Κι άλλος που φοβάται τις κατσαρίδες...

[Palavra]

Η ρουφιάνα βασίλισσα του greek summer

του Αυγούστου Κορτώ
Τώρα που καλοκαιριάζει, και βγαίνουν στη φόρα τα ειδεχθή ποικιλόθερμα, θα 'θελα να μοιραστώ μαζί σας ένα φόβο που με ταλανίζει παιδιόθεν, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που λέξεις όπως «υστερία» και «γελοιότητα» αδυνατούν να περιγράψουν την όλη κατάσταση. Αναφέρομαι φυσικά στις κατσαρίδες, και δη στις Αθηναίες, Εξαρχιώτισσες και Κολωνακιώτισσες κατσαρίδες, οι οποίες – και δεν πα' να λένε οι οικολόγοι για την ισορροπία του οικοσυστήματος, και το πώς κάθε είδος ζώου, ως και το πιο σιχαμένο παράσιτο, επιτελεί μια λειτουργία και είναι αναγκαίο – κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι το λεγόμενο λάθος της φύσης. Και το δηλώνω ευθαρσώς: προτιμώ να μπει στο σπίτι μου κλέφτης, τίγρη της Βεγγάλης, η Άννα Φόνσου ντυμένη Όσκαρ ή βουλευτής του ΚΚΕ γυμνός, παρά κατσαρίδα.
​

Η συνέχεια, στον παραπάνω σύνδεσμο. Σχεδόν αυτοβιογραφικό, θα έλεγα

 

[paraskevi]

Το χειρότερο απ' όλα είναι να ανοίγεις το ντουλάπι με τα τρόφιμα και να βλέπεις το τέρας να σε κοιτάζει πονηρά, κρυμμένο πίσω από ένα σακούλι ρύζι...:scared:

Τρεις άνδρες μες στο σπίτι, και όλοι την κάνουν τρέχοντας στη θέα μιας κατσαρίδας (ανεξαρτήτως μεγέθους).

Πού είναι εκείνα τα σκληρά αρσενικά που δεν φοβούνται να σκοτώσουν μια κατσαρίδα, που την πατάνε μοχθηρά και αισθάνονται αγαλλίαση στον ήχο του σιχαμερού κρατς;

 

[nickel]

Πού είναι εκείνα τα σκληρά αρσενικά που δεν φοβούνται να σκοτώσουν μια κατσαρίδα, που την πατάνε μοχθηρά και αισθάνονται αγαλλίαση στον ήχο του σιχαμερού κρατς;

Εδώ ένα. Αλλά στοιχίζω περισσότερο να με ταΐζεις από την κατσαρίδα...
Η σκληράδα μου σταματά στα ποντικάκια και τα φίδια.

 

[Alexandra]

Όσοι παθαίνουν αμόκ στη θέα της κατσαρίδας, πρέπει να κάνουν ένα ταξιδάκι προς ζεστούς και υγρούς προορισμούς. Νέα Ορλεάνη, Αμαζόνιο, τέτοια πράγματα.

 

[paraskevi]

Εδώ ένα. Αλλά στοιχίζω περισσότερο να με ταΐζεις από την κατσαρίδα...
Η σκληράδα μου σταματά στα ποντικάκια και τα φίδια.

Χαλάλι το τάισμα! Μένεις μακριά, όμως...

 

[Porkcastle]

Όσοι παθαίνουν αμόκ στη θέα της κατσαρίδας, πρέπει να κάνουν ένα ταξιδάκι προς ζεστούς και υγρούς προορισμούς. Νέα Ορλεάνη, Αμαζόνιο, τέτοια πράγματα.

Η δοκιμασία του Fear Factor, εκείνη που έβαζαν τους διαγωνιζόμενους να φάνε κατσαρίδες Μαδαγασκάρης, μου έχει αφήσει ψυχικά τραύματα.

 

[oliver_twisted]

Ιιιου! Ούτε για όλα τα λεφτά του κόσμου!

 

[Palavra]

Σαφάρι κατσαρίδας, στο παλιό μου σπίτι: η Παλάβρα με το οινόπνευμα ανά χείρας (όχι μπλε, λερώνει, ούτε καθαρό, είναι πανάκριβο. Καλύτερα αλκοολούχο λοσιόν με 70% οινόπνευμα). Προχωράει προς το τέρας. Το περιλούζει με οινόπνευμα. Το τέρας τα τινάζει. Η Παλάβρα το καλύπτει με χαρτί κουζίνας, και το πατάει (γιατί έχει δει την «Νεκρανάσταση της κατσαρίδας» και όλα της τα sequel). Φοράει γάντι κουζίνας. Παίρνει το χαρτί με το πτώμα του τέρατος και το πετάει στα σκουπίδια.

Μετά, κάθεται στον καναπέ 5 λεπτά να ηρεμήσει από το σοκ (που είναι μια πολύ καλή δικαιολογία κατανάλωσης παγωτού και άλλων γλυκών )

 

[daeman]

...
La Cucaracha - A.B. Quintanilla III y Los Kumbia Kings

Speedy Gonzales & Slowpoke Rodriguez (στο 1':45")

Για κατσαρίδες με ζοχάδες (cucarachas enojadas), εδώ.

 

[SBE]

Την πρώτη χρονιά που στο Λονδίνο έμενα σε μια φοιτητική εστία που είχε κατσαρίδες τεράστιες, μαύρες και πιστεύω και ιπτάμενες. Με είχε πιάσει τέτοιο φονικό αμόκ που τελικά την ημέρα που ήταν να φύγω για τα Χριστούγεννα, βγάζω τη βαλίτσα στο διάδρομο και ψεκάζω ένα ολόκληρο, ολόφρεσκο και δραστικότατο Raid- ολόκληρο το μπουκάλι, σε κάθε γωνία. Εννοείται ότι κόντεψα να πεθάνω από ασφυξία, αλλά φυσικά δεν θα κοιμόμουνα εκεί το βράδυ. Και δεν ξαναείδα κατσαρίδες.
Δυστυχώς όμως, στην Ελλάδα αν και το έχω δοκιμάσει αυτό δεν έχει δουλέψει.

 

[Palavra]

Οι ελληνικές κατσαρίδες είναι κομάντα Δε θα ξεχάσω μία που είχα δει στο προηγούμενο σπίτι μου. Την είδα ανάσκελα και φαινομενικά ψόφια τη μέρα που το νοίκιασα, και πήγα να τη μαζέψω μια βδομάδα αργότερα, όταν έκανα τη μετακόμιση. Μαντέψτε: ήταν ζωντανή. Ψόφησε μισό μπουκάλι Teza αργότερα, και αφού την είχα κυνηγήσει σε όλο το σαλόνι.

Το καλύτερο μέσο για την αντιμετώπισή τους, που μου το είχε πει ο Ζέφυρος, είναι το εξής: Maxforce White. Τζελ, άχρωμο και άοσμο, που μοιάζει με σιλικόνη. Μια σταγονίτσα στις γωνίτσες, και οι κατσαρίδες εξαφανίζονται (ή, όταν εμφανίζονται, είναι νεκρρρρρές :devil:). Τέτοιου είδους τζελ θα βρείτε μόνο σε φυτώρια, γιατί είναι τόσο δραστικά που για να τα πουλήσεις πρέπει να έχεις άδεια γεωπόνου. Για τον ίδιο λόγο, δε θα τα συνιστούσα σε κάποιον που έχει γάτα ή σκύλο. Επίσης, και για αυτά προβλέπεται ειδική διάθεση, δηλαδή δεν μπορείς να τα πετάξεις στα σκουπίδια - βλάπτουν πολύ σοβαρά το περιβάλλον.

@Δαιμάνο: σε ένα από τα σπίτια που έχω μείνει, το καλοκαίρι γυρίζαμε βιντεοκλίπ του «Λα Κουκαράτσα» κάθε μέρα

 

[Zazula]

Κι εγώ που νόμιζα ότι κάποιοι 'δώ μέσα είχαν οικολογική συνείδηση...

 

[Palavra]

Η οικολογική συνείδηση σταματάει στις κατσαρίδες

 

[daeman]

Την πρώτη χρονιά που στο Λονδίνο έμενα σε μια φοιτητική εστία που είχε κατσαρίδες τεράστιες, μαύρες και πιστεύω και ιπτάμενες. Με είχε πιάσει τέτοιο φονικό αμόκ που τελικά την ημέρα που ήταν να φύγω για τα Χριστούγεννα, βγάζω τη βαλίτσα στο διάδρομο και ψεκάζω ένα ολόκληρο, ολόφρεσκο και δραστικότατο Raid- ολόκληρο το μπουκάλι, σε κάθε γωνία. Εννοείται ότι κόντεψα να πεθάνω από ασφυξία, αλλά φυσικά δεν θα κοιμόμουνα εκεί το βράδυ. Και δεν ξαναείδα κατσαρίδες.
Δυστυχώς όμως, στην Ελλάδα αν και το έχω δοκιμάσει αυτό δεν έχει δουλέψει.

Α, αυτό το έκανα στο προηγούμενο σπίτι κάθε χρόνο πριν φύγω για διακοπές. Η τελευταία δουλειά πριν κλείσω την πόρτα ήταν να ψεκάσω όλο το σπίτι, κάθε γωνιά και χαραμάδα, με εντομοκτόνο. Μια χρονιά το ξέχασα και το θυμήθηκα την ώρα που ξεκινούσα, και μάλιστα βιαζόμουνα να προλάβω το πλοίο. Ξαναπαρκάρω, ανεβαίνω, ξεκλειδώνω, τρέχω στο ντουλάπι με τα διάφορα τοξικά, αρπάζω το εντομοκτόνο, ψεκάζω παντού κι όπου φύγει φύγει. Το σπρέι που ψέκασα δεν μύριζε όπως το θυμόμουν και ήταν πιο λιπαρό από το συνηθισμένο, αλλά μέσα στη φούρια μου δεν έδωσα σημασία· το παράτησα δίπλα στην πόρτα κι έγινα μπουχός.

Μετά από δυο βδομάδες επιστρέφω, σίγουρος ότι όσες υπήρχαν εξολοθρεύτηκαν και δεν θα τις κυνηγάω τον χειμώνα. Πιάνω το σπρέι να το βάλω στη θέση του και τότε μόνο βλέπω ότι είχα ψεκάσει όλο το σπίτι με αντισκωριακό σπρέι που το δοχείο του έμοιαζε πολύ με του εντομοκτόνου, το σκασμένο! mg:

Κατσαρίδες είχε, νεογέννητες, αλλά είχαν μια γυαλάδα μούρλια, πουθενά σκουριά και γλιστρούσαν όλο χάρη όταν εξαπέλυσα το πραγματικό πογκρόμ, οπλισμένος μόνο μ' ένα ζευγάρι μυτερά παπούτσια.

Παρόμοιες ιστορίες καθημερινής αφηρημάδας, εδώ.

 

[azimuthios]

Υπάρχουν βιολογικά εντομοκτόνα που έρχεται ένας καλός κυριούλης στο σπίτι σου και τα βάζει παντού. Δεν μυρίζουν, δεν είναι τοξικά και είναι και πολύ αποτελεσματικά. Το έκανα στο παλιό μου σπίτι γιατί με 2 μικρά παιδιά ήταν αδύνατο να χρησιμοποιήσω συμβατικό εντομοκτόνο ή αυτό που λέει η Παλάβρα. Και είχε φοβερό αποτέλεσμα. Έβρισκα κατσαρίδες για λίγο καιρό μετά, αλλά ανάσκελα και μισοπεθαμένες ή εντελώς ψόφιες. Ίσως έχω κάπου την κάρτα του κυρίου αυτού αν ενδιαφέρεται κανείς.

Και η άχρηστη γνώση της ημέρας: Το μόνο φαγητό που δεν τρώνε οι κατσαρίδες είναι το αγγούρι! Μήπως είναι μπροστά από την εποχή τους και ξέρουν για το E.coli;;;

 

[SBE]

Και η άχρηστη γνώση της ημέρας: Το μόνο φαγητό που δεν τρώνε οι κατσαρίδες είναι το αγγούρι! Μήπως είναι μπροστά από την εποχή τους και ξέρουν για το E.coli;;;

Οι κατσαρίδες τα ξερουν όλα :devil:
Οι κατσαρίδες είναι σκοτεινοί τύποι. :woot:
Το μέλλον ανήκει στις κατσαρίδες ...

 

[daeman]

...
Και βέβαια τα ξέρουν όλα, αφού έχουν από παλιά τη φήμη βιβλιοφάγων, ιδίως ο βασιλιάς τους ο Kabi:Kaj :huh::

In Arabic and other eastern societies, sometimes a traditional method to protect books and scrolls was a metaphysical appeal to “Kabi:Kaj,” the “King of the Cockroaches.” By appealing to the king to protect a manuscript, cockroaches of less nobility (or lesser insects) would refrain from intruding on documents which could be eaten by the king only. Since many manuscripts were made with fish-glue, starch-paste, leather and other tasty substances, insect appetites were a constant and never ending problem to Arabic books and scrolls. A similar technique from Syria was to name the first and last page of a document or manuscript “The Page of the King of the Cockroaches”, in the hope that the Cockroach King will control all other insects. Translated appeals include “O Kabi:kaj, save the paper!”, “O Kabi:kaj, save this book from the worms!” and “O Kabi:kaj, do not eat this paper!” “In Maghribi manuscripts, the word appears in its evidently corrupt form, "Kaykataj" and is clearly used as a talisman... and mentions, after a certain Muhammad al-Samiri, that when one writes “Kaytataj” on the first and last folio of the book, one can be sure that worms will not attack it.”​

Out of My House, Roach - The Shuffle Demons

 

[daeman]

Η οικολογική συνείδηση σταματάει στις κατσαρίδες

Cockroach - Sleepytime Gorilla Museum

 

[paraskevi]

Πριν από πολύ καιρό, είχα δει μια ταινία με πρωταγωνίστρια τη Μάιρα Σορβίνο και κάτι γιγάντιες κατσαρίδες! Δεν θυμάμαι πολλά για το φιλμ, επειδή φρόντισα αμέσως να το κάνω delete από τον σκληρό του μυαλού μου. Δυστυχώς, όμως, κάτι δεν έκανα καλά, επειδή περιστασιακά θυμάμαι εικόνες πελώριων κατσαρίδων να αρπάζουν ανθρώπους και να τους καταβροχθίζουν...

@ Αζιμούθιο: Με ενδιαφέρει ο κυριούλης με το βιολογικό εντομοκτόνο. Προς το παρόν, βολεύομαι με το κατσαριδοκτόνο τζελ, αλλά και πάλι το βάζω σε ελάχιστες ποσότητες επειδή υπάρχουν παιδιά στο σπίτι.

 

[daeman]

Εννοείς τo Mimic του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο :):