, όπως συμφωνώ και με πολλά από αυτά που (υποθέτω ότι) θέλει να πει το παραπάνω κείμενο, νομίζω όμως πως το ένα δεν αποκλείει το άλλο· αυτή η υπόθεση είναι τόσο περίπλοκη και θολή που το γκρίζο έχει καταπιεί εντελώς το μαύρο και το άσπρο. Εξάλλου, δεν ψάχνω να βρω την υπέρτατη αλήθεια ή τη λύση για το χάλι που ζούμε σ' ένα κείμενο που κυκλοφορεί με σκωπτική κυρίως διάθεση (τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ, γι' αυτό και το έβαλα εδώ).
Μόνο μια κουβέντα: συμφωνώ με πολλά από αυτά που λες, όπως συμφωνώ και με πολλά από αυτά που (υποθέτω ότι) θέλει να πει το παραπάνω κείμενο, νομίζω όμως πως το ένα δεν αποκλείει το άλλο· αυτή η υπόθεση είναι τόσο περίπλοκη και θολή που το γκρίζο έχει καταπιεί εντελώς το μαύρο και το άσπρο. Εξάλλου, δεν ψάχνω να βρω την υπέρτατη αλήθεια ή τη λύση για το χάλι που ζούμε σ' ένα κείμενο που κυκλοφορεί με σκωπτική κυρίως διάθεση (τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ, γι' αυτό και το έβαλα εδώ).
Costas
¥
Σ' ένα βιβλίο που είχα μεταφράσει προ ετών με θέμα τη Βενετία, έλεγε πως στα μεγάλα παλάτσι των ευγενών και των πλουσίων υπήρχαν είδος ημιόροφοι, πολύ χαμηλοί και μικροί, όπου ζούσαν οι υπηρέτες και οι λοιποί παρακατιανοί του παλάτσου. (Καλύτερα πάντως από την segregation του Κολονακιού και της Εκάλης από τον Κεραμεικό, όπως εξηγεί εδώ ο Θωμάς Δοξιάδης)
Ωχ ωχ ωχ... θ' αναβιώσει η συζήτηση για τα κοντσέρτι... :)
Εσύ κάνεις πλάκα, αλλά το θέμα έχει ενδιαφέρον. Ενώ το κοντσέρτο μια χαρά γίνεται «του κοντσέρτου» και «τα κοντσέρτα», δεν με ενοχλεί το «του παλάτσου» που έγραψε ο Κώστας, αλλά ούτε και το «τα παλάτσι». Περιέργως, βρίσκω ότι υπάρχουν στο διαδίκτυο περισσότερα «τα παλάτσα» από «τα παλάτσι». Και δεν λέω, ευχάριστο είναι αυτό, αλλά θα πρέπει να το συνηθίσω, ιδίως τη γενική «των παλάτσων».
Ακούω και ξανακούω το τελευταίο λεπτό και κάνω καινούργιο συκώτι.
Ελληνοφρένεια: Φάρσα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. (03/11/11)
http://www.ellinofreneia.net/sound.php?id=1612
Ελληνοφρένεια: Φάρσα στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. (03/11/11)
http://www.ellinofreneia.net/sound.php?id=1612
Αναποδογύρισαν παράνομα σταθμευμένο αυτοκίνητο στα Εξάρχεια 
http://prezatv.blogspot.com/2011/11/blog-post_9089.html?spref=fb
http://prezatv.blogspot.com/2011/11/blog-post_9089.html?spref=fb
Some of the world's biggest central banks have announced a programme of co-ordinated action designed to support the global financial system.
The US Federal Reserve, the European Central Bank (ECB), the Bank of England and the central banks of Canada, Japan and Switzerland are all involved.
http://www.bbc.co.uk/news/business-15966753
Μια και οι δικοί μας κοιμούνται τον ύπνο της απεργίας.
The US Federal Reserve, the European Central Bank (ECB), the Bank of England and the central banks of Canada, Japan and Switzerland are all involved.
http://www.bbc.co.uk/news/business-15966753
Μια και οι δικοί μας κοιμούνται τον ύπνο της απεργίας.
Αυτό θα μπορούσε να διεκδικήσει θέση στα πολιτικά και στα γλωσσικά. Το βάζω εδώ με ένα ευχαριστώ για τον φίλο που το έστειλε, που παρακολουθεί αλλά διστάζει να γραφτεί «σε εσάς τους μεταφραστές» (λες και θα μας κακόπεφτε ένας γαλλομαθής αρχιτέκτονας στην παρέα)...
Την περίοδο του Εθνικού διχασμού στην Κρήτη, ένας επιθεωρητής δημοτικής εκπαίδευσης ανέβαινε, μ' ένα μουλάρι, σ' ένα ορεινό και δύσβατο χωριό, για να επιθεωρήσει τον εκεί δάσκαλο. Στο δρόμο που «επήγαινε» συναντά έναν αγωγιάτη και τον ρωτά:
«Δεν μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;».
«Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης.
«Α, το γαϊδούρι...» σχολίασε ο επιθεωρητής.
Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο την στιχομυθία.
«Το και το δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».
Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά τον δάσκαλο για το ποιο είναι το μάθημα της ημέρας.
«Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος.
"Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά", λέει ο επιθεωρητής.
Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει την φράση:
"Ο επιθεωρητής είπε (κόμμα) ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία)"
Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος:
"Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;"
"Ο δάσκαλος", ψέλλισε ο μαθητής.
"Και ποιος το είπε;"
"Ο επιθεωρητής, κύριε".
"Ωραία", είπε ο δάσκαλος; "σβήσε τώρα το κόμμα και βάλ' το αλλιώς".
"Ο επιθεωρητής (κόμμα) είπε ο δάσκαλος (κόμμα) είναι γαϊδούρι"
Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος:
"Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;"
"Ο επιθεωρητής", απαντά δειλά ο μαθητής.
"Και ποιος το είπε;" "Ο δάσκαλος", απαντά ο μαθητής.
Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:
"Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα. Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε τον δάσκαλο".
«Δεν μου λες, πατριώτη, ο δάσκαλος τι είναι; Βενιζελικός ή βασιλικός;».
«Βενιζελικός», απαντά ο αγωγιάτης.
«Α, το γαϊδούρι...» σχολίασε ο επιθεωρητής.
Ο αγωγιάτης όμως ήταν Βενιζελικός και φίλος του δασκάλου και έτρεξε να μεταφέρει στον δάσκαλο την στιχομυθία.
«Το και το δάσκαλε. Σε είπε γαϊδούρι».
Την επομένη μπαίνει ο επιθεωρητής στην τάξη και ρωτά τον δάσκαλο για το ποιο είναι το μάθημα της ημέρας.
«Τα σημεία της στίξεως», απαντά ο δάσκαλος.
"Ας δούμε, λοιπόν, τι ξέρουν τα παιδιά", λέει ο επιθεωρητής.
Ο δάσκαλος σήκωσε ένα μαθητή, τον Σήφη, στον πίνακα και του είπε να γράψει την φράση:
"Ο επιθεωρητής είπε (κόμμα) ο δάσκαλος είναι γαϊδούρι (τελεία)"
Αφού, έκπληκτος ο μαθητής, το έγραψε, τον ρωτά ο δάσκαλος:
"Ποιος είναι, παιδί μου, γαϊδούρι;"
"Ο δάσκαλος", ψέλλισε ο μαθητής.
"Και ποιος το είπε;"
"Ο επιθεωρητής, κύριε".
"Ωραία", είπε ο δάσκαλος; "σβήσε τώρα το κόμμα και βάλ' το αλλιώς".
"Ο επιθεωρητής (κόμμα) είπε ο δάσκαλος (κόμμα) είναι γαϊδούρι"
Μόλις τελείωσε ο μαθητής, τον ρωτά ο δάσκαλος:
"Ποιος είναι τώρα, παιδί μου, το γαϊδούρι;"
"Ο επιθεωρητής", απαντά δειλά ο μαθητής.
"Και ποιος το είπε;" "Ο δάσκαλος", απαντά ο μαθητής.
Οπότε στρέφεται ο δάσκαλος στην τάξη και λέει:
"Είδατε παιδιά τι κάνουν τα κόμματα. Πότε βγάζουν γάιδαρο τον επιθεωρητή και πότε τον δάσκαλο".
Να όμως που όταν λείπουν τα κόμματα, τα παιδιά γίνονται αντικείμενα... (Είδατε παιδιά)
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο που θα έπρεπε να έχει κάθε διανοούμενος που σέβεται τον εαυτό του:
Από το www.spitoskylo.gr, πολύ διασκεδαστική ιστοσελίδα, όπου μπορείς να περάσεις ατελείωτες ώρες χαζεύοντας φωτογραφίες.
Από το www.spitoskylo.gr, πολύ διασκεδαστική ιστοσελίδα, όπου μπορείς να περάσεις ατελείωτες ώρες χαζεύοντας φωτογραφίες.