X, Y, (and) Z

[drsiebenmal]

Σκέφτομαι τώρα ότι ένα ψ γραμμένο σαν y σε πολλούς γραφικούς χαρακτήρες θα κατάγεται από τη σύγχυση αυτή.

Όχι. Ως νέο παιδί, προφανώς δεν πρόλαβες το τετράδιο καλλιγραφίας στις πρώτες τάξεις του δημοτικού όπου το πεζό ψ γράφεται πάντα χωρίς μεσαία γραμμή, σαν y.

 

[daeman]

Όχι. Ως νέο παιδί, προφανώς δεν πρόλαβες το τετράδιο καλλιγραφίας στις πρώτες τάξεις του δημοτικού όπου το πεζό ψ γράφεται πάντα χωρίς μεσαία γραμμή, σαν y.

, παναπεί λάικ, φατσομπουκιστί.

 

[Marinos]

Προφανώς για να βγει η μονοκοντυλιά ε;
Είμαι λοιπόν τόσο νέος! Και, ωστόσο, δεν είχα/έχω ιδέα για το αν ταυτίζεται και με το λάικ, φατσομπουκιστί.

 

[daeman]

Προφανώς για να βγει η μονοκοντυλιά ε;
... Και, ωστόσο, δεν είχα/έχω ιδέα για το αν ταυτίζεται και με το λάικ, φατσομπουκιστί.

Ε, ναι. Γράψ' το έτσι στο ΦΒ, μέσα σε παρενθέσεις, να δεις τι θα βγει.

 

[SBE]

Aυτό θα έλεγα κι εγώ, με την έξτρα παρατηρηση ότι δεν είμαι και τόσο μεγάλο παιδί όσο ο Δόχτορας, αλλά πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο και μαθαίναμε καλλιγραφία και αφού είχε καταργηθεί στα δημόσια.
Επιπλέον το μικρό κάπα ήταν ενίοτε u.

 

[drsiebenmal]

Ιδού!

Αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πώς ήταν το περιεχόμενο. Νομίζω ότι είχε μια σελίδα με υπόδειγμα και έπρεπε να σχεδιάσεις το καλλιγραφικό γράμμα πολλές φορές.

 

[AoratiMelani]

Ρε παιδιά τι μου θυμίσατε! Την καλλιγραφία στο δημοτικό, το ψι και το άλτερ έγκο του, και κυρίως το ζι! Διότι πράγματι λέγαμε το ζήτα ζι, τουλάχιστον εγώ κι οι συμμαθητές μου οι έστω κάποιοι εξ αυτών. Και λέγαμε και χι ψι ζεντ, αγγλοπρεπώς, όσο κι αν ξενίζει μερικούς αυτό. Θες παραξενιά, θες ότι ήμασταν ιδιωτικό κι όχι δημόσιο και το να αγγλίζεις ήταν προσόν κι όχι ελάττωμα, θες ένας φυσικός που είχαμε και το έλεγε έτσι, πάντως το λέγαμε. Την άλλη βδομάδα έχουμε ρηγιούνιον, θα τους ρωτήσω να δω τι θυμούνται εκείνοι.

 

[SBE]

Εγώ ξέρω ότι το τετράδιο καλλιγραφίας ήταν διπλοχάρακο. Και ήταν πλατύ και κοντό, δηλαδή σαν κανονικό τετράδιο γυρισμένο στο πλάι. Όπως και τα τετράδια μουσικής δηλαδή.

 

[SBE]

Μελάνη, μήπως δεν λέγατε ζι το ζήτα και το λέγατε ζου;
Ρωτάω γιατί εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να εμφανίζεται η τάση να μην διδάσκονται τα ονόματα των γραμμάτων αλλά ο ήχος στον οποίο αντιστοιχούσα, το α το βου, το γου κλπ

 

[AoratiMelani]

Όχι, δεν το λέγαμε ζου. Ζι το λέγαμε.

Ήμασταν γυμνάσιο όταν άρχισε αυτό, όχι δημοτικό. Αλλά και στο δημοτικό δεν θυμάμαι να λέγαμε βου-γου-δου (πήγα Α δημοτικού το 73, δεν ξέρω πότε άρχισε το βου-γου-δου). Νομίζω ότι μάλλον ήταν μια τάση σύντμησης και εξομοίωσης του ζή(τα) με το χι και το ψι (γιατί όχι και το μι, νι, ξι και γενικώς τα μονοσύλλαβα). Πιθανόν όμως αυτά να ήταν τελείως τοπικά, στο δικό μου σχολείο ή και στη δική μου τάξη μόνο.