To Brexit or not to Brexit

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Οι Ευρωπαίοι άποικοι, κυρίως Αγγλο-Γάλλοι βρίσκονται στη κορυφή αυτού του τερατώδους χταποδιού, της αυτοαποκαλούμενης αυτοκρατορίας. Είναι πίσω από το μυστηριώδες και μακιαβελικό μάτι πάνω στη πυραμίδα του χαρτονομίσματος του δολαρίου, του σύμβολου της Μασονίας, τους προπάτορες των σημερινών Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής – την κινητήρια δύναμη προς την Νέα και Μοναδική Παγκόσμια Τάξη.

Seriously?
 

nickel

Administrator
Staff member
Eγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι πως είτε παραμείνει ή όχι η Βρετανία,
η Ε.Ε από μόνη της μου φαίνεται τελειωμένη υπόθεση.

τελευταία έξοδος

Φίλε Raiden, θα έπρεπε να έχεις καταλάβει ότι εμείς που διαχειριζόμαστε τη Λεξιλογία είμαστε ευρωπαϊστές. Αν μπαίνεις στον πειρασμό να κάνεις παραπομπές σε κείμενα που αντικατοπτρίζουν τις απόψεις του Δημήτρη Καζάκη, ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι επίσης ότι η όλη ιστορική και πολιτικο-οικονομική θεώρηση των κειμένων στο σάιτ του Ε.ΠΑ.Μ. διαφέρει ριζικά από τη δική μας. Επειδή, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε καλύτερα πράγματα από το να αντικρούσουμε τις θέσεις τους σημείο προς σημείο, υπάρχει ο κίνδυνος τα κείμενα αυτά (καθώς και η δική σου πρωτοβουλία να μας παραπέμψεις σε αυτά) να αντιμετωπιστούν εδώ με μηδενική ανοχή και κατανόηση.
 

SBE

¥
Ως γνωστόν οι πλουσιότεροι και ισχυρότεροι άνθρωποι του κόσμου έχουν ανάγκη να φτιάξουν μυστικές οργανώσεις και συνωμοσίες για να μας ελέγχουν. Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό μόνο με την ισχύ και το χρήμα τους.
Ενίοτε χρειάζεται και η παρουσία μιας γάτας Αγκύρας, σαν αξεσουάρ. Γιατί ο σωστός κακός έχει κι αδυναμίες.
 
Ένα λεξιλογικό που άκουσα σήμερα στις ειδήσεις:
The country has been divided into Remainia and Leavia.

Καλύτερο από το Bremain που έχω αρχίσει να ακούω τελευταία, και που παραπέμπει σε εμπριμέ...

Γενικά, πάντως, όσο καλύτερα ενημερώνομαι για τα επιχειρήματα υπέρ τής παραμονής ή της αποχώρησης, τόσο περισσότερο εκνευρίζομαι για την ίδια την ύπαρξη του δημοψηφίσματος. Μπορεί οι σκληροπυρηνικοί ευρωσκεπτικιστές βουλευτές των Συντηρητικών να έχουν φιλοσοφήσει το θέμα και να έχουν συνειδητοποιημένα επιχειρήματα άσχετα από τη μετανάστευση (το μεγάλο ζήτημα για το Κόμμα Ανεξαρτησίας), αλλά με αυτήν καταλήγουν πολλοί να προσπαθούν να πείσουν τους ψηφοφόρους. Και οι δυο πλευρές, όχι πάντα στον ίδιο βαθμό, καταλήγουν σε υπερβολές και δημαγωγία γιατί η πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση δεν είναι «πιασάρικη» και δεν τραβά την προσοχή. Αν και οι περισσότεροι Βρετανοί μπορεί να έχουν άποψη για το θέμα, φαντάζομαι ότι για τους περισσότερους η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν δα κάτι το τόσο σημαντικό και επείγον ώστε να πρέπει να ασχοληθούν τώρα με αυτό. Όπως με τα δημοψηφίσματα στη Νέα Ζηλανδία για την αλλαγή σημαίας (έχει και γι' αυτά βίντεάκια ο Τζων Όλιβερ αν ενδιαφέρεστε), φαντάζομαι ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για τις περικοπές στην υγεία και στους δήμους, και για τη δική τους οικονομική ασφάλεια. Και έτσι φτάνουμε στους αβάσιμους ισχυρισμούς περί χρηματοδότησης του NHS (να το μεταφράσω Εθνική Υπηρεσία Υγείας ή Ε.Σ.Υ. όπως σε εμάς;), στους οποίους εμμένουν ακριβώς επειδή ελπίζουν ότι θα τραβήξουν έτσι κόσμο στην πλευρά τους.

Ανέφερα γαβγίσματα σε άλλο νήμα, οπότε ορίστε ένα σχετικό δωράκι μέχρι να κλείσουν οι κάλπες.

Καλά τα λες, Δούκα, τα ιστορικά (εκτός από μία «λεπτομέρεια»: η βρετανική αυτοκρατορία του μη δύοντος ηλίου δεν διαλύθηκε αναίμακτα· ίσα ίσα κατέρρευσε με άφθονο αίμα και —το κυριότερο— με διαίρεση και επακόλουθες συγκρούσεις μετά την αποχώρηση. Βλέπε Μαλαισία, βλέπε Κύπρο, βλέπε Κένυα, βλέπε πάνω απ' όλα Ινδία (την Ιρλανδία την ανέφερες και μόνος σου).

Νομίζω ότι έθεσα την άποψή μου με αρκετή προσοχή· δεν ισχυρίστηκα πως η Βρετανική Αυτοκρατορία διαλύθηκε αναίμακτα, και κάποιες από τις ενέργειες των Βρετανών μου είναι ιδιαίτερα απεχθείς. Από την άλλη, οι αλλαγές καθεστώτος συχνά συνοδεύονται από συγκρούσεις και βιαιοπραγίες, ακόμα και αν δεν σχετίζονται με κατακτητές από άλλη ήπειρο. Εκτενέστερη ανάλυση του θέματος εδώ θα ήταν άτοπη και μάλλον ανεπιθύμητη, αλλά δεν θέλω να περερμηνευτώ.

...αλλά νομίζω ότι το ένδοξο παρελθόν της αυτοκρατορίας δεν είναι αυτό που προέχει στη σχέση της Μεγάλης Βρετανίας με την Ευρώπη. Αυτό που καθορίζει τη σχέση είναι η νησιωτική νοοτροπία, η αίσθηση του ασφαλούς καταφυγίου (και παρατηρητηρίου), του αποκομμένου από την Ήπειρο (το απαράμιλλο fog in the Channel, the continent is isolated). Και το μόνο επιχείρημα που στέκει (και μπορεί να πείσει, στο βαθμό που μπορεί να γίνει οτιδήποτε υπό τις παρούσες συνθήκες) είναι το γεωστρατηγικό: πως όποτε η Μεγάλη Βρετανία αποσύρθηκε στα ίδια και άφησε μια μεγάλη δύναμη να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, το πλήρωσε μετά με πολύ κόπο και αίμα για να επαναφέρει την «ευρωπαϊκή ισορροπία».

Συμφωνώ με την ουσία του επιχειρήματός σου: οι Βρετανοί είναι νησιώτες και λαός ναυτικός, και είναι λογικό να βλέπουν το νησί τους ως καταφύγιο όταν τους έχει προφυλάξει τόσες φορές στην ιστορία τους. Σε αντίθεση με άλλες χώρες, οι οποίες συχνά-πυκνά αναγκάζονται να διαχειριστούν μετακινήσεις λαών και στρατών που δεν μπορούν πάντα να ελέγξουν, οι Βρετανοί είχαν πολύ λιγότερα τέτοια προβλήματα στη σύγχρονη εποχή, και έχουν συνηθίσει σε μεγαλύτερο έλεγχο των συνόρων τους (καθώς και σε ένα πιο καλά οργανωμένο και συγκεντρωμένο κράτος, ήδη από την εποχή τής νορμανδικής κατάκτησης).* Και νομίζω ότι τόσο αυτή η νοοτροπία τού νησιώτη όσο και η νοσταλγία για το παρελθόν συνδυάζονται στην ιδέα ότι, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο, οι Βρετανοί μάχονταν μόνοι τους ενάντια στους Γερμανούς (μεταξύ τής πτώσης τής Γαλλίας και της εισόδου των ΗΠΑ στον πόλεμο). Φαίνεται πως υπάρχει μια αίσθηση αυτάρκειας που αποτελεί μέρος τής εθνικής υπερηφάνειας πολλών Βρετανών· αν και αυτή δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα εδώ και αιώνες, καθώς τόσο το ευρωπαϊκό εμπόριο όσο και η εκμετάλλευση αποικιών έπαιξαν τον ρόλο τους στη βρετανική οικονομία, παλιά ήταν πιο εύκολο τουλάχιστον να προσποιηθεί κανείς ότι αυτό συνέβαινε (και να εφαρμόσει μερκαντιλιστικά μέτρα στην οικονομία). Σε έναν σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο, στον οποίο όλο και πιο ξεκάθαρα τέτοιες ιδέες είναι παρωχημένες, μπορώ να καταλάβω τη νοσταλγία όχι τόσο για την ένδοξη αυτοκρατορία όσο για την εποχή όταν (θα νόμιζε κανείς) μπορούσες απλώς να κλείσεις τα σύνορα και να συνεχίσεις με τη ζωή που ήξερες. Λίγοι αντιλαμβάνονται ότι ακόμα και η Ιαπωνία δεν το κατάφερε αυτό πλήρως ακόμα και στο απόγειο του απομονωτισμού της.

Αναρωτιέμαι αν έχεις διαβάσει αυτό το εκτενές άρθρο που αναλύει την εξωτερική πολιτική τού Μπαράκ Ομπάμα. Χωρίς τον επεμβατισμό του Μπους ή ίσως τής Κλίντον, ο Ομπάμα αντιλαμβάνεται τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο ως μια δύναμη τάξης και πρωτοβουλίας, χωρίς την οποία ο κόσμος θα ήταν σε χειρότερη μοίρα. Μελετάει την ιστορία για τα διδάγματα που μπορεί να προσφέρει και θεωρεί πως, ακόμα και όταν πρόκειται καθαρά για λόγους εθνικού συμφέροντος, η συμμετοχή στα διεθνή πράγματα αποτελεί για τη χώρα αναγκαίο κακό. Ίσως περισσότεροι στη Βρετανία και σε άλλες χώρες θα έπρεπε να αναγνωρίσουν τη σύγχρονη τάξη πραγμάτων κάπως έτσι: όσο δυνατός κι αν είναι ο πόθος για στροφή προς το εσωτερικό, αυτό δεν αποτελεί στ' αλήθεια επιλογή. Όχι μόνο δεν είναι η πανάκεια ως η οποία συχνά διαφημίζεται, αλλά το κόστος μιας τέτοιας στροφής μπορεί να αποδειχθεί δυσβάσταχτο. Καλώς ή κακώς, η μόνη λύση είναι να προσαρμοστούμε στον κόσμο που υπάρχει, και όχι σε εκείνον που ελπίζουμε να βρούμε.

* Ο συνδυασμός ισχυρότερων συνόρων και καλά οργανωμένου κράτους εξηγούν ικανοποιητικά, πιστεύω, γιατί η Βρετανία καταλήγει να είναι μια από τις ελάχιστες, αν όχι η μόνη, κυβέρνηση που συνεχίζει να λειτουργεί (κάπως) στο βιβλίο και στην ταινία «Τα παιδιά των ανθρώπων». Έχω δει την ταινία και μοιάζει πολύ ρεαλιστική στον κόσμο που περιγράφει, αν και δεν είμαι και ο πιο κατάλληλος για να κρίνω. Η μετανάστευση είναι κι εκεί βασικό θέμα.

ΥΓ: Βλέπω προέκυψε κύμα αντιδράσεων προς την ανάρτηση τού Raiden. Εγώ διάβασα στα γρήγορα το μισό και μετά σταμάτησα, καθότι αλλεργικός στις θεωρίες συνωμοσίας. Πάντως επικροτώ την πρόταση για τη γάτα Άγκυρας.

Ή και Ιμαλαΐων, άμα τύχει.
 
Και οι δυο πλευρές, όχι πάντα στον ίδιο βαθμό, καταλήγουν σε υπερβολές και δημαγωγία γιατί η πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση δεν είναι «πιασάρικη» και δεν τραβά την προσοχή.

Καλώς όρισες στον κόσμο της πολιτικής του 21ου αιώνα. Ή του 20ού. Ή του 16ου. Γιατί δεν άλλαξε τίποτα από τότε για το πώς διεξάγεται η πολιτική. Είναι περίπτωση χειρότερη κι απ' τα εκπαιδευτικά συστήματα· η ταυτότητα των οποίων οδηγεί στην ύπαρξη της πολιτικής ως έχει· η οποία πολιτική είναι υπεύθυνη για την αναβάθμιση των εκπαιδευτικών συστημάτων· τα οποία είναι υπεύθυνα... ζαλίστηκα.
 

SBE

¥
To δημοψήφισμα έγινε καθαρά για εσωκομματικούς λόγους, Δούκα. Δεν υπήρχε κανένας άλλος λόγος.
Από την άλλη, ελπίζω μόνο να είναι τόσο ξεκάθαρο το Ναι ώστε να θαφτεί για πάντα οποιαδήποτε συζήτηση περί ΕΕ. Δυστυχώς, οι χτεσινές δημοσκοπίσεις έδειχναν μόνο μικρό προβάδισμα στο Ναι. Δυστυχώς ούτε με 55-45 δε γίνεται δουλειά, χρειάζεται ένα 75-25 για να το πάρουν απόφαση.

ΥΓ Σήμερα το πρωί πήρα τηλέφωνο το δήμο μου να ξεκαθαρίσω αν όντως ψηφίζω στο δημοψήφισμα. Γιατί μου έστειλαν σχετική ειδοποίηση ενώ π.χ. στις εθνικές εκλογές δεν μου στέλνουν. Αφού με διαβεβαίωσαν ότι ψηφίζω κανονικά (και πέταξαν και το μπαλάκι στο εκλογικό κέντρο, να πάω εκεί και να δουν αν είμαι στους καταλόγους κλπ.), πήγα και ψήφισα. Χρησιμοποίησα το μολύβι που είχαν εκεί, αυτό που σβύνει τα Όχι και τα κάνει Ναι (απόδειξη ότι και στο ΗΒ κυκλοφορούν ψεκασμένοι).

Όσο για τα αποτελέσματα, είναι διαφορετικά από τις εθνικές εκλογές γιατί δεν ψηφίζουμε στις μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες αλλά σε δημοτικές εκλογικές περιφέρειες. Δεν υπάρχουν έξιτ πολ, οπότε δεν θα υπάρχει καμία εικόνα με το που θα κλείσουν οι κάλπες στις δέκα (ώρα ΗΒ, +2 Ελλάδας), και οι στατιστικολόγοι θα περιμένουν απλά γύρω στις 12 που θα ανακοινωθούν τα πρώτα αποτελέσματα να δουν πόσο κοντά είναι στις προβλέψεις. Αν υπάρχει απόκλιση υπέρ του Ναι ή του Όχι, τότε θα ξεκινήσουν οι αντίστοιχοι πανηγυρισμοί.
Γύρω στις δύο το πρωί θα αρχίσουν οι μαζικές ανακοινώσεις αποτελεσμάτων, οπότε θα έχουμε μια πολύ καλύτερη εικόνα και το τελικό αποτέλεσμα θα ανακοινωθεί στις εφτά το πρωί.

Σε περίπτωση που επικρατήσει το Όχι, να θυμηθούμε ότι ο πρωθυπουργός μπορεί να το κάνει Ναι, με μεθόδους ιδιαίτερα αξιοζήλευτες.
 
Ελπίζω κι εγώ για ξεκάθαρη νίκη τού «Μέσα», αλλά αυτή τη στιγμή με απασχολεί περισσότερο να μην κερδίσει το «Έξω». Πιστεύω ότι η Βρετανία θα παραμείνει στην Ένωση, αλλά δεν νιώθω και πολύ σίγουρος.

Παρακολουθώ BBC τώρα· τη γραβάτα τού Ντίμπλμπυ πρέπει να τη δει κανείς για να την πιστέψει. Ανακύκλωσαν και τα σαχλά γραφικά από τις βουλευτικές εκλογές, με τις γραμμές στο έδαφος της Ντάουνινγκ Στρητ.
 

nickel

Administrator
Staff member
Θα έπρεπε το Γιβραλτάρ (96% υπέρ της παραμονής) να γίνει το πρότυπο. :)
 

SBE

¥
Δυστυχώς, με λίγες περιφέρειες να μένουν χωρίς επίσημα αποτελέσματα, το Μπρέξιτ έχει επικρατήσει πλέον με διαφορά γύρω στο μισό εκατομμύριο ψήφους.
Ο Φαράτζ έβγαλε τον πανηγυρικό.
Οι Σκωτσέζοι πολιτικοί ήδη είπαν ότι περιμένουν να ξεκινήσει σύντομα η διαδικασία για το νέο δημοψήφισμα.
Η λίρα κατρακυλάει.
Ήδη ζητάνε/ περιμένουν κάποιοι την παραίτηση του Κάμερον και του Κόρμπιν
Και όλοι οι σχολιαστές συμφωνούν ότι ήταν ψηφος ξενοφοβίας, κυρίως, με το μεταναστευτικό να είναι το ζήτημα που φαίνεται να επηρέασε περισσότερο τους ψηφοφόρους. Δευτερευόντως, λένε ήταν ψήφος διαμαρτυρίας κατά των ελίτ, κατά του Σίτυ που δεν φάνηκε να επηρεάστηκε από την οικονομική κρίση, κατά των πλούσιών που έγιναν πλουσιότεροι, κατά των κατοίκων των μεγάλων πόλεων κλπ κλπ κλπ. Αναλύσεις τέτοιες θα έχουμε κάμποσες τις επόμενες μέρες.
Για μένα που ζω εδώ τόσα χρόνια απλά το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει αυτό που ήξερα, ότι το Λονδίνο είναι άλλη χώρα.

Τα δικά μου: εγώ χαιρομαι που πήγα και ψήφισα, και χαίρομαι που πριν δυο μήνες, ενόψει του δημοψηφίσματος, ταχτοποίησα τα χαρτιά μου (που δεν το είχα κάνει τόσα χρόνια), και πλέον είμαι μόνιμη κάτοικος με βούλα και δεν μπορεί να με διώξει κανένας.
 

SBE

¥
Όταν έγραφα νωρίτερα περί Σκωτίας δεν περίμενα τόσο γρήγορες εξελίξεις. Λέγανε οι σχολιαστές και οι πολιτικοί αναλυτές το τί θα μπορούσε να συμβεί στη συνέχεια, αλλά δεν περίμενα να ξεκινήσουν οι διαδικασίες πριν ακόμα ανακοινωθεί το τελικό αποτέλεσμα.

Η πρωθυπουργός της Σκωτίας ανακοίνωσε ότι με 62-38 υπέρ του Ναι, η Σκωτία μίλησε και η Σκωτία δεν θέλει να αποχωρήσει από το ΗΒ. Θα δώσει συνέντευξη τύπου σε κανά δυο ώρες, αλλά ήδη διάφοροι Σκωτσέζοι πολιτικοί δηλώνουν ότι δεν αποσχίστηκαν απο το ΗΒ πέρσι γιατί τους υποσχέθηκαν ότι αν μείνουν θα έχουν τα αγαθά της ΕΕ και ότι τώρα άλλλαξε η κατάσταση.

Και με 58-42 στη Β. Ιρλανδία, το Σιν Φέιν κάνει παρόμοιες ανακοινώσεις και ζητάει δημοψήφισμα για τον επανακαθορισμό των συνόρων (κοινώς, για ένωση με την δημοκρατία της Ιρλανδίας).
 

SBE

¥
Όσο για το πώς ψήφισε η χώρα, επειδή το έβλεπα τώρα: με εξαίρεση τη Σκωτία και τη Β. Ιρλανδία, που επικράτησε το Ναι σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά και ηλικιακά στρώματα (αν και στη Β. Ιρλανδία οι ψήφοι μοιράστηκαν ελαφρώς και μεταξύ Καθολικών- Προτεσταντών), το Όχι επικράτησε στις περιοχές με τους λιγότερους πτυχιούχους, με τους περισσότερους συνταξιούχους και με τους περισσότερους λευκούς Άγγλους.
Δηλαδή επικράτησε το στερεότυπο, ο λευκός Άγγλος συνταξιούχος, απόφοιτος βασικής εκπαίδευσης που πηγαίνει διακοπές στην Ισπανία και βρίζει τους Ισπανούς γιατί δεν δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό στην Αυτοκρατορία που τους κατατρόπωσε δίς, και του σερβίρουν τη μπύρα ζεστή.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Η πρωθυπουργός της Σκωτίας ανακοίνωσε ότι με 62-38 υπέρ του Ναι, η Σκωτία μίλησε και η Σκωτία δεν θέλει να αποχωρήσει από το ΗΒ. [...]

Και με 58-42 στη Β. Ιρλανδία, το Σιν Φέιν κάνει παρόμοιες ανακοινώσεις και ζητάει δημοψήφισμα για τον επανακαθορισμό των συνόρων (κοινώς, για ένωση με την δημοκρατία της Ιρλανδίας).
Εννοείς ΗΒ ή ΕΕ;
 

nickel

Administrator
Staff member
Αυτό συμβαίνει όταν πολιτικά ποντίκια δίνουν διχαστικές επιλογές σε ένα αποκαμωμένο, αποβλακωμένο και φοβισμένο εκλογικό σώμα. Διχασμός. Πολιτική ηλιθιότητα ιστορικών διαστάσεων.
 
Έπαθα ένα μικρό σοκ. Τελικά τα ποσοστά είναι τα ίδια με εκείνα που προβλέπονταν στην αρχή τής νύχτας, αλλά με τις πλευρές ανεστραμμένες. Μέχρι τα πρώτα αποτελέσματα οι περισσότεροι περίμεναν νίκη τού «Μέσα»· ακόμα και ο Φαράτζ δέχτηκε νωρίς ότι μάλλον έχασαν για λίγο, αν και λίγο αργότερα το πήρε πίσω ("unconcede"). Και η λίρα είχε μια από τις καλύτερες εβδομάδες των τελευταίων δεκαετιών πριν φτάσει εδώ που βρίσκεται τώρα. Εκείνο το γράμμα προς τον Κάμερον ξαφνικά έχει σκοπό τώρα, αλλά φυσικά ποιος ξέρει τι θα γίνει τώρα. Το μέγεθος των επιπτώσεων μένει να φανεί, και θα έχουμε αρκετόν καιρό για να τις δούμε να εκτυλίσσονται. Δεν πιστεύω ότι στην Ιρλανδία υπάρχει πάτημα για αλλαγές, αλλά στη Σκωτία είναι άλλο θέμα. Και ο αντίκτυπος στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι σημαντικός...
 

Earion

Moderator
Staff member
Μια δειλή ερώτηση και λίγο άκαιρη τώρα πια: από πότε έγιναν αξιόπιστη πηγή πρόβλεψης οι μπούκηδες;
 

drsiebenmal

HandyMod
Staff member
Μια (σχετική) παρατήρηση από τον «εκλογολόγο»της παρέας. Το σύστημα με τις μονοεδρικές μπορεί να δίνει σταθερότητα και επειδή ο άλλος δεν πάει να ψηφίσει όταν ξέρει ότι ο δικός του δεν θα δει την έδρα ούτε με το τηλεσκόπιο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν έχει ψήφο και δεν θα την χρησιμοποιήσει με την πρώτη ευκαιρία εναντίον όσων του την τσαλαπατούν...
 

SBE

¥
Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα μακροπρόθεσμο τη συσπείρωση της ΕΕ. Το οποίο εγώ θεωρώ καλό.
Δε νομίζω ότι θα διαλυθεί το ΗΒ, αν και το Γιβραλτάρ (90% Ναι), η Σκωτία (70% Ναι) και η Β. Ιρλανδία (60% Ναι) θα επιχειρήσουν κάτι σχετικό.
Όσο για το ότι η χώρα αποτελείται από δύο κοινωνίες, δεν περίμενα το δημοψήφισμα να μου το πει. Το κατάλαβα λίγα χρόνια αφού ήρθα ΗΒ και άρχισα να παρατηρώ καλύτερα τί γίνεται γύρω μου. Και μου είχε κακοφανεί το ότι η χώρα σου δίνει τη δυνατότητα να ζήσεις όλη σου τη ζωή χωρίς να έρθεις σε καμία επαφή με την άλλη κοινωνία.
 

nickel

Administrator
Staff member
Πήγα για ύπνο μετά τα πρώτα πέντε αποτελέσματα. Σε φίλους μου άφησα μήνυμα ότι απαισιοδοξώ. Το Νιουκάστλ δεν είχε ψηφίσει τόσο θετικά υπέρ της παραμονής όσο περίμεναν. Το Σάντερλαντ είχε ψηφίσει πολύ πιο αρνητικά απ' όσο πρόβλεπαν. Δυστυχώς, η τάση δεν διαψεύστηκε στη συνέχεια.

Ωστόσο, διχαστικό θα ήταν και το αντίστροφο αποτέλεσμα.

Τουλάχιστον, το δικό μας 61% ήταν κάπως πιο πειστικό. Γι' αυτό άλλωστε δεν ξανάγινε κουβέντα για το σχέδιο συμφωνίας το οποίο είχαν καταθέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελούνταν από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούσαν την ενιαία πρότασή τους — το «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους»).

Αναρωτιέμαι αν θα αφήσουν και τους Βρετανούς να ζήσουν τις τιμωρητικές διαστάσεις της δημοψηφισματικής ανευθυνότητας. Μου είναι αδύνατο να χωνέψω το μέγεθος της ηλιθιότητας.
 
Μια (σχετική) παρατήρηση από τον «εκλογολόγο»της παρέας. Το σύστημα με τις μονοεδρικές μπορεί να δίνει σταθερότητα και επειδή ο άλλος δεν πάει να ψηφίσει όταν ξέρει ότι ο δικός του δεν θα δει την έδρα ούτε με το τηλεσκόπιο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν έχει ψήφο και δεν θα την χρησιμοποιήσει με την πρώτη ευκαιρία εναντίον όσων του την τσαλαπατούν...

Υποτίθεται πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές αυτόν τον ρόλο επιτελούν, αλλά βέβαια εκεί λαμβάνονται υπ' όψιν και τα τοπικά ζητήματα. Αρκετοί από αυτούς που ψήφισαν κατά τής παραμονής πρέπει να το είδαν ως ψήφο διαμαρτυρίας εναντίον τού πολιτικού κατεστημένου, και ίσως εκπλαγούν δυσάρεστα από το πλήθος των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους θα τους αγγίξει η αποχώρηση, και που μόνο τώρα θα συνειδητοποιήσουν.

Μια δειλή ερώτηση και λίγο άκαιρη τώρα πια: από πότε έγιναν αξιόπιστη πηγή πρόβλεψης οι μπούκηδες;

Μήπως κοίταξαν τα επιχειρήματα περισσότερο απ' ό,τι το πώς τα έβλεπε ο κόσμος; Ή υπέθεσαν ότι περισσότεροι θα «δείλιαζαν» στο τέλος και θα επέλεγαν την υπάρχουσα κατάσταση, όπως έχει συμβεί σε αντίστοιχες περιπτώσεις; Εγώ δεν ήμουν καν σίγουρος αν η πρόσφατη δολοφονία τής Τζο Κοξ θα δημιουργούσε κάποιο μικρό κύμα συμπάθειας προς το στρατόπεδο του «Μέσα», αν και κάτι τέτοιο ίσως να είχε μεγαλύτερη επίδραση σε παλαιότερες εποχές. Ακόμα και οι καταιγίδες στα νότια μπορεί να μείωσαν την προσέλευση, παρότι δεν νομίζω ότι τελικά αποθάρρυνε πολλούς, και το περιθώριο της ψήφου είναι πολύ μεγάλο για να δικαιολογήσει κάτι τέτοιο. Νεκροψίες θα δούμε πολλές τώρα, και στην τελική, το χειρότερο απ' όλα μπορεί να ήταν ο εφησυχασμός τής πλευράς τού «Μέσα». Αν οι ευρώφιλοι ήταν λιγότερο σίγουροι για το αποτέλεσμα ίσως και να ψήφιζαν σε μεγαλύτερους αριθμούς. Η προσέλευση πάντως ήταν εξαιρετικά υψηλή.

Πήγα για ύπνο μετά τα πρώτα πέντε αποτελέσματα. Σε φίλους μου άφησα μήνυμα ότι απαισιοδοξώ. Το Νιουκάστλ δεν είχε ψηφίσει τόσο θετικά υπέρ της παραμονής όσο περίμεναν. Το Σάντερλαντ είχε ψηφίσει πολύ πιο αρνητικά απ' όσο πρόβλεπαν. Δυστυχώς, η τάση δεν διαψεύστηκε στη συνέχεια. [...] Αναρωτιέμαι αν θα αφήσουν και τους Βρετανούς να ζήσουν τις τιμωρητικές διαστάσεις της δημοψηφισματικής ανευθυνότητας. Μου είναι αδύνατο να χωνέψω το μέγεθος της ηλιθιότητας.

Δεν άντεξα και πήγα για ύπνο πριν από το πρώτο αποτέλεσμα, οπότε έμεινα με την αρχική αισιοδοξία. Μισοξυπνημένος κοίταξα τα αποτελέσματα το πρωί, και τα μάτια μου άνοιξαν αμέσως (κυριολεκτικά και μεταφορικά).

Μιλάνε για τιμωρητικό έκτακτο προϋπολογισμό τού Όσμπορν, αλλά δεν ξέρω αν όντως θα εφαρμοστεί.
 
Top