Tonia
¥
Εδώ υπάρχει ένα σημείο που με έχει δυσκολέψει αρκετά. Η σημείωση που πρέπει να μεταφραστεί είναι η εξής:
"Economist Henry Simons wrote to Fisher in 1934, “Savings-deposits, treasury certificates, and even commercial paper are almost as close to demand deposits as are demand deposits to legal-tender currency. The whole problem which we now associate with commercial banking might easily reappear in other forms of financial arrangements.… Little would be gained by putting demand deposit banking on a 100% basis if that change were accompanied by increasing disposition to hold, and increasing facilities for holding, liquid ‘cash’ reserves in the form of time-deposits. The fact that such deposits cannot serve as circulating medium is not decisively important; for they are an effective substitute medium for purposes of cash balances. The expansion of time deposits, releasing circulating medium from ‘hoards,’ might be just as inflationary as expansion of demand deposits—and their contraction just as deflationary.”
Η μετάφρασή μου σε πρώτη φάση είναι αυτή:
"Ο οικονομολόγος Henry Simons έγραψε στον Fisher το 1934: “Οι καταθέσεις ταμιευτηρίου, τα μεσοπρόθεσμα ομόλογα δημοσίου, ακόμα και τα εταιρικά ομόλογα έχουν σχεδόν τόση σχέση με τις καταθέσεις όψεως όση έχουν οι τελευταίες με το επίσημο νόμισμα. Το όλο πρόβλημα που σήμερα συνδέουμε με τις εμπορικές τραπεζικές εργασίες μπορεί εύκολα να ανακύψει και σε άλλες μορφές χρηματοδοτικών μηχανισμών....Δε θα κερδίζαμε πολλά εφαρμόζοντας κατ'αποκλειστικότητα ένα τραπεζικό σύστημα καταθέσεων όψεως εάν αυτή η αλλαγή συνοδευόταν από αυξανόμενη τάση, και αυξανόμενες διευκολύνσεις, για την κατοχή ρευστών αποθεμάτων “μετρητών” με τη μορφή προθεσμιακών καταθέσεων. Το γεγονός ότι οι καταθέσεις αυτού του είδους δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως μέσο συναλλαγών δεν είναι αποφασιστικής σημασίας· καθώς είναι ένα αποτελεσματικό υποκατάστατο μέσο για σκοπούς ταμειακών υπολοίπων. Η αύξηση των προθεσμιακών καταθέσεων, που αποδεσμεύει τα μέσα συναλλαγών από τα “σεντούκια”, μπορεί να είναι τόσο πληθωριστική όσο ακριβώς και η αύξηση των καταθέσεων όψεως – και η μείωσή τους εξίσου αποπληθωριστική"
Εάν κάποιος έχει καταλάβει ήδη τι παίζει, ας μην πάει παρακάτω, γιατί ακολουθεί σεντόνι....
Το σημείο που με δυσκολεύει είναι αυτό που έχω κάνει bold. Γιατί με δυσκολεύει...... Ο συγγραφέας σε γενικές γραμμές πρεσβεύει ότι ένα από τα προβλήματα του σύγχρονου οικονομικού συστήματος έιναι πως το χρήμα είναι τοποθετημένο σε επενδύσεις διαφόρων ειδών (συμπεριλαμβανομένων των προθεσμιακών λογαριασμών) κι έτσι δεν χρησιμοποιείται όσο θα έπρεπε ως μέσο συναλλαγής, απλά στοιβάζεται και κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους. Η σημείωση που πρέπει να μεταφράσω αναφέρεται σε αυτό το απόσπασμα του βιβλίου:
"I spent quite a while trying to resolve the question of whether fractional-reserve banking or full-reserve banking is consistent with sacred economics. After wrestling with the formidable complexities of the issue and reading papers going back to the 1930s, one day I gave up and lay down on the couch where, predictably and somewhat to my chagrin, it dawned on me that the two systems are not as fundamentally different as most people think. The confusion, which is rife on the internet, comes on one level from a simplistic and incorrect view of how fractional-reserve banking actually works, and on a deeper level from an artificial and irrelevant distinction between what is conventional and what is real. I present an alternative view in the appendix.
Here, suffice it to say that the proposals of this book can fit into either system. Overall I am more sympathetic to a system that includes private credit, first because it allows organic, endogenous money creation independent of a central authority; second because it more easily incorporates exciting new modes of economic cooperation such as commercial barter rings and mutual-credit systems; third because it allows for much more flexibility in financial intermediation and capital formation; and fourth because it simplifies interbank credit clearing. Moreover, as some of Irving Fisher’s associates began realizing in the mid-1930s, it is nearly impossible to prevent fractional-reserve deposits from appearing in covert forms".
Ο Fisher και ο Simons ήταν οικονομολόγοι των δεκαετιών 1920 και 1930, την περίοδο δηλαδή της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, και υποστήριζαν το full reserve banking, δηλαδή ότι οι τράπεζες θα έπρεπε να έχουν το διαθέσιμο ρευστό για την κάλυψη του 100% μια κατάθεσης (κι όχι ένα ποσοστό, όπως συμβαίνει σήμερα, ενώ το υπόλοιπο πηγαίνει σε δανεισμό). Αυτό από ό,τι κατάλαβα, το θεωρούσαν καλύτερο, καθώς οι τράπεζες δε θα ενθάρρυναν τους πελάτες τους να βάζουν τα χρήματά τους σε καταθέσεις, στο βαθμό που το κάνουν, επειδή θα ήταν υποχρεωμένες να έχουν το ανάλογο ρευστό διαθέσιμο (πολύ απλοϊκά, οι έχοντες βαθιά γνώση οικονομικών ας δείξουν κατανοήση και ψυχραιμία). Με αυτό τον τρόπο το χρήμα θα κυκλοφορούσε περισσότερο, αντί να είναι δεσμευμένο σε επενδυτικά προϊόντα και λογαριασμούς προθεσμίας.
Οι ορισμοί από τη wikipedia:
Fractional-reserve banking is the practice whereby a bank retains funds equal to only a portion of the amount of its customers' deposits as readily available reserves (currency on hand at the bank plus deposit accounts for that bank at the central bank) from which to satisfy demands for payment. The remainder of customer-deposited funds is used to fund investments or loans that the bank makes to other customers
Full-reserve banking, also known as 100% reserve banking, refers to a hypothetical alternative to fractional reserve banking in which banks would be required to keep the full amount of each depositor's funds in cash, ready for immediate withdrawal on demand. Funds deposited by customers in demand deposit accounts (such as checking accounts) could not be loaned out by the bank because it would be legally required to retain the full deposit to ensure an adequate reserve for customer payments. Proposals for full reserve banking systems generally do not place such restrictions on deposits that are not payable on demand, for example time deposits or savings accounts.[1]
Full-reserve system is not currently in practice anywhere in the world, however full-reserve banking was practiced briefly by the Bank of Amsterdam in the early 17th Century. Proposals for a system of full-reserve banking have been made by various economists, including Irving Fisher, Milton Friedman, Murray Rothbard and Henry Simons.
Στο (θολωμένο) μυαλό μου, λοιπόν, οι καταθέσεις όψεως (που ελπίζω ότι και τότε έτσι λέγονταν) είναι ένα προϊόν που διευκολύνει την κυκλοφορία χρήματος, καθώς μιλάμε για κατάθεση που μπορεί να γίνει άμεσα απαιτητή από τον πελάτη. Αντίθετα, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, η προθεσμιακή κατάθεση (time deposit) δεν τη διευκολύνει....
Αυτή λοιπόν η προτασούλα με bold με έχει μπερδέψει, γιατί, σύμφωνα με αυτά που έχω καταλάβει, το time deposit δε θα έπρεπε να θεωρείται σαν κάτι που έχει ως αποτέλεσμα το "releasing circulating medium from hoards". Βέβαια, υπάρχει και η απάντηση του Fisher (παρακάτω) που μου δίνει την εξής ιδέα: Μάλλον ο Simons θεωρεί τα demand deposits και τα time deposits ως κάτι ανάλογο, θεωρεί δηλαδή ότι και τα time deposits είναι εξίσου χρήσιμα για την κυκλοφορία του χρήματος. Εάν όμως ισχύει αυτό, τότε γιατί λέει (στην σημείωση που παρέθεσα): Little would be gained by putting demand deposit banking on a 100% basis if that change were accompanied by increasing disposition to hold, and increasing facilities for holding, liquid ‘cash’ reserves in the form of time-deposits. Δηλαδή, από τη μία θεωρεί ότι τα time deposits είναι ανασταλτικός παράγοντας για την κυκλοφορία του χρήματος, ενώ από την άλλη θεωρεί ότι τα time deposits "releas(ing) circulating medium from hoards";
Η απάντηση του Fisher είναι αυτή:
"As I see it, savings deposits turn over very slowly and are dislodged in any large volume only by some big force. Even during the depression many people kept on their systematic savings deposits. It seems to me quite preposterous to consider savings deposits as on all fours, or very similar to, deposits subject to check. I feel sure that a statistical study will convince you of this if you eill take the trouble to make it. The statistical fact is that anything held for interest does not circulate as fast as what bears no interest.... When I see you we can iron this out further perhaps but I have not seen anything in any of your statements so far which would seem to me to justify your fears in regard to savings accounts."
Αυτά. Δεν πιστεύω να είχατε κάτι να κάνετε σήμερα...τώρα έχετε:)
"Economist Henry Simons wrote to Fisher in 1934, “Savings-deposits, treasury certificates, and even commercial paper are almost as close to demand deposits as are demand deposits to legal-tender currency. The whole problem which we now associate with commercial banking might easily reappear in other forms of financial arrangements.… Little would be gained by putting demand deposit banking on a 100% basis if that change were accompanied by increasing disposition to hold, and increasing facilities for holding, liquid ‘cash’ reserves in the form of time-deposits. The fact that such deposits cannot serve as circulating medium is not decisively important; for they are an effective substitute medium for purposes of cash balances. The expansion of time deposits, releasing circulating medium from ‘hoards,’ might be just as inflationary as expansion of demand deposits—and their contraction just as deflationary.”
Η μετάφρασή μου σε πρώτη φάση είναι αυτή:
"Ο οικονομολόγος Henry Simons έγραψε στον Fisher το 1934: “Οι καταθέσεις ταμιευτηρίου, τα μεσοπρόθεσμα ομόλογα δημοσίου, ακόμα και τα εταιρικά ομόλογα έχουν σχεδόν τόση σχέση με τις καταθέσεις όψεως όση έχουν οι τελευταίες με το επίσημο νόμισμα. Το όλο πρόβλημα που σήμερα συνδέουμε με τις εμπορικές τραπεζικές εργασίες μπορεί εύκολα να ανακύψει και σε άλλες μορφές χρηματοδοτικών μηχανισμών....Δε θα κερδίζαμε πολλά εφαρμόζοντας κατ'αποκλειστικότητα ένα τραπεζικό σύστημα καταθέσεων όψεως εάν αυτή η αλλαγή συνοδευόταν από αυξανόμενη τάση, και αυξανόμενες διευκολύνσεις, για την κατοχή ρευστών αποθεμάτων “μετρητών” με τη μορφή προθεσμιακών καταθέσεων. Το γεγονός ότι οι καταθέσεις αυτού του είδους δεν μπορούν να χρησιμεύσουν ως μέσο συναλλαγών δεν είναι αποφασιστικής σημασίας· καθώς είναι ένα αποτελεσματικό υποκατάστατο μέσο για σκοπούς ταμειακών υπολοίπων. Η αύξηση των προθεσμιακών καταθέσεων, που αποδεσμεύει τα μέσα συναλλαγών από τα “σεντούκια”, μπορεί να είναι τόσο πληθωριστική όσο ακριβώς και η αύξηση των καταθέσεων όψεως – και η μείωσή τους εξίσου αποπληθωριστική"
Εάν κάποιος έχει καταλάβει ήδη τι παίζει, ας μην πάει παρακάτω, γιατί ακολουθεί σεντόνι....
Το σημείο που με δυσκολεύει είναι αυτό που έχω κάνει bold. Γιατί με δυσκολεύει...... Ο συγγραφέας σε γενικές γραμμές πρεσβεύει ότι ένα από τα προβλήματα του σύγχρονου οικονομικού συστήματος έιναι πως το χρήμα είναι τοποθετημένο σε επενδύσεις διαφόρων ειδών (συμπεριλαμβανομένων των προθεσμιακών λογαριασμών) κι έτσι δεν χρησιμοποιείται όσο θα έπρεπε ως μέσο συναλλαγής, απλά στοιβάζεται και κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους. Η σημείωση που πρέπει να μεταφράσω αναφέρεται σε αυτό το απόσπασμα του βιβλίου:
"I spent quite a while trying to resolve the question of whether fractional-reserve banking or full-reserve banking is consistent with sacred economics. After wrestling with the formidable complexities of the issue and reading papers going back to the 1930s, one day I gave up and lay down on the couch where, predictably and somewhat to my chagrin, it dawned on me that the two systems are not as fundamentally different as most people think. The confusion, which is rife on the internet, comes on one level from a simplistic and incorrect view of how fractional-reserve banking actually works, and on a deeper level from an artificial and irrelevant distinction between what is conventional and what is real. I present an alternative view in the appendix.
Here, suffice it to say that the proposals of this book can fit into either system. Overall I am more sympathetic to a system that includes private credit, first because it allows organic, endogenous money creation independent of a central authority; second because it more easily incorporates exciting new modes of economic cooperation such as commercial barter rings and mutual-credit systems; third because it allows for much more flexibility in financial intermediation and capital formation; and fourth because it simplifies interbank credit clearing. Moreover, as some of Irving Fisher’s associates began realizing in the mid-1930s, it is nearly impossible to prevent fractional-reserve deposits from appearing in covert forms".
Ο Fisher και ο Simons ήταν οικονομολόγοι των δεκαετιών 1920 και 1930, την περίοδο δηλαδή της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, και υποστήριζαν το full reserve banking, δηλαδή ότι οι τράπεζες θα έπρεπε να έχουν το διαθέσιμο ρευστό για την κάλυψη του 100% μια κατάθεσης (κι όχι ένα ποσοστό, όπως συμβαίνει σήμερα, ενώ το υπόλοιπο πηγαίνει σε δανεισμό). Αυτό από ό,τι κατάλαβα, το θεωρούσαν καλύτερο, καθώς οι τράπεζες δε θα ενθάρρυναν τους πελάτες τους να βάζουν τα χρήματά τους σε καταθέσεις, στο βαθμό που το κάνουν, επειδή θα ήταν υποχρεωμένες να έχουν το ανάλογο ρευστό διαθέσιμο (πολύ απλοϊκά, οι έχοντες βαθιά γνώση οικονομικών ας δείξουν κατανοήση και ψυχραιμία). Με αυτό τον τρόπο το χρήμα θα κυκλοφορούσε περισσότερο, αντί να είναι δεσμευμένο σε επενδυτικά προϊόντα και λογαριασμούς προθεσμίας.
Οι ορισμοί από τη wikipedia:
Fractional-reserve banking is the practice whereby a bank retains funds equal to only a portion of the amount of its customers' deposits as readily available reserves (currency on hand at the bank plus deposit accounts for that bank at the central bank) from which to satisfy demands for payment. The remainder of customer-deposited funds is used to fund investments or loans that the bank makes to other customers
Full-reserve banking, also known as 100% reserve banking, refers to a hypothetical alternative to fractional reserve banking in which banks would be required to keep the full amount of each depositor's funds in cash, ready for immediate withdrawal on demand. Funds deposited by customers in demand deposit accounts (such as checking accounts) could not be loaned out by the bank because it would be legally required to retain the full deposit to ensure an adequate reserve for customer payments. Proposals for full reserve banking systems generally do not place such restrictions on deposits that are not payable on demand, for example time deposits or savings accounts.[1]
Full-reserve system is not currently in practice anywhere in the world, however full-reserve banking was practiced briefly by the Bank of Amsterdam in the early 17th Century. Proposals for a system of full-reserve banking have been made by various economists, including Irving Fisher, Milton Friedman, Murray Rothbard and Henry Simons.
Στο (θολωμένο) μυαλό μου, λοιπόν, οι καταθέσεις όψεως (που ελπίζω ότι και τότε έτσι λέγονταν) είναι ένα προϊόν που διευκολύνει την κυκλοφορία χρήματος, καθώς μιλάμε για κατάθεση που μπορεί να γίνει άμεσα απαιτητή από τον πελάτη. Αντίθετα, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, η προθεσμιακή κατάθεση (time deposit) δεν τη διευκολύνει....
Αυτή λοιπόν η προτασούλα με bold με έχει μπερδέψει, γιατί, σύμφωνα με αυτά που έχω καταλάβει, το time deposit δε θα έπρεπε να θεωρείται σαν κάτι που έχει ως αποτέλεσμα το "releasing circulating medium from hoards". Βέβαια, υπάρχει και η απάντηση του Fisher (παρακάτω) που μου δίνει την εξής ιδέα: Μάλλον ο Simons θεωρεί τα demand deposits και τα time deposits ως κάτι ανάλογο, θεωρεί δηλαδή ότι και τα time deposits είναι εξίσου χρήσιμα για την κυκλοφορία του χρήματος. Εάν όμως ισχύει αυτό, τότε γιατί λέει (στην σημείωση που παρέθεσα): Little would be gained by putting demand deposit banking on a 100% basis if that change were accompanied by increasing disposition to hold, and increasing facilities for holding, liquid ‘cash’ reserves in the form of time-deposits. Δηλαδή, από τη μία θεωρεί ότι τα time deposits είναι ανασταλτικός παράγοντας για την κυκλοφορία του χρήματος, ενώ από την άλλη θεωρεί ότι τα time deposits "releas(ing) circulating medium from hoards";
Η απάντηση του Fisher είναι αυτή:
"As I see it, savings deposits turn over very slowly and are dislodged in any large volume only by some big force. Even during the depression many people kept on their systematic savings deposits. It seems to me quite preposterous to consider savings deposits as on all fours, or very similar to, deposits subject to check. I feel sure that a statistical study will convince you of this if you eill take the trouble to make it. The statistical fact is that anything held for interest does not circulate as fast as what bears no interest.... When I see you we can iron this out further perhaps but I have not seen anything in any of your statements so far which would seem to me to justify your fears in regard to savings accounts."
Αυτά. Δεν πιστεύω να είχατε κάτι να κάνετε σήμερα...τώρα έχετε:)
