Ο Μπαξεβάνης έκανε πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Δεν έχει απαντηθεί το βασικό μου ερώτημα (αν οι εταιρείες έχουν κέρδη ή υπερκέρδη), αλλά φαίνεται κάποια πράγματα δεν βλέπουν το φως της ημέρας. Φαίνεται ότι θα λυθεί το πρόβλημα των κατοίκων των γειτονικών περιοχών με τις συχνές διελεύσεις, δεν ξέρω αν και πότε θα γίνει κάτι για τη χρέωση ανάλογα με τα χιλιόμετρα. Αναρωτιέται κανείς γιατί τέτοια ζητήματα, που δεν προέκυψαν πρώτα στην Ελλάδα, δεν λύνονται από την αρχή. Και βέβαια, αν ο παραχωρησιούχος (concession holder) εισπράττει διόδια όχι μέχρι ένα χρηματικό όριο αλλά μέχρι ένα χρονικό όριο, αυτό δεν είναι οικονομική συμφωνία, ρουλέτα είναι. Όλα αυτά μας φέρνουν στο κλισέ της «συμβάσεως αποικιοκρατικού χαρακτήρα», όπως κατά κανόνα χαρακτηρίζουν οι αντιπολιτεύσεις τις συμβάσεις που υπογράφουν οι κυβερνήσεις. Επειδή δεν είμαστε αποικία, τι διάολο συμβαίνει κάθε φορά; Εξαργυρώνονται τόσο ακριβά οι μίζες; Να παρακαλούμε να δοθούν λύσεις γιατί για πολλά χρόνια οι συμβάσεις παραχώρησης θα είναι η μοναδική μας ελπίδα για έργα υποδομής. Νά για παράδειγμα, ένας χώρος (από πολλούς) όπου θα μπορούσε η Αριστερά να παίξει ρόλο. Ζητάτε κύριοι της κυβέρνησης συναίνεση; Σύμφωνοι, δεν θα κυβερνήσουμε μαζί σας, αλλά θέλουμε δικούς μας εμπειρογνώμονες σε όλες τις επιτροπές αξιολόγησης δημόσιων έργων. Τι λέτε εσείς που ξέρετε απ' αυτά;