Μα τι θέλουν τέλος πάντων οι πολυτονιστές;

[daeman]

[...]
Και ειλικρινά μέχρι στιγμής δεν έχω γνωρίσει κανένα να μη διαβάζει Εκδόσεις Άγρα, επειδή χρησιμοποιούν το πολυτονικό. [...]

Ε, γκουχ, ξέρεις έναν τουλάχιστον, και πολύ καλά μάλιστα. Για τα υπόλοιπα, εν καιρώ.

Μόνο αυτό για τώρα: πόσοι από τους νεόκοπους πολυτονιστές ξέρουν να γράψουν σε πολυτονικό χωρίς ηλεκτρονικά βοηθήματα;
Τζάμπα μαγκιές μπορούν να κάνουν όλοι, αλλά ο κάβουρας στα κάρβουνα αποδείχνει την αξία του.

 

[nickel]

Αυτό που με ερεθίζει κυρίως είναι να αποκαλούμε βλάκες, κολλημένους ή γελοίους πέντε ανθρώπους που ξέρω προσωπικά και δεν είναι τίποτα από τα τρία. Η ισοπέδωση παντός τύπου με ενοχλεί.

Όχι, μη μου το κάνεις αυτό. Είπα ότι κάποια επιχειρήματα είναι γελοία και να το ξαναπώ αν θες. Αλλά δεν είπα για κανέναν ότι είναι βλάκας ή γελοίος. Όσο για τα κολλήματα, δεν έχω πρόβλημα να το πω για τον εαυτό μου. Όλοι μας έχουμε κολλήματα. Ένα δικό μου κόλλημα φαίνεται εδώ: να μη θέλω να αφήνω αναπάντητα τα επιχειρήματα των πολυτονιστών.

 

[drsiebenmal]

Ειλικρινά, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα με τους πολυτονιστές αν έλεγαν αυτά που λέει ο Αζ: Μας αρέσει η κολοκυθόπιτα, μας θυμίζει τα νιάτα μας, είμαστε χομπίστες, τέτοια. Όμως όχι· προσπαθούν να μας φέρουν στον ίσο δρόμο. Και τα τρία άρθρα αυτό προσπαθούν. Εκείνοι ξέρουν, εμείς είμαστε οι hoi polloi που πρέπει να καταλάβουμε τι είναι το σωστό για εμάς. Αλλά δεν μπορούν να προσφέρουν ούτε ένα (αριθμός: 1) ρεαλιστικό επιχείρημα υπέρ του χόμπι τους, ούτε μία (αριθμός: 1) ρεαλιστική τεκμηρίωση των ισχυρισμών τους. Πόσο αυξάνονται τα πολυτονικά κείμενα σε σχέση με τη συνολική αύξηση; Πόσο οι ειδικευμένοι εκδοτικοί οίκοι σε σχέση με τη συνολική αύξηση; Πόσο καλύτερα ορθογραφούσε ο μέσος πολυτονιστής μαθητής σε σχέση με τον σημερινό αλλά και ποιο ποσοστό του μαθητικού χρόνου καταβρόχθιζε η πολυτονική ορθογραφία σε σχέση με τη μονοτονική;

Και επειδή ο Νικέλ δεν συμπεριέλαβε στη λίστα του με τα απίθανα επιχειρήματα (φανατικά πολιτικά, όχι επιστημονικά βέβαια, και επουδενί βολταιρικά) το καλύτερο, κτγμ, θα σταθώ σε αυτό: Την«αδόκιμη σύνθεση λέξεων λόγω της απουσίας της δασείας»... Όχι μόνο να γυρίσουμε στην πολυτονική γραφή λοιπόν, αλλά και στην εκφορά των δασειών για να έχουμε «δόκιμα» σύνθετα...

 

[azimuthios]

@Νίκελ: ξέρεις ότι νο προμπλέμο... :)

@δρα: μα κι εγώ για τους νορμάλ μιλάω όχι για τους φαιδρούς ή για τα εν λόγω επιχειρήματα. Όπως ξέρω πέντε σοβαρότατους ανθρώπους έτσι ξέρω και πέντε φαιδρούς ψευτοφιλολόγους βολεμένους πανεπιστημιακούς που θεωρούν ότι τους δίνει κύρος το πολυτονικό... Είχα την "τύχη" να γνωρίσω και τους μεν και τους δε... Άσε μην ανοίξω το στόμα μου τώρα...

@δαεμάνο: Αν ο Πράτσετ για παράδειγμα έβγαινε από τις συγκεκριμένες πολυτονικές εκδόσεις, θα τον έχανες!!!!!!!! Για το πολυτονικό;;;;;;;; I don't believe it! ;)

 

[daeman]

[...]
@δαεμάνο: Αν ο Πράτσετ για παράδειγμα έβγαινε από τις συγκεκριμένες πολυτονικές εκδόσεις, θα τον έχανες!!!!!!!! Για το πολυτονικό;;;;;;;; I don't believe it! ;)

Καταλαβαίνω τι εννοείς, όμως διάλεξες λάθος παράδειγμα. Εκτός από το γεγονός ότι θεωρώ τον Πράτσετ από τους σχεδόν αμετάφραστους (μεταπλάσιμους μπορεί, αλλά τότε δε θα 'ταν Πράτσετ), ξέρεις ότι τον διαβάζω στο πρωτότυπο ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες να ξεφύγει κάποιο μεζεδάκι του. Να μου πεις κάτι άλλο, ναι, αλλά να προμηθευτώ δραμαμίνες πρώτα, γιατί οι περιττές φιοριτούρες και οι φραμπαλάδες πάντα με ζαλίζουν και όχι μόνο στο κρανίο - κι έχω διαβάσει στο πολυτονικό ουκ ολίγα, τότε που ήταν υποχρεωτικό το βάσανο, τότε που τρώγαμε άσκοπα ώρες ατελείωτες από τη ζωή μας για να το μάθουμε, ώρες που θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν αφιερωθεί σε πολύ πιο αξιόλογα και χρήσιμα πράγματα από τα νεκροζώντανα. Άσε που, και σε τέτοια περίπτωση, στην ψηφιακή εποχή μας όλο και κάποιο τρόπο θα έβρισκα να τις στείλω από κει που 'ρθαν, στο χρονοντούλαπο.

 

[azimuthios]

Εννοούσα αυτό που κατάλαβες. Το όνομα δεν έχει σημασία... :)

 

[sarant]

Είχα πολλή δουλειά κι έτσι έλειψα από την κουβέντα, κρίμα...

Το θέμα είναι ότι οι πολυτονιάτες φέρνουν επιχειρήματα που προσβάλλουν εμάς τους υπόλοιπους, όπως αυτό με την ορθογραφία -ότι τάχα η δική τους είναι η "ιστορική" ορθογραφία. Και δεν το έκαναν αυτό πέντε γραφικοί, αλλά αυτός ήταν ο τίτλος της πρόσφατης ημερίδας τους.

Αλλά ο Δόκτορας είπε κάτι σημαντικό: ναι μεν είναι πολλοί οι εκδοτικοί οίκοι που χρησιμοποιούν πολυτονικό, αλλά πώς ήταν η κατάσταση πριν από π.χ. 20 χρόνια; Μήπως μειώνονται οι πολυτονικοί; Μήπως βάζουν νερό στο κρασί τους και εκδίδουν και μονοτονικά; Αν υπάρχει τέτοια μεταβολή, είναι ασφαλέστερος δείκτης.

 

[Hellegennes]

Κανείς δεν έχει πρόβλημα με όποιον γράφει με έναν δικό του τρόπο. Πρόβλημα έχουμε όταν προσπαθούν να μας επιβάλλουν αυτόν τον τρόπο χωρίς κανέναν απολύτως λόγο· χωρίς επιχείρημα.

Κι εγώ π.χ. γράφω καμμία ή πηρούνι ή αλλοίμονο, κόμα και κόμμα (το σημείο στίξης και το πολιτικό), αλλά δεν ζητάω από κανέναν άλλον να το κάνει ούτε διορθώνω όποιον δεν το κάνει ούτε τον θεωρώ κατώτερο, ανορθόγραφο ή τέρας της κολάσεως.

 

[Palavra]

Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω ποια η χρησιμότητα του πολυτονικού, ποιο το πλεονέκτημά του σε σχέση με το μονοτονικό. Ποιος ο σκοπός του να απομνημονεύεις κανόνες που καθρεφτίζουν μια προφορά θαμμένη στα βάθη των αιώνων, και η οποία δεν εμφανίζεται στη δική σου γλώσσα. Πέρα από το συναισθηματικό παράγοντα, βέβαια.

 

[pidyo]

Εγώ πάλι θεωρώ πως οι χαρακτηρισμοί του Nickel («άκυρα και γελοία») ήταν πολύ επιεικείς. Θα προσέθετα και άλλους: προπαγανδιστικά, ανεύθυνα, προϊόντα ασύγγνωστης άγνοιας. Στον δε κατάλογο του Nickel, θα προσέθετα και άλλα λήμματα:

• «Αναρωτιέμαι πόσο άνετα διαβάζουν ένα πολυτονικό κείμενο οι κάτω των 30.» Πολύ. Εγώ πάλι αναρωτιέμαι πόσο άνετα διαβάζουν οι υπολογιστές ένα πολυτονικό κείμενο, πόσο εύκολη είναι η ηλεκτρονική επικοινωνία κειμένων σε δύο συστήματα γραφής, πόσο εύκολος είναι ο αυτόματος ευρετηριασμός και η εύρεση με ακολουθία χαρακτήρων σ' ένα σώμα κειμένων που περιέχει και μονοτονικά και πολυτονικά κείμενα, πόσο διευκολύνει τον μέσο χρήστη Η/Υ ο συνδυασμός μονοτονικού και πολυτονικού.
• «Η εμφάνιση σύγχρονων ψηφιακών πολυτονικών γραμματοσειρών, την πληρότητα, την αρτιότητα, και βέβαια την ευκολία χρήσης των οποίων θα ζήλευαν οι θεράποντες της μονοτυπίας, σε συνδυασμό με τη χρήση βελτιωμένων πολυτονιστών, αναιρεί εν μέρει το συντριπτικό επιχείρημα του υπέρογκου οικονομικού βάρους - επιχείρημα που, ας μην το λησμονούμε, συνέτεινε στη σχεδόν πλήρη επικράτηση του μονοτονικού στον εκδοτικό χώρο.» Η ημιμάθεια είναι πάντοτε κακός σύμβουλος. Βλ. ανωτέρω: το ότι μπορεί κάποιος σήμερα να γράψει και να διαβάσει εύκολα ένα ψηφιακό πολυτονικό κείμενο δεν σημαίνει τίποτε. Κάθε θεωρία περί επίσημου συστήματος γραφής είναι εγκληματικά ανεύθυνη εάν δεν λαμβάνει υπόψη της ότι βρισκόμαστε στην εποχή του ψηφιακού κειμένου, στην εποχή που εκατομμύρια πεταμπάιτ πρέπει να επικοινωνούν μεταξύ τους (κάτι που είναι πολύ διαφορετικό από το να τα γράφουμε και να τα διαβάζουμε). Για όλα φυσικά υπάρχουν τεχνικές λύσεις, αλλά μέχρι να κάνουν οι πολυτονιστές μια ολοκληρωμένη μελέτη για το πώς θα λειτουργούσε χωρίς προβλήματα η προβλεπόμενη κανονικοποίηση σε όλα τα λειτουργικά συστήματα, όλα τα προγράμματα λογισμικού, όλους τους αλγορίθμους αναζήτησης, για όλες τις πιθανές δημόσιες χρήσεις, ας μη λένε ό,τι να 'ναι.
• «Και κυρίως από τη συμβολική διάσταση που εξέλαβε η υιοθέτηση του μονοτονικού στη διάρκεια κυρίως του θηριώδους λαϊκισμού της δεκαετίας του 1980.» Αυτού του τύπου τα επιχειρήματα, τα για ένα πουκάμισο αδειανό επιχειρήματα πάντοτε με θύμωναν. Είναι σαν να λέει: ο πυρετός είναι σύμπτωμα του τύφου, άρα αν καταπολεμήσουμε τον πυρετό θεραπεύουμε τον τύφο.
• «ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε πει [. . .] Εις μνήμην Αγγελου Ελεφάντη» Πάντοτε επίσης μ' εκνεύριζε η προπαγανδιστική χρήση του Καστοριάδη και του Ελεφάντη από τους πολυτονιστές. Κοιτάτε να δείτε, εμείς δεν είμαστε συντηρητικοί άνθρωποι, δείτε πόσο αριστεροί άνθρωποι ήταν υπέρ του πολυτονικού. Μιλάμε όμως για το 2011 τώρα. Τριάντα χρόνια πριν, η συζήτηση μπορούσε να τοποθετηθεί σε άλλο επίπεδο. Άλλοι καιροί, άλλη γλώσσα. Κι αν θέλετε να τιμήσετε τη μνήμη του Ελεφάντη, κ. Βελιτζανίδη, ας φροντίζατε να βάλει κι έναν τόνο στο κεφαλαίο άλφα του ονόματός του η Καθημερινή, όπως συστηματικά δεν κάνει.
• «Η δε κοινωνική αναγέννηση, ακόμη δε και η οικονομική ανάκαμψη, προϋποθέτει την αποϊδεολογικοποίηση της γλώσσας μας.» Αποϊδεολογικοποίηση με παλινόρθωση; Δηλαδή, για να το καταλάβω, θα αποϊδεολογικοποιηθεί η γλώσσα με την επαναφορά ενός συστήματος γραφής που έχει καταργηθεί, με τις από καθέδρας κατηγορίες ότι οι γλωσσικές επιλογές που έχουν υιοθετηθεί και ακολοθούνται από την πλειονότητα εκφράζουν «λαϊκισμό», «απώλεια πνευματικού έρματος» και πάει λέγοντας; Ποιος ιδεολογικοποιεί κ. Βελιτζανίδη; Εγώ πάλι λέω ότι (γλωσσική) «χρεοκοπία» και «ερήμωση» έχουμε όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.
• «Η αισθητική διάσταση, τέλος, του ζητήματος δεν είναι διόλου αμελητέα.» Ασφαλώς όχι. Αισθητικά, και μένα μου αρέσει το πολυτονικό. Μια τυπωμένη σελίδα σε πολυτονικό δείχνει, όντως, πλούσια. Αλλά δεν θυμάμαι να απαγόρευσε κανείς την εκτύπωση βιβλίων σε πολυτονικό. Μήπως να ξεκαθαρίζαμε σε ποιο επίπεδο μιλάμε, εκείνο της αισθητικής ή εκείνο της διδασκόμενης και επίσημης γλώσσας, κάτι που συστηματικά αποφεύγουν οι πολυτονιστές, βάζοντας απαρέγκλιτα στην κουβέντα τον τελείως εκτός θέματος αισθητικό παράγοντα, μ' έναν (εκ του πονηρού) συναισθηματικό εστετισμό;
• «Η εμφάνιση σύγχρονων ψηφιακών πολυτονικών γραμματοσειρών, την πληρότητα, την αρτιότητα, και βέβαια την ευκολία χρήσης των οποίων θα ζήλευαν οι θεράποντες της μονοτυπίας, σε συνδυασμό με τη χρήση βελτιωμένων πολυτονιστών, αναιρεί εν μέρει το συντριπτικό επιχείρημα του υπέρογκου οικονομικού βάρους - επιχείρημα που, ας μην το λησμονούμε, συνέτεινε στη σχεδόν πλήρη επικράτηση του μονοτονικού στον εκδοτικό χώρο.» [bis]
  Επανέρχομαι εδώ, γιατί μου φάνηκε πολύ αστείο το γεγονός ότι η κ. Κριτσέλη μάλλον δεν καταλαβαίνει πως, διαφημίζοντας τον πολυτονιστή, αναιρεί όλα τα καταγγελτικά πολυτονιστικά επιχειρήματα περί ήσσονος προσπαθείας, λαϊκισμού, εγκατάλειψης της σημασίας της μελέτης των κανόνων κλπ.

 

[nickel]

Ας βγάλουμε κάτι θετικό από το «κόλλημα», την αγάπη που έχουν κάποιοι άνθρωποι για το πολυτονικό. Πιστεύω ότι από το δημοτικό θα πρέπει να αρχίσουν να εξηγούν στα παιδιά τι είναι αυτά τα σημαδάκια που μπορεί να δουν πάνω στις λέξεις σε κάποια βιβλία, ιδίως τα παλιότερα. Και βεβαίως, να μαθαίνουν στο γυμνάσιο τι δουλειά έκαναν, να μαθαίνουν τις δασυνόμενες για να καταλαβαίνουν γιατί ανθελληνικός και αντιελληνικός, αφήλιο και αντηλιακό. Και ταυτόχρονα να αντιληφθούν, μικροί και μεγάλοι, ότι τις λέξεις τις καταλαβαίνουμε από τον ήχο τους και από τα συμφραζόμενά τους, όχι από τη γραφή τους, Η επικοινωνία είναι πρώτα απ’ όλα ήχος. Όταν τα τέσσερα «ου» ακούγονται όλα πια , μη ζητάς να τα ξεχωρίσει ο άλλος από την καλλιγραφία και τα σημαδάκια. Οι γείτονές μας, πριν από 80 χρόνια, πέταξαν όλο τους το μπιχλιμπιδωτό αλφάβητο. Φαντάζεσαι να ζητήσεις από έναν λαό να αρχίσει να προφέρει διαφορετικά τις λέξεις;

Ας μας κάνουν τη χάρη οι πολυτονιστές να ξεχάσουν κάθε σκέψη για επαναφορά του πολυτονικού. Ελεύθεροι είναι να τυπώνουν τα βιβλία τους και με τόνους και με περίεργες ουρίτσες στα «ρ» αν θέλουν.

(Γράφτηκε την ίδια ώρα με το αποπάνω...)

 

[Zazula]

Έχω [...] οπωσδήποτε ανοχή στην όρεξη και την προτίμηση του καθενός.

Δυστυχώς όμως καμία ανοχή στην όρεξη και την προτίμηση των μη πολυτονιστών επιδεικνύουν οι πολυτονιάτες.

Φαντάζομαι ότι ο Ζαζ εννοεί ότι πολυτονικά περιοδικά, όταν δημοσιεύουν κείμενα γραμμένα στο μονοτονικό, τα πολυτονίζουν παρά τη θέληση των συγγραφέων τους.

Εννοούσα κυρίως το πώς φορτίζουν ιδεολογικά το θέμα των τόνων οι πολυτονιστές, λέγοντας ξεκάθαρα ότι το δικό τους σύστημα είναι πνευματικά ανώτερο κι επομένως όποιος δεν το ακολουθεί είναι εν ολίγοις ακαμάτης κι υπονομευτής της ελληνικής γλώσσας.

 

[zephyrous]

Κατά κοινή ομολογία, οι περισσότεροι πολυτονιάτες (συντριπτικά) είναι προγραμματικά αγράμματοι: δηλαδή ο ορίζοντάς τους είναι τόσο κλειστός, που αδυνατούν να διανοηθούν την παραμικρή αλλαγή. Στο όνομα μιας ελιτίστικης και ανιστορικής καθαρότητας (σε σημείο καθυστέρησης) απορρίπτουν οτιδήποτε νέο.

Όσο μεγαλύτερη διείσδυση έχουν τα σμάιλις (όπως τα [μετα]γράφω), τα γκρίκλις (κι αυτά όπως τα [μετα]γράφω), η απλογράφηση, οι συντομογραφίες κτλ. (και μακάρι να προχωρήσουμε τόσο, ώστε να ενοποιηθούν τα άρθρα και οι αριθμοί, να μειωθούν οι πτώσεις, να γίνει καθαρά φωνητική μεταγραφή των πάντων στη γλώσσα, να βάζουμε δύο τόνους στις λέξεις, να αφαιρέσουμε από το αλφάβητο τα υ, η, ω κ.ο.κ.), τόσο περισσότερο θα αντιδρούν. Άλλος θα αντιδρά στο ίντερνετ και στο ιμέιλ, άλλος στο σιντί και στο μπ3, άλλος στο ιμπούκ. Τι να κάνουμε όμως, ο κόσμος θα συνεχίσει να προχωράει και η πραγματικότητα θα εξακολουθήσει να τους απομονώνει. Άλλωστε, ο κόσμος θα συνεχίσει να επικοινωνεί με ή χωρίς τόνους, με ή χωρίς πτώσεις, με ή χωρίς περισπωμένες, ακόμα και με ή χωρίς γραπτή γλώσσα. Οι Ρομά τα κατάφεραν τόσα χρόνια. Εμείς, δηλαδή, δεν θα τα καταφέρουμε;

 

[azimuthios]

Όλο λέω να μη μιλήσω από χθες και όλο δεν μπορώ να ξεκολλήσω...

Εύχομαι να τα λες για πλάκα, αυτά που λες Ζέφυρε... ειλικρινά! Εδώ ξεφεύγουμε από το πολυτονικό και πάμε αλλού νομίζω.

Θεωρείται δηλαδή οπισθοδρομικός αυτός που α) του αρέσουν τα βιβλία, β) του αρέσει η μουσική με το βιβλιαράκι με τους στίχους και την καλή ποιότητα και γ) αγαπάει τη γλώσσα και του αρέσει να τη γράφει σωστά (καμία σχέση με το πολυτονικό τώρα) και να τη βλέπει γραμμένη από καλούς συγγραφείς σε ωραία βιβλία.

Στο τέλος δηλαδή θα συλλαμβάνεται όποιος ξέρει τι σημαίνει ευεπίφορος και όχι lol, ε;

Και τα κατάφεραν οι Ρομά; Χμμμμμ! Ενδιαφέρουσα άποψη.

 

[zephyrous]

Καθόλου πλάκα. Απλώς παρακολουθώ τις τάσεις και φροντίζω να έχω ανοιχτά τα μάτια μου (όπως επίσης και να μην είμαι ελιτιστής).

Είπα εγώ ότι είναι οπισθοδρομικός όποιος κάνει τα α, β και γ; Όμως, εκείνος που υποστηρίζει τα α, β και γ με τέτοιο σθένος, ώστε να μην έρθουν τα (μελλοντικά και όχι αναχρονιστικά) δ, ε και ζ, ναι, είναι οπισθοδρομικός.

Δεν με ενδιαφέρει ποιος ξέρει τη λέξη ευεπίφορος και ποιος όχι. Ακόμη και να διαγραφεί η λέξη από τα λεξικά και να αντικατασταθεί αύριο από το evepiforos, το ίδιο μού είναι. Αρκεί να επικοινωνούμε και να προχωράμε. Τα υπόλοιπα είναι εντελώς ασήμαντα.

Προφανώς και τα κατάφεραν οι Ρομά. Έχετε κάποια αντίρρηση;

Κι ένα δείγμα μελλοντικής γραφής: http://www.triaridis.gr/melenia/book/
Το τελευταίο κομμάτι, συγκεκριμένα:

Sinopsi

Zelmpa
i
thanatos ke anastasi sto Pisoderi​

 

[drsiebenmal]

Πολυτονικό σύστημα επανέφερε στο υπουργείο ο Α. Γεωργιάδης (φωτό)

Τον άκουσα στο ραδιόφωνο (Βήμα FM, συνέντευξη σε Βασ. Χιώτη, Ν. Παπαδόπουλο) να δηλώνει ότι τα τύπωσε και τα έφερε μόνος του και δεν κόστισε τίποτε στο δημόσιο και, επιτέλους, μια δασεία είναι σήμερα το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα;

 

[Palavra]

Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν (επίκαιρο :))

 

[nickel]

Ναι, με αυτές τις οικουμενικές κυβερνήσεις, μπορούμε να φανταστούμε και σίριαλ στην τηλεόραση, με υφυπουργούς που φέρνουν τις δικές τους ταμπέλες στο υπουργείο, ο ένας με πολυτονικό, ο άλλο με ατονικό, ο τρίτος σε Greeklish, και σε κάθε ευκαιρία πάει ο ένας και μουτζουρώνει με μαρκαδόρο την ταμπέλα του άλλου. Και τι τραβάνε οι υπάλληλοι του υπουργείου που γράφουν Άδωνης και όχι Άδωνις. Και άλλα τέτοια τραγελαφικά. Μακάρι η όλη υπόθεση να είχε μόνο γραφικότητα....

 

[SBE]

Αυτό φυσικά μας δείχνει το παλαιόθεν γνωστό, ότι ο (υφ)υπουργός Ναυτιλίας δεν έχει και καμιά σοβαρή αρμοδιότητα εκτός από το να πηγαίνει σε δεξιώσεις και κρουαζιέρες. Έτσι μπορεί να ασχοληθεί με τέτοια.

 

[Palavra]

Εμένα πάλι κάνει τον εφιάλτη μου πραγματικότητα. Σήμερα ξεκινάει από την πινακίδα, αύριο προχωράει στην αλληλογραφία, και ποιος ξέρει πού και αν θα σταματήσει.