This funny thing landed in my email
- Thread starter nickel
- Start date
Δεν ήξερα με τι να πρωτοσυγκινηθώ. Είμαι πολύ περίεργος. Ο κύριος Γκούβας έχει κατορθώσει να εξασφαλίσει και τις τέσσερίς του γραμμές δημοσιότητας στην livepedia. Είναι δυνατό να είναι υπεύθυνος για τις τόσες γελοιότητες που βρίσκονται συγκεντρωμένες στο pps και στο slide show;
stathis
¥
Do you speak Greek, and you don't know? (γιου φάουλ;)
Ο δημιουργός του slide show, πάντως, δεν μιλάει αγγλικά και δεν το ξέρει. (Αλλά αυτό, δυστυχώς, είναι το τελευταίο που με ενόχλησε.)
Όλα τα λεφτά η αναφορά στην υποτιθέμενη διεθνή χρήση της λέξης "μαλάκας" ως απόδειξη των γνωστών ιδεοληψιών για την ελληνική γλώσσα. (Φημολογείται ότι πίσω από την παραγωγή αυτού εδώ κρύβεται το περί ου ο λόγος "μουσείο".) Τότε τι να πουν οι Άγγλοι για το ΟΚ; (Α, ξέχασα, κι αυτό ελληνικό είναι: Όλα Καλά...)
Enough for today! We will continue when our Museum will be erected!
Το νου σας...
Ο δημιουργός του slide show, πάντως, δεν μιλάει αγγλικά και δεν το ξέρει. (Αλλά αυτό, δυστυχώς, είναι το τελευταίο που με ενόχλησε.)
Όλα τα λεφτά η αναφορά στην υποτιθέμενη διεθνή χρήση της λέξης "μαλάκας" ως απόδειξη των γνωστών ιδεοληψιών για την ελληνική γλώσσα. (Φημολογείται ότι πίσω από την παραγωγή αυτού εδώ κρύβεται το περί ου ο λόγος "μουσείο".) Τότε τι να πουν οι Άγγλοι για το ΟΚ; (Α, ξέχασα, κι αυτό ελληνικό είναι: Όλα Καλά...)
Enough for today! We will continue when our Museum will be erected!
Το νου σας...
Αυτό που με διαολίζει με τους παραμυθάδες κάθε λογής είναι που πιάνουν δέκα γνωστά, αυτονόητα, κοινότοπα πράγματα, και μέσα σ’ αυτά τα οικεία μηνύματα πλέκουν το δικό τους παραμύθι — από πονηριά, από άγνοια, λόγω γόνιμης φαντασίας, γιατί έτσι τους έπεισαν και τους ίδιους, δεν μ’ ενδιαφέρει, αλλά έτσι θέλουν ανέκαθεν να καταπίνουμε αμάσητο το κάθε δόγμα, την κάθε ψευτοθεραπεία, την κάθε συνωμοτική θεωρία. Οι παρετυμολογήσεις είναι παρωνυχίδες μπροστά στα μεγάλα παραμύθια.
Μια άλλη εξοργιστική διάσταση είναι που επιστήμονες, άνθρωποι που μάθανε να αντλούν γνώσεις μέσα από βιβλία των θετικών επιστημών, είναι πρόθυμοι να δεχτούν, να αναπαραγάγουν ή να φτιάξουν και μόνοι τους παραμύθια, για να ξεγελάσουν τον εαυτό τους και όσους εύπιστους βρουν στο δρόμο τους.
Είχαμε πριν από λίγο καιρό την περίπτωση ενός καθηγητή της οικονομικής επιστήμης που ήθελε να μας πείσει ότι τα αγγλικά είναι ελληνική διάλεκτος. Με ολόκληρο βιβλίο. Ο χειρουργός τραυματολόγος είναι λιγότερο «τραυματικός» από τον οικονομολόγο.
Αλλά για να μην αφήνουμε κάποια πράγματα ασχολίαστα:
Το Harry είναι υποκοριστικό του Henry, του Ερρίκου στα δικά μας. Και όσο κι αν προσπάθησα, μόνο γερμανικές ρίζες βρήκα για τον Henry. Οπότε άλλο Harry, άλλο *ablazeing with joy κι άλλο «κλάφ’ τα, Χαράλαμπε». (Τι θυμήθηκα τώρα. Τους Δημήτρηδες που γίνονται Τζίμηδες χαϊδευτικά, αγνοώντας ότι γίνονται Ιάκωβοι, ή τους Βασίληδες που γίνονται Γουλιέλμοι. LOL)
Η Ιρλανδία δεν έχει καμία σχέση με την ίριδα. Και δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς σε απόκρυφα αγγλικά λεξικά. Ακόμα και στο λεξικό του Μπαμπινιώτη θα μπορούσε να δει ότι σημαίνει «δυτική χώρα».
Και φτάνουμε εδώ, όπου γίνεται το μεγάλο πανηγύρι. Εκτός από την ακατανόητη επιθυμία να αποδείξει την ελληνικότητα κάποιας διεθνούς (από τη Μάλαγα ως τον πορθμό της Μαλάκα) λέξης malaka, δίπλα στα άθλια αγγλικά κατακρεουργούνται και τα «ελληνικά». Ο Θουκυδίδης έγινε Δημοσθένης, ο Επιτάφιος (Funeral Oration) μπορεί να νομίσουν οι αγγλόφωνοι ότι είναι επιτύμβια επιγραφή (γνωστό μεταφραστικό λάθος) και η περίφημη ρήση παραμορφώθηκε στα αγγλικά (μια καλή μετάφραση είναι: we are lovers of the beautiful, yet simple in out tastes, and we cultivate the mind without loss of manliness, υπάρχουν κι άλλες), αποδεικνύοντας ότι έχουμε ξεχάσει τη σημασία της από τον καιρό που μας τα μαθαίνανε στο σχολείο. Ο κύριος Γκούβας επιμένει να μάθει ελληνικά στους ξένους — εμείς τα ξέρουμε;
Εντάξει, δεν είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα και ίσως θα πείτε ότι κακώς τα σχολιάζω· τα χάχανά μας θα αρκούσαν. Αλλά και το παραμύθι με το Hellenic Quest δεν ήταν σοβαρό και όμως έφτασε μέχρι τα χείλη υπουργού.
Εξίσου για γέλια και για κλάματα είναι και τα τσιτάτα. Μου κίνησε ωστόσο το ενδιαφέρον εκείνο του Γκέτε. Γράφει στο PPS στα απαίσια αγγλικά:
Άνοιξα λοιπόν την αγγλική μετάφραση του ταξιδιού του Γκέτε (Italian Journey, μετ. W H Auden). Και διαβάζω (το μεταφέρω ολόκληρο, και λίγο παραπάνω, έχει πλάκα):
Now for a spectacle of another sort! On the Feast of the Epiphany, which celebrates the bringing of the Glad Tidings to the Heathen, we went to the Propaganda. There, in the presence of three cardinals and a numerous auditory, we first heard an address on the theme: In what place did Mary receive the three Magi? In a stable? If not, where else? Then some Latin poems on similar themes were read, and after that about thirty seminarists appeared and read, one after another, little poems, each in his native tongue: Malabarian, Epirotian, Turkish, Moldavian, Hellenic, Persian, Colchic, Hebrew, Arabic, Syrian, Coptic, Saracenic, Armenian, Iberian, Madagassic, Icelandic, Egyptian, Greek, Isaurian, Ethiopian, etc., and several others which I could not understand. Most of the poems seemed to be written in their national metres and were recited in their national styles of declamation, for some barbaric rhythms and sounds came out. The Greek sounded as if a star had risen in the night. The audience roared with laughter at all the foreign voices, and so this performance, too, ended in farce.
Here is another little story to show how lightly the sacred is taken in holy Rome. The late Cardinal Albani was once present at just such a festive gathering as I have described. One of the seminarists turned towards the Cardinal and began in his foreign tongue with the word ‘gnaja! gnaja!’ which sounded more or less the Italian ‘canaglia! canaglia!’ The Cardinal turned to his colleagues and said: ‘This fellow certainly knows us!’
Κάπου αλλού ο Γκέτε μεταφέρει και ένα απόσπασμα από τη Φυσική ιστορία του Πλίνιου, σε σχέση με την Καμπανία, όπου μεταξύ άλλων γράφει ο Πλίνιος:
The Greeks themselves, a people most prone to gushing self-praise, have pronounced sentence on the land by conferring on but a very small part of it the name of Magna Graecia.
Από τότε μας είχαν πάρει χαμπάρι.
Μια άλλη εξοργιστική διάσταση είναι που επιστήμονες, άνθρωποι που μάθανε να αντλούν γνώσεις μέσα από βιβλία των θετικών επιστημών, είναι πρόθυμοι να δεχτούν, να αναπαραγάγουν ή να φτιάξουν και μόνοι τους παραμύθια, για να ξεγελάσουν τον εαυτό τους και όσους εύπιστους βρουν στο δρόμο τους.
Είχαμε πριν από λίγο καιρό την περίπτωση ενός καθηγητή της οικονομικής επιστήμης που ήθελε να μας πείσει ότι τα αγγλικά είναι ελληνική διάλεκτος. Με ολόκληρο βιβλίο. Ο χειρουργός τραυματολόγος είναι λιγότερο «τραυματικός» από τον οικονομολόγο.
Αλλά για να μην αφήνουμε κάποια πράγματα ασχολίαστα:
Το Harry είναι υποκοριστικό του Henry, του Ερρίκου στα δικά μας. Και όσο κι αν προσπάθησα, μόνο γερμανικές ρίζες βρήκα για τον Henry. Οπότε άλλο Harry, άλλο *ablazeing with joy κι άλλο «κλάφ’ τα, Χαράλαμπε». (Τι θυμήθηκα τώρα. Τους Δημήτρηδες που γίνονται Τζίμηδες χαϊδευτικά, αγνοώντας ότι γίνονται Ιάκωβοι, ή τους Βασίληδες που γίνονται Γουλιέλμοι. LOL)
Η Ιρλανδία δεν έχει καμία σχέση με την ίριδα. Και δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς σε απόκρυφα αγγλικά λεξικά. Ακόμα και στο λεξικό του Μπαμπινιώτη θα μπορούσε να δει ότι σημαίνει «δυτική χώρα».
Και φτάνουμε εδώ, όπου γίνεται το μεγάλο πανηγύρι. Εκτός από την ακατανόητη επιθυμία να αποδείξει την ελληνικότητα κάποιας διεθνούς (από τη Μάλαγα ως τον πορθμό της Μαλάκα) λέξης malaka, δίπλα στα άθλια αγγλικά κατακρεουργούνται και τα «ελληνικά». Ο Θουκυδίδης έγινε Δημοσθένης, ο Επιτάφιος (Funeral Oration) μπορεί να νομίσουν οι αγγλόφωνοι ότι είναι επιτύμβια επιγραφή (γνωστό μεταφραστικό λάθος) και η περίφημη ρήση παραμορφώθηκε στα αγγλικά (μια καλή μετάφραση είναι: we are lovers of the beautiful, yet simple in out tastes, and we cultivate the mind without loss of manliness, υπάρχουν κι άλλες), αποδεικνύοντας ότι έχουμε ξεχάσει τη σημασία της από τον καιρό που μας τα μαθαίνανε στο σχολείο. Ο κύριος Γκούβας επιμένει να μάθει ελληνικά στους ξένους — εμείς τα ξέρουμε;
Εντάξει, δεν είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα και ίσως θα πείτε ότι κακώς τα σχολιάζω· τα χάχανά μας θα αρκούσαν. Αλλά και το παραμύθι με το Hellenic Quest δεν ήταν σοβαρό και όμως έφτασε μέχρι τα χείλη υπουργού.
Εξίσου για γέλια και για κλάματα είναι και τα τσιτάτα. Μου κίνησε ωστόσο το ενδιαφέρον εκείνο του Γκέτε. Γράφει στο PPS στα απαίσια αγγλικά:
HTML:
I hert inside the Saint Peter Cathedral in Rome, the Gospel,
in many languages of the world. Greek, spoted like a star in the night.Άνοιξα λοιπόν την αγγλική μετάφραση του ταξιδιού του Γκέτε (Italian Journey, μετ. W H Auden). Και διαβάζω (το μεταφέρω ολόκληρο, και λίγο παραπάνω, έχει πλάκα):
Now for a spectacle of another sort! On the Feast of the Epiphany, which celebrates the bringing of the Glad Tidings to the Heathen, we went to the Propaganda. There, in the presence of three cardinals and a numerous auditory, we first heard an address on the theme: In what place did Mary receive the three Magi? In a stable? If not, where else? Then some Latin poems on similar themes were read, and after that about thirty seminarists appeared and read, one after another, little poems, each in his native tongue: Malabarian, Epirotian, Turkish, Moldavian, Hellenic, Persian, Colchic, Hebrew, Arabic, Syrian, Coptic, Saracenic, Armenian, Iberian, Madagassic, Icelandic, Egyptian, Greek, Isaurian, Ethiopian, etc., and several others which I could not understand. Most of the poems seemed to be written in their national metres and were recited in their national styles of declamation, for some barbaric rhythms and sounds came out. The Greek sounded as if a star had risen in the night. The audience roared with laughter at all the foreign voices, and so this performance, too, ended in farce.
Here is another little story to show how lightly the sacred is taken in holy Rome. The late Cardinal Albani was once present at just such a festive gathering as I have described. One of the seminarists turned towards the Cardinal and began in his foreign tongue with the word ‘gnaja! gnaja!’ which sounded more or less the Italian ‘canaglia! canaglia!’ The Cardinal turned to his colleagues and said: ‘This fellow certainly knows us!’
Κάπου αλλού ο Γκέτε μεταφέρει και ένα απόσπασμα από τη Φυσική ιστορία του Πλίνιου, σε σχέση με την Καμπανία, όπου μεταξύ άλλων γράφει ο Πλίνιος:
The Greeks themselves, a people most prone to gushing self-praise, have pronounced sentence on the land by conferring on but a very small part of it the name of Magna Graecia.
Από τότε μας είχαν πάρει χαμπάρι.
Έτυχε να είναι η κόρη μου στο γραφείο μου και της διάβασα το απόσπασμα για να της πω για την πολυμάθεια του Γκέτε (ήταν πολύγλωσσος, αλλά, φαντάζομαι, δεν καταλάβαινε όλες αυτές τις γλώσσες, ίσως μόνο για ποια γλώσσα επρόκειτο σε κάθε περίπτωση) και είχε (η κόρη μου) την ίδια απορία. Το μόνο που μπόρεσα να σκεφτώ είναι να κάνανε κάποια διάκριση ανάμεσα στα αρχαία ελληνικά και τα ελληνικά του καιρού, αλλά δεν μπορώ να το τεκμηριώσω. Στο γερμανικό έχει:
Dann nach verlesenen einigen lateinischen Gedichten ähnliches Gegenstandes traten bei dreißig Seminaristen nach und nach auf und lasen kleine Gedichte, jeder in seiner Landessprache: Malabarisch, Epirotisch, Türkisch, Moldauisch, Elenisch, Persisch, Kolchisch, Hebräisch, Arabisch, Syrisch, Koptisch, Sarazenisch, Armenisch, Hibernisch, Madagaskarisch, Isländisch, Boisch, Ägyptisch, Griechisch, Isaurisch, Äthiopisch etc. und mehrere, die ich nicht verstehen konnte.
Στον ιστότοπο Engrish.com υπάρχει ειδική ενότητα με τα Chinglish: Chinglish is a commonly used term for Chinese Engrish from China, Taiwan, and Hong Kong. Examples are for the most part mistranslated signs and products. Although not as creative as Engrish from Japan, Chinglish can be quite entertaining!
Προβλέπεται ότι μετά τους Ολυμπιακούς θα πολλαπλασιαστούν οι συνεισφορές, οπότε ενημερωθείτε από τώρα. Η πιο πρόσφατη (από 244 τώρα) είναι αυτή:
Προβλέπεται ότι μετά τους Ολυμπιακούς θα πολλαπλασιαστούν οι συνεισφορές, οπότε ενημερωθείτε από τώρα. Η πιο πρόσφατη (από 244 τώρα) είναι αυτή:
Η κωμική διάσταση μιας απαγωγής
Μου επισημάνθηκε κάτι που γράφτηκε σ' ένα ιστολόγιο. Το αντιγράφω στο σύνολό του (σχολιασμένο), είναι σύντομο:
Ενώ οι έρευνες της αστυνομίας συνεχίζονται, μια δήλωση της συζύγου του απαχθέντος Γιώργου Μυλωνά έρχεται να ενισχύσει την υπόθεση ότι οι δράστες είναι Έλληνες.
«Δεν ήταν μόνο η προφορά τους άψογη, αλλά και το λεξιλόγιό τους. Πραγματικά έμεινα έκπληκτη. Χρόνια είχα να ακούσω τόσο καλά ελληνικά».
Το παράδειγμα που φέρνει δείχνει ότι η εμπειρία δεν της ήταν τόσο ευχάριστη:
«Εκείνος που με σημάδευε μου είπε να μείνω ακίνητη και να βάλω τα χέρια στην ινιακή χώρα. Εγώ δεν κατάλαβα και τα άφησα να κρέμονται. Επανέλαβε την εντολή και, μην ξέροντας τι να κάνω, τα ακούμπησα στη μέση μου. Τότε άρχισε να φωνάζει: Καλά, βρε κυρά μου, δεν ξέρεις πού είναι η ινιακή χώρα;»
— Πώς νιώσατε; [Σ.nickel: Θα μπορούσε να λείπει αυτή η ερώτηση από τα χείλη ρεπόρτερ;]
«Φριχτά, παραλίγο να κλάψω. Τελικά, μου εξήγησε ότι είναι το πίσω μέρος του κεφαλιού».
Δείχνει ακόμα ταραγμένη. Όπως λέει, όταν αργότερα οι απαγωγείς την ενημέρωσαν πού θα βρει το σημείωμα, της συνέστησαν να το δώσει σε κάποιον εγγράμματο συγγενή αν η ίδια δεν είναι σε θέση να το διαβάσει.
«Ήταν φοβερό», ψελλίζει σοκαρισμένη. «Ακόμα κι αν έχει αίσιο τέλος η περιπέτεια του συζύγου μου, δύσκολα θα ξεπεράσω το ψυχολογικό τραύμα. Πρώτη φορά ντράπηκα τόσο πολύ για τα ελληνικά μου».
Δεν υπάρχει τεκμηρίωση, οπότε είμαι επιφυλακτικός. Αλλά:
Γιατροί είναι οι απαγωγείς; Ή μήπως ανήκουν σε κάποιο άλλο επάγγελμα που χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις;
Μου επισημάνθηκε κάτι που γράφτηκε σ' ένα ιστολόγιο. Το αντιγράφω στο σύνολό του (σχολιασμένο), είναι σύντομο:
Ενώ οι έρευνες της αστυνομίας συνεχίζονται, μια δήλωση της συζύγου του απαχθέντος Γιώργου Μυλωνά έρχεται να ενισχύσει την υπόθεση ότι οι δράστες είναι Έλληνες.
«Δεν ήταν μόνο η προφορά τους άψογη, αλλά και το λεξιλόγιό τους. Πραγματικά έμεινα έκπληκτη. Χρόνια είχα να ακούσω τόσο καλά ελληνικά».
Το παράδειγμα που φέρνει δείχνει ότι η εμπειρία δεν της ήταν τόσο ευχάριστη:
«Εκείνος που με σημάδευε μου είπε να μείνω ακίνητη και να βάλω τα χέρια στην ινιακή χώρα. Εγώ δεν κατάλαβα και τα άφησα να κρέμονται. Επανέλαβε την εντολή και, μην ξέροντας τι να κάνω, τα ακούμπησα στη μέση μου. Τότε άρχισε να φωνάζει: Καλά, βρε κυρά μου, δεν ξέρεις πού είναι η ινιακή χώρα;»
— Πώς νιώσατε; [Σ.nickel: Θα μπορούσε να λείπει αυτή η ερώτηση από τα χείλη ρεπόρτερ;]
«Φριχτά, παραλίγο να κλάψω. Τελικά, μου εξήγησε ότι είναι το πίσω μέρος του κεφαλιού».
Δείχνει ακόμα ταραγμένη. Όπως λέει, όταν αργότερα οι απαγωγείς την ενημέρωσαν πού θα βρει το σημείωμα, της συνέστησαν να το δώσει σε κάποιον εγγράμματο συγγενή αν η ίδια δεν είναι σε θέση να το διαβάσει.
«Ήταν φοβερό», ψελλίζει σοκαρισμένη. «Ακόμα κι αν έχει αίσιο τέλος η περιπέτεια του συζύγου μου, δύσκολα θα ξεπεράσω το ψυχολογικό τραύμα. Πρώτη φορά ντράπηκα τόσο πολύ για τα ελληνικά μου».
Δεν υπάρχει τεκμηρίωση, οπότε είμαι επιφυλακτικός. Αλλά:
Γιατροί είναι οι απαγωγείς; Ή μήπως ανήκουν σε κάποιο άλλο επάγγελμα που χρησιμοποιεί τέτοιες εκφράσεις;
stathis
¥
Αχαχαχα!!
Ετοιμαζόμουν να γράψω ότι είναι πραγματικά απίστευτο, και ότι ο παραπάνω διάλογος μοιάζει βγαλμένος από ταινία των Μόντι Πάιθονς, όταν πρόσεξα και τις άλλες δημοσιεύσεις στο ίδιο μπλογκ. Διαβάστε, ας πούμε, τη συνέντευξη του Νίκου Ευαγγελάτου.
Μου ήρθε στο email μου η παρακάτω σκηνή:
Στον Μύρτο της Κεφαλονιάς, οι λουόμενοι παίζουν με τα κύματα, που είναι και κάπως επικίνδυνα. Μια ζουμερή κυρία κοντεύει να παρασυρθεί και παλεύει αρκετά μέχρι να καταφέρει να βγει έξω. Μόλις βγαίνει πανικόβλητη, αρχίζει να κατσαδιάζει τον σύντροφό της που δεν έσπευσε να τη βοηθήσει. Μετά από 10-15' γκρίνιας, αυτός λέει:
"Κόφ' το, Δήμητρα, τι ήθελες να κάνω, δεν είμαι ο Ποσειδώνας!"
Στον Μύρτο της Κεφαλονιάς, οι λουόμενοι παίζουν με τα κύματα, που είναι και κάπως επικίνδυνα. Μια ζουμερή κυρία κοντεύει να παρασυρθεί και παλεύει αρκετά μέχρι να καταφέρει να βγει έξω. Μόλις βγαίνει πανικόβλητη, αρχίζει να κατσαδιάζει τον σύντροφό της που δεν έσπευσε να τη βοηθήσει. Μετά από 10-15' γκρίνιας, αυτός λέει:
"Κόφ' το, Δήμητρα, τι ήθελες να κάνω, δεν είμαι ο Ποσειδώνας!"
stathis
¥
Ζουμερή, όπως λέμε χυμώδης;
(Σεβόμενος κατά γράμμα την επιθυμία-παράκληση του Nickel
Ναι, είναι γνωστός ευφημισμός for you know what.