to buy back (vb), buyback (n)

[Earion]

Ως άσχετος με τα χρηματοοικονομικά έχω μιαν απορία: γιατί το αγγλικό ρήμα to buy back (ενν. το δημόσιο χρέος της Ελλάδας), και το αντίστοιχο ουσιαστικό buyback (βλ. εδώ) μεταφράζονται στα ελληνικά επαναγορά του χρέους; Αυτό που εννοείται είναι ότι ο κάποτε πωλητής του χρέους γίνεται τώρα αγοραστής. Εκείνο το επαν- μου φέρνει στο νου την επανάληψη μιας πράξης. Αλλά δεν πρόκειται για επανάληψη, πρόκειται για αναστροφή της αγοράς. Με τα ισχνά νομικά που μπορώ να θυμηθώ, θα το έλεγα «αναστροφή της πωλήσεως». Είναι έτσι;

 

[drsiebenmal]

Ειδικά για το debt buyback, ο Χρυσ. δίνει εξαγορά χρεών, οφειλών. Στο λήμμα buy back, δίνει (1) αγορά χρεογράφων ή οψιόν για τακτοποίηση ακάλυπτης πώλησης (2) στον Καναδά: σύμβαση εξαγοράς ομολογιών (3) επαναγορά, εξαγορά και (4) μια συμφωνία μεταξύ δανειολήπτη και δανειστή, κατά την οποία ο πρώτος δανείζεται με βάση τις μετοχές του και την προϋπόθεση να τις εξαγοράσει όταν επιτευχθούν οι στόχοι του.
Τέλος, ο Χρυσ., δίνει και άλλες ερμηνείες σε διάφορους σύνθετους όρους με το buy back.

 

[nickel]

Η επαναγορά χρέους έχει και δεύτερο πρόβλημα. Θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς ότι το επαν- προέρχεται από το επάνω + αγορά, όπως στα επανωτόκια > πανωτόκια. Ωστόσο, αν κρίνουμε από τις ειδήσεις, μάλλον πρόκειται για καταγορά. :scared:

 

[Rogerios]

Είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις στις οποίες θα είμαι κατηγορηματικός. Όχι, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον όρο «αναστροφή πωλήσεως». Ο μηχανισμός αυτός (για τη φύση του οποίου - αξίωση; ενοχή; διαπλαστικό δικαίωμα; - έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες) αποτελούσε μετεξέλιξη της ρωμαϊκής actio redhibitoria. Συνεπαγόταν «ανατροπή των αποτελεσμάτων της πωλήσεως εξ υπαρχής" (βλ. Γεωργιάδη-Σταθόπουλο «Αστικός Κώδιξ - Κατ' άρθρον ερμηνεία»,τ. ΙΙΙ «Ειδικό Ενοχικό», άρθρο 540, αριθ. 22 επ.). Στην περίπτωσή μας, ακόμη κι αν δεχθούμε ότι πρόκειται για πωλήσεις, δεν νοείται αναστροφή όταν δεν επιστρέφεται το αρχικώς καταβληθέν τίμημα (αλλά κάτι διαφορετικό), όταν έχουν μεσολαβήσει άπειρες συναλλαγές και δεν πρόκειται για τους αρχικούς συμβαλλόμενους, όταν πολύ απλά δεν έχουμε επιστροφή στην προτέρα της πωλήσεως κατάσταση (σαν να μην υπήρξε σύμβαση ποτέ).

Για την ιστορία (και για να εξηγηθεί η χρήση παρελθόντος χρόνου), ο θεσμός δεν υφίσταται πλέον στο δίκαιό μας. Καταργήθηκε με τον νόμο 3043/2002 προκειμένου να μεταφερθεί στην έννομη τάξη μας η οδηγία 1999/44/ΕΚ, έτσι ώστε να εναρμονισθεί η νομοθεσία μας με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές. Βλ.: http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/7b24652e-78eb-4807-9d68-e9a5d4576eff/E-KOPODI-EPIS.pdf [«Σύμφωνα με ουσιώδη καινοτομία του προτεινόμενου νομοσχεδίου, σε περίπτωση ευθύνης του πωλητή για πραγματικά ελαττώματα ή έλλειψη συνομολογημένης ιδιότητας ο αγοραστής έχει δικαίωμα είτε να απαιτήσει διόρθωση ή αντικατάσταση του πράγματος, είτε να μειώσει το τίμημα, είτε να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση. Καταργείται έτσι η αναστροφή της πωλήσεως και στη θέση της εισάγεται το διαπλαστικό δικαίωμα υπαναχωρήσεως από τη σύμβαση ως συνέπεια της ευθύνης του πωλητή. Κατά την Αιτιολογική Έκθεση (αριθ. 10), με την προτεινόμενη ρύθμιση επέρχεται "ορολογική ενοποίηση υπαναχώρησης και αναστροφής υπό τον όρο υπαναχώρηση", με συνέπεια να αποφέυγεται πλέον η "περιττή ορολογική διάσπαση"».]

Το νέο άρθρο 540 ΑΚ έχει ως εξής: «Στις περιπτώσεις ευθύνης του πωλητή για πραγματικό ελάττωμα ή για έλλειψη συνομολογημένης ιδιότητας ο αγοραστής δικαιούται κατ επιλογήν του: 1. να απαιτήσει, χωρίς επιβάρυνσή του, τη διόρθωση ή αντικατάσταση του πράγματος με άλλο, εκτός αν μια τέτοια ενέργεια είναι αδύνατη ή απαιτεί δυσανάλογες δαπάνες. 2. να μειώσει το τίμημα. 3. να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση, εκτός αν πρόκειται για επουσιώδες πραγματικό ελάττωμα.
Ο πωλητής οφείλει να πραγματοποιήσει τη διόρθωση ή την αντικατάσταση σε εύλογο χρόνο και
χωρίς σημαντική ενόχληση του αγοραστή».

[το προϊσχύσαν άρθρο 540 ΑΚ όριζε ότι ο αγοραστής «...δικαιούται να απαιτήσει είτε την αναστροφή της πώλησης είτε τη μείωση του τιμήματος».]

 

[Earion]

Συμφωνώ, Ρογέριε, ότι είμαι πέρα από κάθε φαντασία ξεπερασμένος στα νομικά. Ωστόσο η απορία μου παραμένει: μεταφράζεις το buyback επ-αν-αγορά;

 

[Rogerios]

Συμφωνώ, Ρογέριε, ότι είμαι πέρα από κάθε φαντασία ξεπερασμένος στα νομικά. Ωστόσο η απορία μου παραμένει: μεταφράζεις το buyback επ-αν-αγορά;

Πού είπα εγώ τέτοιο πράγμα; :) Θες να σου πω πόσα χρόνια μου πήρε εμένα να συνειδητοποιήσω ότι δεν υπάρχει πια αναστροφή πωλήσεως; ;) :)

Ως προς το ερώτημά σου: δεν μου έχει τύχει ακόμη (ελπίζω να μη μου τύχει) έτσι ώστε να έχω τη σούπερ ντούπερ κατασταλαγμένη άποψη :) . Προς το παρόν, κρατώ ότι η "επαναγορά" μοιάζει να έχει επικρατήσει, πλην όμως συμμερίζομαι τις επιφυλάξεις σου. Νομίζω ότι απαιτείται ωριμότερη σκέψη για να δοθεί απάντηση. Βέβαιος είμαι μόνο για το ότι η απάντηση αυτή δεν μπορεί να είναι η αναστροφή της πώλησης.

 

[Themis†]

Εντελώς κατανοητές οι αμφιβολίες του Εαρίωνα. Η "επαναγορά" είναι απολύτως καθιερωμένη για το repurchase (που εμπεριέχεται στα ρέπος), αλλά ούτε εκεί θα ήταν ακριβές αν το λεπτολογούσαμε. Για το buy-back μου φαίνεται λιγότερο κατακυρωμένο, αλλά δεν αποφεύγεται εύκολα. Εαρίωνα, θα μπορούσες ίσως να κοιμηθείς το βράδυ αν σκεφτόσουνα ότι έχουμε επανάληψη της συναλλαγής (άρα και κάποιας αγοράς), έστω και με αντίστροφη φορά; Αναρωτιέμαι αν θα μας παραξένευε η φράση: "Πούλησα το αυτοκίνητό μου στον φίλο μου τον Γιώργο, αλλά ύστερα μετάνιωσα και του ζήτησα να το ξαναγοράσω".

 

[Earion]

Θέμη, ξέρεις τι θα μου ερχόταν χαλαρά στο στόμα; «Μετάνιωσα και του ζήτησα να το αγοράσω πίσω» (κατά το «θα σε πάρω πίσω», I'll call you back, που λέμε στο χωριό). Αλλά δεν θα το ξεστομίσω βέβαια, γιατί θα μου βάλει η μαμά πιπέρι στο στόμα. :twit:

 

[Themis†]

Ε, δεν θα 'χε κι άδικο η μαμά σου. Αν είναι έτσι, καλύτερα να "επαναγοράσουμε". Όσο για να "επανατηλεφωνήσουμε", ας το σκεφτούμε λίγο ακόμα.

 

[nickel]

Ακόμα πιο αστεία από τη φράση «επαναγορά ομολόγων» για την περίπτωση της αγοράς ή του επαναπατρισμού σκουπιδόχαρτων είναι η φράση «επαναγορά του χρέους».

Είχα αγοράσει ένα χρέος, τεφαρίκι πράμα, και σε μια δύσκολη στιγμή το πούλησα. Τώρα όμως το θέλω πάλι δικό μου, ολόδικό μου. Πώς θα μπορέσω να κάνω επαναγορά του χρέους μου;

 

[Zazula]

Είχα αγοράσει ένα χρέος, τεφαρίκι πράμα, και σε μια δύσκολη στιγμή το πούλησα. Τώρα όμως το θέλω πάλι δικό μου, ολόδικό μου. Πώς θα μπορέσω να κάνω επαναγορά του χρέους μου;

Έλα εδώ, επαναγοράκι μου, μην κλαις...

 

[Themis†]

το θέλω πάλι δικό μου, ολόδικό μου

Χμμμ, θες να ξαναβρεθείς με το χρέος σου στα δικά σου χέρια. Δεν μου λες, μήπως κατά βάθος ζητάς δανεικά;
Άλλο βέβαια να έχεις το χρέος και άλλο να έχεις τους τίτλους του χρέους. Στην πρώτη περίπτωση χρωστάς εσύ, στη δεύτερη σου χρωστάνε άλλοι. Πάντως η μετωνυμική χρήση του debt για τους χρεωστικούς τίτλους (ομόλογα, έντοκα γραμμάτια) κάνει θραύση στα αγγλικά. Ένα μικρό δείγμα πείθει.