Το κάπνισμα

nickel

Administrator
Staff member
Ευχαριστώ πολύ τον συντάκτη του κειμένου και την Έλσα που μου το έστειλε.
[Ερμηνευτικό: στοκοποζέρι < στόκος (=μπουμπούνας) + ποζέρ (=δήθεν).]
Από το μπλογκ Don't kiss the frog.

κάπνισμα

Η συζήτηση για τα αντικαπνιστικά μέτρα οφείλεται σε δύο λόγους:
1) Οι συστηματικοί καπνιστές είναι βαριά εθισμένοι στη νικοτίνη.
2) Πολύ λίγοι συστηματικοί καπνιστές το παραδέχονται.

Το (1) εξηγεί όλη τη φασαρία. Το (2) εξηγεί την ηλιθιότητα των επιχειρημάτων που προβάλλονται από την πλευρά των καπνιστών. Η κεντρική ιδέα είναι ότι το κάπνισμα αποτελεί γούστο τους. Σα να τρώνε προσούτο με πεπόνι. Ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να μην παρατηρήσει κάποιος ότι το να τρως προσούτο με πεπόνι έχει ορισμένες διαφορές από το να καπνίζεις. Για παράδειγμα αν περάσουν 3 ώρες χωρίς να φας προσούτο με πεπόνι, είναι λίγο απίθανο να σε πιάσουν ήπιος πονοκέφαλος και νύστα, να αποκτήσεις τα νεύρα του αιώνα, να τραβηχτείς στα 5 χιλιόμετρα που είναι το πλησιέστερο ανοιχτό μανάβικο/κρεοπωλείο και γενικά να συμπεριφερθείς σαν κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο με εξαιρετικά βαρύ PMS.

Αγαπητέ συν-καπνιστή που με διαβάζεις, πρέπει να παραδεχτείς τα εξής:

1) Αν καπνίζεις περισσότερα από 5 τσιγάρα την ημέρα, κάθε μέρα, τότε είσαι εξαρτημένος/η από τη νικοτίνη. Οτιδήποτε σου αυξάνει τις περιόδους στέρησης είναι καταρχήν ξεβόλεμα, γι’ αυτό και γκρινιάζεις που δε θα επιτρέπεται να καπνίζεις για 8 ή 10 ώρες τη μέρα. Δεν είναι μόνο ψυχολογική η εξάρτηση (αν και δεν πρέπει να υποτιμάται, βλ. (4)). Δεν είναι γούστο σου (παρ’ όλο που ίσως ξεκίνησε έτσι). Είναι μια βιολογικότατη, κανονική εξάρτηση, που διαφέρει από την ηρωίνη μόνο στην ένταση του συνδρόμου στέρησης και στην κοινωνική αποδοχή. Δε με πιστεύεις; Δε σε πιστεύω ούτε εγώ εκτός αν μπορείς να σταματήσεις να καπνίζεις από ΤΩΡΑ μέχρι (ΤΩΡΑ+29 ώρες) χωρίς να μασήσεις ούτε ένα νύχι. Τέλος συζήτησης.

2) σα να μην έφτανε αυτό, έχεις αναπτύξει και ανοχή στη νικοτίνη. Θυμάσαι πώς βρώμαγε το πρώτο σου τσιγάρο; Θυμάσαι πόσες ώρες σου πήρε να ξεφορτωθείς τη γεύση; Θυμάσαι τη φαρυγγίτιδα την πρώτη μέρα που κάπνισες πάνω από 5 τσιγάρα; Τόσο ενοχλητικό παραμένει το τσιγάρο για αυτούς που δεν καπνίζουν. Απλώς ο οργανισμός σου έχει συνηθίσει: κάθε εθιστικό δηλητήριο που σέβεται τον εαυτό του ξαναγράφει πρώτα-πρώτα εκείνα τα “κυκλώματα” του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνα να το αναγνωρίζουν σαν δηλητήριο. Τα ξαναγράφει ώστε να το αντιμετωπίζουν με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Γι’ αυτό στις 20-36 ώρες στέρησης έχεις τα ίδια συμπτώματα που σου προκάλεσαν τα πρώτα τσιγάρα: πονοκέφαλο, πονόλαιμο, ξερό στόμα, ανακατωσούρα στην κοιλιά.

3) είσαι γουρούνι. Μπορούμε να το κουράσουμε με πολύπλοκες διατυπώσεις, όμως αν λάβουμε υπόψη όλες εκείνες τις φορές που κάπνισες πάνω από 10 τσιγάρα σε κλειστό χώρο μαζί με άλλους 50, όλες τις φορές που η παρέα έπρεπε να σε περιμένει 5 λεπτά να τελειώσεις το τσιγάρο, όλες τις φορές που πέταξες γόπα σε παραλία ή σε δρυμό, όλες τις φορές που θα μπορούσες να είχες βγει στο μπαλκόνι αλλά προτίμησες να αράξεις μέσα με τους μη καπνίζοντες για να μην κρυώνεις (ή να μην ξεβολευτείς), όλες τις φορές που απάντησες με αγένεια στην προτροπή να μην καπνίζεις, ε η απλή αλήθεια είναι ότι είσαι ένα γουρούνι. Του κερατά. Φυσικά ισχυρίζεσαι ότι “αν βλάπτω την υγεία των άλλων μπορώ να μην καπνίσω για όσες ώρες χρειάζεται”. Ναι ε; Και τότε γιατί γκρινιάζεις που θα απαγορευτεί το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους με άλλους; Όσο “το κόβεις όποτε θες”, άλλο τόσο “μπορείς να μην καπνίσεις για όσες ώρες χρειάζεται”. Στην καλύτερη περίπτωση δηλαδή μπορείς, αλλά ο κώλος σου το ξέρει τι θα τραβήξεις. Και άμα ανάβεις τσιγάρο στο μισό δευτερόλεπτο μετά τις “ώρες που χρειαζόταν”, δεν είναι και πολύ πειστικό το υπεράνω στυλάκι σου.

4) είσαι και στοκοποζέρι, γιατί έπεσες θύμα της μεγαλύτερης επιχείρησης προπαγάνδας που έγινε ποτέ (του μάρκετινγκ των καπνοβιομηχανιών και της συνακόλουθης υποκουλτούρας των χρηστών). Ο καπνιστής δεν είναι κουλ. Δε γίνεσαι ωραία γκόμενα άμα κρατάς ένα τσιγάρο. Κανένας δε χαίρεται να κοιτάει τα δόντια σου από ένα σημείο και μετά. Δεν είναι και πολύ σέξι οι χλέπες που ρίχνεις το πρωί. Το τσιγάρο δε χαλαρώνει ούτε αυξάνει την ικανότητα συγκέντρωσης (απλά θεραπεύει προσωρινά την ανικανότητα συγκέντρωσης και το άγχος που είναι τα πρώτα συμπτώματα της στέρησης[*]). Όλα τα θετικά σκηνικά με τα οποία έχεις συσχετίσει το τσιγάρο (σεξ, διασκέδαση, άραγμα, ωριμότητα κλπ) είναι είτε κατασκευασμένα από το μάρκετινγκ είτε χαραγμένα με παβλοφικό τρόπο στο μυαλό σου: Ακόμα και αν δεν είχες δει γύρω στις 7.200 ταινίες ή σειρές που οι πρωταγωνιστές ανάβουν τσιγάρο μετά το φίκι-φίκι, θα ήθελες να ανάψεις τσιγάρο μετά το φίκι-φίκι, γιατί έχει περάσει γύρω στη μία ώρα από το τελευταίο τσιγάρο και δεν πρόκειται να αισθανθείς κομπλέ αν δεν καπνίσεις. Ε, στις 5-10 φορές που θα το κάνεις αυτό, τα ερεθίσματα “έχω κάνει σεξ” και “καπνίζω” συσχετίζονται στο μυαλό σου σε μια multimedia εμπειρία. Επειδή το λέω με πολύπλοκες λέξεις δε σημαίνει ότι δεν πρόκειται για ένα από τα πιο ηλίθια είδη συμπεριφοράς σε ολόκληρο τον κλάδο της Ψυχολογίας. Ο Παβλόφ μελετούσε σκυλάκια, όχι γκουρού της καπνιστικής υποκουλτούρας. Κακώς.

Αν διαφωνείς με οποιοδήποτε από τα 1-4, πολύ απλά δε μπορεί να γίνει λογική συζήτηση πάνω στο θέμα.

———–
[*] η αλήθεια είναι ότι στους άντρες η νικοτίνη προκαλεί μια πολύ μικρή αύξηση της ικανότητας συγκέντρωσης. Δεν αξίζει τον κόπο.
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Ένα από τα σχόλια σ' αυτό το απολαυστικό κείμενο λέει:
Δε θα διαφωνήσω, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το τσιγάρο είναι εθισμός. Κάθε περίοδο της ζωής μου κάπνιζα ή όχι, ανάλογα με τη δική μου βούληση. Και όποτε η βούλησή μου είπε τέρμα, το τερμάτισα χωρίς περικοπές. Και μιλάμε για καταστάσεις από 2 πακέτα την ημέρα, έως και 1 τσιγάρο το χρόνο. Τόσο ακραίες. Πιστεύω ότι “όλα στο μυαλό είναι”

Λέει ανοησίες. Αυτός ανήκει στο ευτυχές ποσοστό του πληθυσμού που προστατεύεται γονιδιακά από τον εθισμό στο τσιγάρο. Σ' αυτούς ανήκω και εγώ και αρκετά μέλη της οικογένειάς μου από την πλευρά της μητέρας μου. Κάπνισα για 10 χρόνια στη ζωή μου, όποτε τύχαινε κάπνιζα ολόκληρο πακέτο ή έμενα χωρίς να καπνίσω επί πολλές ώρες. Το έκοψα χωρίς να νιώσω στερητικό ούτε για ένα λεπτό.
 

curry

New member
Καλό το κείμενο στην ουσία αν και δεν θεωρώ ότι οι χαρακτηρισμοί προσθέτουν (για την ακρίβεια, αφαιρούν πάρα πολύ). Όσο δίκιο κι αν έχεις, όταν καταφεύγεις σε αυτούς, γίνεσαι κακόγουστος και δημιουργείς και (εντελώς αχρείαστες) αντιπάθειες. Ακόμα κι αν είσαι ο ίδιος καπνιστής - γιατί δεν μιλάει σε πρώτο πρόσωπο αφού δηλώνει καπνιστής;
Όσο για την απαγόρευση καθ' αυτή... περιμένετε να δούμε τι θα γίνει. Στην δυτική Ευρώπη, τα πράγματα αλλάζουν: στο Βερολίνο (κι από ό,τι μαθαίνω και σε άλλα σημεία της Γερμανίας) οι αντικαπνιστικοί νόμοι χαλάρωσαν σχεδόν αμέσως (όταν πήγα, διασκέδαζα σε μπαρ για καπνιστές, όπως και σε πάρα πολλά άλλα μπαρ και καφέ με χώρους καπνιστών). Επίσης, σε πολλά εστιατόρια, μετά τις 10 το βράδυ επιτρέπεται το κάπνισμα. Το ίδιο (για μπαρ και καφέ) ισχύει και στην Ισπανία - περιμένω update από Ολλανδία. Στην δε Γαλλία, τελευταία ενημέρωση που είχα ήταν για ...τεκέδες στο πίσω μέρος των παραδοσιακών καπνοπωλείων-καφενείων (δεν ξέρω τι έχει γίνει τελικά). Στο Λονδίνο, που μένουν αρκετοί στενοί μου φίλοι (καπνιστές και μη), μου λένε ότι είναι πολλοί οι καπνιστές που έχουν μειώσει στο μισό τις εξόδους και μαζεύονται σε σπίτια.
Αυτό θα κάνω εγώ τουλάχιστον. Απλώς δεν θα πηγαίνω σε μέρη που θα απαγορεύεται το κάπνισμα - αφήστε που, στα πλαίσια της ελληνικής νοοτροπίας, προβλέπω ότι τα ποτά θα πάνε απ'ευθείας από τα 7-8 ευρώ που είναι τώρα, στα 12 για να καλυφθεί η χασούρα, αφού είμεθα έθνος καπνιστών. Ε, όχι, και κερατάς και δαρμένος, δεν το δέχομαι!
Α και τώρα, αν κάποιος ανάβει τσιγάρο μετά το σεξ και αισθάνεται κάτι από αυτά που περιγράφει ο συντάκτης, ή είναι 16 ή έχει κολλήσει στα 16 και δεν του φταίει το τσιγάρο γι'αυτό ούτε η πλύση εγκεφάλου (η οποία φυσικά και υφίσταται, σε αμέτρητα πράγματα, μόνο να δει κανείς ποιος μας κυβερνάει, το καταλαβαίνει εύκολα). Τζίζας, σιγά μην φαντασιωνόμαστε και Χόλιγουντ επειδή ανάβουμε τσιγάρο - καπνιστές είμαστε, το ανάβουμε με ή χωρίς σεξ!!! (κυρίως με χωρίς... εκεί να δεις παφα-πουφα που πέφτει...)

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν είμαι κατά της απαγόρευσης. Είμαι υπέρ της δημιουργίας μπαρ και καφέ για μη καπνιστές (όπως το Petit Fleur στο Κολωνάκι, μια χαρά ωραίο μαγαζί με σούπερ μουσική και γλυκά, δυστυχώς δεν θα ξαναπάω, αλλά πάει μια φίλη μου που δεν αντέχει τον καπνό). Αλλά, δεν μου αρέσει να μου επιβάλλουν να πάρω το ένα νόμιμο ναρκωτικό χωρίς τη συνοδεία του άλλου σε ένα μέρος όπου, πέρα του ότι τα σκας χοντρά, άμα θέλεις πας κι άμα θέλεις δεν πας. Μπαρ είναι, όχι εκκλησία.
Τέλος, να πω ότι θεωρώ μέγιστη ξεφτίλα την τοποθέτηση της ΓΣΕΕ επί του θέματος. Εδώ ο κόσμος χάνεται κι η Χάιδω χτενίζεται... σούπερ ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα, μπράβο...
 
άμα θέλεις πας κι άμα θέλεις δεν πας έγραψε ο πιο πάνω λεξιλόγος, με του οποίου το κείμενο συμφωνώ σε γενικές γραμμές. Το ίδιο όμως έπρεπε να ισχύει και πριν απαγορευτεί το κάπνισμα (χίλιες και δέκα χιλιάδες φορές για μένα να γίνει και να εφαρμοστεί!) όταν εγώ που είμαι αντικαπνιστής και μη-καπνιστής ήθελα να πάω σε ένα μπαρ να ακούσω καλή μουσική και να διασκεδάσω και ήμουν υποχρεωμένος να ανέχομαι τον κάθε αναίσθητο που μου φυσούσε τον καπνό στη μούρη. Εμένα η επιλογή μου ποια ήταν; Να κάτσω σπίτι και να μην πάω σε μπαρ; Ή να πηγαίνω στα Starbuck's μήπως; Ή στα τρία τραπέζια που έδιναν στις καφετέριες για τους μη-καπνιστές και ακριβώς δίπλα ο τάδε ή ο δείνα θεριακλής κάπνιζε και φυσούσε τον καπνό πάνω μου;
Εμένα ποιος μου τα έπλενε τα ρούχα που σκυλοβρομούσαν όταν γυρνούσα σπίτι; Ο καπνιστής μήπως; Εμένα ποιος αποφάσιζε για τον αέρα που ανέπνεα και για την τύχη των πνευμόνων μου;
Σε τι διαφέρει δηλαδή ο αναίσθητος καπνιστής (υπάρχουν και κάποιοι ευαίσθητοι) από αυτόν που τρέχει στην εθνική και παρασέρνει και σκοτώνει μια οικογένεια από το αντίθετο ρεύμα; Για εκείνον δεν λέμε πολλές φορές, εντάξει, κάνε ό,τι θέλεις εσύ, αλλά μην πάρεις άλλους στο λαιμό σου; Εδώ ποια η διαφορά; Κάπνιζε όσο θέλεις σπίτι σου, λοιπόν, αλλά έξω που κυκλοφορώ κι εγώ, σεβάσου με και μη μου καθορίζεις το πού θα πάω και τι θα επιλέξω για τη ζωή μου.
Και επειδή εδώ που ζούμε όλα έχουν παράθυρο, ήδη στις δημόσιες υπηρεσίες αποφασίζει ο διευθυντής για το αν θα καπνίζουν ή όχι στη μονάδα ή στην υπηρεσία που διευθύνει, κάτι που σημαίνει ότι άνθρωποι σαν κι εμένα, αντί να πανηγυρίζουν για το νόμο, θα αναγκάζονται πλέον και με εντολή διευθυντή να ανέχονται την αρρώστια του άλλου!
Και ποια μπαρ από το φόβο του κέρδους θα γίνουν μη-καπνιστών νομίζετε; Πολύ φοβάμαι πως όλα τα ωραία μέρη θα είναι καπνιζόντων και εμείς θα στριμωχνόμαστε σε όλα τα ξενέρωτα ή θα κάνουμε πάλι την καρδιά μας πέτρα και τα πνευμόνια μας λάστιχο για να βρούμε μια σπιθαμή αέρα πάνω από τον καπνό να αναπνεύσουμε στα μέρη που θα αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε.
Αν εγώ, δηλαδή, είχα εθιστεί στο φτύσιμο και πήγαινα και έφτυνα όλους τους θαμώνες στη μούρη και στα ρούχα θα ήταν ωραίο; Θα έλεγαν στους υπόλοιπους θαμώνες... τι να κάνουμε, εθισμένος είναι, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, φύγετε εσείς... Δεν νομίζω!

Λοιπόν, εγώ προσωπικά δηλώνω αγανακτισμένος με το όλο θέμα και πολύ θα ήθελα να απαγορευτεί από παντού και δια παντός. Αυτά και πάω να συνεχίσω τον Βίτγκενσταϊν χωρίς τσιγάρο...
 

nickel

Administrator
Staff member
Επειδή το θέμα μπορεί να οδηγήσει σε οξύτατες αντιπαραθέσεις και σας βλέπω με το ζωνάρι ήδη στο χαλαρό, θα ήθελα να πάμε ένα βήμα πιο πέρα από τη συνήθη επιχειρηματολογία και (α) η κάθε πλευρά να προσπαθήσει να δώσει στην άλλη να καταλάβει το πρόβλημά της, δηλαδή να φέρει την άλλη πλευρά πιο κοντά, όχι να την απομακρύνει με την όποια πολεμική· και (β) για αυτό το θέμα που είναι πρόβλημα για την υγεία και για την παρέα, να αναρωτηθούμε ποιες θα ήταν οι λύσεις — όχι για εμάς (αλλά γιατί όχι και για εμάς) αλλά κυρίως για τα παιδιά.
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Φοβάμαι ότι είναι πολύ δύσκολο η μία πλευρά να καταλάβει την άλλη επειδή υπάρχουν διαφορές στο σύστημα θεμελιωδών αξιών τους. Ακόμη και αν θέλω να «δείξω κατανόηση» για το πάθος του συνανθρώπου καπνιστή, με δυσκολεύει απίστευτα όταν δεν καταλαβαίνει πως πρέπει να πλένω τα ρούχα μου μόλις γυρίζω σπίτι μου από χώρους άμεσης επικοινωνίας, επαγγελματικής ή κοινωνικής, με καπνιστές.

Στο σπίτι μου οι καπνιστές έχουν μάθει σιγά-σιγά ότι το «χόμπι» τους δεν είναι ευπρόσδεκτο. Έρχονται και μένουν άκαπνοι, κάποιοι βγαίνουν στο μπαλκόνι ή όλοι μαζί βγαίνουμε παρέα κάπου έξω (αν γίνεται, υπαίθρια). Έζησα το κάπνισμα στο σπίτι μου από μικρός. Ο πατέρας μου (σκοτούρες κλπ) έφτανε τα τέσσερα και πέντε πακέτα την ημέρα (έφυγε ξαφνικά 58 χρονών από καρδιά). Η μητέρα μου απλώς έκανε το καθημερινό πακετάκι της. Ο αδελφός μου καπνιστής. Τους ξέρω τους καπνιστές —μεγάλωσα μέσα στο τσιγάρο. Ακόμη και στο «λουξ» (3θέσιο ιδιωτικό δημοτικό) που πήγα, οι δάσκαλοι κάπνιζαν και μέσα στην τάξη. (Αδιανόητο, σωστά; )

Εμένα ποτέ δεν μου άρεσε. Δεν κάπνισα στις κοπάνες, δεν το χρειάστηκα στη σχολή. δεν μου χρειάστηκε στο στρατό, ούτε στα «ζόρια της ζωής». Μπορει απλώς να είμαι ξενέρωτος.

Πριν από μερικά χρόνια, η Παγκόσμια Σκακιστική Ομοσπονδία πέρασε στους «Κανονισμούς Αγώνων» άρθρο με το οποίο απαγορεύεται το κάπνισμα στις αίθουσες των αγώνων. Τελεία. Καμία εξαίρεση. Και πολύ λογικά αφού τις πέντε και έξι ώρες που κρατούσε ένας αγώνας μπορούσε ένας (ή περισσότεροι) ενήλικοι καπνιστές (γνωστά φουγάρα οι περισσότεροι, δείτε και τις διαφημίσεις τσιγάρων με σκακιστικά κομμάτια) να εξοντώνουν μέχρι ασφυξίας ακόμη και τα δεκάχρονα ταλέντα που αντιμετώπιζαν (και κάποιοι το έκαναν, σκοπίμως και με ευχαρίστηση).

Για να αντιμετωπίσω αυτό το πρόβλημα όταν (προ Χριστού) έπαιξα για λίγο αγωνιστικό σκάκι αναγκάστηκα να καπνίζω ένα τσιγάρο πριν από τον αγώνα. Τελικά έκοψα και το σκάκι, και το εξαναγκαστικό τσιγάρο. Ευτυχώς σήμερα αυτό δεν είναι πρόβλημα για νέους (και ηλικιωμένους) μη καπνιστές. Οι λουξ αγωνιστικοί χώροι προβλέπουν καπνιστήριο, οι φτωχοί σε στέλνουν στον κήπο, στο μπαλκόνι ή στην έξοδο. Αν χάνεις χρόνο δικό σου πρόβλημα, όχι των άλλων.

Ανάλογα ακούστηκαν όταν απαγορεύτηκε το κάπνισμα στα νοσοκομεία. Αρχικά ήταν αδιανόητο. «Έχουμε τη σκοτούρα μας, θα μας ζαλίζεις κι εσύ με τα αντικαπνιστικά σου;» Σιγά-σιγά έγινε όμως αποδεκτό.

Θα ήθελα να ελπίζω ότι αυτό θα γινόταν σιγά-σιγά αποδεκτό και στους κλειστούς χώρους διασκέδασης. Πραγματικά πιστεύω ότι δεν πρέπει να επιβάλλεται κάτι σε ενήλικες και έμφρονες ανθρώπους «για το καλό τους». Αλλά δεν γίνεται γι' αυτούς. Γίνεται για εμάς, τους υπόλοιπους. Όπως έδειξαν και τα δύο παραπάνω παραδείγματα, ακόμη και σε περιπτώσεις κοινής λογικής (νοσοκομεία, μικρά παιδιά) οι καπνιστές δεν είναι διατεθειμένοι να συνεργαστούν με αυτοσυγκράτηση σε αυτή τη σχέση όπου είναι οι «επιτιθέμενοι» (αφού αυτοί προκαλούν ενεργητική βλάβη στον εαυτό τους και παθητική στους υπόλοιπους).

Επομένως, το επόμενο βήμα είναι η προσπάθεια εξαναγκασμού τους. Με τι αποτέλεσμα; Ποιος ξέρει; Και στα νοσκομεία, πέρασαν δεκαετίες μέχρι πραγματικά να κοπεί αρκετά αποτελεσματικά το κάπνισμα (και ακόμη και τώρα υπάρχουν γιατροί που δείχνουν τις ακτινογραφίες των καρβουνιασμένων πνευμόνων με το τσιγάρο στο χέρι...) Άβυσσος κλπ. Προσδεθείτε... και μην καπνίζετε. (Α, και εκεί ήταν παλιότερα αδιανόητη η απαγόρευση του καπνίσματος).
 
Last edited:

curry

New member
Αγαπητέ Αζιμούθιε, είμαι βέβαιη ότι υπάρχουν μη καπνιστές και αντικαπνιστές επιχειρηματίες, όπως συμβαίνει με το μαγαζί που ανέφερα. Είμαι βέβαιη ότι θα δημιουργηθούν και άλλα τέτοια μαγαζιά αν υπάρχει κοινό να τα υποστηρίξει. Δεν φταίνε οι καπνιστές που δεν υπάρχουν μαγαζιά μη καπνιστών, ούτε φταίνε αν τα μαγαζιά των μη καπνιστών είναι ξενέρωτα όπως λες, οπότε μην μας το φορτώνεις και αυτό :)
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ντε και σώνει πρέπει να βγω να πιω το ποτό μου και να γίνομαι κασάτη από το κρύο για να κάνω ένα ρημαδο-τσιγάρο. Κακό-ξεκακό για την υγεία, το κράτος μια χαρά καρπώνεται τη φορολογία. Αν νοιάζεται το κράτος, η ΕΕ, ο ξέρω-γω-ποιος τόσο πολύ για την υγεία όλων μας, θα απαγόρευαν το κάπνισμα μια και καλή εδώ και κάτι αιώνες που έχουν γίνει γνωστές οι βλαβερές του επιπτώσεις και θα τέλειωνε το παραμύθι. Στην τελική, αν τυχόν εθιζόμουν (πράγμα απίθανο, αφού δεν έχω εθιστεί σε κάτι άλλο στη ζωή μου), θα είχα τον dealer μου, θα τον χρυσοπλήρωνα, θα κάπνιζα στα μουλωχτά και θα ήταν όλοι ευχαριστημένοι. Γιατί επιτρέπεται να πωλείται κάτι όταν δεν με αφήνουν να το καταναλώσω όπως θέλω; Με ποιο άλλο προϊόν συμβαίνει αυτό;
Το αλκοόλ είναι πολύ πιο επικίνδυνο αλλά δεν απαγορεύεται. Και συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να εξομοιώσω τον καπνιστή με τον μεθυσμένο που θα πάρει το τιμόνι κι όποιον πάρει ο Χάρος - και μπορεί μια χαρά να είναι αντικαπνιστής φανατικός, ξέρω και από τέτοιους. Κι άμα πεις κάτι, σου λένε, άντε πάενε ρε. Τα καλά και συμφέροντα, δηλαδή.
Από όσο ξέρω, δεν θα υπάρχει τέτοιο παραθυράκι σαν αυτό που αναφέρεις - αυτός είναι ο σκοπός του μέτρου εξάλλου. Αλλά, αν ξέρεις ντε φάκτο κάτι τέτοιο, σε παρακαλώ πόσταρε λινκ για να αρχίσουμε να κράζουμε πραγματικά!

Νίκελ, το κείμενο που έβαλες από μόνο του είναι πολωτικό, όπως πολύ σωστά το χαρακτήρισε κάποιος στον σχολιασμό του σχετικού μπλογκ. Δεν κριτικάρω την απαγόρευση - είπα ότι είμαι υπέρ με προϋποθέσεις - απλώς θεωρώ ότι το συγκεκριμένο κείμενο πουλά εύκολο εντυπωσιασμό κι αυτό μου την σπάει, σε κάθε κείμενο, όπου κι αν αναφέρεται. Και λέει και βλακείες του στυλ δεν τρέχεις στα μανάβικα μέσα στη νύχτα για φαγητό... καλά, για εθισμό στο φαγητό και διατροφικές διαταραχές δεν άκουσε ποτέ; Συν το μισογύνικο σχόλιο για το PMS - αλλά αυτός είναι ΟΚ, δεν θα νιώσει ποτέ του τι πάει να πει PMS και ότι γενικώς, δεν εξετάζει κοινωνική τάξη, οικονομική κατάσταση και καλούς τρόπους για σε κάνει ένα κουρέλι!!!!!
Σας φιλώ και πάω να τα πιω στα αθηναϊκά μπαρ όσο προλαβαίνω!
 
Είμαι καπνιστής, μα (θέλω να πιστεύω ότι) είμαι από τους ευαίσθητους. Επίσης, δηλώνω υπέρμαχος της απαγόρευσης. Τούτου λεχθέντος, να σημειώσω ότι στην περίπτωση που κάποιος ενοχλεί τους άλλους, με οποιονδήποτε τρόπο, το καλύτερο είναι να του ζητηθεί ευθέως και κόσμια να μην το κάνει. Ακόμα κι αν ο παραπονούμενος έχει υποστεί την ίδια αυτή συμπεριφορά εκατοντάδες φορές από άλλους, αν έχει πλύνει εκατοντάδες αλλαξιές ρούχα που βρωμοκοπάγανε. Δεν σου φταίει ο συγκεκριμένος άνθρωπος για όσα έχεις υποστεί στο παρελθόν. Μην ξεσπάς πάνω του. Αν καταφύγουμε σε ευέξαπτα ευφυολογήματα, ο άλλος έρχεται να αμυνθεί και μουλαρώνει από αντίδραση. Είναι γνωστό ότι ο Έλληνας θέλει απλώς να τον φέρεις στο φιλότιμο... Στο κάτω-κάτω, προσωπικά με ενοχλεί (π.χ.) ιδιαίτερα η έντονη μυρωδιά αρωμάτων, όσο όμορφα κι αν μυρίζουν. Γιατί πρέπει να μυρίζω το όποιο Πατσουλί Νο5 από το διπλανό τραπέζι ή μέσα στο ασανσέρ;

Όσο για τα περί παιδιών που ανέφερε ο Νίκος, συμφωνώ. Εμείς είμαστε (ή δεν είμαστε) εθισμένοι πια. Ένα τέτοιο μέτρο θεωρώ ότι αποσκοπεί (ή θα έπρεπε να αποσκοπεί) περισσότερο στις μικρές ηλικίες: όταν ξεκίναγα να καπνίζω, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα αν δεν μπορούσα να καπνίσω όπου ήθελα ή αν ήμουν αναγκασμένος να πηγαίνω χωριστά από την υπόλοιπη παρέα. Από εκεί και πέρα, δυστυχώς βλέπεις ακόμα και συγγενείς να καπνίζουν μπροστά στο πιτσιρίκι μέσα σε κλειστό σπίτι. Εκεί δεν υπάρχει σωτηρία, φαντάσου πώς θα φερθούν σε κάποιο μπαρ αν ζητήσεις να μην σου φυσάνε τον καπνό στη μούρη.

Με την ευκαιρία, το σχόλιο του Αζιμούθιου περί φτυσίματος είναι από τα καλύτερα επιχειρήματα που έχω συναντήσει :-)
 
Καταρχάς να συμφωνήσω ότι είναι μικροφασισμός το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους με μη καπνιστές, αλλά επειδή δηλώνω φανατικός καπνιστής και όχι ψεύτης, θα μιλήσω για το κάπνισμα. Κάνω και 72 ώρες χωρίς τσιγάρο, χωρίς να δαγκώσω παρανυχίδα. Ακόμα με πιάνει πονοκέφαλος όταν καπνίζω ένα τσιγάρο έπειτα από αποχή 20 ωρών και ποτέ δεν με πιάνει όταν δεν καπνίζω και δεν είμαι ο μόνος. Αυτό συμβαίνει επειδή συνδέω το κάπνισμα με συγκεκριμένα πράγματα.

Τι θέλω να πω μ' αυτό; Ότι ο βιολογικός εθισμός ελάχιστη σημασία έχει στο κάπνισμα. Το κάπνισμα είναι θεμέλιο, είναι η βάση πάνω στην οποία οργανώνει ο καπνιστής τη ζωή του, γι' αυτό θεωρώ την παράγραφο 4 κατάπτυστη. Το υποκείμενο δημιουργείται με βάση τις συνήθειες που αναπτύσσει, χωρίς συνήθεια δεν υπάρχει υποκείμενο, μόνο χάος και το κάπνισμα είναι μια καθοριστική, μια υπερώνυμη συνήθεια πάνω στην οποία οικοδομούνται πολλές άλλες. Γι' αυτό λοιπόν, κυριούλη μου, δεν είναι θέμα μάρκετινγκ ή υποκουλτούρας, μιμητισμού προτύπων ή κοντίσιονινγκ (ευχαριστώ που μας αποκαλείς και σκυλάκια). Το κάπνισμα είναι η δυνητική ύπαρξη του καπνιστή. Είναι ίσως μια ιδεατή μορφή που πραγματώνεται και εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως και μπορεί να επηρεάζει τον καπνιστή στο πώς τρώει, πώς κοιμάται, πώς δουλεύει, πώς διασκεδάζει, πώς γ...ει, πώς ζει και πώς πεθαίνει. Είναι θέμα ταυτότητας. Γι' αυτό για να το κόψει κάποιος χρειάζεται να ξηλώσει κλωστή-κλωστή όλες τις πτυχές του εαυτού που είναι συνδεδεμένες με το κάπνισμα. Να βρει νέες αξίες και τρόπους παραγωγής της καθημερινότητας.
Α, και να σου πω, το κάπνισμα παρόλη την άθλια καπιταλιστική εκμετάλλευση από τις καπνοβιομηχανίες, διατηρεί τη σχέση του με το ιερό. Δες απλώς μερικούς παλιούς καπνιστές και θα καταλάβεις.

ΥΓ. Αυτό δεν ήταν προαγωγή του καπνίσματος ήταν περιγραφή του καπνίσματος. Εξάλλου, ποιος θα ήθελε να αρχίσει μια τέτοια συνήθεια που τον καθορίζει σε τέτοιο βαθμό; :)
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Είναι θέμα ταυτότητας. Γι' αυτό για να το κόψει κάποιος χρειάζεται να ξηλώσει κλωστή-κλωστή όλες τις πτυχές του εαυτού που είναι συνδεδεμένες με το κάπνισμα. Να βρει νέες αξίες και τρόπους παραγωγής της καθημερινότητας.
Δεν ξέρω αν είχες ποτέ γνωστούς εθισμένους στην ηρωίνη, αλλά αυτό ακριβώς ισχύει και γι' αυτούς. Έχω μιλήσει και με ψυχοθεραπεύτρια ειδική στην ψυχολογική στήριξη στη φάση της απεξάρτησης. Μιλούσε με τα λόγια σου, αυτολεξεί.
 
Ναι τους είχα στο μυαλό μου, αλλά είπα να μην κάνω τον παραλληλισμό. Μου αρκεί το once a junky always a junky, once a smoker always a smoker.
 

Elsa

¥
Επειδή ξεπέρασα πρόσφατα (εδώ και τέσσερα χρόνια) το λούκι της νικοτίνης, δεν μπορώ να μιλήσω για αυτό χωρίς να παθιάζομαι.
Δεν θέλω λοιπόν να αρχίσω, γιατί φοβάμαι οτι θα μιλάω σαν μετανοημένη αμαρτωλή και το σιχαίνομαι.
Καταλαβαίνω την αμυντική αντίδραση των καπνιστών γιατί κι εγώ έχω μιλήσει και σκεφτεί με αυτό τον τρόπο πολλές φορές στο παρελθόν. Αυτό που κατάλαβα όμως τώρα που είμαι απ' έξω, είναι πόσο ύπουλη επίδραση είχε ο εθισμός στον τρόπο που σκεφτόμουν, κάτι που δεν θα πίστευα αν μου το έλεγαν πριν!
Επίσης, δεν φανταζόμουν ποτέ πόσο πιο πολύ θα με ενοχλούσε ο καπνός (το ντουμάνι με ενοχλούσε και όταν κάπνιζα). Έτσι, αποφεύγω να μιλάω για το θέμα με τους καπνιστές φίλους μου από φόβο μην τους χάσω, αλλά αποφεύγω και να πηγαίνω πια σε κλειστούς χώρους, καφετέριες, μπαράκια, συναυλίες κλπ. και μου στοιχίζει πολύ.
Όταν πηγαίνω εκδρομές με τα παιδιά τον χειμώνα, δυσκολευόμαστε να βρούμε σχετικά άκαπνο μέρος να φάμε ή να πιούμε έναν καφέ και τριγυρνάμε στους δρόμους...Πόσο cool είναι αυτό;
Όταν γύριζα από τη δουλειά, έβγαζα έξω στο μπαλκόνι τα ρούχα μου, τώρα αφήνω χειμώνα-καλοκαίρι ανοιχτό παράθυρο και παγώνω το χειμώνα- ιδρώνω το καλοκαίρι, ακούω και τον εξάψαλμο...
Όλα αυτά, δεν πολυσκεφτόμουν πόσο ενοχλητικά και άδικα είναι όταν κάπνιζα.

Όσοι θεωρούν οτι ο βιολογικός εθισμός είναι αμελητέος, πραγματικά έχω πειστεί από την δική μου περίπτωση οτι κάνουν μεγάλο λάθος... Είναι το junkie μέσα μας που μιλάει όταν το λέμε αυτό.
Αν θέλετε εποικοδομητικό κήρυγμα με σίγουρο αποτέλεσμα, μπείτε στο www.whyquit.com , εμένα με βοήθησε απίστευτα, όσο "ιεραποστολικό" κι αν σας φανεί με πρώτη επαφή. :)
 

nickel

Administrator
Staff member
Από την παραπάνω διεύθυνση:

Quit Smoking Tip Sheet

  1. Quit cold turkey. In the long run it’s the easiest and most effective technique of smoking cessation.
  2. Do not carry cigarettes.
  3. Quit smoking one day at a time. Do not concern yourself with next year, next month, next week or even tomorrow. Concentrate on not smoking from the time you wake up until you go to sleep.
  4. Work on developing the attitude that you are doing yourself a favor by not smoking. Do not dwell on the idea that you are depriving yourself of a cigarette. You are ridding yourself of full-fledged smoking because you care enough about yourself to want to.
  5. Be proud that you are not smoking.
  6. Be aware that many routine situations will trigger the urge for a cigarette. Situations which will trigger a response include: drinking coffee, alcohol, sitting in a bar, social events with smoking friends, card games, the end of meals. Try to maintain your normal routine while quitting. If any event seems too tough, leave it and go back to it later. Do not feel you must give up any activity forever. Everything you did as a smoker, you will learn to do at least as well, and maybe better, as an ex-smoker.
  7. Make a list of all the reasons you want to quit smoking. Keep this list with you, preferably where you used to carry your cigarettes. When you find yourself reaching for a cigarette, take out your list and read it.
  8. Drink plenty of fruit juice the first three days. It will help flush nicotine out of your system.
  9. To help avoid weight gain, eat vegetables and fruit instead of candies and pastries. Celery and carrots can be used safely as short-term substitutes for cigarettes.
  10. If you are concerned about weight gain, do some moderate form of regular exercise. If you have not been exercising regularly, consult your physician for a practical exercise program which is safe for you.
  11. If you encounter a crisis (e.g. a flat tire, flood, blizzard, family illness) while quitting, remember: smoking is no solution. Smoking will just complicate the original situation while creating another crisis, a relapse into the nicotine addiction.
  12. Consider yourself a “smoke-a-holic.” One puff and you can become hooked again. No matter how long you have been off, don't think you can safely take a puff!
  13. Don't debate with yourself how much you want a cigarette. Ask yourself how you feel about going back to your old level of consumption. Smoking is an all-or-nothing proposition.
  14. Save the money you usually spend on cigarettes and buy yourself something you really want after a week or a month. Save for a year and you can treat yourself to a vacation.
  15. Practice deep breathing exercises when you have a craving.
  16. Go places where you normally can't smoke, such as movies, libraries and no-smoking sections of restaurants.
  17. Tell people around you that you have quit smoking.
  18. Remember that there are only two good reasons to take a puff once you quit. You decide you want to go back to your old level of consumption until smoking cripples and then kills you, or, you decide you really enjoy withdrawal and you want to make it last forever. As long as neither of these options appeal to you - NEVER TAKE ANOTHER PUFF

Το τελευταίο με μπέρδεψε λίγο, αλλά I get the drift of it.
 
Εγώ το έκοψα πριν από έναν χρόνο, αλλά μέχρι τότε είχα περάσει πολλούς χειμώνες έξω στα χιόνια, εδώ στο Αμέρικα, καπνίζοντας...

Θέλω να πω, πάντως, ότι τα σημεία 3 και 4 του αρχικού κειμένου είναι το λιγότερο γελοία. Πάρα πολλοί καπνιστές (τουλάχιστον εδώ) σέβονται τον πλησίον τους και το πραγματικό μάρκετιγκ που είναι πανταχού παρόν είναι των αντικαπνιστικών οργανώσεων σαν την Truth.

Για όσους ενδιαφέρονται για το κάπνισμα από πολιτιστική σκοπιά προτείνω το βιβλίο του Ρ. Κλάιν Cigarettes are sublime (στα ελληνικά έχει βγει σε μετάφραση του Μπαμπασάκη).
 
Πάρα πολλοί καπνιστές (τουλάχιστον εδώ) σέβονται τον πλησίον τους )
Εδώ είναι Βαλκά(π)νια.
Το πρόβλημα δεν είναι πάντως η παράκληση που θα γίνει στον ατομικό καπνιστή, αλλά οι κοινόχρηστοι χώροι, όπου ο μη καπνιστής επιλέγει μέχρι σήμερα ή να υποφέρει ή να αυτεξορισθεί. Ούτε τα λίγα τραπέζια των μη καπνιστών δεν τηρούν για τα προσχήματα, κάπως να αραιώνει το ντουμάνι. Άφαντες και οι υπηρεσίες υγιεινής των νομαρχιών στην εφαρμογή του νόμου. Να δούμε και τώρα τι θα εφαρμοσθεί.
Τα δε ρούχα είναι κάτι τρομερό.... δεν είναι τυχαίο ότι καίει όλους τους "άκαπνους" :)

Παρεμπ., που λέμε για κόψιμο τσιγάρου και υγεία, πώς λέμε στα αγγλικά "κόβω το βήχα" κάποιου;
 

crystal

Moderator
Κι εγώ συμφωνώ με το μέτρο κι εύχομαι να τηρηθεί ο νόμος, γιατί, πέρα από το δικό μου ξεβόλεμα, αυτό είναι το σωστό. Επίσης δηλώνω με περηφάνια πως, αν και εθισμένη, από τότε που απαγορεύτηκε στα τρένα δεν έχω σμίξει με το μπουλούκι των παρανόμων στις τουαλέτες ούτε μια φορά - και κάνω τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη δυο φορές τον μήνα. Επομένως, έχω ελπίδες.
Αυτό που με ενοχλεί πραγματικά, πάντως, είναι η στάση πολλών μη καπνιστών. Που μπορεί να μένουν στην Κυψέλη, να έχουν δυο κινητά, ασύρματο μόντεμ κι ασύρματο τηλέφωνο, να κατεβαίνουν καθημερινά στο κέντρο με τ' αμάξι τρώγοντας και σκορπίζοντας καυσαέρια, να ψήνονται στον ήλιο χωρίς αντηλιακό για να μαυρίσουν γρήγορα, αλλά θεωρούν αποκλειστικά υπεύθυνο για τον καρκίνο που μπορεί να βγάλουν σε δέκα χρόνια τον καπνό απ' το τσιγάρο που τους φύσηξα μια βραδιά στο Λεβερκούζεν.
Εννοείται πως είναι κακό. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι το μόνο κακό. Και για να το αποσαφηνίσω όσο πιο πολύ μπορώ, προς αποφυγή παρεξηγήσεων: δεν με πειράζει το μέτρο. Ο φανατισμός με πειράζει.
 
Πριν από μερικά χρόνια, η Παγκόσμια Σκακιστική Ομοσπονδία πέρασε στους «Κανονισμούς Αγώνων» άρθρο με το οποίο απαγορεύεται το κάπνισμα στις αίθουσες των αγώνων.
Εννοείς, το αργότερο τη δεκαετία του '80.
Και πολύ λογικά αφού τις πέντε και έξι ώρες που κρατούσε ένας αγώνας μπορούσε ένας (ή περισσότεροι) ενήλικοι καπνιστές (γνωστά φουγάρα οι περισσότεροι, δείτε και τις διαφημίσεις τσιγάρων με σκακιστικά κομμάτια) να εξοντώνουν μέχρι ασφυξίας ακόμη και τα δεκάχρονα ταλέντα που αντιμετώπιζαν (και κάποιοι το έκαναν, σκοπίμως και με ευχαρίστηση).
Τι μου θύμισες! Είμαι 15 χρονώ, καπνίζω, και παίζω ματς για τον τίτλο του μετρ μ' έναν μανιώδη καπνιστή, τον Τάκη Κουμανταράκη (Θεός σχωρέσ'τον, καλή ψυχή). Αυτός κάπνιζε τσιγάρο με πίπα, αλλά μιλάμε ότι έσβηνε το ένα και προσάρμοζε αμέσως το άλλο στην πίπα. Σκεφτότανε λοιπόν, και καθώς σκεφτότανε καθισμένος στην καρέκλα, έγερνε προς τα μπρος, με αποτέλεσμα η καρέκλα να στέκει στα δύο μπροστινά της πόδια μόνο, και ο ίδιος, με τους αγκώνες ακουμπισμένους στο τραπέζι, έκανε νεύματα με τα δυο του χέρια πάνω από τη σκακιέρα, που συμβόλιζαν τις κινήσεις που σκεφτόταν. Κάθε τόσο, τράβαγε μια ρουφηξιά, και την έστελνε μετά πάνω στη σκακιέρα, συνεχίζοντας να κουνά τα χέρια από τον καρπό. Ο καπνός προσγειωνόταν πάνω στη σκακιέρα, μπιστάριζε πάνω της και ερχόταν κατευθείαν στα μούτρα μου. Αυτό, επί όσο κρατούσε η παρτίδα: 3, 4, 5 ώρες... Έτος, 1973. O tempora, o mores! Τελικά, τον νίκησα. :p

Τελικά έκοψα και το σκάκι (...)
1. δ4 ;; (εκτός αν προτιμάς τα λευκά)

@crystal: Που μπορεί να μένουν στην Κυψέλη... Δεν κατάλαβα· έχεις πρόβλημα με όσους μένουν στην Κυψέλη;

@15. Practice deep breathing exercises when you have a craving. Χωρίς να ξέρω αν έχει αποτέλεσμα, αλλά όντας μέγας οπαδός της βαθιάς αναπνοής, θέλησα να αναδείξω αυτό το σημείο.
 

SBE

¥
Το πρόβλημα είναι ότι πρώτα πρώτα έχουμε ξεχάσει το σαβουάρ βιβρ το οποίο επιβάλλει να ρωτήσεις πριν ανάψεις τσιγάρο. Ακόμα κι αν βρίσκεσαι σε κοινόχρηστο χώρο.
Έπειτα, προχτές μίλαγα με μια κοπέλα που η μητέρα της πέθανε πρόσφατα από καρκίνο του πνεύμονα. Δεν είχε καπνίσει ποτέ στη ζωή της, είχε όμως καφενείο 25 χρόνια. Δεν είναι ο καπνός της μιας φοράς είναι ο καπνός της μιας φοράς από τον έναν συν της άλλης μίας από τον άλλον , κι από τον τρίτο κλπ.
Στην Ελλάδα δεν έχουμε πρόβλημα καιρικών συνθηκών- όλες οι καφετέριες έχουν τραπέζια έξω κάθεσαι και το Δεκέμβριο έξω. Σιγά τα ωά.

Αυτό με τα νοσοκομεία μου θύμισε ότι εν έτει 1981 ταξίδευα από Πάτρα με το ΚΤΕΛ και κάποιος άναψε τσιγάρο. Όταν του ζήτησαν να το σβήσει επικαλούμενοι την ταμπέλα που έλεγε νόμος τάδε- δείνα κλπ. η απάντησή του ήταν: αυτός είναι νόμος της δεξιάς, δεν ισχύει. Και η ζωοκτονία με νόμο της δεξιάς απαγορεύεται, άρα δεν θα πάω φυλακή, είχε σχολιάσει κάποιος άλλος. Έγινε χαμός.
Επειδή κάποτε ταξίδευα με το ΚΤΕΛ σε όλη την Ελλάδα έχω δει πολλά τέτοια και η εντύπωσή μου ήταν ότι οι καπνιστές-παραβάτες ήταν αγενέστατοι.

Αυτό που βλέπω όμως είναι ότι κανένας δεν πιστεύει ότι θα εφαρμοστεί ο νόμος. Γιατί ρε παιδιά; Γιατί το σαμποτάρετε πριν εφαρμοστεί ακόμα; Αφήστε να ξεκινήσει και θα δείτε.

Πάντως στο ΗΒ είχε ένα θετικό η απαγόρευση: αναγκάστηκαν να καθαρίσουν λίγο τα μαγαζιά που βρωμάγανε αλλά η μυρωδιά σκεπαζόταν από την τσιγαρίλα.
 
Ο καπνός προσγειωνόταν πάνω στη σκακιέρα, μπιστάριζε πάνω της και ερχόταν κατευθείαν στα μούτρα μου. Αυτό, επί όσο κρατούσε η παρτίδα: 3, 4, 5 ώρες... Έτος, 1973. O tempora, o mores! Τελικά, τον νίκησα. :p
Ουαί τοις καπνίζουσι! :)
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Πριν από μερικά χρόνια, η Παγκόσμια Σκακιστική Ομοσπονδία πέρασε στους «Κανονισμούς Αγώνων» άρθρο με το οποίο απαγορεύεται το κάπνισμα στις αίθουσες των αγώνων. Τελεία. Καμία εξαίρεση.

Εννοείς, το αργότερο τη δεκαετία του '80.

Έχεις δίκιο ότι από τη δεκαετία του 80 απαγορεύτηκε το κάπνισμα γενικά. Όμως το αποτέλεσμα ήταν «τύπου 1»: «Κόπηκε» μεν σε επίσημους και σοβαρούς αγώνες, αλλά συνεχίστηκε εκεί όπου τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά (χαμηλές κατηγορίες, σύλλογοι, φιλική ατμόσφαιρα κ.ο.κ.). Οπότε είδαν και απόειδαν και το πέρασαν στους βασικούς Κανόνες (εκεί που λέει πώς κινούνται τα κομμάτια και τι είναι ματ και πατ) και μπορεί πια ο μη καπνιστής να ζητήσει πχ το μηδενισμό του αντίπαλου καπνιστή. Από τότε κόπηκε παντού με το μαχαίρι.


Ακολουθεί μη καπνιστική, σκακιστική παράκαμψη
Κουμανταράκης... Μετρ... Κώστας... 1973...

Τότε δεν μπορεί παρά να είσαι ο τύπος με τα μούσια που πήγε να σχολιάσει μια εκκεντρική κίνησή μου κατά τη νεκροψία μιας κερδισμένης παρτίδας μου, στο πρωτάθλημα Α' Κατηγορίας το 1975 στην Ακαδημίας κι εγώ, με την αφέλεια του ψάρακα στους πρώτους του πετυχημένους αγώνες (είχα ήδη 7 νικες σε 7 αγώνες ή κάτι τέτοιο), του είπα «Τι μιλάς ρε φίλε, κοίτα πρώτα σωστά στη σκακιέρα».

Ο τύπος με τα μούσια έφυγε χαμογελώντας και οι άλλοι μου εξήγησαν με δέος ότι ήταν ο μετρ Κώστας, ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα μας, που μας είχε εκπροσωπήσει πρόσφατα στο πανευρωπαϊκό καντέτ στη Γαλλία, και «πώς μιλάω έτσι» κλπ. Τότε δήλωσα βέβαια περήφανα «ε, να μη λέει μαζετιές» αλλά πάντα έψαχνα μια ευκαιρία να ζητήσω συγγνώμη για εκείνη τη σκακιστική μου προπέτεια. Δυστυχώς δεν διασταυρώθηκα ποτέ ξανά με εκείνον τον μετρ (που είμαι βέβαιος, θα είχε ξεχάσει επιτόπου εκείνο το ασήμαντο για εκείνον αλλά τελικά τόσο σημαντικό για εμένα περιστατικό μαζί με τη φάτσα μου και το όνομά μου). :)
 
Top