Costas
¥
Άσχετο, μα όχι και τόσο: ΝΑΤΟφαγωμάρες. (ΝΥΤ)
Τα της κρίσης (ό,τι περνάει από την κρησάρα μας)
- Thread starter Alexandra
- Start date
Εγώ, από τα σημερινά που διάβασα, θα κοτσάρω εδώ το σημερινό του Τάκη Θεοδωρόπουλου στα Νέα, αλλά θα γράψω άλλη ώρα γιατί το έβαλα.
Ξυπνάει λοιπόν μια μέρα ο αγάς, βλέπει πως τα σακιά έχουν αδειάσει, φωνάζει τον φοροεισπράκτορα και του λέει να πάει να μαζέψει φόρους. Όταν ο περί ου λόγος επιστρέφει από την πρώτη επιδρομή και τον ρωτάει πώς αντέδρασαν οι υπήκοοι, εκείνος του απαντάει: «Βαρυγκωμούν, αγά μου».
«Τότε βάλε κι άλλους φόρους», διατάζει ο αγάς. Κι όταν ο φοροεισπράκτορας επιστρέφει μετά τη δεύτερη επιδρομή και τον ρωτάει τι είπαν και τι έκαναν κι εκείνος του απαντάει «φωνάζουν, αγά μου», τον προστάζει να πάει να μαζέψει κι άλλους φόρους.
Μετά την τρίτη επιδρομή ο φοροεισπράκτορας, που επιστρέφει ξαναμμένος με το πρόσωπο του γεμάτο μώλωπες, του λέει: «Έχουν αγανακτήσει, αγά μου, κόντεψαν να με σπάσουν στο ξύλο, αλλά τα κατάφερα».
Τότε ο αγάς, αφού μετράει τα γρόσια και καταλήγει πως δεν του φτάνουν, επαναλαμβάνει για τέταρτη φορά την εντολή: «Άσ' τους να γαβγίζουν. Πήγαινε να μαζέψεις κι άλλους φόρους». Τώρα όμως ο φοροεισπράκτορας επιστρέφει σκεπτικός. Κι όταν το αφεντικό του τον ρωτάει τι συνέβη, εκείνος του απαντάει: «Γελάνε, αγά μου! Γελάνε στη μούρη μου! Γελάνε με σένα!». Και τον αγά τον πιάνει πανικός. Και προστάζει τον φοροεισπράκτορα να πάει και να τους επιστρέψει τα χρήματα που τους πήρε.
Διότι ο αγάς, αν και οθωμανός και ουδόλως δημοκρατικός, γνώριζε πολύ καλά πως η εξουσία μπορεί να αντέξει και τον θυμό και την αγανάκτηση. Εκείνο που δεν μπορεί να αντέξει είναι η γελοιοποίηση.
Μια κυβέρνηση δικαιούται να κάνει λάθη, όπως όλοι κάνουν λάθη, όμως μια κυβέρνηση δεν δικαιούται να χάσει τη σοβαρότητά της. Και όταν συνεδριάζει μια κυβέρνηση για μέρες και ατελείωτες ώρες για να διαπιστώσεις στο τέλος πως όλες αυτές τις ώρες το μόνο που έκαναν τα μέλη της ήταν να αθροίζουν δισεκατομμύρια φόρων, τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την ανακαλέσεις στην τάξη της σοβαρότητας που έχει χάσει.
«Τότε βάλε κι άλλους φόρους», διατάζει ο αγάς. Κι όταν ο φοροεισπράκτορας επιστρέφει μετά τη δεύτερη επιδρομή και τον ρωτάει τι είπαν και τι έκαναν κι εκείνος του απαντάει «φωνάζουν, αγά μου», τον προστάζει να πάει να μαζέψει κι άλλους φόρους.
Μετά την τρίτη επιδρομή ο φοροεισπράκτορας, που επιστρέφει ξαναμμένος με το πρόσωπο του γεμάτο μώλωπες, του λέει: «Έχουν αγανακτήσει, αγά μου, κόντεψαν να με σπάσουν στο ξύλο, αλλά τα κατάφερα».
Τότε ο αγάς, αφού μετράει τα γρόσια και καταλήγει πως δεν του φτάνουν, επαναλαμβάνει για τέταρτη φορά την εντολή: «Άσ' τους να γαβγίζουν. Πήγαινε να μαζέψεις κι άλλους φόρους». Τώρα όμως ο φοροεισπράκτορας επιστρέφει σκεπτικός. Κι όταν το αφεντικό του τον ρωτάει τι συνέβη, εκείνος του απαντάει: «Γελάνε, αγά μου! Γελάνε στη μούρη μου! Γελάνε με σένα!». Και τον αγά τον πιάνει πανικός. Και προστάζει τον φοροεισπράκτορα να πάει και να τους επιστρέψει τα χρήματα που τους πήρε.
Διότι ο αγάς, αν και οθωμανός και ουδόλως δημοκρατικός, γνώριζε πολύ καλά πως η εξουσία μπορεί να αντέξει και τον θυμό και την αγανάκτηση. Εκείνο που δεν μπορεί να αντέξει είναι η γελοιοποίηση.
Μια κυβέρνηση δικαιούται να κάνει λάθη, όπως όλοι κάνουν λάθη, όμως μια κυβέρνηση δεν δικαιούται να χάσει τη σοβαρότητά της. Και όταν συνεδριάζει μια κυβέρνηση για μέρες και ατελείωτες ώρες για να διαπιστώσεις στο τέλος πως όλες αυτές τις ώρες το μόνο που έκαναν τα μέλη της ήταν να αθροίζουν δισεκατομμύρια φόρων, τότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την ανακαλέσεις στην τάξη της σοβαρότητας που έχει χάσει.
Ενώ αν άθροιζαν μόνο δισεκατομμύρια δαπανών αδιαφορώντας πού θα τα βρουν για να τα μοιράσουν, αν σπαζοκεφάλιαζαν μέχρι να ανακαλύψουν τίποτε καλά μαγικά και αν μας ξάφνιαζαν ευχάριστα με καμιά καλή ατάκα ή έστω με κανά χαβαλέ για τα δελτία, θα ήταν ώριμοι και σοβαροί statesmen και stateswomen...
Η άρνηση ευφυών πνευματικών ανθρώπων να ασχοληθούν με απλή αριθμητική και οι συνέπειες αυτής της άρνησης, που άρχισε εδώ και δεκαετίες και συνεχίζει προς το καταστροφικό αποκορύφωμά της, απλώς εντυπωσιάζουν.
Ζητώ συγγνώμη που δεν ξεκαθάρισα τις προθέσεις μου εκείνη την ώρα. Δεν αντέγραψα το κείμενο του Θεοδωρόπουλου για να του ασκήσω κριτική, αλλά για να κάνω τη διαπίστωση ότι ακόμα και φίλοι της κυβέρνησης ή φιλικά προσκείμενοι αρθρογράφοι δεν μπορούν πια να συγκρατήσουν την οργή τους για τις διάφορες αδεξιότητές της. Νομίζω ότι αυτή τη φορά και τις συμβουλές κάποιου καλού επικοινωνιολόγου χρειαζόταν η κυβέρνηση και, ακόμα πιο ουσιαστικό, κάποια καλή παρέα σ' αυτά τα μέτρα. Δεν μπορείς να ανακοινώνεις φόρους με παρηγοριά-αντίβαρο το ότι θα πάρεις τα δανεικά για να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις. Η εικόνα που δημιουργείται είναι λάθος: τα παίρνουμε απ’ όποιον βρίσκουμε πρόχειρο για να μην κατεβάσει ρολά το σπάταλο κράτος. Πού είναι η γερή παρέα μέτρων που λένε ότι έτσι μειώνονται οι σπατάλες, έτσι μειώνεται η φοροδιαφυγή, έτσι θα συγκινήσουμε δέκα επενδυτές; Αν ούτε μέτρα δεν μπορούν να πάρουν ούτε επικοινωνιακή πολιτική δεν ξέρουν να ασκήσουν, δεν μένει παρά να ευχηθούμε να έχουν κάποιον άσο στο μανίκι που θα τον βγάλουν αυτές τις μέρες. Αλλιώς, θα με έχει τρομάξει πολύ η βλακεία τους. Και οι αντιδράσεις που θα προκληθούν.
Κάθε φορά που ακούω τη λέξη "φοροδιαφυγή", μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Όχι μόνο επειδή μικροί και μεγάλοι φοροφυγάδες εξακολουθούν να κάνουν ανερυθρίαστα και χωρίς κανέναν φόβο αυτό που έκαναν πάντα, αλλά επειδή ο καθένας μας ξέρει συναδέλφους που βγάζουν πολλά λεφτά από πελάτες εξωτερικού και δεν δηλώνουν ούτε μία δεκάρα. Είμαι σίγουρη ότι και αυτοί οι συνάδελφοι, μαζί με χιλιάδες άλλους μικρούς και μεγάλους φοροφυγάδες, ενώνουν τη φωνή τους με τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους εναντίον αυτής της άθλιας κυβέρνησης που δεν ξέρει να κάνει το σωστό. Τόση, μα τόση υποκρισία... Τι κρίμα να μην υπάρχει κάποιο είδος Θείας Δίκης που να μοιράσει στον καθένα μας την ποινή που του αναλογεί για τη συμβολή του σ' αυτό το χάλι που φτάσαμε...
Καλημέρα,
Από την άλλη, θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι αυτές οι φωνές οφείλονται στο ότι η κρίση χτυπάει την πόρτα και σε όσους μέχρι τώρα δεν την είχαν αισθανθεί εξίσου έντονα. Εντάξει, ο Τ.Θ. δεν είναι οικονομολόγος, αλλά ως χειριστής της γλώσσας θα έπρεπε να καταλαβαίνει π.χ. ότι δεν είναι «κεφαλικός» ένας ποσοστιαίος φόρος, αλλά είναι, στην πραγματικότητα, αναλογική αύξηση φορολογικών συντελεστών για όλους.
Φυσικά, έχουν δίκιο όσοι λένε ότι «έτσι ξαναπληρώνουν οι τίμιοι φορολογούμενοι». Το θέμα είναι πώς θα πιάσεις τους «μη τίμιους». Τι κάνουν τα λεφτά τους οι μη τίμιοι; Σπίτια, πισίνες, κότερα κλπ. Δεν βάζει κι εκεί έξτρα φόρους; Δεν έβαλε τα κριτήρια διαβίωσης; Τι να κάνει; Να βάλει έναν εφοριακό έξω από κάθε σπίτι;
Υπάρχει φυσικά και η άποψη «να μικρύνει το κράτος». Πώς όμως θα γίνει αυτό; Κλείνοντας π.χ. εντελώς το Υπουργείο Δείνα; Κλείνοντας π.χ. τους οργανισμούς από αυτόν εδώ τον κατάλογο; Και πώς; Αύριο;
Προφανώς δεν γίνονται όλα σωστά. Αυτή την εποχή γράφεται στην Ελλάδα και με αφορμή την Ελλάδα οικονομική και πολιτική ιστορία. Κανείς δεν γνωρίζει στην πραγματικότητα τι πρέπει να γίνει ακριβώς, με ποιον τρόπο και με ποιους ρυθμούς. Οι μέχρι τώρα υπάρχουσες θεωρίες και λύσεις εφαρμόζονταν με μία απλή προϋπόθεση: Σηκώνεις φράχτη γύρω από την άρρωστη εθνική οικονομία. Αυτή η απλή προϋπόθεση εδώ δεν υπάρχει.
Προς το παρόν λοιπόν, μας δίνουν συντηρητική αγωγή. Μαζεύουν από την αγορά την πλασματική ρευστότητα που προερχόταν από τον ανέφικτο πια εξωτερικό δανεισμό μας. Αντί να σηκώσουν φράχτη γύρω μας, δημιουργούν ένα προστατευτικό δίχτυ με νέα δάνεια --ένα δίχτυ όμως που μπορεί να μας πνίξει αν δεν φροντίσουμε να κάνουμε κάτι: Το μοναδικό εφικτό: να μικρύνουμε στο πραγματικό μας μέγεθος.
Αν φύγουν λοιπόν 36 δις από την αγορά σε πέντε χρόνια, αυτό σημαίνει απώλεια 3000 ευρώ κατά κεφαλή για τα 12 εκατ. που ζούμε εδώ. 3000 «εισερχόμενων» ευρώ. Όχι ανακυκλούμενων μεταξύ μας. Ευρώ σαν αυτά από εισαγωγές, τουρισμό, διεθνές εμπόριο. Αυτό που έλεγαν παλιά «σκληρό συνάλλαγμα».
Σιγά μην μπορεί να φέρει το κάθε κεφάλι στην Ελλαδίτσα τρία τέτοια χιλιάρικα έξτρα.
Αυτό είναι λοιπον το φαρμακωμένο χάπι. Πώς είναι δυνατόν οποιοσδήποτε επικοινωνιολόγος να το χρυσώσει, ιδιαίτερα όταν από παντού ακούγονται άλλες απόψεις που διατείνονται ότι προσφέρουν τις καλύτερες λύσεις;
Ακούγεται, ας πούμε, η άποψη που λέει να αποχωρήσεις από όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και να κρατικοποιήσεις προσωρινά τις τράπεζες (και την υπόλοιπη ιδιωτική περιουσία, φυσικά --γιατί να σταθείς μόνο στην κινητή). Με άλλα λόγια, να πάρεις τα 200 δις καταθέσεις που υπάρχουν στις τράπεζες, να πληρώσεις, να αποταμιεύσεις και κάτι στο εξωτερικό (για να συνεχίσεις να έχεις συνάλλαγμα να αγοράζεις πετρέλαια, φάρμακα --και όπλα με μίζενς) και να μοιράσεις τυπωμένο χαρτί στο εσωτερικό για να πληρώνει ο κόσμος τις βρούβες και τις λαχανίδες. Να πάρεις το 1 τρις ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας και να το αξιοποιήσεις νοικιάζοντάς το π.χ. στους μέχρι τώρα ιδιοκτήτες.
Ας πούμε, η άποψη από την αντίθετη πλευρά, που λέει να μειώσεις τους φόρους χωρίς να λέει πώς, πέρα από το μυστηριώδες «περικοπή του σπάταλου κράτους»; Μα αν δεν έχουν πελάτη το σπάταλο κράτος και τους υπαλλήλους του οι περισσότερες ιδιωτικές επιχειρήσεις, πώς θα ζήσουν; Πουλώντας ακριβότερα στους ιδιωτικούς υπαλλήλους που θα απομείνουν για πελάτες;
Ο μοναδικός (στο περίπου) δρόμος που έχουμε είναι: οικονομία και δουλειά. Και καμιά προσευχή και μερικές γάτες. Άσπρες γάτες, μαύρες γάτες, να κάνουν τη δουλειά τους. Γάτες, όχι γατάκια. Και εδώ, σηκώνει μπόλικη κριτική. Αφού έχουμε ξεκαθαρίσει όμως πού και πώς θα πάμε.
Από την άλλη, θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι αυτές οι φωνές οφείλονται στο ότι η κρίση χτυπάει την πόρτα και σε όσους μέχρι τώρα δεν την είχαν αισθανθεί εξίσου έντονα. Εντάξει, ο Τ.Θ. δεν είναι οικονομολόγος, αλλά ως χειριστής της γλώσσας θα έπρεπε να καταλαβαίνει π.χ. ότι δεν είναι «κεφαλικός» ένας ποσοστιαίος φόρος, αλλά είναι, στην πραγματικότητα, αναλογική αύξηση φορολογικών συντελεστών για όλους.
Φυσικά, έχουν δίκιο όσοι λένε ότι «έτσι ξαναπληρώνουν οι τίμιοι φορολογούμενοι». Το θέμα είναι πώς θα πιάσεις τους «μη τίμιους». Τι κάνουν τα λεφτά τους οι μη τίμιοι; Σπίτια, πισίνες, κότερα κλπ. Δεν βάζει κι εκεί έξτρα φόρους; Δεν έβαλε τα κριτήρια διαβίωσης; Τι να κάνει; Να βάλει έναν εφοριακό έξω από κάθε σπίτι;
Υπάρχει φυσικά και η άποψη «να μικρύνει το κράτος». Πώς όμως θα γίνει αυτό; Κλείνοντας π.χ. εντελώς το Υπουργείο Δείνα; Κλείνοντας π.χ. τους οργανισμούς από αυτόν εδώ τον κατάλογο; Και πώς; Αύριο;
Προφανώς δεν γίνονται όλα σωστά. Αυτή την εποχή γράφεται στην Ελλάδα και με αφορμή την Ελλάδα οικονομική και πολιτική ιστορία. Κανείς δεν γνωρίζει στην πραγματικότητα τι πρέπει να γίνει ακριβώς, με ποιον τρόπο και με ποιους ρυθμούς. Οι μέχρι τώρα υπάρχουσες θεωρίες και λύσεις εφαρμόζονταν με μία απλή προϋπόθεση: Σηκώνεις φράχτη γύρω από την άρρωστη εθνική οικονομία. Αυτή η απλή προϋπόθεση εδώ δεν υπάρχει.
Προς το παρόν λοιπόν, μας δίνουν συντηρητική αγωγή. Μαζεύουν από την αγορά την πλασματική ρευστότητα που προερχόταν από τον ανέφικτο πια εξωτερικό δανεισμό μας. Αντί να σηκώσουν φράχτη γύρω μας, δημιουργούν ένα προστατευτικό δίχτυ με νέα δάνεια --ένα δίχτυ όμως που μπορεί να μας πνίξει αν δεν φροντίσουμε να κάνουμε κάτι: Το μοναδικό εφικτό: να μικρύνουμε στο πραγματικό μας μέγεθος.
Αν φύγουν λοιπόν 36 δις από την αγορά σε πέντε χρόνια, αυτό σημαίνει απώλεια 3000 ευρώ κατά κεφαλή για τα 12 εκατ. που ζούμε εδώ. 3000 «εισερχόμενων» ευρώ. Όχι ανακυκλούμενων μεταξύ μας. Ευρώ σαν αυτά από εισαγωγές, τουρισμό, διεθνές εμπόριο. Αυτό που έλεγαν παλιά «σκληρό συνάλλαγμα».
Σιγά μην μπορεί να φέρει το κάθε κεφάλι στην Ελλαδίτσα τρία τέτοια χιλιάρικα έξτρα.
Αυτό είναι λοιπον το φαρμακωμένο χάπι. Πώς είναι δυνατόν οποιοσδήποτε επικοινωνιολόγος να το χρυσώσει, ιδιαίτερα όταν από παντού ακούγονται άλλες απόψεις που διατείνονται ότι προσφέρουν τις καλύτερες λύσεις;
Ακούγεται, ας πούμε, η άποψη που λέει να αποχωρήσεις από όλους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και να κρατικοποιήσεις προσωρινά τις τράπεζες (και την υπόλοιπη ιδιωτική περιουσία, φυσικά --γιατί να σταθείς μόνο στην κινητή). Με άλλα λόγια, να πάρεις τα 200 δις καταθέσεις που υπάρχουν στις τράπεζες, να πληρώσεις, να αποταμιεύσεις και κάτι στο εξωτερικό (για να συνεχίσεις να έχεις συνάλλαγμα να αγοράζεις πετρέλαια, φάρμακα --και όπλα με μίζενς) και να μοιράσεις τυπωμένο χαρτί στο εσωτερικό για να πληρώνει ο κόσμος τις βρούβες και τις λαχανίδες. Να πάρεις το 1 τρις ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας και να το αξιοποιήσεις νοικιάζοντάς το π.χ. στους μέχρι τώρα ιδιοκτήτες.
Ας πούμε, η άποψη από την αντίθετη πλευρά, που λέει να μειώσεις τους φόρους χωρίς να λέει πώς, πέρα από το μυστηριώδες «περικοπή του σπάταλου κράτους»; Μα αν δεν έχουν πελάτη το σπάταλο κράτος και τους υπαλλήλους του οι περισσότερες ιδιωτικές επιχειρήσεις, πώς θα ζήσουν; Πουλώντας ακριβότερα στους ιδιωτικούς υπαλλήλους που θα απομείνουν για πελάτες;
Ο μοναδικός (στο περίπου) δρόμος που έχουμε είναι: οικονομία και δουλειά. Και καμιά προσευχή και μερικές γάτες. Άσπρες γάτες, μαύρες γάτες, να κάνουν τη δουλειά τους. Γάτες, όχι γατάκια. Και εδώ, σηκώνει μπόλικη κριτική. Αφού έχουμε ξεκαθαρίσει όμως πού και πώς θα πάμε.
Θα έλεγα ότι αυτός ο μοναδικός δρόμος πρέπει να είναι πρώτα απ' όλα στρωμένος με ομοψυχία. Κάτι που έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι δεν υπάρχει στο DNA του Έλληνα. Δεν χρειάζεται να σας το πω εγώ, οι γνώστες της ιστορίας είναι άλλοι εδώ στο φόρουμ, αλλά από τις φτωχές μου γνώσεις ιστορίας, ακόμα και τη στιγμή που οι εχθροί ήταν έξω από την πόρτα, οι Έλληνες πάντα δήλωναν ότι δεν δίνουν συναίνεση στην αντίπαλη φατρία.
Ποιος μαζεύει το ελληνικό χρέος; Αυτό που ξεφορτώνονται συστηματικά όλοι οι ιδιώτες (όπως και η δική μας Εθνική Τράπεζα) ενώ γίνεται έντονη συζήτηση και μπαίνουν όροι από τους Γερμανούς για συμμετοχή ιδιωτών. Και ποιος μαζεύει τα αντίστοιχα ιρλανδικά, πορτογαλικά κλπ χαρτιά;
Προφανώς, τελικά, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Και τι θα τα κάνει τα κουρελόχαρτα που θα έχει συγκεντρώσει σε τρία, πέντε, δέκα χρόνια και οι πάντες θα γνωρίζουν ότι είναι αδύνατη η ολική εξόφλησή τους; Θα τα αναδιαρθρώσει, θα τα διαγράψει, θα τα αντικαταστήσει με 100ετή ομόλογα Μπρέιντι; Θα μας κλείσει στα σύνορά μας και θα εφαρμόσει δικτατορία του κεφαλαίου στην Ελλάδα;
Ό,τι και να τα κάνει, θα χρειαστεί πολιτική απόφαση. Ολόκληρης της ΕΕ. Που θα πρέπει να περάσει από (τουλάχιστον) 28 κοινοβούλια, καθώς και η Κροατία έρχεται να προστεθεί από του χρόνου στην παρέα. Να εγκριθεί, άμεσα ή έμμεσα από 28 λαούς.
Και θα είναι δύσκολο να συμφωνήσουν οι λαοί, μεγάλο ποσοστό των οποίων διαφωνεί και τώρα, αν εμείς συνεχίζουμε (σαν λαός, μακροσκοπικά) να συμπεριφερόμαστε με έναν τρόπο που τους είναι ακατανόητος. Ακατανόητος κυρίως επειδή κάποιοι δικοί τους πολιτικοί θα εστιάζουν σε χτυπητές ιδιαιτερότητές μας και επειδή κάποιοι δικοί μας πολιτικοί θα αρνούνται να φέρουν στη χώρα τις στοιχειώδεις λειτουργικές προδιαγραφές ενός κράτους που, ακόμη κι έτσι, ακόμη και σήμερα, είναι στα 30 πιο πλούσια του κόσμου.
Προφανώς, τελικά, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Και τι θα τα κάνει τα κουρελόχαρτα που θα έχει συγκεντρώσει σε τρία, πέντε, δέκα χρόνια και οι πάντες θα γνωρίζουν ότι είναι αδύνατη η ολική εξόφλησή τους; Θα τα αναδιαρθρώσει, θα τα διαγράψει, θα τα αντικαταστήσει με 100ετή ομόλογα Μπρέιντι; Θα μας κλείσει στα σύνορά μας και θα εφαρμόσει δικτατορία του κεφαλαίου στην Ελλάδα;
Ό,τι και να τα κάνει, θα χρειαστεί πολιτική απόφαση. Ολόκληρης της ΕΕ. Που θα πρέπει να περάσει από (τουλάχιστον) 28 κοινοβούλια, καθώς και η Κροατία έρχεται να προστεθεί από του χρόνου στην παρέα. Να εγκριθεί, άμεσα ή έμμεσα από 28 λαούς.
Και θα είναι δύσκολο να συμφωνήσουν οι λαοί, μεγάλο ποσοστό των οποίων διαφωνεί και τώρα, αν εμείς συνεχίζουμε (σαν λαός, μακροσκοπικά) να συμπεριφερόμαστε με έναν τρόπο που τους είναι ακατανόητος. Ακατανόητος κυρίως επειδή κάποιοι δικοί τους πολιτικοί θα εστιάζουν σε χτυπητές ιδιαιτερότητές μας και επειδή κάποιοι δικοί μας πολιτικοί θα αρνούνται να φέρουν στη χώρα τις στοιχειώδεις λειτουργικές προδιαγραφές ενός κράτους που, ακόμη κι έτσι, ακόμη και σήμερα, είναι στα 30 πιο πλούσια του κόσμου.
Elsa
¥
Με προβληματίζει η εμπιστοσύνη που δείχνει πολύ κόσμος στις καλές προθέσεις της κυβέρνησης. Ειλικρινά απορώ όταν διαβάζω για "αδεξιότητες" και "βλακείες".
Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο πειστικό βρίσκω αυτό: Ο ΓΑΠ είναι «ανίκανος ή εκτελεί προδιαγεγραμμένο σχέδιο»; Δυστυχώς το δεύτερο, απαντά ο Ε. Μπιτσάκης.
Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο πειστικό βρίσκω αυτό: Ο ΓΑΠ είναι «ανίκανος ή εκτελεί προδιαγεγραμμένο σχέδιο»; Δυστυχώς το δεύτερο, απαντά ο Ε. Μπιτσάκης.
Elsa
¥
Ίσως σου απαντάει αυτό:
Το αποτέλεσμα όλων των μέτρων που λαμβάνονται για να αντιμετωπίσουν συμπτωματικά την κρίση χρέους, είναι διπλά αρνητικό: ιδιωτικό χρέος μετατρέπεται σε δημόσιο και δημόσιο προς ιδιώτες σε δημόσιο προς κράτη/ΕΕ, γεγονός που ανακουφίζει τους ιδιώτες πιστωτές, φέρνει όμως σε πολύ δυσκολότερη διαπραγματευτική θέση τα ευρωπαϊκά κράτη. Οι όροι ασφυκτικής λιτότητας που συνοδεύουν τα μέτρα συρρικνώνουν τις ευρωπαϊκές περιφερειακές οικονομίες, μειώνοντας την παραγωγή πραγματικού πλούτου και καθιστώντας δυσχερέστερη την αποπληρωμή του χρέους! Τα φάρμακα απαλύνουν τα συμπτώματα της ασθένειας, επιδεινώνοντας την αιτία της. Δεν βγαίνει η ιστορία, δήλωσε προχτές ο Σόρος, ζητώντας πανευρωπαϊκές επενδύσεις στην περιφέρεια.
[…]
Σε άρθρο του στα «Επίκαιρα» (27.1.10) , ο Καθηγητής Βεργόπουλος επισημαίνει, όπως και άλλοι (Στίγκλιτζ, Γκαλμπρέιθ, Κρούγκμαν, Ζοσπέν κλπ.) την έκδηλη αντίφαση μεταξύ επιδίωξης πληρωμής του χρέους και γενικευμένης λιτότητας που τη δυσκολεύει. Διατυπώνει την υπόθεση ότι μια τέτοια πολιτική δεν είναι απλώς ανορθολογική, αλλά εγγράφεται σε μια νέα «οικονομία της αρπαγής». Οι πιστωτές δηλαδή δεν αποβλέπουν πλέον στη διατήρηση εμπορικών πλεονασμάτων ή την πλήρη αποπληρωμή των δανείων, αλλά στη εξαγορά των εμπράγματων εγγυήσεων των δανείων αντί πινακίου φακής «σε συνθήκες εθνικής καταστροφής». «Αυτό δεν ονομάζεται “πολιτική οικονομία” αλλά “οικονομία της λεηλασίας και της αρπαγής”.
Πολύ καλό αυτό που γράφει ο κ. Μπιτσάκης:
Στη χώρα μας λιμνάζουν στις τράπεζες περίπου 300 δισ. ευρώ σε μικροκαταθέσεις. Θα μπορούσε, λοιπόν, η κυβέρνηση να εκδώσει ομόλογα με επιτόκιο, ας πούμε 3 ή 3,5%. Οι μικροκαταθέτες θα αγόραζαν ομόλογα, από τα οποία θα είχαν εισόδημα πολύ ανώτερο από το 1-2% που δίνουν οι καθεδρικοί του τζόγου. Το κράτος θα δανειζόταν με 3 ή 3%, αντί για 6 ή 7%, το χρήμα θα έμενε στον τόπο και η χώρα δεν θα έχανε μέρος της εθνικής ανεξαρτησίας της,
Δηλαδή, οι ιδιώτες μικροκαταθέτες (και μεγαλοκαταθέτες) θα δανείζουν το αδηφάγο Δημόσιο για να εξακολουθήσει να λειτουργεί όπως λειτουργεί. Καταπληκτική λύση, πώς δεν την έχει σκεφτεί κανένας άλλος;
Καλημέρα. Χαίρομαι που ο φιλόσοφος Μπιτσάκης και ο νομικός Μπέης έχουν βρει τις λύσεις στα οικονομικά προβλήματα, αλλά οι οικονομολόγοι των κυβερνήσεων των PIGS είναι όλοι πουλημένοι στο σύστημα και τις αναζητούν μέσω άλλων μηχανισμών, αντί να στεγνώσουν τις τράπεζες από ρευστό και να κυνηγάνε τις οφσόρ σε ηρωικές στιγμές του έθνους. (Αυτό με τις οφσόρ και τους φορολογικούς παραδείσους θα πρέπει να γίνει κάποια μέρα, αλλά μόνο σαν συντονισμένη προσπάθεια μπορεί να πετύχει, αλλιώς θα είναι γελοίος δονκιχωτισμός — δεν ξέρω αν υπάρχει καν νομικό έρεισμα.)
Δόκτορα, το χάπι θέλει καλό έκδοχο, αυτό λέω, γιατί αλλιώς δεν θα το πάρει ο ασθενής για να γίνει καλά. Αυτή η αρχή πρέπει να τηρείται προτού καν ανακαλύψουμε αν είναι σωστό το φάρμακο.
Δόκτορα, το χάπι θέλει καλό έκδοχο, αυτό λέω, γιατί αλλιώς δεν θα το πάρει ο ασθενής για να γίνει καλά. Αυτή η αρχή πρέπει να τηρείται προτού καν ανακαλύψουμε αν είναι σωστό το φάρμακο.
Απαραιτήτως. Δεν βγαίνει αλλιώς. Αλλά πρέπει να πείσεις ότι δεν θα πάνε στράφι. Σήμερα δεν πείθουμε. Το πρώτο εξάμηνο του 2011 θα μείνει στην ιστορία ως η περίοδος της μεγαλύτερης αποχαύνωσης στο μέσο της μεγαλύτερης κρίσης. Η ιατρική επιστήμη θα πρέπει να έχει όνομα για το σύνδρομο.
SBE
¥
Φυσικά, πριν αρχίσουμε να λέμε ότι για όλα φταίνε οι φοροφυγάδες, ας σκεφτούμε κάτι πολύ λογικό: ότι όσο ανεβαίνει η φορολογία, τόσο αναγκάζονται και οι "τίμιοι" να κλέψουν, γιατί δεν βγαίνουν αλλιώς. Δεν ξέρω σε ποιό ποσοστό αρχίζει η κλεψιά να μεγαλώνει τόσο πολύ, αλλά σίγουρα το ξέρουν όσοι αποφασίζουν για φόρους.
Τώρα, πίσω στο θέμα μας. Η εντύπωση που έχω από εδώ είναι ότι τον περασμένο χρόνο κάναμε ό,τι κάνουμε πάντα σαν λαός/ κυβέρνηση κλπ. Πήραμε μια ανάσα με τα δάνεια και ανακοινώθηκαν αναδιαρθρώσεις κλπ που έπληξαν κυρίως αυτούς που πλήγονται πάντα, αλλά δεν έγινε καμιά ουσιώδης προσπάθεια για λύση, έστω και προσωρινή. Δείχνει δηλαδή το κράτος την ίδια ανευθυνότητα που δείχνουν οι αφερέγγυοι ιδιώτες.
Το πιο πιθανό είναι να αγνόησαν (εθελοτυφλώντας) το ότι υπάρχει παγκόσμια ύφεση και πανευρωπαίκή οικονομική κρίση, δεν πρόκειται να έρθει κανένας να επενδύσει στην Ελλάδα γιατί κανένας δεν επενδύει, δεν πρόκειται κανένας να αγοράσει σε καλή τιμή τίποτα, η ΕΕ έχει να συμμαζέψει πεντέξι χώρες, όχι μόνο εμάς κλπ κλπ αυτή τη διεθνή διάσταση του προβλήματος την ξεχνάμε.
Τώρα, πίσω στο θέμα μας. Η εντύπωση που έχω από εδώ είναι ότι τον περασμένο χρόνο κάναμε ό,τι κάνουμε πάντα σαν λαός/ κυβέρνηση κλπ. Πήραμε μια ανάσα με τα δάνεια και ανακοινώθηκαν αναδιαρθρώσεις κλπ που έπληξαν κυρίως αυτούς που πλήγονται πάντα, αλλά δεν έγινε καμιά ουσιώδης προσπάθεια για λύση, έστω και προσωρινή. Δείχνει δηλαδή το κράτος την ίδια ανευθυνότητα που δείχνουν οι αφερέγγυοι ιδιώτες.
- Οι πολιτικοί ασχολήθηκαν κυρίως με το να κατηγορούν το ΔΝΤ (κανονικά την ΕΚΤ έπρεπε να κατηγορούν)
- Οι τράπεζες βρήκαν χρόνο να ξεφορτωθούν ένα μέρος του προβλήματος (δεν έχουν το ίδιο ποσοστό χρέους μας με πέρσι)
- Οι ιδιώτες βγάλανε τις βαλίτσες με τα ευρώ σε όποια χώρα είχαν πρόσβαση ο καθένας (και μη μου πείτε ότι δεν έχουν πρόσβαση, όταν την περίοδο 1997-1998 είχαμε ρεκόρ Ελλήνων φοιτητών στο εξωτερικό, παιδιά του λαού, όχι της ελίτ, ε, όλοι αυτοί κάπου άφησαν έναν φοιτητικό λογαριασμό και τον θυμήθηκαν τώρα)
- και η κυβέρνηση ίσως περίμενε τον από μηχανής Θεό, ίσως νόμιζαν ότι θα μείνει η κατάσταση στην πρώτη φάση και μετά θα μας σώσουν οι Ευρωπαίοι, οι Κινέζοι, οι Αμερικανοί, οι Αρειανοί, ποιός ξέρει, και το μόνο που φαίνεται να κινείται είναι οι μιζογόνες κρατικές συναλλαγές (αγοραπωλησίες κλπ.).
Το πιο πιθανό είναι να αγνόησαν (εθελοτυφλώντας) το ότι υπάρχει παγκόσμια ύφεση και πανευρωπαίκή οικονομική κρίση, δεν πρόκειται να έρθει κανένας να επενδύσει στην Ελλάδα γιατί κανένας δεν επενδύει, δεν πρόκειται κανένας να αγοράσει σε καλή τιμή τίποτα, η ΕΕ έχει να συμμαζέψει πεντέξι χώρες, όχι μόνο εμάς κλπ κλπ αυτή τη διεθνή διάσταση του προβλήματος την ξεχνάμε.
Elsa
¥
Μπα, δεν είναι δικό του, ο εσωτερικός δανεισμός αντί του εξωτερικού, έχει προταθεί και από οικονομολόγους. Προϋπόθεση για να δουλέψει αυτό είναι να πάψει να "λειτουργεί όπως λειτουργεί", όχι μόνο το Δημόσιο αλλά και άλλοι τομείς της οικονομίας.
Άντε, για να φαιδρύνουμε λίγο το κλίμα (αν επιτρέπεται). Είχα καιρό να γελάσω τόσο πολύ με τον Διόδωρο:
Συνεχίζεται εκεί.
Τον Ιούνιο του 2012 η Επαναστατική Κυβέρνηση του Μίκη Θεοδωράκη θα βρίσκεται 11 μήνες στην εξουσία. Η «Σπίθα» είχε πάρει ποσοστό 25% στις έκτακτες εκλογές του Ιουλίου 2010, που προκηρύχθηκαν επειδή η Ελλάδα δεν πήρε τελικά από την τρόικα την 5η δόση του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων. Στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα είχε καταψηφιστεί, τα μέτρα για το 2011 είχαν απορριφθεί, η Μέρκελ επέμενε να υπάρξει «διολίσθηση» των ομολόγων, ο Τρισέ να μην υπάρξει «πιστωτικό επεισόδιο», ο Σαρκοζί απαιτούσε «ήπια αναδιάρθρωση» στο μπόι του περίπου, ο Μπερλουσκόνι προτιμούσε το κούρεμα και βάψιμο κορακί του χρέους, ο Μπαρόζο ήταν αναφανδόν υπέρ της «επιλεκτικής χρεοκοπίας», ο Ρομπάι υπέρ της «αναδιαμόρφωσης», ο Γιούνκερ δεν συμφωνούσε με τους προηγούμενους και επέσειε τις απειλητικές επιστολές που είχε λάβει από Έλληνες, ο Ρεν επέμενε ότι δεν υπήρχε διαφορά ανάμεσα στις προτάσεις και υπήρχε βάση για απόφαση, οι Πολωνοί φώναζαν «διώξτε τους σχισματικούς Έλληνες από την Ευρώπη να ησυχάσουμε», οι Φινλανδοί ήθελαν να υποθηκευθεί η Ιλιάδα, οι Ισπανοί ζητούσαν εμβόλιο για να μη μεταδοθεί η επιδημία, οι Ιρλανδοί δεν εκπροσωπήθηκαν γιατί είχαν αποφασίσει να μεταναστεύσουν και οι εναπομείναντες στις Η ΠΑ, οι Σλοβάκοι επέμεναν πως είναι καιρός να ενωθούν Έλληνες και Τσέχοι σε ενιαίο κράτος, οι Κύπριοι μας έδωσαν 12 ψήφους νομίζοντας ότι πρόκειται για τη Γιουροβίζιον — τελικά απόφαση δεν υπήρξε, τα δισεκατομμύρια δεν δόθηκαν εγκαίρως, η χώρα κήρυξε στάση πληρωμών, η κυβέρνηση παραιτήθηκε, προκηρύχθηκαν εκλογές για την Κυριακή 31 Ιουλίου.
Η «Σπίθα» του Μίκη Θεοδωράκη έλαβε, όπως είπαμε, 25%. Η «Στάχτη» του Λάκη Λαζόπουλου 22%, τα «Αποκαΐδια» του Απόστολου Γκλέτσου 20%, το «Αδελφάτο» των αδελφών Ψωμιάδη 18%, το ΚΚΕ 17% που το είχε καημό από το 1980, ο Συνασπισμός 12%, η Νέα Δημοκρατία 10% — τα υπόλοιπα, διάφορα άλλα κόμματα. Όπως σε όλες τις ώριμες δημοκρατίες, η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 20%.
Το ΠΑΣΟΚ δεν συμμετείχε στις εκλογές γιατί δεν είχαν τελειώσει οι συζητήσεις στο Εθνικό Συμβούλιο για το αν θα σουβλίσουν, θα παλουκώσουν ή θα γδάρουν ζωντανό τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Για τον Γιώργο Παπανδρέου τα πράγματα ήσαν ευκολότερα: με διαδικασίες open.gov αποφασίστηκε να παραδοθεί για σοσιαλιστική αναμόρφωση στον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο, σε συνεργασία με το προεδρείο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Έκτοτε η τύχη του αγνοείται.
Η «Σπίθα» του Μίκη Θεοδωράκη έλαβε, όπως είπαμε, 25%. Η «Στάχτη» του Λάκη Λαζόπουλου 22%, τα «Αποκαΐδια» του Απόστολου Γκλέτσου 20%, το «Αδελφάτο» των αδελφών Ψωμιάδη 18%, το ΚΚΕ 17% που το είχε καημό από το 1980, ο Συνασπισμός 12%, η Νέα Δημοκρατία 10% — τα υπόλοιπα, διάφορα άλλα κόμματα. Όπως σε όλες τις ώριμες δημοκρατίες, η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 20%.
Το ΠΑΣΟΚ δεν συμμετείχε στις εκλογές γιατί δεν είχαν τελειώσει οι συζητήσεις στο Εθνικό Συμβούλιο για το αν θα σουβλίσουν, θα παλουκώσουν ή θα γδάρουν ζωντανό τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Για τον Γιώργο Παπανδρέου τα πράγματα ήσαν ευκολότερα: με διαδικασίες open.gov αποφασίστηκε να παραδοθεί για σοσιαλιστική αναμόρφωση στον Γιώργο Παναγιωτακόπουλο, σε συνεργασία με το προεδρείο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Έκτοτε η τύχη του αγνοείται.
Συνεχίζεται εκεί.
Μα αν πάψει το Δημόσιο να λειτουργεί όπως λειτουργεί, αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά και θα έχει αρχίσει σοβαρή ανάπτυξη στην Ελλάδα. Αυτό κι αν είναι όνειρο!
SBE
¥
Αλεξάνδρα, βλέπω ότι σε απασχολεί πολύ η φοροδιαφυγή και η διαφθορά, όμως νομίζω ότι όπως είναι η κατάσταση τώρα αυτά δεν είναι τα σημαντικότερα προβλήματα. Κι αν ακόμα αύριο δια μαγείας εξαφανιστεί η φοροδιαφυγή και το δημόσιο περιοριστεί κλπκλπ και πάλι δεν θα ξεχρεώσουμε. Το μόνο που θα συμβεί θα είναι ότι θα περιοριστεί λίγο (ίσως πολύ λίγο) η αύξηση του χρέους. Ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω. Υπάρχει διεθνής οικονομική ύφεση και πανευρωπαϊκή κρίση, οπότε οι επενδύσεις είναι απίθανο να συμβούν, τη στιγμή που όλος ο κόσμος συμμαζεύεται, μαζί κι οι ξένοι επενδυτές.
Οι κουβέντες περί φοροδιαφυγής κλπ είχαν κάποιο νόημα στην αρχή της κρίσης, τώρα όπως αναφέρω, η αύξηση της φορολογίας οδηγεί πλέον στη φοροδιαφυγή και το πρόβλημα δεν λύνεται. Θα μου πεις βέβαια τι άλλο μας μένει να κάνουμε; Τίποτα, αλλά να ξέρουμε ότι δεν θα μας σώσει αυτό.
Πολύ φοβάμαι ότι το βλέπουμε πολύ στενά το πρόβλημα και πολύ ελληνοκεντρικά, ενώ δεν είναι. Οι χώρες που δεν παράγουν τίποτα (τα 3/4 της ΕΕ) θα δυσκολευτούν πολύ να βγουν από το αδιέξοδο.
Οι κουβέντες περί φοροδιαφυγής κλπ είχαν κάποιο νόημα στην αρχή της κρίσης, τώρα όπως αναφέρω, η αύξηση της φορολογίας οδηγεί πλέον στη φοροδιαφυγή και το πρόβλημα δεν λύνεται. Θα μου πεις βέβαια τι άλλο μας μένει να κάνουμε; Τίποτα, αλλά να ξέρουμε ότι δεν θα μας σώσει αυτό.
Πολύ φοβάμαι ότι το βλέπουμε πολύ στενά το πρόβλημα και πολύ ελληνοκεντρικά, ενώ δεν είναι. Οι χώρες που δεν παράγουν τίποτα (τα 3/4 της ΕΕ) θα δυσκολευτούν πολύ να βγουν από το αδιέξοδο.
Αυτή είναι η ευκαιρία να φτιάξουμε και τη διαφθορά (και τη φοροδιαφυγή μέσω διαφθοράς των εφοριακών). Εσύ τα έχεις πει, SBE: όταν δεν μπορεί να ισχύει το «πάρτε όλοι», τότε αυτοί που θα τα παίρνουν (κοινώς «πιάνουν») θα γίνουν δαχτυλοδειχτούμενοι και θα τους αποβάλουν οι ίδιοι οι συνάδελφοί τους. Όταν η χώρα δεν θα μπορεί να είναι το «Όλοι τα φάγαμε» που είπε ο Πάγκαλος (και παρακαλώ να εννοηθεί έτσι που το είπε ο Πάγκαλος και όχι όπως θέλουν οι υπόλοιποι να το εννοούν), αυτοί που δεν θα (μπορούν πια να) τρώνε θα θέλουν (κι αυτοί) να γίνουν όλοι τίμιοι και τα πάντα να λειτουργούν αξιοκρατικά.
Πέρα από τη διαφθορά, η Ελλάδα είναι κι ένας κυκεώνας αντιπαραγωγικών διαδικασιών. Ευκαιρία να τις κοιτάξουμε κι αυτές, για να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε. Είτε είναι για να προσελκύσουμε επενδύσεις (σήμερα, αύριο, σε δέκα τέρμινα) είτε για να πείσουμε τους ξένους ότι αξίζουμε τα δανεικά τους, για να αναστρέψουμε την αρνητική εικόνα που μας φιλοτέχνησαν κάποιοι, συχνά κι εμείς οι ίδιοι. Έστω για να νιώσουμε οι ίδιοι καλύτερα, να φτιάξει η ψυχολογία μας, να δείξουμε ότι δεν μας θέλγει ο πάτος.
Πέρα από τη διαφθορά, η Ελλάδα είναι κι ένας κυκεώνας αντιπαραγωγικών διαδικασιών. Ευκαιρία να τις κοιτάξουμε κι αυτές, για να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε. Είτε είναι για να προσελκύσουμε επενδύσεις (σήμερα, αύριο, σε δέκα τέρμινα) είτε για να πείσουμε τους ξένους ότι αξίζουμε τα δανεικά τους, για να αναστρέψουμε την αρνητική εικόνα που μας φιλοτέχνησαν κάποιοι, συχνά κι εμείς οι ίδιοι. Έστω για να νιώσουμε οι ίδιοι καλύτερα, να φτιάξει η ψυχολογία μας, να δείξουμε ότι δεν μας θέλγει ο πάτος.
FunkSoulBrother
New member
Προσφέρει κάτι στο δημόσιο διάλογο η ρητορική για προδότες, πουλημένους, εχθρούς της πατρίδας, μίσθαρνα όργανα, Γουδιά κλπ; (Αυτό δεν απευθύνεται σε σένα, Έλσα, αλλά εν μέρει στον Μπιτσάκη και σε ανάλογες απόψεις.) Ανατριχιάζω όταν ακούω τέτοια πράγματα.
Η κριτική των πράξεων της κυβέρνησης μετά από τόσους μήνες θητείας προσφέρει ήδη αρκετά επιχειρήματα για τις ικανότητες του Πασόκ και του Παπανδρέου σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές. Για να πω το ελάχιστο, είναι δυνατόν να χρειάζεσαι επειγόντως να εισπράξεις φόρους, και να δίνεις παράταση μέχρι τέλος Ιουνίου για την ηλεκτρονική υποβολή δηλώσεων εισοδήματος από ελεύθερους επαγγελματίες;